Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Babytijd Babytijd

Babytijd

Lees ook op
Danielle

Danielle

25-02-2011 om 15:13

Gespreksonderwerpen huisbezoek jeugdverpleegkundigen

Beste ouders

Bij deze wil ik mij graag aan u voorstellen. Ik ben Daniëlle de Maat en volg de opleiding HBO verpleegkunde aan de Hogeschool Zeeland in Vlissingen. Momenteel zit ik in mijn laatste jaar en ben ik bezig met mijn afstudeeronderzoek in opdracht van GGD Zeeland.

Het onderwerp van mijn onderzoek is vroegsignalering van psychosociale problematiek bij pasgeboren kinderen. Hiervoor wil ik achterhalen welke gespreksonderwerpen van belang zijn tijdens het huisbezoek bij 14 dagen, zodat deze aansluiten bij de wensen en behoeften van de ouders. Daarom wil ik graag onderstaande vragen aan u voorleggen.

Voor het publiceren van deze vragen heb ik toestemming van de forumredactie. Het invullen van onderstaande vragen zal ongeveer 5 tot 10 minuten van uw tijd kosten.

Vragen:
1. Welke veranderingen na de geboorte van uw kind hebben de meeste invloed op u, uw partner en/of uw gezin?

2. Hoe ervaart u deze veranderingen?

3. Heeft u behoefte gehad aan hulp en ondersteuning?
□ Geen behoefte;
□ Wel behoefte gehad maar niets gevraagd;
□ Wel behoefte gehad maar niets gevonden;
□ Wel behoefte gehad en gebruikt.

4. Indien u gebruik heeft gemaakt van hulp en ondersteuning, wilt u aangeven van welke hulp en ondersteuning u gebruik heeft gemaakt?

5. Wanneer uw baby ongeveer 2 weken oud is, komt de jeugdverpleegkundige op huisbezoek. Welke gespreksonderwerpen vindt of vond u belangrijk om te bespreken?

Ten slotte wil ik u hartelijk bedanken voor uw tijd!

Met vriendelijk groet,

Danielle de Maat


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Biene M.

Biene M.

25-02-2011 om 15:34

Reactie

Gekopieerd uit mijn bericht in deze rubriek van afgelopen zondag:
"Toen ik met mijn huilbaby's hulp zocht bij het CB kreeg ik te horen dat sommige baby's nu eenmaal heel veel huilen (bij baby 1) en dat ik maar aan de R&R volgens Ria Blom moest (baby 2). Wat ik had gewild was: iemand die naar me luistert, die vraagt wanneer de baby huilt en hoe en hoe lang en hoe het met slapen gaat. Iemand die belangstelling toont en op zijn minst de indruk wekt te proberen te achterhalen wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Daarna zou die persoon moeten kunnen beoordelen of een bezoek aan de kinderarts al dan niet zin heeft. En me twee voor mij nieuwe troostmethodes aan de hand doen. En vragen hoe het met mij gaat en als ik het niet trek, meedenken over mogelijke ondersteuning. En dan een vervolgafspraak voor over drie dagen of een week. Bij die vervolgafspraak eventueel nog nieuwe troostmethodes aandragen. En doorgaan met die vervolgafspraken totdat het niet meer nodig is.

Als het CB dat zou doen, dan zou ik voortaan altijd eerlijk antwoorden op hun vragen. Zolang ze geen ondersteuning bieden, blijf ik maar roepen dat alles goed gaat en gaan we met echte problemen naar de huisarts. Het is pervers dat een instantie al je problemen wil registreren zonder een helpende hand uit te steken wanneer die nodig is."

Ik vond het stuitend dat me tijdens het huisbezoek het hemd van het lijf was gevraagd over alle mogelijke persoonlijke problemen, zogenaamd om ons goed te kunnen helpen. Toen ik kort daarna om hulp vroeg, ving ik bot.

Mijn advies aan de GGD: zorg er eerst voor dat je medewerkers de vaardigheden hebben om goed op een actieve hulpvraag te reageren voordat je problemen gaat zoeken.

dc

dc

25-02-2011 om 20:35

Luister

In het algemeen, stop met algemene leidraden te zoeken, en kijk naar elke situatie als uniek!

