16 november 2025
Eva (32): 'Ik was ‘heel even’ boven en toen ik terugkwam had mijn peuter het huis veranderd in een kunstwerk'
Ik leerde al snel één belangrijke regel in het ouderschap: als het stil is, is er iets mis. Toch trapte ik er weer in. Ik dacht dat ik maar een paar minuten weg zou zijn, maar één taakje werd er twee, toen drie en voor ik het wist was ik veel te lang boven. Blijkbaar was dat ruim voldoende tijd voor mijn peuter om een compleet kunstproject en zichzelf om te toveren in een levend schilderij. Ik was in complete shock. Dat dit mij overkwam, dit gebeurde toch alleen in films?
De korte afwezigheid die alles veranderde
Het begon als een doodnormale dag. Mijn peuter speelde braaf in de woonkamer. Ik had een kop thee gepakt en besloot snel de was even te doen. Maar ja, als je dan toch boven bent, kun je net zo goed even een wasje vouwen, toch? En oh, dat bed verschonen stond ook nog op mijn lijstje. En voor ik het wist, was ik veel te lang weg.
Had ik toen meteen moeten rennen? Ja. Heb ik dat gedaan? Nee.
Ik liep nietsvermoedend terug naar beneden en bleef stokstijf in de deuropening staan.
Wat is dit?
Daar stond mijn kind. Van kruin tot tenen ingesmeerd met verf. Handjes, voetjes, gezicht, haar – alles. Maar dat was nog niet het ergste. De muren? Het waren ongewenste nieuwe kunstwerken. De bank? Een modern meesterwerk. Mijn witte gordijnen? Niet meer wit. En in het midden van dit alles stond mijn peuter, met een grijns van oor tot oor en een kwast in de hand.
"Mama, ik ben een tijger!"
De grote schoonmaak en mijn mentale breakdown
Waar begin je als alles onder de verf zit? Eerst het kind? Eerst de bank? Eerst jezelf even resetten en de neiging onderdrukken om te gillen? Ik koos voor optie drie en haalde diep adem en begon toen aan de reddingsoperatie.
De peuter: onder de douche. De verf? Natuurlijk op waterbasis, dacht ik. Nee dus. Schrobben, boenen, haar insmeren met shampoo. Hij vond het hilarisch.
De muren: schrobben, babydoekjes, alles erop en eraan. Niets hielp. Lang leve de verflagen die we later moesten aanbrengen.
De bank: daar hebben we het niet meer over.
Conclusie
"Heel even iets doen" bestaat niet als je een peuter in huis hebt. Stilte in huis is vanaf nu een duidelijke waarschuwing. Peuters en verf zijn een levensgevaarlijke combinatie. En het allerbelangrijkste? Als je kind ooit roept dat hij een tijger is… ren dan METEEN.
