11 oktober 2002 door Sanderijn van der Doef
Ons zoontje is 3 jaar oud. Hij heeft nu een soort plasspelletje verzonnen waar hij erg om moet lachen en waarbij zijn piemeltje stijf wordt. Hij rent dan gillend van het lachen door het huis, en roept "Ik heb een hele dikke piemel!"
Eerst moesten we wel lachen, maar hij stopt niet meer en hij blijft het doen. Hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?
Ik zeg nu dat het wel goed is zo en dat hij maar in z'n kamer verder moet gaan friemelen, en dat wij ook niet zo door het huis lopen. Maar is hij niet een beetje te jong voor deze benadering? Ik ben bang dat hij ook open en bloot met z'n piemeltje gaat spelen waar bijvoorbeeld visite bij is, of als hij ergens speelt. Vandaar mijn wat strengere aanpak nu.
De meeste kinderen ontdekken vanaf hun 2e jaar dat het aanraken van hun geslachtsdelen wel een heel prettig en bijzonder gevoel geeft. Het is de ontdekking van hun eerste seksuele gevoelens.
Het is duidelijk dat uw zoontje daar ook mee bezig is. Het beste is om hem hierin zoveel mogelijk zijn gang laten gaan.
Natuurlijk moet hij daarin van u ook grenzen leren. Tot hoever kan hij gaan en wanneer is het welletjes.
Dat zijn vooral uw eigen normen die dan een rol gaan spelen. De ene ouder zal op dit gebied meer tolereren dan de ander.
Zolang u het gedrag zelf (en de gevoelens die daarbij horen) niet afkeurt, maar hem alleen wil duidelijk maken waar en wanneer hij ermee bezig kan zijn, hoeft u niet bang te zijn dat hij er last van krijgt.
Hij is er echter oud genoeg voor om te begrijpen dat er voor bepaald gedrag ook bepaalde gedragsregels zijn.
