7 juli 2006 door Annelou de Vries
Onze zoon van 9 heeft ADD. Nu hij Ritalin krijgt, gaat het heel erg goed op school, en de omgang met zijn klasgenoten gaat volgens de juf ook stukken beter. Hij speelt nu ook meer op het schoolplein.
Maar wat ik jammer vind, is dat de vriendjes waar hij graag mee wil spelen, niet met hem thuis willen spelen. Hij heeft ook een sterke voorkeur voor degenen met wie hij wil spelen.
Is dit normaal, of moet ik me zorgen maken? Het doet mij altijd erg pijn als hij thuis komt, en als hij dan zegt: "Die wilde niet met mijn spelen, en die niet..., en die niet...," etc.
Wat geweldig, dat uw zoon zo goed reageert op de Ritalin! Het lijkt soms wel een wondermiddel. Maar het lost niet álle problemen op, getuige uw verhaal.
Hieronder zal ik eerst uitleggen waarom de behandeling van ADD een combinatie behoort te zijn van medicatie én begeleiding. Daarna zal ik vertellen hoe u uw zoon kunt helpen bij het spelen met vriendjes.
De afkorting ADD staat voor 'Attention Deficit Disorder'. Het wordt vaak gebruikt voor de vorm van ADHD waarbij geen sprake is van hyperactiviteit (waar de H voor staat), maar wel van concentratieproblemen en impulsiviteit.
Met Ritalin verbeteren deze problemen bij maar liefst 70% van de kinderen met ADHD of ADD. Dat is een bijzonder grote effectiviteit voor een medicijn. Toch zijn alleen pillen in de meeste gevallen niet voldoende. Een kind met ADHD of ADD heeft ook speciale begeleiding nodig.
Hoe die begeleiding er precies uit moet zien, verschilt per kind. De reden daarvoor is makkelijk te begrijpen. Om te beginnen zijn er door het drukke, impulsieve en ongeconcentreerde gedrag bijna altijd ook andere problemen ontstaan. En welke problemen dat zijn, verschilt per kind en per situatie. Bijvoorbeeld:
Ritalin kan dit soort problemen natuurlijk maar gedeeltelijk verhelpen. Afhankelijk van het soort problematiek kunnen er dan een of meer van de volgende dingen nodig zijn:
De ouders hebben hierin een belangrijke rol, maar aangezien dat nog best lastig kan zijn, hebben ook zij extra hulp nodig. Ik hoop dus dat u een ouderbegeleider heeft met wie u het speel-probleem van uw zoon kunt bespreken. Het is voor u verdrietig om te zien, maar er is wel wat aan te doen!
Uw zoon is niet het enige kind met ADHD (of in zijn geval: ADD) dat niet zo geliefd is bij leeftijdgenoten. Het impulsieve en drukke gedrag kan gezellig samenspel immers behoorlijk verstoren. En vaak ziet een kind met ADD of ADHD zelf niet goed wat zijn aandeel daarin is.
U vertelde al dat uw zoon heel specifieke voorkeuren heeft (voor wat betreft degenen met wie hij wil spelen). Ook zou het kunnen zijn dat hij te dominant is in het contact met anderen. Ik raad u aan om eerst zelf eens na te gaan waarom hij niet zo populair is bij anderen. Vervolgens bespreekt u dat met hem.
Probeer dan sámen met hem te bedenken wat hij aan zijn gedrag zou kunnen veranderen opdat het spelen met anderen leuker wordt. Belangrijk daarbij is dat u hem helpt zich in te leven in de andere kinderen, met wie hij eigenlijk graag wil spelen. Wat zouden zij anders willen zien aan hem?
Stel nu dat er uiteindelijk wel iemand met hem meekomt naar huis. Dan kan het een goed idee zijn om hem niet alleen te laten spelen met het kind dat op bezoek komt, maar er zelf bij te blijven. Dat heeft twee voordelen. Ten eerste kunt u ingrijpen als het mis gaat. En ten tweede merkt u dan meteen welk gedrag van uw zoon de negatieve reacties van leeftijdgenootjes oproept (zodat u dat later weer met hem kunt bespreken).
Op deze manier leert u uw kind beter om te gaan met anderen, een vaardigheid waar hij nog de rest van zijn leven wat aan heeft.
Ten slotte kunt u denken aan een training sociale vaardigheden ('sova') voor uw zoon. Dat soort trainingen wordt op vele plaatsen en door verschillende instanties georganiseerd voor groepjes kinderen die moeite hebben met samen spelen.
Veel succes ermee!
