
Fianna
01-10-2010 om 12:43
Zoon ziet dingen
Gisterenavond kon zoon niet slapen. Hij vertelde dat hij boze geesten zag die hem dood wilden maken. Ik schrok wel een beetje! Ik vraag door en hij zegt doodleuk: ja, maar ik zie wel vaker dingen, niet alleen enge dingen, maar ook leuke dingen.
Nu realiseer ik me ineens iets. Hij heeft wel eens dat als hij naar bed gaat na 5 minuten voor mijn neus staat en zegt dat hij eng gedroomd heeft. Ik reageerde altijd van dat kan niet want je hebt nog niet eens geslapen. Nam het niet serieus, dacht dat het een smoes was om uit zijn bed te komen. Maar het blijkt dus dat hij dingen ziet.
Moet ik hier iets mee?

koentje
01-10-2010 om 13:25
Ja,
maar ik denk voorlopig niet zo veel.
Belangrijkste is nu dat je ervoor openstaat naar hem toe en dat hij zijn verhaal bij jou kwijt kan. Mocht hij ooit er echt last van krijgen, zich er niet voor kunnen afsluiten bijv. dannuh.... moet je maar weer op Ouders Online posten!!
Hoe is het trouwens verder met jullie? Jij was toch degene die een tijdje geleden in het ziekenhuis moest en daarna een tijd herstellen?

Fianna
01-10-2010 om 14:12
Koentje
Ja uiteraard sta ik er voor open. Ik zal ook niet tegen hem zeggen dat het niet waar is, dat hij geen dingen kan zien die er niet zijn. Ik denk ook niet dat hij het verzint.
Heb jij hier ervaring mee dan?
Waar komt zoiets vandaan?
Ja, klopt dat was ik van die operatie. Met zoon gaat het eigenlijk heel goed, thuis dan, op school niet, slechter dan ooit. De operatie is een drama geweest met complicaties en veel pijn, ben nog niet de oude...

Prakje
01-10-2010 om 19:00
Misschien....
kun je samen met hem een tekening maken van wat hij ziet? En die tekening dan verbranden?
Hier een zoon (7jr) met McDD (ASS stoornis), waarbij fantasie en werkelijkheid nog weleens door elkaar lopen. Wat hem helpt is het relativeren, tekenen etc.
Waarschijnlijker is het dat dit bij jouw zoon nu opkomt omdat zijn leventje even op de kop staat. Zorg ervoor dat hij thuis en op school extra veel structuur krijgt. Maak alles zo voorspelbaar mogelijk voor hem, vraag dit ook extra van juf. Dit zorgt ervoor dat hij zich weer veilig gaat voelen. Je zult zien dat als hij de veiligheid weer terugkrijgt, de fantasieën en het lastige gedrag op school ook verminderen.
sterkte ermee, ik weet hoe lastig het af en toe is!

Fianna
01-10-2010 om 22:28
Beelden zien, beeld denken
Prakje, Ik krijg niet de indruk dat fantasie en werkelijkheid door elkaar lopen bij hem, maar eerder dat wat hij ziet er ook niet echt is. Maar goed, wrs kan het ook een fantasie zijn, lastig. Het hem laten tekenen vind ik wel een goed idee. Ben ook wel benieuwd hoe het er uit ziet wat hij ziet, vooral die boze geesten.
Hij heeft dit trouwens al langer, lang voor mijn operatie, maanden geleden had hij het al over dromen als hij nog wakker was.
Neemt niet weg dat hij behoefte heeft aan structuur enz. Door het wegvallen van een leerkracht van zijn groep is dat op school dus even heel moeilijk. Heel veel invalkrachten...
Ik heb vanavond even met hem een gesprekje er over gehad en er kwamen wat opmerkelijke dingen uit. Hij zegt ten eerste dat hij die dingen die er niet zijn alleen in zijn kamer ziet. Verder zegt hij dat als hij een woord hoort, bijvoorbeeld koe, meteen het dier voor ogen ziet (beelddenken?) en dat vrijwel met alles heeft en ook in andere situaties (op school bijv) en hij zegt dat als hij een object ziet, bijvoorbeeld zijn knuffelaap op zijn kast hij het dier nog steeds voor zich ziet als hij zijn hoofd weg draait en ergens anders naar kijkt.
Heel interessant allemaal!

