25 februari 2005 door Sanderijn van der Doef
Op de kamer van mijn zoon vond ik Internet-foto's van een meisje, waar hij vermoedelijk mee chat. Mijn zoon is net 16 jaar en dit meisje was volgens mij jonger. Het meisje had foto's van zichzelf gepubliceerd. Eerst in BH, daarna borsten bloot. Foto's van haar in slip, en daarna foto's van haar vagina. Ze probeerde zwoel te kijken.
Ik vind het heel normaal dat jongens en meisjes geïnteresseerd zijn in seks. Ik kan daar ook over praten als ze dat willen. Alleen willen ze dat vaak niet met hun moeder, op deze leeftijd.
Eigenlijk vind ik dit te ver gaan, mijn gevoel erbij is niet prettig. Waarom, dat kan ik niet zo goed onder woorden brengen. Ik vind het niet zo normaal om zulke foto's van jezelf op Internet te zetten. Ik ben ook bang dat de jeugd een verkeerd beeld van seksualiteit krijgt.
Eigenlijk is mijn vraag: praat ik hier met hem over, of laat ik het maar zo?
Achtergrond - we hebben drie kinderen. De oudste is 24 (een meisje), de middelste is een zoon van 17, en de jongste is de bovengenoemde zoon van 16. Onderling wisselen de jongens bladen als 'Break Out' uit, en ze vinden daarin antwoorden op veel vragen.
Op deze leeftijd kunnen jongens zeer geïnteresseerd zijn in alles wat met het vrouwelijk lichaam te maken heeft. Het bekijken van borsten en vagina's doen ze nu niet meer alleen uit nieuwsgierigheid (zoals dat wel het geval was toen ze jonger waren), maar omdat ze inmiddels gemerkt hebben dat het gevoelens van seksuele opwinding oproept.
Vroeger – toen er nog geen Internet was – verslonden jongens van 16 de Playboy, de Chick en de Candy; tegenwoordig hoeven ze maar te klikken om elk lichaamsdeel in beeld te laten verschijnen dat ze maar willen. Het principe blijft hetzelfde.
De huidige techniek staat jongeren nog veel méér toe dan alleen maar klikken en kijken.
Vroeger kon je pas op ontdekkingsreis naar het lichaam van de andere sekse als je elkaar eenmaal had ontmoet, en als je uitgekleed naast elkaar lag.
Tegenwoordig hoef je daar niet meer op te wachten. Je zet de webcam aan terwijl je met elkaar aan het chatten bent, of je stuurt een digitale foto van jezelf.
Het bekijken van elkaars geslachtsdelen is dus niet echt een vreemde bezigheid op deze leeftijd. Dat gebeurde immers altijd al. Het enige verschil is dat het nu ook wel eens gebeurt via de computer. Dat is een gegeven van deze tijd. (Niet alle jongeren doen het overigens zo. Het is nog steeds zo dat het merendeel elkaar pas naakt ziet als ze voor het eerst seks hebben.)
Maar aan de voordelen die de nieuwe techniek te bieden heeft, zitten natuurlijk ook nadelen. Een meisje dat zich naakt op Internet presenteert, beseft misschien niet dat anderen haar misschien ook zo kunnen zien. U zag het immers zelf, als buitenstaander. U bent nog discreet, maar anderen misschien niet, wat enorme gevolgen kan hebben. En een jongen die op deze manier naar meisjes kijkt, kan gaan denken dat het in de gewone – niet virtuele – wereld ook zo toegaat.
U vroeg of u er met uw zoon over moet praten. Eigenlijk vind ik dat dat inderdaad zou moeten. Al is het alleen maar om hem duidelijk te maken dat u zich zorgen maakt over de manier waarop hij over seksualiteit denkt.
Zo'n gesprek heeft wel als bezwaar dat uw zoon zich betrapt kan voelen bij iets wat ook wel heel erg privé is. U zult hem dus moeten zeggen dat u toevallig die foto's tegenkwam en dat u heel goed begrijpt dat dat privé is voor hem. Maar ook dat u zich zorgen maakt over het feit dat een meisje zichzelf op zo'n manier laat zien.
Als u de moeder van dit meisje zou zijn, zou u zich terecht zorgen maken over haar seksuele ontwikkeling. Maar nu gaat het om uw zoon. Vindt hij het normaal dat meisjes zoiets doen? Heeft hij misschien ook zulke foto's (van zichzelf) verzonden? Wie kijken er nog meer naar die foto's? Enzovoorts.
Belangrijk bij zo'n gesprek is de toon. Probeer in ieder geval te vermijden dat u boos of verwijtend klinkt. Is zo'n toon er wel, dan zal hem dat alleen maar in de verdediging drukken. Waardoor hij bijna zeker zal dichtklappen, en er geen enkel gesprek meer mogelijk is.
U bent oprecht verbaasd en bezorgd. Laat dat vooral doorklinken in het gesprek. Aan hem de keus om in zijn uitleg die bezorgdheid weg te nemen, en om uit te leggen wat hij wel en niet 'normaal' vindt op zijn leeftijd.
Daarover kan de discussie gaan. Meer kunt u niet doen. Een jongen van 16 zorgt zelf wel of hij zich wel of niet iets gaat aantrekken van wat zijn moeder zegt of vindt. Maar voor een deel hangt dat ook af van de houding die u aanneemt in zo'n gesprek.
Sterkte ermee!
