16 januari 2004 door Sanderijn van der Doef
Onze zoon van 3,5 jaar hebben wij onlangs bij het gastouder-gezin weggehaald omdat we niet te spreken waren over zijn agressieve gedrag en taalgebruik. We zijn nu zo'n twee maanden verder en ik begin het vermoeden te krijgen dat er veel meer aan de hand is geweest dan wij ooit hadden durven vermoeden.
Zeer recentelijk zei onze zoon (in een goede bui verkerend) dat hij diverse malen op zijn piemel was geslagen door de zoon van 8 jaar oud van de gastouder.
Zo'n 3 maanden terug is er een baby geboren. Onze zoon is agressief richting haar (jaloezie) maar vertoont eveneens "handelingen" die mij absoluut vraagtekens geven.
In een eerste geval gaf hij haar een stoot met zijn vuist tegen haar luier. Nadat ik hem hiervoor naar boven had gestuurd, heb ik hem na zo'n 10 minuten naar beneden gehaald en uitgelegd dat dit dus niet acceptabel was. Vervolgens ging hij met zijn hand in haar rompertje.
Een tweede incident is dat ik onze zoon en de baby heel even alleen had gelaten omdat ik iets af moest geven bij de buren. Toen ik onverwachts binnenkwam, had hij zijn broek/onderbroek uit en was hij in een vreemdsoortige stemming.
Bij nadere bevraging gaf hij aan niets van de zoon van de gastouder te mogen vertellen. Bij veel doorvragen kwam eruit dat hij wel eens zijn broek naar beneden moest doen. Ik bemerkt dat hij het heel erg moeilijk heeft om hierover te praten en eigenlijk praat hij er liever niet over.
Ik vind het erg moeilijk in te schatten wat ik nu moet doen. Moet ik er toch op aandringen om erover te praten? Of moet ik dit onderwerp juist vermijden? En moet ik de gastouder confronteren met dit verhaal?
Omdat ik niet precies weet wat er is gebeurd is, kan ik niet inschatten of ons zoontje psychische schade heeft ondervonden van dit geheel. Mogelijk kunt u ons een advies geven of wij al dan niet hulp moeten zoeken.
Uiteraard zijn er veel meer dingetjes voorgevallen maar ik realiseer me dat ik niet alles in een mail kan schrijven. Zodoende heb ik de hoofdzaken genoemd die mij nu te binnen schieten.
Of er iets gebeurd is in het gastgezin, en zo ja wat, valt op basis van uw gegevens helaas niet vast te stellen. Die stomp tegen de luier van zijn kleine zusje en zijn hand onder haar rompertje zijn geen signalen die wijzen op iets wat hij eerder ervaren heeft. Het kunnen normale uitingen zijn van jaloezie (stompen) respectievelijk nieuwsgierigheid (onder het rompertje zitten).
De mededeling van uw zoon dat hij er van de jongen uit het gastouder-gezin niet over mag praten, zet me echter wel aan het denken. En ook de mededeling dat hij door die jongen wel eens op zijn piemel is geslagen moet natuurlijk serieus genomen worden.
Als uw zoontje er verder niet over wil praten, en als u er ongerust over blijft, zou ik adviseren om er eens met de ouders van het gastgezin over te praten.
Doe dat vooral op een rustige manier en ook alleen met de bedoeling om het hun mee te delen. Niet om de waarheid boven tafel te krijgen. Die krijgt u namelijk niet.
Onder andere omdat u niet weet (en nooit te weten zult komen) wat er precies gebeurd is, is het moeilijk om in te schatten wat voor gevolgen uw zoontje zou kunnen ondervinden als er daadwerkelijk iets is voorgevallen.
Bedenk in ieder geval dat het heel goed mogelijk is dat er niets bijzonders is gebeurd en dat er dus helemaal geen gevolgen hoeven te zijn.
Er zijn een paar dingen die u nu kunt doen:
In principe kunt u dit allemaal zelf oplossen en in eigen hand houden. U hoeft er alleen een professionele hulpverlener (psycholoog, psycho-therapeut, etc.) bij te halen wanneer zich een of meer van de volgende verschijnselen gaan voordoen:
