1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Onze dochter is nu 15 maanden oud. Voordat we haar kregen, verloren we een tweeling na 20 weken zwangerschap. Ik ben bang dat ik door dit verlies te weinig streng ben in de opvoeding van onze dochter en haar te veel aandacht geef. 'Nee' snapt ze bijvoorbeeld nog niet echt.
Wanneer begint nu het 'echte' opvoeden van zo'n kleintje?
Het verliezen van een baby, laat staan van twee baby's, tijdens de zwangerschap is een zeer ingrijpende ervaring. Ook al is het kind nog niet geboren, tijdens de zwangerschap voelt de moeder de baby in haar buik, en groeit de band tussen moeder en kind.
Ouders fantaseren over het ongeboren kind, over zijn/haar sekse, over het uiterlijk, over de toekomst samen met hun kinderen, etc. Vaak zijn er ook al babyspullen gekocht, en soms is de kinderkamer al ingericht. Vaders en moeders verlangen vaak intens naar het moment dat zij hun baby kunnen vasthouden. Als blijkt dat de baby dood is, worden alle verwachtingen in één klap weggevaagd. De overleden baby laat een enorme leegte achter.
Het is belangrijk om alle emoties te uiten, en niet het verdriet te onderdrukken of te bagatelliseren. Ook gevoelens van woede en machteloosheid kunnen bestaan, naast het verdriet en het intense gemis. Actief afscheid nemen van de overleden baby, door het bijvoorbeeld vast te houden, foto's te maken en de baby te begraven helpen de rouwverwerking. Rouw is een pijnlijk losmakingsproces waar je doorheen moet.
U verloor twee kinderen na 20 weken zwangerschap, en u schrijft dat u denkt dat u te weinig streng bent door dit verlies. Ik weet niet hoeveel tijd er tussen het overlijden van uw baby's en de geboorte van uw dochtertje zit. Want rouwen kost tijd. Het is dus inderdaad heel wel mogelijk dat het verlies van uw tweeling nog doorwerkt in de opvoeding van uw dochter. Want wanneer ben je nu uitgerouwd? En verdriet over het overlijden van uw tweeling blijft, maar wordt in de loop der tijd minder, en als de verwerking goed verloopt krijgt het een plek in uw leven.
Volgens mij hoeft u niet bang te zijn dat u uw dochter te veel aandacht geeft. Op zich heeft veel aandacht geven niets met verwennen te maken. Maar het te weinig streng zijn, is wel een verwennende opvoeding. Uw behoefte om haar te verwennen is goed te begrijpen, maar het is niet goed voor de ontwikkeling van uw dochter. Zij leert o.a. haar behoeften uit te stellen door frustraties. Op haar leeftijd kan ze heel goed begrijpen wat u bedoelt als u nee zegt. Zij merkt waarschijnlijk úw moeite met het verbieden of het niet geven van iets.
U bent zich bewust van uw verwennende attitude, en dat is het begin van de mogelijkheid tot verandering. 'Nee' zeggen, grenzen stellen en eisen die bij haar leeftijd horen, biedt een kind veiligheid. Zij voelt dan dat u de baas bent, en dat u weet en doet wat goed voor haar is. Zij is daar zelf nog te klein voor en heeft u en uw man hard nodig.
Wanneer u merkt dat u het moeilijk blijft vinden om grenzen te stellen, kunt u uw man vragen om u te steunen. Ook is het goed als u en uw man afwisselend grenzen stellen, zodat uw dochter daadwerkelijk merkt dat u beiden het eens bent over deze opvoedingswijze.
Ik wens u veel sterkte en succes.
