Help mijn zoontje van 3 praat niet meer nl na de zomervakantie!

Vanzelf

Je zoontje zal vanzelf weer Nederlands gaan praten als hij speelt met andere kinderen. Hij heeft het fijn gehad bij zijn grootouders in Turkije, dat is een goed teken. Het is begrijpelijk dat hij even geen Nederlands meer wil praten. Ik denk dat het goedkomt. Geef hem wat tijd, de vakantie zit nog in zijn hoofd.

Nog iets

Als hij af en toe Turks wil praten is dat helemaal niet erg. De volgende keer als hij bij opa en oma komt kan hij misschien nog een beetje Turks, dat is prettig.

vriendjes

Ja het is beter als hij op zijn gemak is bij zijn vriendjes. Geef hem maar niet het gevoel dat wat hij zegt verkeerd is. Als hij Turks wil praten tegen jou is dat niet zo erg. Het is belangrijker dat hij een goede interactie heeft met zijn vader. Dat Nederlands komt wel.

Zo jammer

In plaats van het kind te prijzen dat het zo goed Turks spreekt, in korte tijd, gaan we zeuren dat hij dan Nederlands moet spreken. Dit is een taalgevoelig kind, dat gaat vanzelf weer goed komen. Zorg dat hij geen negatieve ervaring oploopt met taal. En help hem weerbaar te zijn tegen het dogma 'Nederlands spreken hoor!'. Doet het zelf niet. Waardeer hem als hij Turks spreekt en als hij Nederlands spreekt.
Meertaligheid is juist goed voor een kind, dat leert dat je in meer talen je uit kunt drukken. Hij krijgt juist een beter begrip van het 'begrip' taa.
Zorg dat het juist leuk is om af te wisselen in taal. Lees ook Turkse boekjes, naast het Nederlands. Je kunt altijd Nederlands terugspreken als hij Turks spreekt. Het is allebei prima.

Meertaligheid

Ik ben ook erg trots op me zoon dat hij in een korte tijd Turks spreekt. Misschien moet ik het hem maar laten voelen, positief te benoemen dat hij het goed kan idd

Alleen ben ik van mening dat 9 van de 10 meertalige kinderen al vanaf hun eerste schooljaar dat het kind een taalachterstand heeft.

Terwijl er nooit wordt gesproken hoe goed het is om meertalig te zijn en dat je eigenlijk een stapje verder bent dan de rest van je klasgenoten, jammer.

Bedankt voor de site, ik ga zeker een kijkje nemen!

Tweetalig is zeker een voordeel

Je bent zelf Turks. Wat spreek je met je zoon? Ik zou Turks blijven praten met je zoon. Dat is goed voor zijn taalontwikkeling. En die taal kun jij hem beter leren dan Nederlands. Je eigen taal komt uit je gevoel. En waarschijnlijk is jouw woordenschat in het Turks ook groter dan die in het Nederlands. Praat veel met hem, speel met hem. Dat is het beste wat je hem kunt geven. Je kunt hem wel tv laten kijken in het Nederlands.
Is je partner ook Turks? Als zij Nederlands is, kan zij juist Nederlands met je zoontje praten.

Hij gaat in Nederland naar de peuteropvang en zal echt goed genoeg Nederlands leren. Kinderen kunnen tot hun 7e jaar een tweede taal leren tot op moedertaal niveau.

Trek je niets aan van de peuteropvang of de basisschool. Die zeggen vaak dat het beter is om Nederlands met een kind te spreken. Zij hebben er geen verstand van!

School

Probeer een basisschool te vinden waar ze positief met meertalige leerlingen omgaan. Daar zijn best nog wel eens verschillen in.

Bijna Kaaskopje

Het gaat om taal aanbieden, hoe dan ook, en niet om Nederlands aanbieden. Het gaat vooral om het bevorderen van de taalontwikkeling, het opdoen van begrippen in diverse situaties, in diverse milieus, concreet en wat betreft de gezinsgeschiedenis, intimiteit en emoties. Dmv veel communiceren, boekjes lezen, plaatjes aanwijzen en benoemen, tv kijken, alles op het gebied van taal wat voorhanden is, zelfs orale taalverhalen. Wat Omer doet, nog een keer -liefst op een speelse manier- lichaamsdelen benoemen. Kan in het Turks, kan ook in het Nederlands.