1. Welke veranderingen na de geboorte van uw kind hebben de meeste invloed op u, uw partner en/of uw gezin?
Sorry hoor, maar deze vraag is echt veel te vaag. Na de geboorte van een eerste baby verandert je hele leven. Je kunt niet meer weg wanneer je wilt, je moet opvang regelen als je werkt, je hebt de eerste jaren slaapgebrek, je komt problemen tegen in je relatie die je daarvoor nooit had, veel vrouwen hebben maandenlang geen zin in seks en niet elke man gaat daar makkelijk mee om, je bent opeens verantwoordelijk voor een klein wezentje en krijgt van alle kanten advies, maar er is vaak niemand die echt luistert!

2. Hoe ervaart u deze veranderingen?
Intensief

3. Heeft u behoefte gehad aan hulp en ondersteuning?
x Wel behoefte gehad en gebruikt, namelijk mijn zus en dit forum. Alle echte mensen die ik heb gezien hebben me voor geen meter geholpen.

4. Indien u gebruik heeft gemaakt van hulp en ondersteuning, wilt u aangeven van welke hulp en ondersteuning u gebruik heeft gemaakt? Familie en forum dus.

5. Wanneer uw baby ongeveer 2 weken oud is, komt de jeugdverpleegkundige op huisbezoek. Welke gespreksonderwerpen vindt of vond u belangrijk om te bespreken?
- Ik wil alleen dingen bespreken met iemand die luistert, en niet gelijk met een advies aankomt dat kant nog wal raakt. Bovendien ben je met 2 weken nog eigenlijk niet klaar om zelf open te staan voor andere meningen. Handiger is nog een opvolggesprek na 2/3 maanden!

Jammer

Tot mijn spijt komt een jeugdhulpverlener er bij mij niet meer in. De zuster die voor de hielprik komt natuurlijk wel.
Ik zou je ook willen adviseren om niet bij de vroegsignalering te gaan. Dat systeem om kinderen te melden, en niet te helpen is immoreel. Er is namelijk geen of te weinig hulp- en adviesaanbod of de deskundigheid ontbreekt of de sensitiviteit om met ouders om te gaan ontbreekt. Een opleiding HBO verpleegkunde leidt niet op voor het agogisch omgaan met ouders noch pedagogisch, laat staan orthopedagogisch, met kinderen. En het is ook geen maatschappelijk werk. Dus wat kom je doen?
Er zijn veel nuttiger richtingen in de zorg.

Kiki

Kiki

26-02-2011 om 14:51

Danielle,

dit is echt een fout forum om dit te vragen. Een groot deel van ons, mezelf incluis, is hoogkritisch op de vroegtijdige signalering.

1. Welke veranderingen na de geboorte van uw kind hebben de meeste invloed op u, uw partner en/of uw gezin?

Ik ben het eens met DC, deze vraag is veel te algemeen. Mijn hele leven en zijn schudde op zijn grondvesten. Ik moest echt wennen, mijn referentiekader was volledig weg. Zoon en ik hebben echt aan elkaar moeten wennen.

2. Hoe ervaart u deze veranderingen?

Zeer intensief, maar het was het waard

3. Heeft u behoefte gehad aan hulp en ondersteuning?

Geen behoefte. Ik had dit forum en ik had mijn moeder, dat was voldoende

5. Wanneer uw baby ongeveer 2 weken oud is, komt de jeugdverpleegkundige op huisbezoek. Welke gespreksonderwerpen vindt of vond u belangrijk om te bespreken?

Ik heb het gesprek met de jeugdverpleegkundige afgehouden. Ik had en heb daar geen interesse in.

Zorgrelatie

Zorg, zeker op het sociale vlak, vraagt een relatie. Je gaat uit van de patient, client of bewoner en met je expertise help je diegene of diegenen om hun leven, met hun doelstellingen en relaties zo normaal mogelijk door te laten gaan onder bijzondere omstandigheden.
Een jeugdverpleegkundige die 'ins blaue hinein' een keertje langskomt voldoet daar niet aan.
Je bent dan verworden tot een controle-instrument van de overheid waar zaken gemeten worden die aan een normaalcriterium moeten voldoen. Het heeft ook niets meer met de client zelf te maken. Dat is niet mijn opvatting van zorg.