Fianna
01-10-2010 om 22:57
Herstel
Mijn eerste zin is raar:
'maar eerder dat wat hij ziet er ook niet echt is'
Ik bedoel: dat hij wéét dat wat hij ziet er ook niet echt is.
En nog een vraag Prakje. Heeft jouw zoon erg last van dit soort dingen? Is hij bang?
En ik schreef dat zoon dit soort dingen eerder gehad lijkt te hebben. Interessant is natuurlijk of hij dit heeft in perioden van stress (zoals nu) of gewoon zomaar. Zal ik eens op letten.

Elisa Gemani
01-10-2010 om 23:38
Fianna
Dat heeft mijn zoontje dus ook. Hij "ziet" en beleeft dingen als de plaatjes van een strip zeg maar, dus een hele storm aan plaatjes en beelden in zijn hoofd. Ook hij is meer een beelddenker dan een taaldenker. Had ik nooit bij stilgestaan omdat hij in veel opzichten wel heel erg analytisch denkt.
Daar ben ik pas laatst achtergekomen toen ik op dat beelddenken werd gewezen en een paar testjes deed. Als hij een woord hoort, ziet (en ruikt en voelt) hij het begrip. Hij ziet het niet voor zich in letters maar in beelden. Vandaar dat hij nooit uit zijn woorden kan komen als je een algemene vraag stelt als: "hoe was het op school?" Teveel plaatjes en beelden.
En ook hij ziet meer dan er is. Hij ziet energievelden, kleuren etc. Hij "leest" mensen. Zelfs als hij ze nooit heeft gesproken ruikt hij als het ware of ze "goed" of "slecht" zijn. En ook al vertel je niets, laat je niks merken, hij pikt alle signalen op. De negatieve en de positieve. We noemen het maar hoogsensitief.
In tijden van spanning worden de "nare beelden" erger en heftiger. Vrij logisch. En ook hij kwam heel vaak 's avonds en 's nachts zijn bed uit (wel 20 keer) en zei dat hij een nachtmerrie had terwijl hij er net een paar minuten in lag. Dat is gelukkig allemaal veel minder geworden door de integratieve kindertherapie. Dmv RET, EMDR, zelfhypnose en speltherapie leert hij er mee om te gaan en zich er meer voor af te sluiten. Hij tekent nu ook veel meer om die beelden te uiten en de nare dingen te verwerken. Hij leert nu ook om die enorme overkill aan plaatjes te ordenen en de plaatjes die hij niet kan gebruiken als het ware weg te gooien. Alsook om de enge beelden of om te buigen in leuke beelden of ook weg te doen.
Is jouw zoontje ook heel fantasierijk? Is hij ook zo dol op computergames etc.? Heel erg veel inlevingsvermogen en een groot vermogen tot aanpassen in verschillende situaties? Dat hoort er allemaal bij en aan de ene kant is dat goed, want dit soort kinderen zijn heel erg visueel ingesteld maar aan de andere kant zorgt dit weer voor overprikkeling.
Dat jouw zoontje er nu veel last van heeft is logisch gezien jouw situatie. Het is voor hem een vorm van zich uiten en de zorgen en stress te verwerken.
Benader het heel rustig en positief. Heel nuchter ook. Laat hem zijn angsten en zijn "plaatjes" visualiseren door bijv. te tekenen. Of uit te beelden met speelgoedpoppetjes oid. Leg uit dat het een volstrekt normaal iets is en niet iets om bang voor te zijn.
Probeer hem de enge beelden te laten "inruilen" voor leuke beelden. Laat hem een leuk boek lezen voor het slapen gaan, luisteren naar een cd met mooie muziek. Het is lastig om het zo uit te leggen want mij lukte het al die jaren maar niet om de enge beelden en stemmen 's avonds te voorkomen; daar kwam de hulp van een gespecialiseerde kindertherapeut heel goed van pas. Hij heeft ze nog wel, maar kan ze nu zelf ombuigen tot positieve beelden of "weggooien". Het fijne is dat er beroep wordt gedaan op de eigen kracht van het kind; geen panklare, voorgekauwde oplossing maar het kind kan het zelf. En dat is natuurlijk ook nog eens goed voor het zelfvertrouwen.

