Dilemma rondom ongeplande zwangerschap

Niet leuk dat je vriend de verantwoordelijkheid voor het halen van de map alleen bij jou legt. Hij was er ook bij bij de vrijpartij neem ik aan. En je zo onder druk zetten is ook niet heel erg sympathiek.

Maar wat een lastige situatie heb je. Heb je  iemand met wie je erover kan praten, die je kan helpen? En anders zou je misschien met iemand van het FIOM kunnen praten.

Abortus kan tot 24 weken dus je hoeft nog niks te haasten. Maar je moet het alleen doen als je er zelf achter staat. Maar denk vooral goed na over wat je zelf wilt. Zou je alleen voor het kindje willen/kunnen zorgen, als je vriend het niet wil? Eventueel met hulp voor zwangere jonge (tiener) moeders. Zij kunnen je misschien ook helpen aan een eigen plek als je dat zou willen.

Eerlijk gezegd klinkt hij niet zo leuk. Denk je dat als je een abortus gaat regelen je wel een mooie toekomst met hem hebt? Ben je bereid het kind alleen op te voeden? Zouden je ouders je hierbij helpen?

Kun je eerlijk zijn naar jezelf? Toen je seks had met je vriend, deed je dat om zwanger te worden of omdat je seks wilde hebben? Want als het dat laatste was, dan is het van jullie beiden stom dat je geen anticonceptie hebt gebruikt en niet de MAP hebt gehaald, en is abortus helemaal echt een overweging. Ook op 9 weken of 10 weken als je nog wat langer erover nadenkt. 

Want er zijn echt wel meer problemen dan geen eigen woning. Je hebt geen inkomen, de vader van je kind wil er geen verantwoordelijkheid voor nemen en je woont nog bij je ouders op je 25e. Ik gun je van harte een mooie toekomst, maar ik gun ieder kind dat geboren wordt een goed leven en dat maakt dat ik je problemen benoem. Je hoeft het hier niet verder uit te leggen, maar op deze leeftijd een bijstanduitkering en begeleid naar ander werk traject - dat krijg je niet omdat je de afgelopen jaren hebt laten zien zelfstandig voor jezelf en eigen inkomen te kunnen zorgen. En een kind met een vader die niet wil of kan; je zit wel nog minimaal 18 jaar aan deze jongen verbonden, want hij blijft de vader. 

Ofwel, kort samengevat; ik zou eens serieus nadenken over wat Angela zegt; eerst stappen maken om voor jezelf te kunnen zorgen voor je aan een kind begint. Je hebt nog tijd genoeg. 

Je zit op je 21ste al in de bijstand, je “krijgt een traject voor werk”, waaruit ik opmaak dat je niet zelfstandig een baan hebt gevonden of kunt vinden. Kortom, er is al van alles in je leven waaruit blijkt dat je jezelf niet kunt verzorgen als onafhankelijke burger, maar leunt op hulp en bijstand van de overheid. Daar is helemaal niks mis mee, het is fijn dat het bestaat en dat je nu begint aan een werktraject, waarmee je binnenkort misschien wel je eigen geld kan verdienen en je eigen toekomst kan regelen.
Maar denk je niet dat het krijgen van een baby je toekomstplannen in de war gaat sturen? Hoe ga je een baan combineren met een kind? Dat is al heel erg wennen voor stellen die een baby krijgen, voor jou zal het nog moeilijker zijn. Jouw vriend lijkt geen blijvertje, anticonceptie is een verantwoordelijkheid van beiden, niet alleen van de vrouw. Als ie hierover al moeilijk doet, zie ik hem snel afhaken bij een baby. Dus dan ben je alleenstaande moeder op je 21ste, wonend bij je ouders die ook niet bulken van het geld anders zou jij geen bijstand krijgen. 
wacht nou gewoon met kinderen krijgen tot je je leven wat beter op orde hebt. Je bent nog zo jong, het kan later ook nog. En dan misschien met een vriend die zich wel verantwoordelijk voelt voor anticonceptie of een zwangerschap en baby. 

Je maakt je zorgen over relatie maar geen zorgen over wel of niet je leven op z'n kop door kind. Dat kan enerzijds betekenen dat je hartstikke vol vertrouwen bent dat je dit sowieso aan zult kunnen of dat je over de impact op jouw leven minder hebt nagedacht. En ik snap ook dat je misschien eerst het één wilt besluiten en dan het ander. Ik kan me voorstellen dat autisme kan betekenen dat ingrijpende gebeurtenissen nog meer impact hebben dan gemiddeld. Dus als hij en jij totaal verschillend reageren is er weinig 'steun' aan elkaar in dit traject.

gr Angela

Waarom zou je het kind wel houden? Ik zie niet dat jij daartoe instaat bent. Zorg eerst voor jezelf!

Pardon Sammy wat een rottige opmerking. Klinkt ze volledig ontoerekeningsvatbaar in jouw optiek? En wiens belang heb jij hier op het oog? Jouw belastinggeld misschien? 

gr Angela

Er is nog een dilemma als je in formele hulptrajecten zit. De kans dat men beoordeelt dat je niet voor je kind kunt zorgen en dat het bij je weggehaald wordt.

Bespreek dat in elk geval met je ouders/verzorgers. Zijn zij bereid om je bij te staan bij het zorgen voor een kind? En kunnen zij dat met voldoende middelen?

Vier honden lijken mij ook geen geschikte omgeving voor kinderen.

Je staat nog heel wat punten achter. Maw. Je neemt nogal een risico om je leven uit balans te krijgen.

Zoek in elk geval iemand uit met wie je dit goed kunt bespreken om je eigen gedachten op een rijtje te krijgen.

Houd zonodig schriftelijk bij wat je al weet en nog over wil nadenken.

Het is niet rottig bedoeld. Wel reeel. Je hebt seks zonder voorbehoedsmiddelen, waarom? Niet in staat om een MAP te halen. Waarom? Niet in staat om zelf een baan te vinden. Een relatie die niet bestendig klinkt. Nogmaals wees reeel, wat kun je je kind bieden?