8 maart 2002
Het klinkt ongelooflijk, maar veel ouders gedragen zich de laatste tijd steeds minder zelfstandig, is onze ervaring. Hoe komt dat? En hoe vind je de weg weer terug naar je eigen intuïtie? Ouders Online analyseert de jongste ontwikkelingen.
De afgelopen week kregen we talloze e-mails met de vraag hoe wij over die meningokokken-vaccinatie denken. Moet je dat nou doen of niet? En als je het niet doet, ben je dan een ontaarde ouder?
Wat ons standpunt over die inentingen is, daar gaat het nu even niet om. Waar het wél om gaat, is die laatste – veelzeggende – vraag: ben ik een ontaarde ouder? Op zich heel lief en aandoenlijk, maar ook schokkend. Omdat hij vlijmscherp aangeeft wat wij de laatste tijd als een toenemend probleem ervaren. Het probleem dat steeds meer ouders zich steeds afhankelijker opstellen van de mening van anderen. Ze weten het niet meer. Ze zijn volkomen de weg kwijt.
En iedereen maar denken en mekaar wijsmaken dat moderne ouders zo zelfstandig en onafhankelijk denken en doen. Was het maar waar. Het aantal ouders dat rustig zijn eigen plan trekt, neemt zienderogen af. We zien dat niet alleen bij de vaccinatie-problematiek (ben ik een ontaarde ouder als ik niet meedoe aan de meningokokken-vaccinatie? Ben ik gevaarlijk bezig als ik de BMR-cocktail laat inspuiten met het risico op autisme?), maar ook op tal van andere fronten.
Zo is het opvallend hoeveel ouders de laatste tijd aan ons vragen hoe en waar ze professionele hulp kunnen krijgen voor kwesties die volgens ons net zo goed (of beter) in de huiselijke kring opgelost kunnen worden. Variërend van gewone kindertjes die gewoon doktertje hebben gespeeld tot gewone kinderen die gewoon wat gegapt hebben.
Maar ook ongewone kinderen moeten het ontgelden. Wat is er voor rampzaligs aan om gewoon een ongewoon kind te hebben? Leuk toch? Eentje die op jonge leeftijd al interesse heeft in andere talen, of eentje die prima functioneert bij een niet-problematische scheiding? Nee, die kinderen moeten eveneens getest, gescreend of anderszins gemangeld worden.
Het is werkelijk verbijsterend hoeveel vertrouwen er ongezien gesteld wordt in het testende deel van onze natie, terwijl die mensen het natuurlijk ook niet weten. (Het bewijs voor dat laatste ploft dagelijks in onze mailbox. De ene na de andere ouder klaagt erover dat ze nog steeds geen spat zijn opgeschoten na het raadplegen van één of meestal meerdere deskundigen.)
Hoe komt dat nou, vroegen wij ons af. Vanwaar die hang naar vermeende autoriteiten, daar waar je als ouder voldoende hebt aan jezelf, je eigen intuïtie en je eigen partner (voor zover beschikbaar)?
We kwamen op een combinatie van factoren:
Het tweede punt, van die overload aan informatie, gaat overigens nog een stuk verder dan alleen maar 'te veel' informatie. Het is namelijk geen overdaad aan steeds dezelfde informatie. We worden doodgegooid met onderzoeken, en die onderzoeken spreken elkaar voortdurend tegen. Eerst lezen we bijvoorbeeld dat games schadelijk zijn voor de gezondheid van onze kinderen, en daarna dat ze de geest juist stimuleren. Eerst komt er een hoogleraar in de crèche-kunde die zegt dat crèches slecht zijn voor kinderen en daarna haasten de deskundigen zich weer om het tegendeel aan te tonen. Enzovoorts.
Kortom: de moderne ouder heeft het niet makkelijk. En Ouders Online maakt het u er ook niet makkelijker op. Bijvoorbeeld met het Opinie-artikel van deze week, waarin onze taalkundige Jeroen van Aarssen betoogt dat het wel degelijk zin heeft om de taalontwikkeling te stimuleren, terwijl zijn collega-vraagbaakdeskundigen jarenlang gezegd hebben dat dat niet zo is.
En toch blijft ons ideaal dat we alle ouders van Nederland (en zijn overzeese gebiedsdelen) ervan willen doordringen en overtuigen dat de eigen intuïtie uiteindelijk het belangrijkst is. En dat u in voorkomende gevallen best zélf de nodige afwegingen kunt maken. De kennis die u daarvoor nodig heeft, blijven we u graag bieden.