Fransien

Fransien

26-02-2011 om 17:06

Mijn ervaring

Beste Danielle,

Aan het cb heb ik met al mijn vier kinderen tot nu toe niets gehad. Geen zinnig advies, geen hulp, alleen hoe slecht het wel niet ging en hoe fout ik het wel niet moest doen.
Mijn oudste was te dik (viel prima in de curve, geen bmi waar het uit bleek, zeker niet structureel), autistisch (kon de wijkverpleegkundige binnen 5 minuten zien, want ze was vlot met puzzelen al moest mama niet liegen over het aantal stukje en laat met praten, absoluut autistisch dus) en klopte voor geen millimeter met de standaarden die ze hanteren.
Tweede was te dun, ik moest hem beter te eten geven. Hij at me de oren van het hoofd, kreeg zoveel hij lustte maar ik vertik het nog steeds om hem chips te geven terwijl dat, ongelogen, aan een peuter van net 2 aangeraden werd. Fruit daarentegen was een beruchte dikmaker volgens dezelfde arts!!! en dat kreeg de oudste te veel.
De derde was te klein. Ik ben klein, mijn man groot, dus de kinderen moesten gemiddeld zijn. Verder lag de oorzaak in laat tanden krijgen in het feit dat ik, luie moeder, haar te weinig liet kauwen. Dat ze op alles knaagde (en nog) wat los en vast zat, tsja, dat geloven we niet, evenmin als de soepstengels, komkommer, broodkorsten etc die ze lekker naar binnen werkte.
De vierde nu, die gaat beslist de meest vreselijke allergien krijgen en ik hoef er niet op te rekenen dat die verder zal komen dan vmbo, want hij is na de fles op de opvang een borstweigeraar geworden en mama is niet eens fulltime aan het kolven...

1. Welke veranderingen na de geboorte van uw kind hebben de meeste invloed op u, uw partner en/of uw gezin?

teveel om op te noemen

2. Hoe ervaart u deze veranderingen?

wisselend, de eerste was een huilbaby, was niet altijd leuk, maar ik heb vier prachtkinderen

3. Heeft u behoefte gehad aan hulp en ondersteuning?

ja, ik heb gevraagd om hulp en tips bij het huilen, nul op het rekest gekregen, idem voor lactatiekundige hulp, moest ik zelf maar regelen en betalen, had ik maar een goede verzekering moeten afsluiten

4. Indien u gebruik heeft gemaakt van hulp en ondersteuning, wilt u aangeven van welke hulp en ondersteuning u gebruik heeft gemaakt?

5. Wanneer uw baby ongeveer 2 weken oud is, komt de jeugdverpleegkundige op huisbezoek. Welke gespreksonderwerpen vindt of vond u belangrijk om te bespreken?

Onderhand alleen de noodzakelijke kletspraatjes, maar ze mogen wat mij betreft wegblijven.

Als je wilt signaleren, geef ook hulp, en laat de signalering anders aub achterwege.

Ely

Ely

26-02-2011 om 21:07

Misschien juist goed...

.. dat Danielle dit forum (oa) kiest voor haar vragen, hopelijk krijgt ze juist hier input waarmee ze wat kan.
Moet ik wel eerlijk aan toevoegen dat ik ook weinig kan maken nav de vragen.
1. niet te benoemen, alles
2. heftig, had het niet willen missen
3. wel behoefte gehad en gevonden in eigen netwerk. de wijkverpleegkundige was onbereikbaar en toen ze zich uiteindelijk melde zat ze op een theoretische wolk die heeeeeel ver af stond van (mijn) realiteit. Dit ging trouwens praktische hulp, niet emotioneel.
4. uiteindelijk het borstvoedingscentrum gevonden, alleen al het feit dat ze luisterden naar mijn verhaal, doorvroegen op wat ik vertelde en kwamen met praktijkvoorbeelden was zeer waardevol.
5. Ik sluit me aan bij de vorige respondenten; ik had graag iemand gehad die oprecht luisterde en aan wie ik merkte dat ze ervaring had of zich op zijn minst had verdiept in de praktijkkant van haar vak.

