Zwanger worden Zwanger worden

Zwanger worden

Lees ook op

Een bewust alleenstaande ouder

Hallo Allemaal,
Mijn naam is Kris. Ik ben 24 en al druk bezig met oriënteren in de wereld van BAM -ouderschap. Het belangrijkste is er…de wens om moeder te worden genoeg liefde om te geven, een leuk huisje en een prima baan (pedagogisch medewerker met kinderen van 0-4 jaar).
Na dit besproken te hebben met wat mensen die dichtbij staan, is mijn wens gegroeid. Nu is het geen traject waar je morgen in kan rollen, en wil ik zelf ook eerst een half jaar - een jaar. Voelen of dit is wat ik echt wil en me verdiepen in alles wat er bij komt kijken. 
en daar heb ik jullie help bij nodig. Ik ben opzoek naar contact met mensen die het bewust alleenstaande ouder zijn en jullie adviezen, tips, verhalen wat kan verwachten, voor en na delen en waar ik rekening mee moet houden. Er staat veel op internet maar mensen met de ervaring in de wereld van (BAM) ouderschap. voel ik me prettiger bij. 
(Als iemand goede sites, boeken, tijdschriften weet hoor ik dat ook graag) 

super bedankt! 
fijne dag vandaag.

Groetjes K.


Hier kun je veel vinden:
https://bam-mam.nl/

En ook hier, mocht je donorconceptie overwegen:
https://www.donorconceptie.nl/

Je bent nog jong, neem je tijd. Misschien kom je ooit nog wel iemand tegen. Ik was 27 toen ik mijn eerste (en enige) liefde ontmoette. Ik heb van jongs af aan wel een kinderwens gehad, maar ook toen ik een jaar of 21/22 was voor mezelf besloten dat ik niet zonder partner kinderen wilde. Omdat ik dat te kwetsbaar vind. Ik weet echt wel dat alleenstaand ouderschap kan in geval van overlijden of scheiding (waarbij idealiter wel beide ouders een rol spelen in het leven van het kind), maar voor mij was het geen keuze die ik bij voorbaat al voor mijn kind wilde maken. En ik denk nog steeds dat dat voor mij de juiste keuze was. Dat kan voor jou natuurlijk anders liggen. Maar denk er wel goed over na hoe je alles gaat regelen, qua invulling van je leven maar ook qua voogdij wanneer jij onverhoopt komt te overlijden. 

Je zit dus straks 24/7 tussen de kinderen, thuis en op je werk. 

Viva-amber schreef op 14-07-2022 om 10:39:

Je zit dus straks 24/7 tussen de kinderen, thuis en op je werk.

Dat heeft toch niks te maken met haar vraag? Dat hebben zoveel mensen..

Reflectione schreef op 14-07-2022 om 10:43:

[..]

Dat heeft toch niks te maken met haar vraag? Dat hebben zoveel mensen..

Op zich niet, maar als je het alleen doet, is het toch minder makkelijk om er even aan te “ontsnappen” en even tijd voor jezelf te hebben. Als je met zijn tweeën bent, kun je het van elkaar overnemen.

 En je hebt al iemand in huis voor een volwassen gesprek. Dat moet je als alleenstaande ouder dan ook wat meer organiseren. Allemaal niet onmogelijk, maar je moet er wel wat meer voor doen.

Viva-amber schreef op 14-07-2022 om 10:39:

Je zit dus straks 24/7 tussen de kinderen, thuis en op je werk.

Er zijn zoveel mensen die in de kinderopvang/bso/onderwijs werken die zelf ook kinderen hebben. Je eigen kinderen groeien op. De doelgroep waarmee je werkt zijn steeds andere kinderen maar wel dezelfde fase. In de kinderopvang zijn ze altijd onder de vier. In het VO zijn het altijd pubers. 

En daarbij maakt het aantal ook nog uit. En de taak die je hebt. Mijn man geeft les aan pubers, ziet er soms wel 150-200 op een dag. Thuis wacht er maar één op hem. En ouder en docent/leidster zijn echt andere dingen hoor.

KrisM.97

KrisM.97

14-07-2022 om 10:54 Topicstarter

MamaE schreef op 14-07-2022 om 09:43:

Je bent nog jong, neem je tijd. Misschien kom je ooit nog wel iemand tegen. Ik was 27 toen ik mijn eerste (en enige) liefde ontmoette. Ik heb van jongs af aan wel een kinderwens gehad, maar ook toen ik een jaar of 21/22 was voor mezelf besloten dat ik niet zonder partner kinderen wilde. Omdat ik dat te kwetsbaar vind. Ik weet echt wel dat alleenstaand ouderschap kan in geval van overlijden of scheiding (waarbij idealiter wel beide ouders een rol spelen in het leven van het kind), maar voor mij was het geen keuze die ik bij voorbaat al voor mijn kind wilde maken. En ik denk nog steeds dat dat voor mij de juiste keuze was. Dat kan voor jou natuurlijk anders liggen. Maar denk er wel goed over na hoe je alles gaat regelen, qua invulling van je leven maar ook qua voogdij wanneer jij onverhoopt komt te overlijden.

Ik weet dat ik vrij jong ben. Nu is 24 een prima leeftijd om moeder te worden denk ik, vooral als je alles op de rit hebt. Het is ook niet is wat ik vandaag besloten heb en morgen aan ga beginnen. Dit wil ik eerst goed uitzoeken. 
Mijn kinderwens is wel zodanig groot dat ik dit ook zonder partner wil doen. Ik ben van mening dat als ik ooit iemand tegen kom die echt van me houd, ook accepteert dat ik een kindje zou hebben. 
Daarnaast heb ik uitgezocht of de ontwikkeling van een kind minder is als er geen vader in beeld is, want dat vind ik ook belangrijk. Dit is niet zo. Wanneer een kind 3 vaste gezichten heeft om zich mee te hechten, is er geen spraken van ontwikkelings afwijkingen. Ik heb gelukkig genoeg familie en vrienden die het kindje liefde willen en kunnen geven. 
Nogmaals het is niet iets waar ik nu aan wil beginnen, waarschijnlijk over een jaar pas. dan ben ik bijna 26 dan zijn wel al een stuk verder. 

