1 januari 2000 door Joanna Sandberg
In de afgelopen twee weken is er een hoop gebeurd in ons gezin. Eerst werd mijn dochter vijf jaar, (spannend 1e feestje, etc.). In diezelfde week was ze ook ziek. Toen overleed mijn man's opa. Drie dagen later werd er ingebroken bij ons, mijn auto gestolen, politie over de vloer, enz.
Vooral dat laatste heeft veel indruk op mijn dochter van 5 gemaakt. Ik werd wakker toen mijn auto gestart werd en ze heeft alles vrij bewust meegemaakt. Aangezien ze overstuur was is ze een paar dagen bij mijn ouders geweest. Dit weekend is ze weer thuis gekomen, en wederom was ze niet lekker koorts, verkouden, etc.
We proberen wat extra lief voor haar te zijn. Maar ze is op dit moment zeer onhandelbaar, brutaal, veel huilen enz. Nu is ze natuurlijk ook niet helemaal fit en wat ze allemaal heeft meegemaakt heeft ook invloed. Ze is een heel gevoelig en zorgzaam meisje. Hoe kan ik hier het best mee omgaan. Alvast bedankt.
Waneer een kind (van 5 jaar) opeens erg veel meemaakt kan het daar behoorlijk van streek door raken. Het ene kind is ook eerder van slag dan het andere, en kleine kinderen reageren vaak met somatische klachten en/of lastig gedrag op 'stress'. Dit, omdat het kind moeilijk in woorden kan uitdrukken hoe het zich voelt. Het kind voelt zich niet prettig, angstig, boos of verdrietig, maar weet niet goed hoe dit komt. Het is dan aan de ouder om het somatische- en/of onhandelbare gedrag te vertalen in woorden en begrip.
Het is belangrijk om de somatische klachten serieus te nemen, want het kind heeft bijvoorbeeld echt koorts. Wel is het verstandig om dan ook het gevoel van het kind te verwoorden. Je kan dan als ouders zoiets zeggen als: "Er zijn zoveel nare dingen gebeurd, daar raak je van streek van".
Uw dochtertje was ook ziek in de week dat ze jarig was en er een feestje werd gegeven. Dat zou kunnen wijzen op een somatische reactie op een spannende gebeurtenis.
U schrijft dat u wakker werd van het gestart van uw auto en dat uw dochtertje alles vrij bewust heeft meegemaakt. Dat kan betekenen dat u van deze diefstal erg geschrokken bent, wat logisch is, en dat uw dochtertje reageerde op uw spanning en reacties. Zeker als zij een gevoelig meisje is, voelt zij goed aan hoe u zich gevoeld hebt, en reageert zij daar op.
Ik kan natuurlijk niet goed beoordelen hoe de situatie exact was, maar ik begrijp uit uw vraag dat uw dochtertje uit logeren is geweest, bij uw ouders, nadat er veel akelige, en emotionele gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Uw dochtertje kan het uit logeren gaan ervaren hebben als straf op lastig gedrag. Het zou kunnen dat zij, nu ze weer thuis is, u en uw man uitprobeert of u haar onhandelbaar en brutaal gedrag accepteert.
Zij voelt zich ongelukkig, maar kan er geen woorden aan geven, en heeft veel troost nodig. Het is heel goed dat u nu extra lief voor haar bent. Door brutaal te zijn kijkt ze ook wat uw reactie is. U hoeft haar brutaliteit niet te accepteren en u kan bijvoorbeeld zeggen: "Ik wil niet dat je dit tegen mij zegt, maar ik begrijp dat je je niet prettig (of boos, of verdrietig) voelt".
Het zal haar helpen als u haar wat extra aandacht geeft en wat afleiding. Dit kunt u doen door spelletjes met haar te spelen, of (leuke) dingen met haar te doen. Voorlezen vinden kinderen vaak ook heerlijk. Er zijn boeken die over het overlijden van een opa gaan en het verdriet van het kleinkind. Ik weet geen titels, maar bij de kinderboekenwinkel kunnen zij u goed helpen.
Ik weet niet wat voor contact zij met haar opa had. Zij kan zelf erg verdrietig zijn over zijn overlijden, maar het kan ook mogelijk zijn dat zij reageert op het verdriet van haar moeder en vader. Voor een kind van haar leeftijd is het niet duidelijk wat ‘dood’ zijn echt betekent. Voor hetzelfde geld zou haar opa er weer kunnen zijn. Het is goed om met haar te praten over uw verdriet, uw mans verdriet, en haar verdriet. Natuurlijk niet de hele tijd, maar het kan geen kwaad om uw gevoelens te tonen, en aan haar te laten merken dat alles bespreekbaar is.
Een hele klus, ik wens u en uw man veel sterkte.
