7 augustus 2001 door Joanna Sandberg
Onze zoon van 28 maanden heeft sinds kort een enorme angst voor de televisie. Zelfs naar de kamer lopen waar de televisie staat levert al de vraag "Geen tv hè?" op. Een paar keer heb ik geprobeerd samen dingen te kijken, maar dat lukte slechts ëën keer.
Voor de angstaanvallen, hij raakt echt in paniek, keek hij nooit veel, af en toe tien minuutjes, naar kinderprogramma's of natuurfilms. Bij (oudere) vriendjes die veel alleen kijken zat hij wel eens langer naar (Walt Disney) video's te kijken, en vooralsnog gaan we er vanuit dat hij daar iets heeft meegemaakt.
Van vrienden en een leidster op zijn crèche hebben we al de tip gekregen een 'nep-tv' te maken en daarmee spelletjes met hem te doen (poppenkast, hij zelf in de tv) om hem er een beetje overheen te helpen.
Ik vroeg me af of we niet meer moeten doen. We willen geen kind dat aan de tv geplakt zit, maar dit is zo'n grote angst dat die ook niet gezond kan zijn.
Uw zoontje van 2 jaar en 4 maanden kan nog niet vertellen waarvan hij geschrokken is. Maar hij laat het wel, sinds mei, in zijn gedrag zien. En hij zegt al zelfs met enige woorden dat hij bang is voor de televisie. Dus naar alle waarschijnlijkheid zou je kunnen aannemen dat hij iets gezien heeft op de tv waarvan hij geschrokken is.
Kinderen op deze leeftijd beginnen zich bewust te worden van zichzelf en hun omgeving. Omdat een kind bewust is van zichzelf, kan het bang worden voor iets (engs) in de omgeving.
Het is heel goed mogelijk dat uw zoontje erg geschrokken is van een (teken)figuur op de tv (of video). Figuren als bijvoorbeeld een angstwekkend dier (boze wolf, leeuw, aap, etcetera) of mens (heks, tovenaar, gedrocht, etcetera) of detail (enge ogen, boze mond, enge geluiden) kunnen een kind erg bang maken.
Kleine kinderen kunnen heel erg bang worden omdat zij werkelijkheid en fantasie door elkaar halen. Het kind begrijpt niet dat het 'enge' op de televisie niet echt is. Het kind beleeft het 'griezelige' als levensecht. Het heeft daarom ook geen zin om tegen uw zoontje te zeggen dat het niet echt is wat hij op tv ziet. Hij kan dit gewoon nog niet bevatten.
Wanneer een kind angstig is, is het belangrijk om de angst serieus te nemen en er begrip voor te hebben. Ook al is de angst van het kind onbegrijpelijk voor de volwassene. Ouders doen er goed aan om het kind niet te dwingen om toch het enge te doen of te zien. Door stapje voor stapje het probleem aan te pakken, zodat het kind went aan wat hij zo eng vindt, helpt de ouder zijn kind het beste.
Het advies van uw vrienden en een leidster op uw zoontjes crèche om een 'nep-televisie' te maken, lijkt mij een goed advies. Bij (kleine) kinderen helpt het om met hun angst om te gaan door het speels aan te pakken. In plaats van uw zoontje voor de echte tv neer te zetten, speelt u met hem met een neptv. Prima!
Ook kunt u samen met hem een tv tekenen, en hem spelenderwijs vragen wat hij zoal op tv ziet, en dat tekenen. Zo kunt u misschien ook achterhalen wat hij gezien heeft op tv, en wat mogelijk angstaanjagend was. Gelukkig hoeft een kind van die leeftijd nog helemaal niet naar de televisie te kijken. Het is dus absoluut niet erg als hij een tijd geen tv of video kijkt.
U kunt uw kind op een gegeven moment, wanneer u denkt dat hij er aan toe is, laten wennen aan de echte tv door alleen het geluid aan te doen (wanneer er leuke muziek aanstaat). Wel altijd samen met uw zoontje zijn wanneer u het geluid van de tv aandoet.
Wanneer uw zoontje wat ouder is kunt u beginnen om af en toe, maar altijd samen met hem, naar TikTak te kijken. Forceer niets, maar laat het aan uw zoon en de tijd over.
