Peuter met zeer sterke eigen wil luistert niet goed
Hallo allemaal,
Dit is mijn eerste keer op het forum van ouders en ik ben benieuwd of jullie mij misschien kunnen helpen/tips kunnen geven. Wij hebben 2 jongens. De oudste is bijna 4 en de jongste 1. Af en toe vind ik opvoeden best pittig! Ik hoop dat jullie dit herkennen (ook al zijn ze nog klein 
).
De oudste vraagt veel aandacht. Al vanaf dat hij een baby was is dit zo. Het is echt een temperamentvol kind met een zeer sterke eigen wil! Druk, beweeglijk, altijd praten, wijs voor zijn leeftijd enz. Hij is ook ontzettend zorgzaam, wil je altijd helpen en is nieuwsgierig naar alles om hem heen. Even wat informatie...
Nu is het zo dat hij echt altijd praat. Van 's morgens vroeg tot hij 's avonds naar bed gaat. Hij heeft het (in z'n hoofd) ook heel druk met van alles. Is erg gevoelig voor geluiden, geuren en ziet alles. Al die dingen benoemd hij ook vaak en dan 'moet' je eigenlijk ook antwoord geven, anders herhaalt hij steeds wat hij zei. Hij kan zich alleen niet heel goed vermaken (buiten gaat wel goed) en vraagt ook vaak of ik mee wil spelen, of dat hij bij mij mag zijn. Natuurlijk doe ik dat weleens en mag hij ook gerust eens helpen maar ik heb er ook niet altijd zin in (mag hij ook wel weten toch??) Dus vaak op vaste tijden, onder koffie/theedrinken een boekje of spelletje doen, aan het eind van de morgen even naar buiten enz. doe ik wel wat met hem. Hij krijgt dus wel 1 op 1 aandacht. Maar omdat hij zoveel aandacht vraagt door te praten en af en toe negatief gedrag te laten zien, ben ik soms heel onzeker of ik hem echt wel genoeg aandacht geef. Ik ben dol op hem, maar soms ook erg moe aan het eind van de dag. Steeds al die 'waarom' vragen... Ook gaat hij echt zijn eigen gangetje. Als je hem roept moet hij altijd nog iets doen, of wil hij niet komen. Als je hem terecht wijst luistert hij vaak ook niet. Hij wil alles zelf bepalen. En natuurlijk mag hij weleens wat zelf bepalen maar naar de WC gaan en aan tafel zijn toch echt dingen die moeten. Dit levert zoveel strijd op! Iemand een idee? We hebben al veel geprobeerd: een kookwekker zetten en als hij gaat moet hij naar de WC. Een beloningskaart enz. Maar niks werkt eigenlijk. Hij is er niet gevoelig voor. Afleiden kun je hem ook niet, hij heeft het echt zo duidelijk in z'n hoofd En als papa en mama samen praten wil hij ook altijd mee doen. Er tussendoor praten, weten waar het over gaat (hij is slim en pikt ook alles op). Zo nieuwsgierig, ik word er soms niet goed van. Steeds roepen als je bezig bent of je al bijna komt. Sorry, een heel lang, warrelig verhaal. Hopelijk snappen jullie het een beetje 
Wennen
Een kind dat jou veel nodig heeft dus. Ik snap dat het heel vermoeiend is. Toch is het niet te vermijden of af te leren denk ik. Het kan wel wennen en ik denk dat je al heel goed bezig bent door op vaste tijden vaste activiteiten te doen. Vaste tijden en zorgen dat zaken voorspelbaar zijn voorkomt ook vragen en gebrek aan medewerking. Veel geduld, even luisteren, je tempo terugnemen voorkomt dat je door je irritatie meer weerstand oproept en nog meer energie vraagt van jezelf. Geef jezelf er wat meer aan over. Tel tot tien.
En doe veel samen. Hier gingen de kinderen op die leeftijd op vaste tijden naar de wc. En dan bleef ik erbij. Een keer per dag ging ik er met mijn krant bij zitten en dan kregen ze een speeltje in de hand omdat ze anders niet konden poepen. Bijvoorbeeld s avonds voordat ze in bad gingen.
Veel werkjes samen doen als boodschappen doen en tafel dekken, de afwasmachine of de wasmachine in en uitruimen. Niet roepen om te komen maar vijf minuten van tevoren even naartoe lopen en zorgen dat hij je hoort en waarschuwen dat je met vijf minuten dit of dat van hem verwacht.
Ik gaf voor het eten een bakje fruit en rauwe groente. Dat was op zich al een signaal dat het eten eraan kwam.