Mijn zoon kwam op zijn vierde jaar volledig arabischtalig terug van een vakantie met familie. Daar heb ik me geen seconde zorgen over gemaakt omdat ik inmiddels voldoende op de hoogte was.
Met een jaar of twee was ik al bij logopedie geweest vanwege een door mij vermeende taalachterstand. Waarvan ik op dat moment leerde begrijpen dat als je twee talen tegelijk leert dat het ook wel eens iets langzamer kan gaan, de hoeveelheid woorden is nou eenmaal groter en ze moeten even de 'switch' gaan snappen. En later begreep ik dat bij autisme, wat mijn kinderen bleken te hebben er nog andere taalfenomenen een rol kunnen spelen. Eerst iets heel goed willen weten voordat je het gaat gebruiken, teveel gevoel voor foutjes, waarbij het begrip juist heel groot bleek te zijn. Op de basisschool bleken mijn kinderen dan ook in twee talen de grootste woordenschat te hebben.
Omdat ik zelf van taal houdt uiteraard mijn kinderen wel een groot taalaanbod gegeven. Zelfs in de taal van hun vader haalde ik boekjes, en ook in Portugees of chinees. En ik gaf ze al een plastic boekje in bad als baby.
En als je je zorgen maakt om een achterstand in het Nederlands, of de juf begint er over, dan kun je ook nog vaste speelafspraken regelen of een student betalen die een paar keer in de week komt spelen of met je kind naar de bieb gaat.

Zeuren

"Want als ik hem aanspreek dat hij Nederlands antwoord moet geven op mijn vraag, en als het hem niet lukt begint hij bijna te huilen. Zo zielig"
Dat doet het dus met een kind. Het gebrek aan begrip voor de thuistaal. Daar heb ik helaas ook teveel van meegemaakt, met name op school. Voor een kind is het aanvankelijk niet goed te snappen dat volwassenen hem afkeuren terwijl hij juist iets nieuws geleerd heeft en het lukt hem! En dan gaan pushen om iets op te leveren wat op dat moment even minder goed gaat. Nergens voor nodig en een gevolg van politieke correctheid en onwetendheid.

Exclusief

Ook die tafel, prima idee, hoef je niet exclusief in het Nederlands met je zoon te bespreken en begrippen en voorwerpen aan te duiden. Het is ook handig als, bij voorkeur de andere ouder, maar kan ook jouzelf zijn, de tafel in beide talen behandelt.
Als je een begrip in de, op dat moment, beste taal aanleert is het ook makkelijker over te nemen in de andere taal.
Omdat ik in het Nederlands al de begrippen 'boven' en 'beneden' ken, was het voor mij een van de eerste woorden in het arabisch die ik, nu na al die jaren nog steeds ken.

eigen taal

Eens met een paar mensen, dat je beter zelf je moedertaal met je zoon kan spreken.
Je doet in het Nederlands niet alles goed. Bijvoorbeeld 'me zoontje' (moet zijn 'mijn zoontje' of 'm'n zoontje') en je maakt een paar de/het-fouten (het is bijvoorbeeld 'het thema' niet 'de thema' en 'een heel gesprek' en niet 'een hele gesprek'). Dat is echt niet zo erg, maar wel een reden om het meeste Nederlands aan mensen over te laten die hier zijn opgegroeid.

Je schrijft ook: "Alleen ben ik van mening dat 9 van de 10 meertalige kinderen al vanaf hun eerste schooljaar dat het kind een taalachterstand heeft."
Je hoeft daar geen mening over te hebben. Er is onderzoek naar gedaan. Meertaligheid is goed voor kinderen. Als die talen maar wel veel worden aangeboden door 'native speakers' (door mensen van wie het de moedertaal is).
En liever niet naar een school laten gaan waar ze negatief tegen een andere taal aankijken. Of waar érg veel kinderen zitten die Nederlands niet als moedertaal hebben.

