13 juni 2003 door Joanna Sandberg
Mijn dochter is bijna 20 maanden en mijn partner en ik vechten over een bezoekregeling. Ons contact is niet zo goed maar we houden ons in rondom ons dochtertje. We leven nu 2 maanden gescheiden. Ik woon in een ander huis. Op dit moment lijkt het mijn dochter niet echt te schaden; ze lijkt mij eerder vrolijker.
Normaal gesproken gaat ze 2 dagen per week naar haar vader (op dit moment tijdelijk niet). De andere dagen is ze bij mij.
Slapen doet ze tot nu toe steeds bij mij. Ze is een huilbaby geweest, waardoor ik veel belang hecht aan ritme en regelmaat. Ze slaapt steeds onrustig en roept 's nachts om mij. Toen mijn partner en ik nog bij elkaar waren, was ik ook degene die haar naar bed bracht, uit bed haalde, en er 's nachts uitging.
Mijn ex-partner wil nu dat zij ook bij hem gaat slapen. Mijn advocaat vindt dat ik dat niet kan weigeren. De bedoeling is: 1x per week 1 nacht plus de dag er voor en de dag na. Is dat (te) lang voor een kind van haar leeftijd?
Nog moeilijker is de vraag hoe we de vakanties moeten verdelen (wat nog moet gebeuren). Dan spreken we immers over een week of langer zonder moeder. Dat lijkt mij te lang. Wat is verstandig gezien haar leeftijd?
Ik wil proberen in haar belang te denken, maar mijn eigen gevoelens zitten in de weg.
Het feitelijke antwoord op uw vraag is heel eenvoudig. U hoeft zich namelijk geen zorgen te maken over uw dochter; die kan er best aan wennen om af en toe bij haar vader te slapen. Maar daarmee heeft u nog geen oplossing voor uw probleem. Ik zal dat hieronder uitleggen.
U bent pas twee maanden geleden gescheiden. Dat is een moeilijke tijd, want tijdens en vlak na een scheiding maken de meeste mensen de ergste ruzie met elkaar. En juist in die periode dat je zoveel strijd hebt met elkaar, moet je dan van alles met elkaar regelen, en proberen om een goede regeling voor je kind te treffen. Dat vraagt nogal wat van iemand...
Eigenlijk vraagt het dat je boven je eigen (woedende, gekwetste, maar ook verdrietige) gevoelens gaat staan, om in het belang van het kind goede afspraken met elkaar te kunnen maken. U beschrijft dat zelf heel treffend: "Ik wil proberen in haar belang te denken, maar mijn eigen gevoelens zitten in de weg". Waarschijnlijk wil uw man hetzelfde, maar zitten ook zijn gevoelens hem in de weg. Dat is een heel ingewikkelde situatie, en het is dus niet zo gek dat je er met zijn tweeën niet uitkomt.
In zo'n geval is er dus een derde nodig om weer redelijk normaal met elkaar te kunnen praten en samen regelingen te kunnen treffen die goed zijn voor het kind.
Maar niet alleen voor het bereiken van een goede regeling is zo iemand nuttig; ook om een beetje rust in de situatie te brengen. Ruzie en strijd hebben namelijk een slechte invloed op kinderen, en dus ook op uw dochtertje. Ook al is ze nog zo jong. Kinderen voelen spanning heel goed aan, ook al begrijpen ze (nog) niet waar die spanning mee te maken heeft. Uit onderzoek blijkt dat kinderen op zich weinig schade hoeven op te lopen door een scheiding, maar dat een voortdurende strijd na de scheiding wél zeer negatieve gevolgen voor hun ontwikkeling heeft.
Ik adviseer u daarom dringend om snel de hulp in te roepen van een psycholoog annex scheidingsbemiddelaar (mediator). Deze deskundige kan samen met u en uw ex-partner kijken hoe jullie met minder ruzie meer kunnen bereiken.
Snel handelen is wel geboden, want hoe langer een strijd tussen exen voortduurt, hoe moeilijker het wordt om goede regelingen met elkaar te treffen. De mediator kan u – maar ook uw ex-partner – helpen om ondanks jullie gevoelens toch in het belang van het kind te denken en te handelen.
Via een Bureau voor Rechtshulp kunt u een mediator in uw buurt vinden. Het dichtstbijzijnde Bureau voor Rechtshulp vindt u met de postcode-zoekmachine op www.bvr.rechtsbijstand.net.