Hier bleek dat aan tafel te druk was en op een gegeven moment liet ik de kinderen apart eten of in de woonkamer of hun slaapkamer eten. Einde van de dag was het zo druk in hun hoofd dat ze al overprikkeld aan tafel gingen en even apart eten gaf dan veel meer rust.
Het lukte me pas op oudere leeftijd om even wat bij de kinderen uit te stellen. Door te zeggen wanneer ik wel beschikbaar was, met de minuten erbij. Uiteraard pas nadat ze hadden leren klokkijken. En voor dochter een blokje met een pen zodat ze even wat kon opschrijven. Het moest dan zo onmiddelijk omdat ze bang was te vergeten wat ze aan me wilde vragen en dan kon ze dat even opschrijven.
Het kind is wat het is en vraagt van jou wat het nodig heeft. Het is aan jou om daar zo comfortabel mogelijk en ontspannen mogelijk mee om te gaan en het in te bouwen in de dagelijkse gang van zaken.
Wel heel vermoeiend voor jezelf inderdaad.
voor je het weet zit hij alleen nog in zijn eigen kamer op zijn computer. En dan denk je terug aan die mooie tijd dat hij aldoor bij jou wilde zijn en dat hij vond dat de zon uit jouw ogen scheen. Tenminste, dat heb ik wel.
Toe aan school?
Je zoon klinkt als een slim kindje dat heel nieuwsgierig is en niks van het leven wil missen. Leuk! En vermoeiend natuurlijk, maar ik denk dat zodra hij naar school gaat, hij ook daar wat meer z'n ei kwijt gaat kunnen zeg maar. Ik denk dat dat hem goed zal doen. Blijf dingen bij hem van tevoren benoemen en blijf voorspelbaar en consequent, ik vind dat je het heel goed doet dus onzeker hoef je je niet te voelen hoor! Wat soms ook goed werkt is trouwens fysiek contact maken en nabijheid. Dus even naar hem toe, een hand op zijn arm en met je gezicht op ooghoogte voor hem en dan contact maken. Sterkte!
Post Li!
Lees de post van Li en nog eens en nog eens!
(Print hem uit en lijst hem in
)
Daar heb je nu, nu je middenin zit, natuurlijk niets aan. Zo in de hectiek kun je niet vooruitkijken en ben je met het nu bezig en het komende uur
Een kind dat veel van je vraagt kan je flink uitputten. De beste, misschien moeilijkste tip is toch de open deur voor jezelf zorgen.
Zorg dat je bij kan tanken, dat je netwerk uitgebreid genoeg is om hem uit te kunnen besteden. Opdat je zo positief mogelijk weer in kunt steken steeds bij hem.
Waarom moet hij eigenlijk op tijd naar een wc? Mijn zoon kon hier vanaf ongeveer 2 jaar erg slecht tegen. Naar de wc gaan was 'van hem' en hij had de regie daarover nodig.
Probeer negativiteit te vermijden. Leg niet uit dat je geen tijd voor hem hebt, maar verleg de focus naar het moment dat je wél iets met hem gaat doen. Help eventueel de tijd te overbruggen.
Bedankt voor jullie reacties en het meedenken!
@ AnneJ: duidelijk verhaal! Inderdaad, het geduld is bij mij af en toe weleens op. Dus goed om het weer eens zo helder te lezen. Samen naar de WC is hier geen optie, dat wil hij echt niet. Ik probeer al zoveel mogelijk de dingen gestructureerd aan te bieden, ook 5 min. van tevoren zeggen dat we gaan eten ja. Het is bij hem echt per dag heel verschillend, de ene dag lijkt alles bijna vanzelf te gaan en de andere dag is alles, en dan ook echt ALLES een strijd.
Post Li
@ Li: Ja, dat is zeker zo! Ik geniet ook echt wel van de tijd samen. Maar als hij echt de hele dag door achter je aan loopt, alles wil weten wat je doet, wil helpen e.d. snak je soms naar een moment voor jezelf.
Naar de WC
@ Cora: hij hoeft niet perse op vaste tijden naar de WC maar als ik dat niet doe is hij de hele dag nat. Een enkele keer geeft hij zelf aan dat hij moet maar meestentijds heeft hij gewoon geen zin. Van de week hebben we het weer geprobeerd, dan mag hij zelf gaan en stuur ik hem niet. Lijkt hij wel geweldig te vinden, maar na 2x is het lolletje er ook wel weer af.
De tip van negativiteit vermijden vind ik echt een goede! Dat ga ik zeker proberen. Soms wil dat gewoon ook even niet meer... Je kunt hem eigenlijk niet alleen laten want hij vreet van alles uit (denk aan: afwasmiddel leegknijpen, kijken hoe de stofzuiger in elkaar zit, kraantje in de WC laten lopen, zodat het bijna overstroomt). Het is echt een jongetje die wil weten hoe alles in elkaar zit. Als je hem een dag met een timmerman meestuurt, is hij dolgelukkig!