Wat ik je graag wil meegeven Danielle is dat ik denk dat ook in dit vak geldt dat de theorie het niet beter weet dan de praktijk, ook al lijkt dat in je opleiding wel zo en staat de statistiek aan je kant. Als je (=iemand) wilt dat je advies iets bereikt moet je eerst ervoor zorgen dat diegene eerst gelooft dat jij in de positie bent omdat advies te geven en daarvoor is je opleiding of je status (helaas) niet genoeg. Dit gaat Natuurlijk niet over jou persoonlijk maar in zijn algemeen. Ook al was Ria Blom herself mijn huis binnengewandeld, ik had pas iets van haar aangenomen als ze naar mij geluisterd had en mij het gevoel had gegeven dat ze me begreep. Want als je een kind krijgt is dat een unieke gebeurtenis, voor jou, ook al is het mijarden keren eerder gebeurd, deze keer was weer bijzonder, speciaal en uniek.
Heel veel succes met je onderzoek en opleiding!

Signalering door de kraamzorg

De kraamzorg signaleert richting jeugdverpleegkundige:
1. Moeder is jaar voorafgaand aan bevalling meer dan 2 keer verhuisd [1].
2. Moeder heeft psychische hulpverlening of heeft dit gehad.
In de voorgestelde aanpassing van het instrument voor kraamverzorgenden zou hier
een item onder komen over psychische of psychiatrische problematiek.
3. Sociale problematiek.
a. Baby huilt veel of de ouders vinden dat de baby veel huilt.
Geef hierbij aan hoeveel uur per dag de baby huilt.
b. Alcohol- of drugsmisbruik in het gezin.
c. Vader heeft de neiging van slag te raken en boos te worden.
d. Geweld of ruzie tussen ouders.
e. Er is niet veel steun van de partner.
f. Ik voel me niet prettig in dit gezin.
g. Ouders hebben een vijandige houding naar de kraamverzorgende toe.
h. Financiële zorgen/ armoede in het gezin.
i. De communicatie met de moeder verloopt moeizaam.
j. Gezin heeft weinig steun van familie en vrienden.
4. Moeder lijkt incompetent een kind op te voeden.
a. Moeder lijkt zich ongelukkig te voelen/ zich niet goed in haar vel te voelen.
b. Moeder laat merken dat ze het niet goed aan kan.
c. Problemen in het contact met de baby, bijvoorbeeld:
* Moeder maakt geen oogcontact met de baby.
* Moeder zegt geen bemoedigende woorden tegen de baby.
* Moeder houdt de baby niet graag vast.
d. Moeder raakt erg van streek van het huilen van de baby.
5. Moeder heeft onrealistische verwachtingen van een kind.
a. Moeder heeft een afkeer van de verzorging van de baby.
b. Moeder lijkt niet van de baby te genieten.
c Ouders blijven zeggen dat ze teleurgesteld zijn over het geslacht van de baby
of dat de baby ongewenst is.
Je zult er maar een Derkelina Bul onder hebben zitten.
Algemeen werd ook wel een probleem ervaren met de privacy en met de onmogelijkheden om na signalering te helpen. Maar dat neemt niet weg dat het allemaal positief is ervaren door de kraamverzorgenden.
Ik had gelukkig een goede vriendin als kraamhulp.

Advies

Mijn advies zou hier zijn:
Beperk kraamzorg tot een absoluut minimum. Zorg liever dat vrienden/familie een week (of 2) vrij voor je nemen. Er zijn vaak meer liefhebbers dan jij denkt. Lees en leer van vrienden en familie met kinderen. Ga uitsluitend naar het consultatiebureau voor de metingen en de wegingen en bespreek echte zaken met je huisarts of met wie je voor een zaak denkt nodig te hebben.

Consequenties

Iemand die jou en je gezin niet kent kan met eigen inschattingen schade toebrengen aan je prille gezin. Je wilt niet in een stadium dat je aan je nieuwe baby moet wennen ook nog zaken moeten doen met onbekenden die hun fantasien op jou gezin projecteren. Dat is nog tot daaraantoe. Maar ook de mogelijkheden hebben je te dwingen tot een onderzoek bij het AMK of de Raad.
Je prille zelfvertrouwen loopt daar een ernstige deuk op, dat is nou eenmaal de gebruikelijke werkwijze. Alles wat men meent dat je fout doet wordt uitvergroot en opgevist in gesprekken met mensen om je heen en genoteerd in lijvige dossiers.

Pleeggezinnen gevraagd

Binnenkort zijn er advertenties voor nieuwe pleeggezinnen gezocht voor pasgeborenen.

Biene M.

Biene M.

