3 februari 1999 door Justine Pardoen

De geur van ziekte

Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.

Moeders weten vaak direct of hun kind ziek is. Hoe? Ze voelen, kijken en ruiken. Koorts kun je voelen en zien: "Ik zie ook meteen of hij koorts heeft als ik de luier uitdoe. Ja hoor, een slap zakje." Maar ruiken? "Ik kan ruiken of mijn kind ziek is. Ik ruik een zoetige lucht die op aceton lijkt. Niet vies of zo." De moeders noemen het "een beetje chemisch", "een lijmlucht". De typische lucht van een ziek kind wordt vooral opgemerkt bij een ontsteking waarbij bacterieën hun gang gaan. Een virusinfectie ruikt minder.

Huisarts Hugo Kieviet licht toe: "De rottende afbraakproducten van bacteriën kunnen goed stinken, ja. Niet alleen bij keelonstekingen, ontstekingen van het middenoor of de voorhoofdsholten. De lucht van aceton treedt op bij een veranderde stofwisseling zoals bij honger en uitdroging." De geur van ziekte is soms zoet en weeïg, soms scherp en chemisch, en soms ruik je iets visachtigs. Hoe zit dat? Kieviet: "Het verschilt niet alleen van persoon tot persoon, maar elke bacterie heeft zo zijn eigen geur en artsen die goed kunnen ruiken kunnen zo de verschillende bacteriën van elkaar onderscheiden. Heel handig."