@ Jackie: toe aan school is ook echt zo. Hij verveeld zich nu echt. Op de peuterschool gaat het gelukkig wel goed, al zien ze daar ook wel dat hij een duidelijke mening heeft (maar goed, dat hoeft niet verkeerd te zijn) Dank je, voor je bericht!
Sturen
Ik heb niet alles gelezen. Excuus dus als ik iets opper dat al geopperd is.
Je kan een kind een optie voorleggen of hij iets wil of niet (naar de wc bijvoorbeeld) of de optie om het nu of straks te doen (boodschap; je gaat maar je mag zelf kiezen wanneer). Het kan helpen als je een timer hebt die zichtbaar afloopt, zoals de timetimer om hem visueel te helpen. Zo heeft hij wel enigszins zeggenschap wanneer het moet maar niet dat het moet.
Een andere optie is eens dingen te laten mislukken zonder dat er schade is oid en zonder boos worden.. Je kan 1x waarschuwen en laten gaan. En dan loopt hij in een natte broek, als je lang genoeg wacht, wordt hij dat vanzelf wel beu denk ik zo. En misschien duurt dat bij hem wat langer of moet hij zoiets vaker meemaken voor hij doorkrijgt in welke mate hij de consequentie kan sturen dmv zijn gedrag.
Time-out
Ik denk dat het geduld van alle moeders weleens op geraakt, daar hoef je je helemaal niet onzeker om te voelen. Soms wou je dat ze met een handleiding ter wereld kwamen, maar dat heeft jammer genoeg nog geen enkele moeder meegemaakt :p. Mijn dochter van drie ratelt al vanaf het moment dat ze kon praten aan een stuk door. Een paar maanden geleden heb ik er een trucje op gevonden en dat vindt zij prachtig (en ik ook trouwens). We houden nu een time-out. Als ze te veel praat en vraagt en zeurt dan hou ik mijn ene hand op mijn andere en samen roepen we dan: TIME-OUT. Ze weet ondertussen al dat ze na zo’n time-out iets lekkers krijgt. Werkt prima hoor! Echt het proberen waard!
Over WC gesproken
Een van mijn peuters ging voor de WC zitten en wilde dat ik de deur open liet. Deed ik toch de deur dicht, dan ging ze jammeren en op de deur bonken. Dus ik weet best hoe het is en werd er ook we eens gestoord van. Maar als ze dan opeens zelfstandig een weekje op vakantie gaat omdat ze inmiddels 17 is, moet ik toch wel even slikken.
Time-out idee
@ Cora: wat een uitvinding! Dat ratelen is hier ook zo ja. Moet wel zeggen dat het verder met zijn gedrag ook wisselend is per dag. Als hij met het verkeerde been uit bed gestapt is, is er de hele dag geen land met hem te bezeilen
hier ook een kletser
Zeer herkenbaar, dat hele dag door praten. Ik zette wel eens de kookwekker op 10 minuten of zo en dan zei ik: als de wekker gaat mag je weer iets vragen. Alleen bij brand of bloed mocht het natuurlijk altijd. De oudste is nu 16 en de uitdrukking 'alleen storen bij brand of bloed' wordt nog steeds gebruikt bij ons thuis.
Ja Cora
Zelfs die van 8 heeft daar hier nog moeite mee.
Ik zeg daar wel eens iets van, maar de Time-out expliciet benoemen heeft natuurlijk ook z'n voordelen, dus dat gaan we proberen.
Binnenkort
Krijg je adempauze omdat hij een aantal uren op school door zal brengen waar hij de juf gek mag maken 
Hij ontwikkelt zich zo te horen gewoon volgens het boekje met zijn vele praten en "waarom"vragen. Het gaat over.
Nu weet jij nog alles voor hem, straks zegt hij dat jij het niet weet maar de juf wel. Allemaal fases en ze gaan weer voorbij, al zijn ze bij de ene wat heftiger dan de ander.
Op 20 waarom-vragen vroeg ik wel eens terug: wat denk jij zelf? Hoe zou dat komen?
Daar krijg je hele leuke gesprekjes door. Daarna kun je zeggen: ik ga even dit doen, straks gaan we samen....praten/spelen/lezen/naar buiten.
Verder bracht ik in dat laatste half jaar voor school enorm veel tijd buiten door, dan waren ze te moe om te vragen. Hele middag in het bos en dan thuis van het gevonden spul een herfsttafel maken of een egel/spin/bladketting. Als het elke dag moest dan ging ik elke dag. Strand, bos, park, speeltuin, zolang het maar buiten was, dan had ik wat praten betreft even rust.