27-02-2011 om 22:10

Anne

Wacht even, die vragenlijst wordt ingevuld door kraamverzorgsters en dat gaat naar de GGD, begrijp ik dat goed? Echt waar? Dat zou ik echt heel erg vinden, dat dat achter je rug om zo gebeurt. Jeetje, wat heb ik allemaal gezegd tegen die kraamverzorgster?

Navragen biene

Als je geen overdrachtsformulier hebt gezien van de kraamzorg dan zou je er in theorie niets van moeten meemaken. Je kunt het navragen op het consultatiebureau.

Komt allemaal uit een TNO rapport uit 2007 Preventie en Vroegsignalering van
Risicogezinnen in de Kraamperiode

In de OKC’s wordt gewerkt met een protocol ‘Overdracht verloskunde – kraamzorg
– JGZ’. De verloskundige stuurt zo spoedig mogelijk na de bevalling een overdrachtsformulier
naar de jeugdverpleegkundige. Vanaf de vierde dag na de bevalling gaat de
jeugdverpleegkundige in Amsterdam al op huisbezoek. De kraamverzorgende schrijft
aan het einde van haar zorg een overdrachtsformulier en een borstvoedingsoverdracht
en vraagt aan de ouders deze formulieren mee te nemen naar het consultatiebureau.

Ook andere auteurs stellen dat bij gegevensverstrekking tussen zorgverleners in een
zorgketen toestemming van de patiënt kan worden verondersteld (68). De patiënt
moet dan wel van tevoren voldoende zijn geïnformeerd over de zorgverleners die tot
de keten behoren en dus over haar of zijn gegevens moeten kunnen beschikken.

Soms geeft een kraamverzorgende telefonisch door dat ze zich zorgen maakt om
een gezin. Dit gebeurt niet altijd met toestemming van de ouders en soms vraagt
ze nadrukkelijk om haar naam niet te noemen. De jeugdverpleegkundige noteert de
opmerking in haar agenda of houdt deze in het achterhoofd bij het eerste huisbezoek.

liora

liora

28-02-2011 om 00:31

Biene inbraakje

Hoi Biene,

Kan je me even mailen? Ik kan jouw mail niet meer terugvinden.

Groeten,

Liora

Ouders Online onderzoek

http://www.ouders.nl/mdiv2011-code-oranje.htm

onderzoek van Ouders Online over cb en jgz.

Biene M.

Biene M.

28-02-2011 om 21:02

Anne

Dank je, ik heb wel een overdrachtsformulier gezien, maar dat was alleen heel zakelijk, wanneer het restje navelstreng eraf was gevallen en de baby weer op geboortegewicht was en zo. Wat een walgelijke lijst was dat die je hier gekopieerd had, en als ik dan denk aan sommige van de 7 kraamverzorgsters die ik gehad heb, brrrr.

Biene M.

Biene M.

28-02-2011 om 21:02

Liora

Je hebt mail!

liora

liora

28-02-2011 om 21:31

Biene

Hoi Biene,

Dank voor mail! Even inhoudelijk: waarom een walgelijke lijst? Een moeder die geen oogcontact maakt met baby, kan voorloper zijn van ppd, hetgeen uitstekend te behandelen is en hoe eerder je erbij bent hoe beter.
Moeder ervaart dat baby heel veel huilt: kan wellicht extra steun gebruiken, fijn als dat in de gaten wordt gehouden.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit alles kan een heel sterke preventieve werking hebben en dat is toch prachtig?

Liora

Kiki

Kiki

28-02-2011 om 21:37

Nou liora

bij de geboorte van mijn oudste hadden we problemen met de borstvoeding. Mijn man had al een paar nachten niet of nauwelijks geslapen en is toen na een zeer teleurstellend gesprek tegen de verloskundige (die niets deed, alles bagatelliseerde en als klap op de vuurpijl zei dat we ons niet druk moesten maken want zo ging baby nooit goed drinken.) vreselijk uit zijn dak gegaan waar de kwaamhulp bij was. Ik was helemaal verbijsterd (en gegeneerd), want zo kende ik mijn man niet.

Ik zou het schokkend vinden als ze zoiets niet aan de stressvolle situatie weten, maar ons gezin gelijk een risico vonden omdat mijn man zich even niet kon beheersen. Die nooit een vlieg kwaad zou doen.

