Zorgen om zoon
Hallo allemaal,
Ik ben redelijk nieuw in deze rubriek, maar nu hoor ik hier toch echt thuis. Mijn jongste, een zoon van bijna 6, is gigantisch aan het vastlopen op school (groep 2). Als er dingen anders gaan dan hij zich voorgesteld had of anders dan aangekondigd, dan gaat er bij hem een knop om en dan kan hij totaal flippen... Schelden, schoppen, slaan, bijten, spugen, kopstoten uitdelen, stompen, knijpen, niet lusteren, met dingen gooien, expres dingen stukmaken, ga nog maar ff door. Dit gedrag vertoont hij sinds half februari. Thuis ook, maar vooral op school. En dat kan natuurlijk niet... Hij wordt vanaf volgende week onderzocht, ze vermoeden een ASS en/of ADHD. Vandaag moesten we bij de directeur op school komen en die zei een paar dingen: dat er een grens bereikt was, dat er iets moest gebeuren en dat ze nu gaan kijken wat precies, en ook dat hij niet mee mocht op schoolreisje (naar de Efteling) omdat ze zijn veiligheid en die van de andere kinderen dan niet kunnen garanderen. Dat lossen we nu op door zelf mee te gaan (op eigen kosten), en bij hem te blijven.
En nu weet ik het dus even niet meer. Het is óók een vreselijk lief en slim mannetje. Waarschijnlijk gaan ze ons bellen als hij zo'n bui heeft, dan moet hij opgehaald worden. En dan beginnen de problemen... Want mijn ex en ik werken allebei, hij juist onder schooltijden en ik 32 uur, en dat moeten we ook om te kunnen leven. Als hij zich blijft gedragen kan dat dus niet meer... dan moet 1 van ons 2en de bijstand in? Als hij zo doorgaat zal hij wel naar het speciaal onderwijs moeten. Daar heb ik geen problemen mee, als hij daar beter op zijn plek is dan moet hij daar vooral naartoe gaan... Maar de wachtlijsten zijn hier in de regio erg lang, en wat moeten we dan in de tussentijd? Ik weet het ff niet meer... Dit opschrijven is al wel fijn, dus bedankt voor het lezen in elk geval... En als iemand hier iets zinnigs over te zeggen heeft, dan graag.
Hasse
zo 1-2-3 een oplossing weet ik niet. Wel even vanaf hier een knuffel, gewoon omdat het allemaal zo ingewikkeld is en zo niet hoe je het allemaal voor je kind in gedachten hebt.
((((Hasse))))
Puur praktisch ivm de wachtlijsten voor speciaal onderwijs (mocht het die kant op gaan), probeer of je alles op alles kan zetten om de indicatie voor de zomervakantie te krijgen. Dan gaat het grote schuiven beginnen en komt er wellicht wel ruimte.
Verder weet ik dat hier in de regio er strikte regels zijn voor de instroom. Alleen begin van schooljaar of na de kerstvakantie. Maar in praktijk blijkt er veel meer te kunnen. Oudste hier is b.v. toch 29 september (nee, dat was niet zodat hij nog net voor 1 oktober meegeteld kon worden, was eerst gastleerling en officiele indicatie kwam pas 8 november!) ingestroomd van dit schooljaar. En als we hadden gewild had hij al een paar weken eerder op een andere school voor speciaal basisonderwijs kunnen beginnen hier in de stad.
Maar goed, nu eerst even nu. Sterkte voor jou, maar ook voor je zoon. Die zal zich ws. ook heel rot voelen, zeker tijdens en na de uitbarstingen.
Knuffel van Purk
Hasse
Vervelend dat het zo mis loopt voor je zoon!
Ik vraag me alleen wel af: je zegt dat het sinds februari zo fout gaat. Is er sinds februari iets veranderd, of waren er voordien toch ook al problemen?
In groep 2 wordt vaak met picto's gewerkt om de dagplanning aan te geven. Doen ze dat ook in zijn klas, en áls ze het doen, kan het zijn dat ze zich er dan (sinds februari?) niet goed aan houden? Ook zouden ze op school eens kunnen bekijken of het helpt met een klok aan te geven hoe lang bepaalde activiteiten duren. Voor sommige kinderen is tijd 'grenzeloos', en dit kan angst oproepen. Want hoe weet je nu dat het 'klaar'is en dat er wat anders gaat gebeuren? Voor de kleuterklassen bestaan er kleurenklokken.
Misschien zit ik er helemaal naast hoor, maar soms zit de oplossing van zulke problemen in kleine, simpele dingen.
Sinds februari?
Hoi Hasse,
Wat me opvalt is dat je zoon dit gedrag pas vanaf februari heeft. ADHD en ASS zijn aangeboren, dus ik vraag me af of er niet iets heel anders zou kunnen spelen? Of had je zoon altijd al wat dingen die anders waren dan bij andere kinderen?
