Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Beetje obsessief gedrag; is dit normaal?

Ja hoor, weer eentje in de categorie 'is dit normaal?'..

Mijn zoontje van 3,5 wil (sommige periodes meer dan andere) per se dat dingen op een bepaalde manier gebeuren. Dat lijkt me vrij normaal peuter-gedrag, maar op het moment loopt het een beetje de spuigaten uit, met name 's ochtends. Gekoppeld aan pas laat willen slapen, dus 's ochtends vaak wakker gemaakt moeten worden én een dreumeszusje dat er tussendoor banjert is hij dan echt niet te genieten.

Bijvoorbeeld vanochtend: hij wil niet mee naar beneden, wil niet aankleden, wil niet naar de creche. Wij (man, ik dreumeszus) gaan op een gegeven moment gewoon naar beneden en uiteindelijk komt hij schoorvoetend ook. Het aankleden (wat hij op de creche best zelf kan) lukt alleen als wij het doen, hij vertikt het gewoon. De boterham had niet of anders gesneden moeten worden, de melk moest in een andere beker. De sandalen die gister per se wél aanmoesten, moeten nu juist niet. Voordat hij naar buiten komt móet hij eerst in de kelder kijken of er een leeuw (?) is. Hij móet via de bestuurders plek naar zijn plekje achterin de auto kruipen. Dan moet hij nog een paar keer de deur open en dicht doen. En dan zijn we weg...

Needless to say; niet toegeven aan ieder van de wensen levert gekrijs en gehuil op. Het duurt dus eindeloos, en het breidt iedere dag uit. Wel vaak met verschillende dingen trouwens, dus niet iedere dag dezelfde rituelen, maar wel drama als dingen niet op zijn manier en in zin volgorde gaan. Overigens zijn we net een paar dagen terug van vakantie, waar hij omdat er geen tijdsdruk was, natuurlijk veel meer ruimte kreeg om al zijn dingetjes te doen.

Ik denk dat we weer wat meer de teugels aan moeten trekken en even duidelijk moeten maken dat wij bepalen wat er gebeurt, en niet hij. Althans, hij alleen maar in beperkte mate. Of heeft dat geen zin en moeten we hem zijn gang laten gaan? Ervaringen?

Overigens werkt het over het algemeen wel goed als we hem er doorheen praten: alles aankondigen zodat hij weet wat de volgende stap is. En vaak tot 3 tellen: ik tel tot drie en dan ga je je schoenen aantrekken. Verder nog tips?

Lies

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mamvantwee

Mamvantwee

30-06-2009 om 10:52

Ja hoor

Klinkt allemaal heel normaal. Zeker bij een peuter die 's morgens niet zo graag wakker wil worden. Onze zoon (ook 3) doet net zo. Niet elke ochtend, maar zeker als hij minder geslapen heeft of nog K.O. is als we hem 's morgens wakker maken. Dan is zijn lontje erg kort.

Er doorheen praten is een goede, dat werkt bij ons ook. Zelf rustig proberen te blijven en geen botsingen uitlokken.

En een tip: geef hem als 'grote jongen' meer verantwoordelijkheid. Dus bijvoorbeeld de auto open maken met de sleutel, 'maar dan moet je wel eerst je schoenen aandoen'. Of het brood uit de vriezer halen, de tafel dekken, zelf de melk inschenken. Ik noem maar een paar dingen. Als je het brengt onder het mom van "jij bent al groot, kun jij dat al zelf?" wil die van ons wel eens spontaan meewerken.

groet, Mamvantwee

Ayanna

Ayanna

30-06-2009 om 11:19

Goh, heb jij mijn zoon op bezoek?