En ik raakte absoluut van streek de eerste dagen bij het huilen van mijn baby en het gerommel met de borstvoeding

Ik zie nog wel een paar dingen waar ik echt wel aan voldeed.

liora

liora

28-02-2011 om 22:01

Kiki

Waar ben je dan bang voor. Signaleren betekent alleen melding maken, zodat de collega even doorvraagt. Dat wil je toch? Stel dat je man na vier weken zo moe is dat hij elke dag woedend wordt, dan is het toch fijn als de wijkverpleegkundige doorvraagt hoe het gaat?

Of denk je dat dit betekent dat je kind meteen bij je wordt weggehaald als het even niet lekker loopt?

Big bother

Met alle koppelingen van bestanden kunnen dit soort dingen als een uitval van gestresste vader in de kraamweek teveel en te lang een eigen leven gaan leiden.
Kan je kind er rond z'n 16e nog mee geconfronteerd worden 'je vader zei in toen je 6 dagen oud was dat de verloskundige een trol was' of zo.

Daar zit toch niemand op te wachten.

Al die standaardvragenlijsten en protocollen kunnen leiden tot een Big Brother is watching you gevoel.

Liever zou ik zien:
meer persoonlijk contact, kleinere CB's waar men de moeders en kinderen kent, bijvoorbeeld in de eigen huisartsenpraktijk. Kleinschaligheid, contact in de buurt, i.p.v. een groot lomp orgaan als een Centrum voor Jeugd en Gezin.

ECHT luisteren naar wat ouders zeggen en vragen, BETERE advisering (op het punt van borstvoeding en voedselintroductie gaan CB's veel te vaak de fout in).

Ik heb het CB alleen maar gebruikt als punt waar ik erachter kon komen hoe zwaar en hoe lang mijn kind was en waar ze hun vaccinaties konden halen. Verder kwamen ze met ZOVEEL onzin en werd er vervolgens helemaal niet naar het kind gekeken dat ik al snel afhaakte. Voorbeeld: mijn zoon leerde zichzelf woordjes lezen toen hij 2 was. Vroeg op het CB hoe daar mee om te gaan. Ik werd uitgelachen en weggezet als overdreven moeder. Want ze vonden me toch al raar met mijn 2 jaar borstvoeding, en dan ook nog een lezende peuter? Nou gekker moest het niet worden.

Zulke mensen die zo reageren neem je toch niet meer serieus?

Zorgelijk

Inderdaad een grote zorg, niet alleen een grote broer, dat ondeskundigen zaken uit de context gaan halen.
Een moeder die geen oogcontact heeft met een baby kan toeval zijn of een moeder of baby met een vorm van autisme.
Het begeleiden van mensen met autisme is niet zo moeilijk maar in de praktijk heersen daar veel vooroordelen en oordelen over en platte voorstellingen als 'structuur bieden' zonder dat duidelijk is wat de inhoud daarvan is, of zonder dat duidelijk is dat dit door diverse ouders ook divers ingevuld wordt.
Bovendien is het nog maar de vraag of een ouder met autisme 'zorgelijk' is en een signaal waard.
Het is niet ondenkbaar dat hulpverleners die je later tegenkomt vanwege een ontwikkelingsstoornis van je kind dit gaan wijten aan de plofbui van vader.
Dat kun je dan wel ontkennen maar dat zet echt geen zoden aan de dijk, dat kan ik je wel vertellen.
Het onheil is dan al geschied.

liora

liora

01-03-2011 om 11:44

Complotdenken

Ach mensen toch, zo bang.

Natuurlijk is het goed dat een moeder met autisme extra wordt begeleid in de opvoeding!

Ik ga me nu terugtrekken uit deze discussie. Ik zie zelf om me heen hoe goed het is dat we in dit land een preventief jeugdbeleid hebben!

Liora

Ervaringen liora

Graag hoor ik van je goede ervaringen Liora. Zoals ik zelf niet onder stoelen en banken steek zijn wij notabene door autismedeskundigen ernstig benadeeld. De deskundigheid ontbrak, het begrip ontbrak en bovendien leidde dit onbegrip tot een zorgmelding waarin inderdaad dit soort uit de context van zware beschuldigingen werd voorzien in een zorgmelding die zo zwaar was dat het AMK deze direct doorgestuurd heeft.
En ik ben niet de enige ouder met kinderen met autisme die dit helaas heeft mee moeten maken.
Dus ik zou graag willen weten ten gunste van welke voordelen wij een gevalletje 'collateral damage' zijn geweest. Mogelijk dat ik me er dan alsnog mee zou kunnen verzoenen.