Elisa Gemani
01-10-2010 om 23:59
Aanvulling
Wat ik nog wilde benadrukken dat dit beelddenken of die gevoeligheid feitelijk een gave is. Dus iets wat je best mag koesteren. Alhoewel het dus ook als negatief ervaren kan worden, zeker op school omdat de leerstof niet op beelddenkers is gericht maar op taaldenkers. "Ik denk in beelden maar jij onderwijst in woorden". Vaak wordt dan aan dyslexie gedacht; terwijl dat dus helemaal niet zo hoeft te zijn.
Plus de gevoeligheid voor het zien van dingen die er niet zijn als het kind ook nog eens emotioneel heel gevoelig is kan heel vervelend zijn, zeker met slapen. Je hoeft trouwens niet meer- of hb te zijn om beelddenker te zijn. En iemand kan zowel beelddenker zijn als taaldenker.
Laat je zoontje zich vooral visueel uiten en veel laten tekenen. Als het echt uit de klauwen loopt met hem zou je iets als tekentherapie kunnen overwegen of een paar sessies integratieve kindertherapie. Net zoals jij nu meer hulp nodig heeft, zou hij dat ook best nodig kunnen hebben. Tijdelijk; even als zetje ter ondersteuning. Praten is altijd goed maar ik ben er achter gekomen dat dit soort kinderen auditief niet op hun best zijn Ook al zijn ze verbaal verder nog zo sterk. Het komt niet over en/of het beklijft niet. Tja dan moet je ze dus op een andere manier benaderen.
Succes!
http://www.beeldenbrein.nl/onderzoek/index.html
http://www.hiq.nl/bd-signalen.php

Prakje
02-10-2010 om 08:41
Autisme & beelddenken
ik heb begrepen dat mensen met autisme in principe beelddenkers zijn (uitzonderingen daar gelaten). Mijn zoons (waarvan 1 met een diagnose) zijn alle 3 beelddenkers.
Jongste zoon (McDD) kan ook bang zijn voor dingen in zijn hoofd, en in goede tijden heeft hij te pas en te onpas de slappe lach om wat er in zijn hoofd zit
Wat bij onze zoon helpt is vragen "hoe ziet jouw hoofd er van binnen uit". Hij kan inmiddels prima aangeven/beschrijven wat hij ziet. Soms moet ik dit gesprek een paar dagen later doen, dan heeft hij het overzicht terug, als het allemaal door zijn hoofd raast heeft hij vaak niet de concentratie om rustig met iemand te praten.
Zoon (gr 4) zit nu lekker in zijn vel (heeft inmiddels een rugzak en veeeeeeeeeeeeeeeel meer structuur op school) en hij is zowaar aan het werken gegaan! Heeft de eerste 3 jaar niets gedaan, heeft alleen zijn best gedaan te overleven. Kon/kan absoluut niet omgaan met de chaos van een kleuterklas bijv.
Heeft nu een eigen plekje in de klas (vooraan tussen buro juf & raam). Krijgt zijn werk in afgepaste porties aangeboden (dus niet een heel blad, maar rijtje voor rijtje). Als hij vastloopt met een werkje, dan heeft hij een vast boekje waar hij dan zelf uit moet gaan werken, tot juf tijd heeft hem verder te helpen.
Als er gelezen wordt, dan wordt hem verteld welk stuk hij exact moet lezen (dus niet 10 minuten lezen, maar 2 bladzijde bijv.). Verder wordt de time-timer ingezet en wordt de hele dag voor de hele klas in dagritmekaarten aangegeven.
Voor elk goed afgerond werkje (rekenen, taal, lezen) mag hij een smiley op het bord tekenen. Bij 3 smileys mag hij als beloning even op de computer op Leerwereld.
Daarnaast heeft hij 5x per week een halfuur individueel les van de rugzak-leerkracht.
En eindelijk zien we een rustig jongetje tevoorschijn komen dat heel graag wil leren en zijn best doet.
Waarbij ik me realiseer dat als er een leerkracht wisseling komt hij zo weer kan wegglijden... we genieten er nu dus maar gewoon van!