Zooooo herkenbaar dit. Wordt er helemaal iebel van. Kind hanteert nu: my way of anders no way. Nooit gedacht dat een bijna 3-jarige zo sterk kan zijn in eigen wil hebben. En oh wee als wij onze zin willen doorzetten...poehee...berg je maar.
Klein voorbeeld: kind was gisteravond nog in de tuin en het was bedtijd. Eer dat ik hem binnen had waren we al weer een half uur verder....want meneer wil ZELLUF lopen. Maar hij loopt niet, hij treuzelt en rekt... Papa was het zat en tilt kind op en in één beweging naar boven toe. Krijsen, krijsen...nog oorpijn ervan. Ik kreeg hem niet uitgekleed, hij was paars van het brullen en weerstand bieden. Na een kwartier kind naar beneden gebracht, hij trekt zijn nep-crocs aan, loopt naar buiten naar het punt waar papa hem daarvoor had opgepakt. Loopt weer naar binnen, trekt zijn klompjes weer uit en loopt naar de trap want NU heeft hij ZELLUF gelopen en NU is het dus okay dat hij naar bed gaat....... Wat moet je dan als ouder zijnde..?? Vooral het zielige praten daarna: papa niet X pakken, X zelf lopen. X niet luisteren...X mama hele dikke kus geven.... Hij weet dus dat wat er gebeurd is niet klopt, maar iets in hem 'dwingt' hem ertoe om door te zetten. Daarna heeft hij dus 'spijt' en wil hij het goed maken door een kus te geven.
En dit soort dingen dus tig keer op een dag! Lamp aan/uit, wel boterham of nee een broodje, mama niet koken, mama daar zitten enz. enz. Ik houd me dus ook aanbevolen voor tips... Boos worden, streng zijn, negeren, we hebben het allemaal al geprobeerd maar ben nu zo moe er van dat ik meer en meer de neiging krijg om maar toe te geven want des te sneller is zijn 'flip'moment dan voorbij. Heel fout natuurlijk...

Mamvantwee

Mamvantwee

30-06-2009 om 15:55

Voor de rest...

Pandia schreef: "Voor de rest, ogen dicht, oren dicht en hand over je hart "

en ik zou aanvullen: kind onder de arm en wachten tot hij kleuter is.

Dan heb je andere sores, maar dat zie je dan wel weer...

Yta Chalne

Yta Chalne

30-06-2009 om 17:15

Lol

Grinnik, die leeuw...dat heeft mijn driejarige als enige van die hele serie nog níet bedacht Erg goed.
Een driejarige wil niets zo graag als het voor het zeggen hebben, en checken wie er het meest de baas is. Dat doe je door te proberen alles naar je hand te zetten, al is het volkomen gestoord soms.
Overigens, wij lossen het als we geen zin en tijd hebben op door te zeggen dat wij de baas zijn, en dat 'ie pech heeft. Gestampvoet negeren we. Na vijf kinderen zijn we er wel heel goed in, dat negeren, dat scheelt

Nee, ze heeft *mijn* zoon op bezoek

O heerlijk toch, dit soort vragen... Hier dus nog zo'n portret. Die zich inderdaad prima kan aankleden op de creche, maar thuis... ho maar. En als je m dan aankleedt werkt hij amper mee, dus duurt het maar...
Paar dagen geleden hees ik hem onverwacht snel in de kleren. "Zo, dat ging vlot!" riep ik blij uit. Fout! Meneer begon te bleren (denk de zeurende uithalen er zelf even bij) 'ik wil niet dat het vlot gaat!'

Zucht...

Ik koop zoonlief trouwens regelmatig om met een dropje. Suikervrij, dan lijkt het minder erg

Groeten,

Temet

Massi Nissa

Massi Nissa

30-06-2009 om 21:41

Nee hoor, het is mijn dochter

Hier pas 2 jaar en 7 maanden maar precies, precies hetzelfde gedrag. Ik herken ongeveer alles, wij hebben geen leeuw in de kelder maar een Roze Meneer, en die kan overal ineens opduiken. Dan rent ze naar me toe, omklemt mijn been en gaat bibberen (zulk vreselijk acteerwerk, dit kind komt in GTST): "Mama, de Roze Meneer staat buiten. Ik ben bang! Brrrr! Ik wil niet naar buiten! Daar is de Roze Meneer! (enz)".
En ja, alles op de eigen manier (niet) willen doen: absoluut. Ik denk wel eens: ze heeft nog geen enkel tijdsbesef. Soms lijkt het wel alsof ze al weet hoe laat het is, maar dat is slechts het gevolg van een eindeloos ingehamerd dagelijks ritueel dat ze trouw volgt. Dat gebrek aan tijds- en toekomstbesef maakt dat een peuter nooit haast heeft. Die van mij niet, tenminste. Alles moet op haar tempo, en de wet van Murphy hier ter plaatse is: hoe meer haast mama heeft, hoe langer dochter over alles doet en hoe extremer haar buien als ze ergens toe gedwongen wordt. Ik kan me er soms best in verplaatsen, eigenlijk, het is ook helemaal niet leuk. Je wordt als peuter toch een beetje geleefd. Hoe vaak gebeurt het nu dat jij als ondernemende peuter op maandagmorgen aan de ontbijttafel voorstelt om chips te eten (nu) en naar de speeltuin te gaan (over tien minuten) (in je Nijntje-slaaphemd) (met je regenlaarzen aan) (en mama's glinsterketting om), en dat je ouders dan zeggen: "Doen we! Paprikachips of wokkels?".
O ja, nog iets over haast: onze dochter geeft tegenwoordig regelmatig commentaar op onze rijstijl (in de auto en op de fiets: we rijden volgens haar veel te hard.
Ik heb geen enkele tip. Ik weet wel wat hier werkt: relaxed doen. Kan ik te vaak niet opbrengen.
Groetjes
Massi