Sunja

Sunja

01-03-2011 om 16:28

Nou

snap ik dus pas waarom iedereen zo liep te zeiken tegen mij over die ivf terwijl mijn oudste op den duur helemaal niet meer sliep en steeds meer ging huilen... Ik snapte nooit het verband maar ik zie nu die vragenlijsten en uit de 'inleiding' begrijp ik dat de ene instantie de andere inlicht. Ik denk dus ook dat dat wel een gevaar is (Liora) - dit kan leiden naar tunnelvisie en daar heeft het CB überhaupt al last van en bij mij zeker.
Ik kwam met mijn huilende baby naar het CB, meer keren en het ging alleen maar over dat het moeilijk zou zijn voor mij om moeder te zijn en dat ik mijn baby moest accepteren, en mijn veranderde leven. De cb-arts had duidelijk het woordje ivf gelezen en zat alleen maar daarop: door de schok dat ik toch moeder was geworden moest ik nu zo lang wennen en mijn baby zou dat aanvoelen. Tenslotte was ik niet gewend om een kind te verzorgen. Wat een KUL bleek het te zijn! Toen een jvk van vakantie terugkwam en mijn knulletje inwikkelde ging hij slapen als een roos, hield het huilen op. Ik was die jvk HEEL graag eerder tegengekomen, dat had mij naast een huilend kind ook heel wat twijfels en onzekerheid gescheeld.
Ik ga nog wel naar het cb maar alleen voor de prikken en de groeicurve - hoewel ik die laatste bij mijn jongste ook naast me neerleg trouwens. Bij hem kreeg ik onlangs door het cb pepti-voeding geadviseerd nadat ik 10x had verteld dat hij bv krijgt en de fles weigert...
Dus wat betreft dat huisbezoekje: gezellig hoor, dat kopje thee en even koekeloeren naar de babykamer, maar ik zeg verder niets. Als ik problemen heb ga ik naar de huisarts of ik post het hier - de adviezen en harten onder riem zijn hier stukken beter!!

Massi Nissa

Massi Nissa

01-03-2011 om 17:06

The road to hell is paved...

... with good intentions. Ze bedoelen het allemaal verschrikkelijk goed. Een vriendin van mij is wvp en die doet echt wel nuttig werk, ook (vooral) op het signalerende vlak. Ze is juist erg gefrustreerd dat ze vaak wel ziet dat het niet goed gaat, maar heel weinig kan doen naast melden bij de betrokken instanties.
Ik geloof meteen dat er ontzettend veel kul-adviezen worden gegeven bij het cb - iedereen heeft er wel voorbeelden van. Het vervelende is dat het gaat om een systeem wat in principe heilzaam zou moeten zijn (en dat regelmatig is, er zijn hele goeie cb-artsen en wvp's), maar waarin er zoveel steken vallen dat er weinig vertrouwen is. Wat ik van mijn vriendin hoor is dat zij juist de baby's waarover ze zich echt zorgen maakt, nauwelijks te zien krijgt door zorgmijdende moeders. Het lijkt mij dus dat het cb eens heel goed moed gaan kijken naar de protocollen en werkwijzen, en wat daaraan schort waardoor de communicatie misloopt en het vertrouwen er onvoldoende is.
Het is trouwens echt heel erg afhankelijk van wie je voor je hebt bij het cb. Ik heb ook goede ervaringen.
En Danielle, voor zover ik begrijp van mijn wvp-vriendin kom je bij behoorlijk wat jonge ouders niet eens over de drempel (zie bovenstaand relaas over vertrouwen). Hoe ga je dat dan oplossen?
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

01-03-2011 om 17:07

Nou ja

Vind de idiote spelfouten, dit is al de tweede posting vandaag waarin ik uitglijd. Sorry daarvoor.
Groetjes
Massi

mijk

mijk

02-03-2011 om 09:56

Heb me net in dit soort zaken verdiept

Heb een gesprek ingepland staan met de sociaal verpleegkundige op school over mijn moeite met de sdq lijst voor mijn dochter. Dit is vooral omdat ik ook heel moeite heb met elektronisch kinddossier. het krankzinnige is dat alles wat ik tegen haar ga zeggen in dat dossier gaat. Dus hoe kan ik nu open zeggen wat ik er van denk? Ik heb me van de week gerealiseerd dat alles wat ik ooit over mijn dochter gezegd wordt tot haar 24e bewaard wordt. Dat kan zeer wel betekenen dat ze dan zelf als moeder op het consultatiebureau komt. En dat die gegevens dan ook ingezien worden...