Gaia*
02-10-2010 om 09:53
Binnenogen
Mijn dochter heet ook de diagnose McDD (naast andere diagnose). Ook zij ziet dingen die er niet zijn. Zij weet dat ze er niet zijn (want dat is verteld) maar ze ziet het. Soms zegt ze dat ze het niet ziet, maar dat ze het voelt of dat ze weet dat er 'iets' is.
In de zomer hebben wij haar laten ruilen met de kamer van zusje en het is nu wel veel minder.
Wij noemen het nu dat wat je ziet met je binnenogen want het maakt het voor haar iets meer mogelijk om er over te praten. Dat deed ze een tijdje niet nadat haar steeds gezegd werd dat er niets is. Nu krijgt het erkenning.
Het opvallende is dat ze heel mooi kan tekenen wat wij allemaal kunnen zien. Maar dat wat ze met haar binnenogen ziet lukt maar niet. Ze krijgt het niet op papier. Het is dus echt zien met andere ogen.
Stemmen hoort ze trouwens niet, wat wel vaak genoemd wordt bij McDD. Wij twijfelen altijd aan die diagnose dus noemen het ook nooit meer. Maar dit is net een stukje wat onze twijfel houdt.

Fianna
02-10-2010 om 10:27
Taalachterstand
Ha Elisa, jij weer
Ik moet zeggen dat er ineens een aantal dingen op hun plek valt. Uit de onderzoeken en tests die bij hem gedaan zijn (en dit is ook wat de onderzoekers bij hem observeerden) is naar voren gekomen dat hij een taalachterstand heeft. Dit heeft mij heel erg verbaasd! Hij spreekt in korte zinnen en heeft woordvindingsproblemen. Dat zou misschien verklaard kunnen worden door het beelddenken. Maar aan de andere kant schijnt hij weer problemen te hebben met het onthouden op visueel gebied. Verder bleek dat hij in een gesprek niet altijd te volgen is door zijn eigen associaties die hij volgt.
Maar wat ik dan weer niet kan rijmen met beelddenken is dat hij erg goed kan lezen, heeft zelfs een voorsprong.
En nee, mijn zoon heeft helemaal niet zo veel fantasie en aanpassingsvermogen, integendeel vaak (inlevingsvermogen weet ik niet, vind het begrip erg lastig). Computerspelletjes vindt hij wel leuk, maar is niet zijn alles.
Prakje, mijn zoon heeft ADHD met ASS kenmerken. Op school doet hij niks, lukt hem niet. Hij is overigens niet bang voor die dingen die hij ziet, aldus hij zelf. Hij zegt: ik weet dat het niet echt is. Dus hij laat zich er niet door meeslepen.
Gaia,mooie term binnenogen. Gelukkig kan mijn zoon er wel over praten. Ik neem het ook serieus wat hij zegt en zal niet zeggen dat het niet kan.
Overigens herken ik het beelddenken nog veel meer in mijn andere zoon. Dat zou verklaren waarom hij zo'n extreme moeite heeft met het opvolgen van instructies. En hij is een absolute fan van computerspelletjes. Gisteravond zijn mijn man en ik er achter gekomen dat hij een absolute beelddenker is en ik juist het tegenovergestelde. Dit kan wel eens verklaren waarom we elkaar wel eens niet begrijpen

Leen13
02-10-2010 om 15:27
Angstige beelden
Mijn dochter zag ook af en toe angstige, wat onrealistische, beelden. Het helpt dat ze nu eindelijk een passende bril heeft. Toch kan ze onoverzichtelijke landschappen of situaties nog wel angstig interpreteren of verbeelden.

Fianna
02-10-2010 om 16:30
Annej
Het is niet zo zeer dat mijn zoon alleen angstige beelden ziet hoor. Hij zegt dat hij ook heel vaal leuke dingen ziet.
Wat jij omschrijft lijkt eerder dat je dochter door het slechte zien beelden verkeerd interpreteert of ziet. Dat is toch anders dan bij mijn zoon. Hij ziet zeg maar dingen als in een film aan hem voorbijgaan, althans dat maak ik op uit zijn omschrijving. maw bewegende beelden.