mammalies

mammalies

06-07-2009 om 22:30 Topicstarter

De leeuw is uit de kelder!

Mijn zoon ís nu een leeuw....Hij antwoordt alleen nog maar door te grommen en te brullen.

Dank voor jullie reacties, ik ben gerustgesteld wat betreft zijn getreuzel en de volgordes (inderdaad, soms ga ik maar letterlijk terug tot waar het begon, en als hij dan wél voorop mag oid gaat het als een zonnetje)...maar onzeker als ik ben denk ik nu wéér: is dit wel normaal? De leidster op het kdv zei dat ze vandaag helemaal geen contact met hem kreeg omdat hij alleen maar leeuw was. Blijven jullie kindjes ook wel eens zo hangen in een fantasie? Ik vind het leuk dat hij zo goed zelf kan spelen en niet zo'n 'pleaser' als zijn moeder is, maar dit is wel weer erg niet-sociaal, toch?

Lies (mamma-leeuw van de grote gevaarlijke gemene Afrikaanse pappa leeuw, en o wee als je een van die bijvoeglijk naamwoorden vergeet!!)

Hes@

Hes@

07-07-2009 om 15:00

Op zoek naar grenzen

Hoi Mammalies,

het gedrag van je zoon is heel herkenbaar. De ruimte die sommige kinderen hierboven krijgen om dit gedrag uit te leven is voor mij minder herkenbaar. Ik kies voor een andere reactie. Ik zou denken dat dit kind op zoek is naar grenzen en die een tijd heel duidelijk neerzetten.

Ja, dat geeft driftbuien, gierende driftbuien. Driftbuien zijn deel van het peuterleven. ALs hij zoveel herrie produceert dat je er niet bij kunt zijn, dan zou ik hem gewoon op zijn kamer laten uitrazen. Na een paar dagen weet hij dat hij niet de baas is en jij wel! Daarna is het leven weer een stuk leefbaarder. Voor jou, de rest van het gezin maar vooral ook voor het kind. Mijn hemel, dat is vermoeiend voor een peuter als hij bij elke gelegenheid moet proberen zijn zin door te drijven!

Mathilde

Mathilde

07-07-2009 om 21:16

Ook minder geduld

Mijn peuterzoon is nu ruim 3, maar ik zie me een half jaar geleden nog stomend bij de voordeur staan: wij gaan NU weg en jij trekt NU je schoenen aan en daarmee uit! Daar was ook al een heel drama aan vooraf gegaan haha. Maar die schoenen vlogen ineens aan hoor, al was het gejank niet van de lucht. Ze weten het echt wel als ze de grens hebben bereikt.
Mijn zoon heeft ook wel van die buien waarin hij alles zelf wil bepalen, met een eindeloze stroom 'ik wil niet' en 'ik wil' en dat alles op een verschrikkelijk brutale toon. Ik heb hier niet veel geduld mee, eerlijk gezegd, ook niet met de bijbehorende driftbuien. Wie niet normaal mee kan doen, gaat maar op de gang staan. Ik zou met zo'n leeuw ook niet veel geduld hebben. Na een tijdje moet leeuw gewoon op vakantie en wil ik weer peuterzoon aan tafel terug zien. Sowieso moet hij duidelijk nog leren wanneer een grapje nog leuk is en wanneer je moet stoppen. En ik heb geen humor .
Mathilde

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.