Ik heb toen zij en eerder haar broer geboren werd, zeer veel gehad aan de wijkverpleegkundige en de consultatiebureau arts. Dat waren kundige mensen met een groot inlevingsvermogen die echt luisterde en die investeerde in een vertrouwensband. Als het elektronisch kinddossier toen bestaan had en ze als eerste met jouw lijst was binnengekomen was, had ik haar nooit binnengelaten. Als je ouders wilt helpen moet je zorgen dat ze vertrouwen in je hebben. Luisteren luisteren. Accepteren dat je je eigen ervaringen meeneemt in het gesprek en dus je conclusies terugkoppelen. Laten lezen wat je invult en helder aan ouders uitleggen hoe de dossiervorming gaat, wat het doel is van je vragen en wat je wel en niet voor ze kan doen..

MIJK

mijk

mijk

02-03-2011 om 10:11

Van mijn stokpaardje en terug naar jouw vragenlijst...

1. Welke veranderingen na de geboorte van uw kind hebben de meeste invloed op u, uw partner en/of uw gezin?

Onmogelijke vraag inderdaad.. Alles gaat op de schop. Je routine, je vriendschappen, je lijf je relatie met je partner (dit is overigens in volkomen willekeurige volgorde) Dat is niet negatief maar ik had niet eens kunnen beginnen aan het beantwoorden van deze vraag. Een aspect wat ik moeilijk vond was het feit dat de relatie met mijn eigen ouders heel anders werd. Dat heb ik nooit ergens gelezen of benoemd gehoord. Maar als ik er zelf over begin hoor ik dat ik niet de enige ben die dat heeft. Het is zeker niet de moeilijkste verandering maar wel de verandering waarin ik me het meest alleen voelde

2. Hoe ervaart u deze veranderingen?
dat wisselde van minuut tot minuut. Ik vond het prettig om er over te praten omdat ik mijn gedachtes goed kon ordenen in zo'n gesprek. Dat kan echter alleen met iemand die mij de conclusies laat trekken. dat vertrouwen heb ik niet meer in de GGD.

3. Heeft u behoefte gehad aan hulp en ondersteuning?

□ Geen behoefte;

□ Wel behoefte gehad maar niets gevraagd;

□ Wel behoefte gehad maar niets gevonden;

X Wel behoefte gehad en gebruikt.

Mijn dochter sliep slecht en daar heb ik veel tips voor gehad. De bevalling en kraamtijd van mijn zoon was dramatisch en ik heb daar wel over kunnen praten. mijn cb bevestigde ook het vertrouwen dat ik in mijzelf had en benadrukte dat ik de keuzes kan maken. Ik heb (bij invallers) gezien dat het ook heel anders kan.

4. Indien u gebruik heeft gemaakt van hulp en ondersteuning, wilt u aangeven van welke hulp en ondersteuning u gebruik heeft gemaakt?
Zie boven. Werinig concreets behalve slaapadvies. Vooral weten dat er iemand is die bereid is mee te denken en die mij en mijn kinderen kent.

5. Wanneer uw baby ongeveer 2 weken oud is, komt de jeugdverpleegkundige op huisbezoek. Welke gespreksonderwerpen vindt of vond u belangrijk om te bespreken?

Ik vind het hier heel belangrijk dat de basis voor een vertrouwensrelatie gelegd wordt en dat de verpleegkundige helder maakt hoe het cb werkt. En vergeet nooit het kind uitgebreid te bewonderen!!!!!!
CB mag ook een opschepmomentje zijn!

Ten slotte wil ik u hartelijk bedanken voor uw tijd!

Met vriendelijk groet,

Danielle de Maat

Niet nuttig

Ik heb de GGD niets uigelegd. Gewoon gemeld dat ik het niet nuttig vind voor zoon.
Daarop kreeg ik een brief terug dat dit aan de huisarts gemeld is.????

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.