1 januari 2000 door Ward van Alphen
Mijn dochter heeft (zeker al een jaar) regelmatig nachten waarin zij ligt te huilen, schreeuwen, schoppen en slaan. Later weet zij niet meer wat zij gedroomd heeft.
Uit ervaring weet ik dat zij een 'binnenvetter' is. Zij heeft eerder problemen op school gehad (werd gepest). Maar bij mijn weten gaat het nu goed en verder kan ik ook geen oorzaken bedenken die die onrustige nachten kunnnen veroorzaken. Het probleem is dat zij na zo'n nacht de volgende ochtend uitgeput wakker wordt. Is het normaal dat een kind zulke woeste nachten heeft, of maak ik me terecht zorgen?
De vraag is of dit nu een nachtmerrie is of niet. Bij een nachtmerrie wordt het kind al dan niet wakker, maar als het wakker wordt, kan het zich direct herinneren wat de inhoud van de droom is.
Het zou ook kunnen gaan om een zogenaamde pavor nocturnus, wat de Engelsen night terror noemen. Hierbij maakt het kind bewegingen, lijkt angstig, lijkt soms klaarwakker, schreeuwt er soms bij.
In dit geval heeft het kind geen herinnering aan een droom: de vraag is dan of er wel een droom was. Wakker maken heeft geen goed effect (de verwardheid neemt er door toe). Het gaat er meer om het kind gerust te stellen zonder krampachtig te proberen het wakker te maken, en eventuele verwondingen te voorkomen. Dit soort aanvallen gaan meestal vanzelf over gedurende de kindertijd. Een samenhang met stress wordt wel gezien.
Bij nachtmerries denken we natuurlijk ook aan een samenhang met spanningen. Veel mensen denken dat die per se van buiten moeten komen, maar het gaat er juist om dat een persoon er "van binnen" niet mee overweg kan. Het kan ook om interne spanningen gaan, onduidelijke angsten of conflicten tussen verlangens en verboden bijvoorbeeld. Dat zou best kunnen passen bij uw beschrijvingen van uw dochter als binnenvetter.
Moet je nu je best gaan doen om erachter te komen waar ze mee zit? Dat heeft u ongetwijfeld al geprobeerd. Wellicht heeft uw dochter er baat bij als ze voldoende mogelijkheden voor expressie heeft. Is het niet met woorden, dan misschien met tekenen of bewegen, of middels spel. En alles wat je kan doen om haar normale ontwikkeling en ontplooiing te bevorderen, zorgt er natuurlijk voor dat ze zich meer op haar gemak gaat voelen, meer in evenwicht komt.
En wat betreft dromen: ik heb ooit in een boek gelezen dat je kinderen -- bijvoorbeeld via verhalen/voorbeelden -- kan leren om zich te weer te stellen tegen de demonen in hun droom. Hopelijk helpt u dit weer een beetje op weg.
Succes ermee!
