1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Mijn dochter (9 jaar) haar gedrag is erg veranderd sinds ik, moeder, full-time ben gaan werken. Niet meer alleen willen slapen, driftig, erg verdrietig en soms depressief.
Ik probeer zo veel mogelijk tijd met haar door te brengen als ik kan. Vaak voel ik me erg schuldig, ik ben 8 jaar voor haar thuis geweest. Maar mijn werk is ook heel belangerijk. Als ik met haar probeer te praten, wordt ze alleen maar boos of heel verdrietig. Wat kan ik hier aan doen?
De eerste acht jaar van uw dochters leven bent u voor uw dochter thuis gebleven, en nu sinds een jaar bent u full-time gaan werken. U schrijft dat uw dochter niet meer alleen wil slapen, en dat ze onder andere driftig en verdrietig wordt. Zo laat ze door middel van haar gedrag blijken dat ze het moeilijk heeft.
De overgang lijkt mij ook wel erg groot voor uw dochter. Van een moeder die altijd thuis was, bent u een moeder geworden die volledig buitenshuis werkt. Blijkbaar heeft er geen geleidelijke gewenning plaats gevonden.
Misschien was dat niet mogelijk gezien uw werkomstandigheden, maar misschien heeft u zich niet gerealiseerd wat voor een invloed deze verandering op uw dochter heeft.
Misschien vond u uw relatie met uw dochter ook wel erg hecht of beklemmend (u schrijft niets over een vader van uw dochter of een partner) en bent u full-time gaan werken om meer afstand tot uw dochter te krijgen. Maar, misschien moet u ook 'gewoon' werken voor het geld.
Met andere woorden u kunt allemaal goede beweegredenen hebben om te gaan werken, maar dat wil nog niet zeggen dat uw dochter dat ook zo voelt, of het eens is met u, of uw motieven begrijpt.
Het niet alleen willen slapen wijst er waarschijnlijk op dat uw dochter zich door u verlaten voelt en angstig geworden is. En nu claimt zij u elk moment dat u er bent, ook 's nachts.
U schrijft dat u zich vaak schuldig voelt, maar uw werk ook erg belangrijk vindt. Dat is een punt dat natuurlijk heel veel vrouwen kennen die kinderen hebben en werken. Schuldgevoel is gewoon een rot gevoel, en je hebt er niets aan. Dat is makkelijk gezegd, maar lastig om mee om te gaan.
Hoe kunt u nu zorgen dat uw dochter zich weer prettig voelt en went aan een moeder die full-time werkt? Mogelijk kunt u met uw werk regelen dat u een periode korter gaat werken om uw dochter toch rustig te laten wennen aan deze situatie.
Hoe zit het eigenlijk met de opvang van uw dochter? Heeft u goede oppas voor uw dochter? Gaat ze naar een leuk gastgezin, of goede buitenschoolse opvang? Heeft uw dochter het naar haar zin en voelt uw docher zich vertrouwd op haar oppasadres? Weten de mensen daar dat ze het zo moeilijk heeft? Heeft ze vriendinnen? Kan ze bij vriendinnen spelen als ze dat wil? Zit ze op een leuk (sport)clubje?
Het is goed dat u er voor zorgt dat u uw vrije tijd veel met uw dochter doorbrengt, maar daarnaast is het ook belangrijk dat ze thuis gewoon met vriendinnen speelt.