Geen zorgen over deze weken van Turks-praten, dat komt wel goed. Gewoon lief blijven en niet zo erg erop reageren. Zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld is veel belangrijker.

Moedertaal Bosbes

Het is uit deze berichten niet duidelijk of Omer beter Turks spreekt dan Nederlands. Ook is me opgevallen bij een collega die in Amsterdam west woont dat die fouten door de omgeving zo vanzelfsprekend gevonden worden dat zijzelf die fouten, ook al is ze opgevoed door twee opgeleidde autochtone Nederlands sprekende ouders, ook maakt. Een 't' achter 'wil' zetten is ook steeds meer ingeburgerd. Soms denk ik weleens dat als steeds meer mensen die 'foutjes' maken dat het normaal taalgebruik wordt.
Daarom is het belangrijk om ook zelf op je eigen taalontwikkeling te blijven letten. In het geval van Omer mogelijk in beide talen, Turks en Nederlands.
Vermoedelijk tweede of derde generatie van wie de taalontwikkeling soms wat hindernissen heeft opgelopen door een onjuiste nadruk op gebrekkig Nederlands spreken, in plaats van een nadruk op taalontwikkeling hoe dan ook.

Ff ter herinnering!

Er worden hier dingen doorelkaar gehaald. Tweetalig opvoeden was niet mijn vraag.

Me zoon spreekt niet meer Nederlands nadat we terug zijn van de vakantie. Dat hij op vakantie de tweede taal aangeleerd heeft is prima en fijn, als ouder ben ik erg geschrokken dat hij niet meer Nederlands wil spreken.

Nogmaals Hoe ik tweetalig een kind kan opvoeden was niet mijn vraag, wel fijn en bedankt dat ik adviezen en tips krijg.

Komt goed

Wat betreft je vraag: het Nederlands kom vanzelf weer terug. Een beetje geduld. Geen zorgen. dit is een normaal verschijnsel.

Maar toch nog even: Tweetalig opvoeden is heel belangrijk en goed voor zijn cognitieve ontwikkeling. Daarbij is het goed (!) aanleren van de moedertaal, bij jullie Turks, onmisbaar voor het aanleren van de omgevingstaal (Nederlands). Als het Turks op een laag niveau blijft hangen, heb je kans dat zijn Nederlands dat ook zal doen. Dan krijg je dus kinderen met een taalachterstand. Dat heet halftaligheid: deze mensen beheersen geen van beide talen echt goed. Dat is een probleem in het onderwijs en dat blijft deze mensen hun leven lang achtervolgen.

Jouw Nederlands is prima bruikbaar in het dagelijks leven, maar niet perfect. Daarom is het jouw taak om hem goed Turks te leren, en te zorgen dat hij via andere kanalen (school + tv + Nederlandsetalige vriendjes - heeft moeder moedertaal nederlands misschien?) goed Nederlands leert. Bied hem veel boeken aan in beide talen, ga liefst elke week naar de bibliotheek. Daar kun je een vast vader-zoonmoment van maken. Nu zijn het nog voorleesboekjes, straks echte leesboeken. Praat met hem over de wereld, nu nog over wat hij om zich heen ziet, later ook abstracte dingen. Praat er achteraf over. Zo stimuleer je zijn taalontwikkeling en zijn brede blik op de wereld. Met een zorgzame vader als jij, komt hij er wel!

AnneJ

De lerares Nederlands van mijn kinderen zei dat we op termijn allemaal "die meisje" zeggen omdat het inmiddels begint in te burgeren. Alle kinderen waren zeer verontwaardigd, maar ik denk dat ze gelijk heeft. Tenslotte zijn ooit ook de naamvallen verdwenen.

Me zoontje

Als alle mensen die me zoontje zeggen geen Nederlands meer zouden mogen spreken tegen hun kind dan werd het een stuk stiller in het land.
Ook als je Nederlands niet perfect is kan je prima Nederlands tegen je kond spreken. Zeker als er daarnaast genoeg taalaanbod is via school en boeken.
Als alleen maar mensen die perfect Nederlands spreken in die taal hun kind aan zouden spreken dan zouden veel autochtone ouders helemaal niet meer tegen hun kind kunnen spreken.