Voor wat betreft het ophalen als hij zo'n bui heeft: gebeurt dit zo vaak dan, dat een van jullie zijn baan eraan zou moeten geven? Als het incidenteel is, kunnen jullie dan niet met jullie bazen overleggen en overeenkomen dat het kán voorkomen? Als je kind ziek is zal je 'm ook moeten ophalen tenslotte. Of is er iemand anders die hem dan kan ophalen, bijvoorbeeld een goede buurvrouw, of familie? In elk geval iemand waar hij het goed mee kan vinden en die flexibel kan inspringen als de nood aan de man is.
Speciaal onderwijs: daar zou ik helemaal nog niet over nadenken, je weet nog niet eens wat er aan de hand is. Best kans dat hij met de juiste aanpak gewoon in zijn klas kan blijven meedraaien. Mijn ADHD-zoontje had ook even een moeilijker periode in groep 2 (gedragsmatig dan). Nu met medicatie gedraagt hij zich als een engel (alleen jammer dat ie zo slecht oplet :-p).
Lekkere directeur
Ik sluit me bij bovenstaande schrijvers aan. Is er iets gebeurd in feb. dat hij zich ineens zo gedraagt? Waren er voorheen nooit opvallende dingen, problemen? Meestal 'weet' je als ouder wel eerder dat er iets 'anders' is aan je kind. Je zegt dta het een slim manneke is, zou hij hoogbegaafd kunnen zijn? Krijgt hij voldoende uitdaging op school? Onze oudste vertoonde ook nogal agressief gedrag toen hij maandenlang 'domme werkjes' (zoals hij het noemde) moest doen, steeds opnieuw en er niets en niemand in de klas was dat hem aansprak. Dat is nu compleet verdwenen (al is hij nog enorm hyper).
Ik vind het ook erg vreemd dat de dir jullie nu pas echt waarschuwt, als er nu een grens is bereikt, speelt dit blijkbaar al langer en hadden jullie al veel eerder om de tafel moeten gaan zitten. Lekker is dat, pas gewaarschuwd worden als het al 'te laat' is. Niet mee mogen op schoolreisje vind ik een compleet geschifte straf. Het gaat hier verdorie om een 6-jarige met problemen, niet om een onverbeterlijke draaideurcrimineel.
En idd, het lijkt me wat voorbarig om nu al bezig te zijn met speciaal onderwijs, opzeggen van banen etc. (hoewel een begripvoller school mssch geen overbodige luxe is.) Ga eerst rustig uitzoeken wat er precies aan de hand is, in paniek raken kan altijd nog. Heel veel sterkte!
Plotseling?
Je zoon kan toch echt niet van de ene op de andere dag zo geworden zijn? Ofwel speelde er voordien ook al ander gedrag ofwel niet. Maar zelfs als hij voordien al moeilijk deed, bleek dat blijkbaar toch houdbaar te zijn. Wat is er dan gebeurd dat het nu de spuigaten uitloopt? En is hij thuis erg veranderd?
Over bijzonder onderwijs zo ik ook helemaal niet denken. Als je echt vastzit (wachtlijsten enzo), is het dan geen optie om privé naar een psyholoog te gaan, die eventueel een eerste hulp kan bieden?
Heb je trouwens al geprobeerd echt met je zoon zelf te praten? Wie weet komt er toch iets uit het gesprek waar je wat mee kan (pesen, verveling...)?
Toelichting
Hoi allemaal,
Bedankt voor de reacties! Ben ik al erg blij mee. De problemen met mijn zoon zijn niet uit de lucht komen vallen, hij was al een 'zorgenkind' op school toen hij er een half jaar zat, stond al vanaf oktober op de wachtlijst voor autisme-onderzoek. Afgelopen week is de intakefase daarvan afgerond, volgende week starten de echte onderzoeken: vermoeden van ASS en/of ADHD. Dus over een paar weken hebben we een diagnose.
Zijn gedrag in februari is begonnen op een moment dat er een ander jongetje met probleem uit de klas gehaald is. Hij heeft het plekje van die jongen ingenomen, lijkt het en schiet nu door in dat gedrag, en dat kan je mogelijk weer verklaren uit een autistsche aandoening denk ik. Het jongetje dat naar een andere juf gegaan is is overigens niet autistisch.
Ik snap ergens heel goed dat ze het niet mee willen nemen op schoolreis, als hij in de Efteling wegloopt omdat het anders gaat dan hij bedacht had (en dat kan goed als de rest van zijn groepje wat anders wil doen dan hij) dan zijn ze hem kwijt, hij is watervlug. De ouders die meegaan hebben ook allemaal gezegd dat ze die verantwoording niet willen nemen...
Vandaag is hij uit de BSO weggelopen vanmorgen. Richting het station... :S Ik had hem daar net afgeleverd, reed toevallig net weg dus ben hem met de concierge, bso-leidster en directrice van de school achterna gegaan. Gelukkig was er 1 die hard kon lopen...
De school doet verschrikkelijk haar best. Ik heb medelijden met zijn juffen, 1 van de 2 zit nu thuis en ik heb het idee dat dat mede met mijn zoon temaken heeft (en ook met dat andere jongetje...) Ze zijn open, trekken aan de bel als het nodig is (al sinds hij op school zit) en proberen alles om hem goed te laten functioneren in zijn klas. Maar ik vermoed dat hij binnenkort te problematisch zal zijn voorlopig... Heb al gekeken naar dingen als crisisopvang, maar ik heb geen idee hoe dat werkt en of dat ook voor kinderen is.
