*zucht* [onderzoek naar autisme]
Ik heb de stap gezet: mijn zoon van 5,5 staat nu op de wachtlijst voor autisme-onderzoek. Ik vind het een beetje eng en spannend, weet niet of ik er goed aan doe, waarom zou ik nu al een "label" aan hem willen hangen? Hij is zo lief, maar vertoont toch wel duidelijk afwijkend gedrag, de juffen op school maken zich ook zorgen om hem.
Diep in mijn hart weet ik wel dat ik er goed aan doe. Het interesseert me geen bal wat er voor diagnose uit komt rollen, als ze me maar kunnen vertellen hoe ik met hem om kan gaan zonder hem te beschadigen. Wat "normaal" is voor jongetjes zoals hij en wat niet. Ik wil zo graag snappen wat er in dat bolletje omgaat en waarom hij zich gedraagt zoals hij zich gedraagt...
Waarom voelt het dan toch alsof ik hem naar een soort slachtbank ga brengen?
MamaC
Nog een zucht...
Ook ik heb mijn zoon "uitgeleverd" aan het hulpverlenings-circuit... zo voelt het, als verraad bijna, waarom moet hij zo nodig een etiketje? hij is toch gewoon mijn lieve manneke, met zijn heel eigen gebruiksaanwijzing, dat wel. Die gebruiksaanwijzing blijkt zo complex dat we nu sinds kort een diagnose hebben; klassiek autisme. Dat wilde ik helemaal niet, waarom was ik hieraan begonnen?
Maar nuchter nadenkend weet ik het wel. Net als jij, ik wil weten wat er in dat koppie speelt, ik wil weten waarom hij zo anders is, en ik wil weten hoe ik hem kan helpen.
Jij het de eerste stap gezet, en dat is de moeilijkste, maar het is ws ook het enige dat je kunt doen want je wilt hem verder kunnen helpen. En als je, net als mij, ooit nog de neiging krijgt om d psych op z'n kop te timmeren om alle nare dingen die hij over je zoon zegt... laat het maar weten, herkenning heb je hier in ieder geval,
groetjes Tess
En hier ook zo'n zucht
Ook wij zijn het traject in gestapt, met pijn in mijn hart. Onze zoon is net een week 4 en ook hier de twijfel. Is het wel nodig, plakken we niet gelijk vanaf zijn 1e schooldag een stempel op hem. Heeft hij die stempel wel nodig enz enz.
Aan de andere kant houden wij zijn hand vast en stappen er met hem uit als we denken dat het traject toch niet de juiste is en als het wel het juiste is, zullen we zijn hand blijven vast houden. Maar moeilijk is het wel!!
Ik weet ook dat die "stempel" weer deuren naar hulp kan openen die zonder stempel helaas dicht blijven. Dus met een knoop in onze maag doen we wat we denken dat het beste is voor onze zoon, al is het allerminst de makkelijkste weg.
MamaC en T&T zterkte met het volgen van deze weg!
Ook hier
een zucht. Wij zitten al wel wat langer in het circuit; maar toch. We zijn geeindigd bij het autisme-team en daar kwam ook (klassiek)autisme uit. Pfff. Eigenlijk niet echt een verrassing; het beeld dat ze hadden klopte met die van ons. Maar toch...ik kwam zelf ook wel een heel eind met die speciale handleiding van hem. Toch geeft het me rust en ik weet dat we er alles aan doen om hem zo goed mogelijk te helpen/begeleiden. En tot nu toe gaat het goed en zit hij op een gewone basisschool in groep 4. Sterkte
Meevoelen
Ik begrijp precies wat je bedoeld. Wij hebben de diagnose pdd nos gekregen. De weg was lang maar ik heb het gevoel dat die nog lang niet ten einde is. Want daarna ga je zoeken naar de juiste hulp voor je kind...ik ben nog steeds op zoek. Ook op school gaat het niet goed.
Al met al komt het er bij ons op neer, je hebt de diagnose...en wat nu????
Ik wens jullie sterkte en hoop dat jullie de juiste begeleiding krijgen daarna. Want dat heb ik gemist.
Groetjes moggie
