kinderen gillen alleen maar
Hallo mede-ouders.
Ik zit met mijn handen in het haar. Mijn kids zijn 4,4, 2 en 1. Ze zitten nu nog in de woonkamer te gillen. Mijn man is ontzettend boos en is weggelopen. Ik zit hier nu alleen en weet het even niet meer. De oudsten rennen hier als gekken rond. Weigeren naar boven te gaan. De 1 jarige zi naast mij. Komen anders ook de hele tijd naar beneden. Vooral de oudste twee kunnen we niet meer aan. De jongens zijn zo ontzettend druk.
Met mijn lieve schatje gaat het het nog. Maar die jongens. Ik kan er niet mee dealen. Ze luisteren niet. Slopen alles als ze de kans krijgen. En willen niets. Luuk (4) moet al een dag zijn kamer opruimen. Is nog steeds niet gedaan. Storm (4) zou vandaag de konijnen voeren. Ook niet gedaan. Man heeft besloten dat voor de klussen af zijn ze niet naar bed gaan. Sammie (2) heeft ook nog steeds zijn eten niet op. Zit al uren te huilen aan tafel. Zo irritant.
Mijn lieve meisje ligt lekker tegen mij aan. Ze wil de hele tijd knuffelen.
Dekentje erbij.
Keep on dreaming
decemberstress
klinkt als decemberstress. Vooral voor de kleuters is december een hele drukke, spannende en onoverzichtelijke tijd.
Oplossing? Laat het los!!.....
Even "doorbijten" tot de kerstvakantie.
En een vierjarige zelfstandig een kamer laten opruimen?? Werkelijk? Hoe zie je dat voor je? Kon jij zelfstandig een kamer opruimen toen je 4 jaar was?
Denk dat je wat betreft je verwachtingen behoorlijk moet gaan bijstellen.
Klinkt
alsof je kinderen wat meer begeleiding en liefdevolle begrenzing nodig hebben. Tegen een 4-jarige zeggen dat ‘ie z’n kamer op moet ruimen, lijkt me een behoorlijk kansloze missie als je hem daarbij niet helpt. Het is te groot en te onoverzichtelijk voor hen. Mijn kinderen zorgden ook niet alleen voor het konijn op die leeftijd. Dat deden ze met ons.
Als kinderen zich stuurloos voelen, gaan ze gek doen. Lawaai maken, rennen enzovoorts. Hun manier om aan te geven dat ze begeleiding en begrenzing nodig hebben.
Sterkte en succes.
Aagje
En inderdaad
zoals Marie zegt, decemberstress is ook een factor om serieus rekening mee te houden. Daar heeft zelfs mijn 10-jarige, niet meer in Sinterklaas-gelovende jongste nog last van.
Aagje
bezig
Echt goed opruimen kunnen de meesten pas als ze op kamer gaan, ben ik bang. Met een vierjarige ruim je het beste samen op en met de jaren laat je wat meer los. Maak er een tel-wedstrijd van. Tot hoeveel kunnen ze tellen, zoveel ruimen ze op, plus 1. Want ze weten natuurlijk niet wat opruimen is maar vaak wel waar het woont: waar woont de lego, waar wonen de knuffels. Dat moet je allemaal vragen. Meer dan 5 minuten opruimen is al veel te veel. Maar op deze leeftijd kan je wel introduceren dat ze helpen iets opruimen zodra ze met iets klaar zijn. Met die van 11 ruim ik ook nog samen op, af en toe.
Als een kind niet wil eten, eet dan maar niet. Strijd om eten, verlies je bijna altijd dus waarom zou je iets doen waarvan je weet dat je niet winnen kan. En al die energie; ga lekker naar buiten, ook als het regent (met regenjas en laarzen lekker stampen in de plassen. Ik zette ze daarna onder de douche met allerlei borstels en sponzen; gingen ze de vloer en muren 'boenen' om erna volledig uitgeblust tevreden een kinderprogramma voor de televisie te kijken.
Een liefdevolle aanpak zonder slechte consequenties/ultimatums
Ben ii de enige die ervan schrikt dat je man zich er zo makkelijk van af maakt. Eerst roepen dat ze niet mogen slapen voordat alles gedaan is (lijkt me niet heel verantwoord maar oke) en vervolgens zelf weglopen en jou ermee laten zitten. Dan kun je of jezelf nog meer gek laten maken, want als het om half 12 s avonds nog niet is gedaan gaat het allemaal ook heus niet meer gebeuren. Of je kinderen alsnog op bed doen en daarmee als ouders laten zien dat jullie niet op 1 lijn zitten. Beetje een onmogelijke situatie waar je dan in zit.
Je moet het uiteindelijk natuurlijk zelf weten maar maak samen een gerichte keuze over welke battles jullie aangaan en welke niet. En vooral ook het tijdstip waarop je dit doet, met 4 kleine kinderen om half 12 ‘s avonds dit nog doen lijkt me niet het moment. En dan niet dreigen met consequenties die niet goed zijn voor je kind of zijn gezondheid. Had dan bijvoorbeeld de tv voor morgen afgepakt of iets in die richting.
Verder inderdaad zoals bijna iedereen hier al benoemd, help je kinderen met dit soort klusjes. Doe het samen waardoor het 1. Daadwerkelijk gebeurt, 2. Te overzien is voor hen en 3. Ook nog eens 1op1 quality time oplevert met papa en mama.
En inderdaad qua eten, dat is een strijd die je altijd zult verliezen. Dan maar een keer niet/minder. Maken ze de dag erna wel weer goed. En gezien het tijdstip niet erg gek dat je kindje loopt te huilen als hij nog steeds persé moet eten, dit waarschijnlijk absoluut niet lekker vind o.i.d. En inmiddels kapot moet zijn van moeheid met zn 2 jaar.
Koekkoek
Ik ben dit bericht ook elders tegengekomen, en daar werd het niet serieus genomen.
Onzin?
Hm een onzinbericht dus? Misschien een onderzoek van studenten naar hoe mensen op zoiets reageren??
Verontrustend
Zou erg goed zijn als dr niet echt is. Vond het achteraf erg verontrustend toen ik er over nadacht.
Denk nep
Dit klinkt zo volslagen irreeel.... er zullen toch niet echt van zulke mensen bestaan hoop ik.
Ongetwijfeld nog erger
Denk dat er nog veel ergere mensen bestaan maar die wenden zich vast niet tot een ouderforum.
