Zoon is pietluttig
Mijn zoontje is nu 15 maanden en erg pietluttig.
Zo heeft hij een hekel aan vuile handen of een vuile mond.
Zand wil hij niet aanraken.
Hangt er iets aan zijn handjes, vuil, kruimels, grond dan moet het afgekuist worden.
Bij een drinksnorretje veegt hij het met een viez gezicht af.
Alles wat afwijkt, heeft hij gezien.
Een lampje dat stuk is, een versleten stuk op een trap, een gaatje in de stoelbekleding, een draadje aan zijn trui, een pluche op de vloer...
Hij vind het ook steeds nodig mij erop te wijzen, en liefst nog iets aan te doen.
Elk klein ding wordt druk onderzocht.
Hij is ook er bang van dingen die hij niet kent.
Zoals vanmiddag de vallende blaadjes van de bomen en het bladerdek op de grond.
Dan moet ik hem pakken, alles uitleggen, samen eerst 15 minuten rustig onderzoeken, eens een blaadje oprapen en voelen, meteen handen afkuisen, want iiieh vuil een blad.
Is het een fase ofzo
Want soms lijkt het me alsof het hem remt om voluit te spelen.
Bovendien duurt alles zo eindeloos - want alles moet ook benoemd worden.
Het is wat het is
Blijkbaar is het een geïnteresseerd gevoelig kind, met gevoel voor detail. Hopelijk lukt het je wel om het geduld op te brengen dat hij zijn wereld op zijn manier kan ontdekken en er samen met jou plezier in hebben.
Hij is een
En vollop de wereld aan het ontdekken. 15 minuten blaadjes bekijken dat is spelen voor een baby!
Het is wat het is
Ja probeer er zoveel mogelijk in mee te gaan.
Ontdekken is belangrijk, zo leert hij.
Bovendien verzet hij anders toch geen voet of blijft ernaar terug keren.
Forceren daar ben ik absoluut tegen, wil hij echt niet dan niet.
klinkt als typisch 15 maanden
Klinkt mij als een typisch 15 maanden kind in de oren. Ineens merk je de wereld op en zie je vanalles gebeuren. Die blaadjes die vorig jaar ook vielen merk je nu op, en dat is raar (en dus eng) want blaadjes zitten aan de boom.
Ik herken het helemaal. Vooral oog hebben voor onbenullige details. Uren konden ze er bij mij bezig zijn: knoopjes en pluisjes aan een trui, knopjes aan een kastje. Maar inderdaad ook zand en Rommel aan de handen. Een van mijn kinderen wilde bv absoluut niet op gras of zand lopen. Die kon ik op het strand op een handdoek zetten en een half uur later zat ie nog op exact de zelfde plek.
Is helemaal goed gekomen!
door zijn ogen
Als je probeert de wereld te zien door zijn ogen, dan kan je merken dat al die nieuwe ervaringen ook best angstig kunnen zijn.
Tjsa, jouw ventje is vast niet de super macho waarvan je hoopte dat hij zou zijn, wat je ervan had voorgesteld 
Vind je het teveel werk, besteed hem dan eens uit aan een energieke jonge oppas, want elk blaadje uitgebreid bekijken wordt voor een moeder soms wat teveel van het goede
Inderdaad
Ik had vroeger een oppaskindje van die leeftijd die ook zo'n tijd bezig kon zijn met ontdekkingen. Dan gingen we met de buggy op stap en naderden een grote rioolzuiger. Eerst ging het jongetje dan helemaal voorover hangen uit nieuwsgierigheid en gretigheid maar als we dan te dichtbij kwamen werd hij bang van het geluid en de beweging. 5 Centimeter naar achteren werd hij weer geïnteresseerd en gretig voorover hangend. Gezellig kletsend bleven we daar dan een tijdje mee bezig.
En met mijn eigen kinderen ging ik dan een tijdje vroeger naar het werk omdat ze het stuk van de metro naar de opvang van alles wilden bekijken en besnuffelen en bespreken.
Opgelucht
Ben blij te horen dat er mensen zijn die het herkennen 
Was wat ongerust omdat het over het algemeen een erg druk actief kereltje is en best wild in vertrouwde omgevingen.
Het pietluttig gedoe staat er zo lijnrecht tegenover dat het me zo opvalt.
Dus ben opgelucht te horen dat het er gewoon bij hoort