KrisM.97

KrisM.97

14-07-2022 om 10:59 Topicstarter

Schemerlampje schreef op 14-07-2022 om 10:49:

[..]

Op zich niet, maar als je het alleen doet, is het toch minder makkelijk om er even aan te “ontsnappen” en even tijd voor jezelf te hebben. Als je met zijn tweeën bent, kun je het van elkaar overnemen.

En je hebt al iemand in huis voor een volwassen gesprek. Dat moet je als alleenstaande ouder dan ook wat meer organiseren. Allemaal niet onmogelijk, maar je moet er wel wat meer voor doen.

Bedankt voor je reactie. Dat klopt zeker, je hebt minder volwassen aanspraak en steun in huis. Maar ik heb er genoeg buitens huis zoals familie en vrienden. Af en toe een middagje voor jezelf zou daarom best moeten kunnen als alleenstaande ouder. Het is misschien wat meer organiseren en regelen, maar af en toe een middagje moet vast kunnen.

Je bent nog hartstikke jong. Je hebt nog ongeveer 10-15 jaar de tijd om iemand te vinden en kinderen mee te krijgen

Rozi schreef op 14-07-2022 om 11:00:

Je bent nog hartstikke jong. Je hebt nog ongeveer 10-15 jaar de tijd om iemand te vinden en kinderen mee te krijgen

Inderdaad. Straks heb je een kind, en kom je een jaar later een droomman tegen. Dan was het toch veel fijner geweest om er samen voor te gaan.

Ik weet van vriendinnen dat het vaak erg zwaar is. Verkijk je daar niet op. Ook als er een man in huis is. 

KrisM.97

KrisM.97

14-07-2022 om 11:09 Topicstarter

Rozi schreef op 14-07-2022 om 11:00:

Je bent nog hartstikke jong. Je hebt nog ongeveer 10-15 jaar de tijd om iemand te vinden en kinderen mee te krijgen

Dat klopt zeker! Alleen 10-15 jaar is zo lang. Vooral als je wens zo groot is. Als moeder worden je droom is en je voelt dat dat is wat je wil in je leven. Is de vraag eigenlijk: Moet je daar dan 10 jaar mee wachten in de hoop dat je over 10-15 jaar eindelijk je huisje, boompje, beestje hebt. Of ga je voor je droom wanneer jij voelt dat je er klaar voor bent (en je alles goed voor elkaar hebt). En ga je er dan dubbel zo hard voor omdat je weet dat je het alleen moet doen. 

Heb je genoeg achtervang?
Het zwanger zijn alleen is ook al zwaar, helemaal mocht je klachten krijgen. Veel dagelijkse dingen gaan ook gewoon niet meer goed. Dingen in het huishouden, simpele dingen als de wasmand verplaatsen(te zwaar icm bukken), boodschappen tillen, badkamer schoonmaken. Of heb je mensen stand by die je op dat vlak constant kunnen helpen?

Rozi schreef op 14-07-2022 om 11:00:

Je bent nog hartstikke jong. Je hebt nog ongeveer 10-15 jaar de tijd om iemand te vinden en kinderen mee te krijgen

Persoonlijk vind ik dat te oud om aan kinderen te beginnen maar ja, dat is mijn mening. 

KrisM.97

KrisM.97

14-07-2022 om 11:15 Topicstarter

Vrijevlinder schreef op 14-07-2022 om 11:05:

[..]

Inderdaad. Straks heb je een kind, en kom je een jaar later een droomman tegen. Dan was het toch veel fijner geweest om er samen voor te gaan.

Ik weet van vriendinnen dat het vaak erg zwaar is. Verkijk je daar niet op. Ook als er een man in huis is.

Bedankt voor je reactie. Als ik mijn droomman dan tegen kom en het is echt mijn droomman accepteert hij dat ik een kind heb en dat ik voor mijn doel/droom ben gegaan.

Ik weet maar al te goed dat het zwaar is...je bent 24/7 bezig met opvoeden, het beste voor je kind en zorgen. Maar als je 30 bent en net ouders bent geworden, Kom je toch in het zelfde schuitje. Je weet toch ook nooit wat je kan verwachten en hoe opvoeden werkt. Ik heb veel familie en vrienden om me heen die mij steunen dus ik doe het nooit alleen. Maar ik zou inderdaad dubbel zo veel liefde moeten geven en zorg moeten dragen. 

KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 11:09:

[..]

Dat klopt zeker! Alleen 10-15 jaar is zo lang. Vooral als je wens zo groot is. Als moeder worden je droom is en je voelt dat dat is wat je wil in je leven. Is de vraag eigenlijk: Moet je daar dan 10 jaar mee wachten in de hoop dat je over 10-15 jaar eindelijk je huisje, boompje, beestje hebt. Of ga je voor je droom wanneer jij voelt dat je er klaar voor bent (en je alles goed voor elkaar hebt). En ga je er dan dubbel zo hard voor omdat je weet dat je het alleen moet doen.

Laat je niet teveel leiden door hormonen. Niet alles is maakbaar in het leven. Iedereen had wel dingen anders gewild in het leven op een ander moment wellicht. In dit geval kijk naar belang van het kind. Wat is het probleem om bijv nog 5 jaar te wachten? Waarom per se nu? 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.