Niet

Dat ik een voorstander ben van krom Nederlands (of welke taal dan ook) maar de realiteit is dat veel mensen met Nederlands als moedertaal ook fouten maken.

aanvullend

'Als alle mensen die me zoontje zeggen geen Nederlands meer zouden mogen spreken tegen hun kind dan werd het een stuk stiller in het land.'

Het spreken van 'me zoontje' is ook het probleem niet (is spreektaal), het schrijven is alleen fout maar ook hier: als iedereen die 'me zoontje' schrijft geen Nederlands meer met zijn of haar kind mag praten dan gaat het helemaal fout.

Bosbes, iemand die toch bijna foutloos Nederlands op een forum kan schrijven is wat mij betreft vrij om die taal met haar kind te spreken. Bedenk dat schrijven het moeilijkste is, moeilijker dan praten en zeker moeilijker dan verstaan en lezen.

Als 'me' het grootste probleem was

had Omer het vast niet als probleem gezien. "Me" is niet goed Nederlands, maar ook daarin lijkt een verschuiving gaande waardoor grijsaards in worden zoals ik met kromme tenen zitten, maar jongere mensen het de normaalste zaak vinden. Net zoals 'jij wilt'. Mijn oor klapt er nog net niet van dicht, maar het scheelt niet veel.

Terugkomend op wat AnneJ tegen mij zei over Nederlands aanbieden... ik ben het zeker eens dat het zoontje van Omer in eerste instantie een goed begrip van taal moet hebben en dat kan het beste in de taal van de ouders. Dat had hij kennelijk al. Ik denk dat het nu een kwestie van geduld is. Kinderen van zijn leeftijd pikken taal veel sneller op dan volwassenen. Dus zoveel mogelijk Nederlands laten horen op tv, tussen Nederlands sprekende kinderen laten spelen en de druk niet al te hoog opvoeren. Dat werkt averechts. Een paar minuten per dag extra aandacht kan vast geen kwaad, dus zo'n herfsttafel is een leuke speelse manier om dat te doen.

Komt wel goed

Ik zou me geen zorgen maken je zoontje kent wel nederlands en zal dit echt wel weer oppikken en al helemaal als hij straks naar school gaat.

Maar dan de stelling over tweetaligheid ik zag iemand zelfs schrijven dat thuis alleen maar Turks spreken prima is als hij op school maar Nederlands spreekt en Nederlandse vriendjes heeft. Sorry hoor maar dan zet je school wel bewust heel erg aan het werk. Laat een kind gewoon Nederlands kunnen spreken als het naar school gaat want een kind wat de taal niet machtig is voelt zich echt alleen in een klas vol Nederlands sprekende kinderen en er gaat flink wat geld en tijd zitten in het aanleren van de Nederlandse taal aan zo'n kindje. Tweetaligheid leuk, maar zorg dat ze de taal van het land waar ze wonen goed spreken en begin dan pas lekker aan de tweede tal. Mooie manier is trouwens de ene ouders Nederlands en de andere Turks.

Ja echt zeg

Omer je Nederlands is prima hoor.
Probleem is vaak zinsbouw en het gebruik van de taal, en dat is perfect bij jou.

Het is in het algemeen zo dat je kinderen taalvaardigheden bij brengen het best in je moederstaal gaat. Maar ik ben er van overtuigd dat je die stelregel moet loslaten bij iemand die zelf nagenoeg perfect tweetalig is.

Ik geloof overigens niet dat je zoontje zijn Nederlands kwijt is. Hooguit dat het wat weggezakt is. En dat komt dan wel weer terug. Gewoon lekker samen bezig zijn met taal.

Taalfouten

Jammer dat er wordt gesproken over MIJN taalfouten.

Dat was niet mijn hulpvraag! Maar goed...

Ik hoop Ginny dat het Nederlands bij me zoon is weggezakt en terug zal komen. We gaan gewoon lekker bezig zijn met taal. Spelen en genieten!