Toen ze hem vanmorgen te pakken hadden ben ik met hem op het schoolplein gaan zitten, op schoot, op een bankje, hij is helemaal uit zijn doen. Ik begrijp dat dit gedrag een signaal is, hij zit overduidelijk slecht in zijn vel, maar hij wil er niet over praten. Ik heb hem geknuffeld en gewiegd en ik moest ook huilen... Ik ben zo gek op dat kind en hij heeft het zo moeilijk, tis hartverscheurend. En ik voel me dan zo'n waardeloze moeder, dat ik hem niet kan helpen of kan achterhalen wat er nou aan de hand is...
Hasse
Mijn zoon is, na vergelijkbaar gedrag op de basisschool, naar een mkd gegaan. Dit heeft hem heel goed gedaan. Daar zijn soms ook plaatsen voor acute gevallen.
Rixt
Dank je wel! Ik ben al de hele ochtend koortsachtig op zoek naar oplossingen (ik google me suf :S) maar daar had ik nog niet op gezocht, kom direct bij allemaal organisaties in mijn woonplaats waar ik terecht kan voor hulp... een beetje opluchting nu dus, ik hoef het niet alleen te doen...
Moeilijk
ik kom je alleen even een knuffel geven...ik leef met je mee
(((((Hasse)))) en ook eentje voor je zoontje (((((dappere dodo))))
liefs van Purk
Hulp
Vrijdagmiddag heb ik nog gesproken met iemand van het bureau waar mijn zoon vanaf volgende week onderzocht gaat worden. Wat een opluchting, iemand die snapt waar je het over hebt, en die precies weet wat er in welk geval kan. Zolang er geen diagnose is, kan er nog niet veel aan begeleiding, maar mocht het zo zijn dat hij niet meer naar school mag, dan ontstaat er een crisissituatie en springen ze gelijk in om alles te regelen wat er nodig is!! Ik kon wel huilen, maar nu van opluchting. Zij hebben de ingangen bij Jeugdzorg voor eventuele crisisopvang, zij helpen bij aanvragen van pgb en tog en rugzakje en noem maar op. De zorgen om zoonlief blijven natuurlijk, maar ik sta niet alleen, en dat is zo'n opluchting...
Actie
Zo, ff een update. Zoonlief is gisteren en vandaag getest, en vanwege de inmiddels opgestarte schorsingsprocedure op school is er een voorlopige diagnose gesteld vanmiddag: meer dan bovengemiddeld intelligent, ws pdd-nos uitgroeiend naar asperger als hij groter is (kunenn ze op zijn leeftijd (volgende maand 6) kennelijk nog niet vaststellen). Hij mag deze week nog gewoon naar school, volgende week is feestweek, daarna 2 weken vakantie. En daarna wordt het dus ms wel jeugdzorg en crisisopvang... Ik kijk het nog even aan, mijn ex gaat mee op schoolreisje, voor hem en ik op een andere dag ook, dus hij mag gewoon mee-feesten gelukkig. Hij werkte heel goed mee aan de onderzoeken, was heel lief ook, dus hij KAN het wel... De iq-test vond hij een makkie... :S.
Nu dus maar even afwachten of de "dreiging" dat hij niet meer bij zijn vriendje op school kan zitten genoeg is om zijn gedrag wat aan te passen... Hij snapt het goed, maar of hij zich dat realiseert als hij boos is... ik weet het niet...
"dreiging"
Hasse, je zegt: "Nu dus maar even afwachten of de "dreiging" dat hij niet meer bij zijn vriendje op school kan zitten genoeg is om zijn gedrag wat aan te passen... Hij snapt het goed, maar of hij zich dat realiseert als hij boos is... ik weet het niet...".
Ik krijg de indruk dat je daarmee teveel druk op je zoontje legt. Hij vertoont zijn gedrag niet uit vrije wil en ook niet omdat hij graag van school gestuurd wil worden. Je legt nu wel een groot gewicht op zijn schouders: hij moet evt. van deze school omdat HIJ zich niet goed kan/wil gedragen. Ik denk dat dit hem al zoveel spanning kan gaan opleveren dat hij daardoor alleen al moeilijker gedrag kan gaan vertonen. Kun je hem niet beter vertellen dat er bij hem "iets" anders werkt dan bij andere kinderen, en dat hij daardoor soms sneller boos wordt? Dat jullie hem gaan helpen om hier iets aan te doen, maar dat dat evt. ook kan betekenen dat hij naar een speciale school moet? En voor de komende tijd kun je wellicht proberen met rollenspelen zijn woede wat minder heftig op andere kinderen te laten landen. Vraag hem zelf hoe hij een boze situatie kan oplossen en speel zulke situaties met hem na. En laat hem op alle mogelijke manieren blijken dat hij goed genoeg is, maar wel extra hulp bij bepaalde dingen nodig heeft.
