Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
herfst

herfst

21-05-2009 om 21:21

Broertje huilt - ik sjag - ik sneller boos op grote broer

Ik wist niet goed hoe ik het topic moest noemen maar het dekt wel ongeveer de lading.
Hebben jullie dat wel eens? En hoe spreek je jezelf dan toe?

Vandaag bijvoorbeeld was kleine broertje nogal huilerig en wilde steeds op de arm, gek werd ik ervan (zelf erg last van hooikoort, is mijn excuus) en ik merkte dat ik de hele dag onnodig extra streng was voor de oudste. Achteraf had ik daar zo'n spijt van. Ik werd sneller boos, en zag dat mijn oudste het ook echt niet eerlijk vond. Ik had gewoon geen puf meer, en wilde alleen nog maar dat hij gewoon metéén naar mij luisterde. Maar hij werd extra opstandig ervan natuurlijk. Averechts effect en zo vermoeiend.

Hebben jullie dat wel eens? Wat doe je dan zodra je het door hebt van jezelf?

Alvast bedankt voor reacties,
Herfst

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

21-05-2009 om 21:55

Ja hoor

Heeft iedereen wel eens kan ik me zo voorstellen. Hoe oud is je oudste? Ik probeer het namelijk later altijd weer goed te maken met mijn oudste.

Guinevere

Guinevere

21-05-2009 om 21:57

Ja, regelmatig

hier ook 2 van die heren. Eén van 2 en één van bijna 7. Die peuterpuberteit van de jongste werkt mij ook af en toe zó op mijn zenuwen, dat ik van de oudste weinig extra's meer kan verdragen. Ik grauw en snauw dan nogal naar hem. Later leg ik hem dan vaak wel uit dat ik stapeldol werd van zijn broertje, dat het niet aan hemzelf lag maar dat ik helemaal chagrijnig was geworden. Ik kan weinig doen om het te voorkomen, als het me tot híer zit, dan zit het me tot hier en weglopen lukt me niet. Het gebeurt vaak aan het einde van de middag, in de "avondspits".
Het goede nieuws is dat onze oudste erg vergevingsgezind is, zowel naar zijn broertje als naar mij!

Rafelkap

Rafelkap

22-05-2009 om 09:01

Herfst

Wat ik dan doe is bijv. oudste vragen me te helpen door liedjes te zingen zodat jongste stil wordt. Daar worden we allemaal weer vrolijk van.
En door gewoon te zeggen dat ik een beetje zenuwachtig wordt van dat gebrul, maar dat dat zo wel weer over gaat, dat alle kleine kindjes dat wel eens doen. En door te zeggen dat als broertje over is ik weer tijd voor oudste heb.
Maar eisen dat een kind naar je luistert werkt natuurlijk niet; rrrrrustig blijven, dan is het bij beiden het snelste over. Wat ik alleen niet snap is wat die hooikoorts ermee te maken heeft. Maakte dat het nog erger?

Herfst

Herfst

22-05-2009 om 13:03

Zucht - thanks

Oh fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Nou die hooikoorts, maakt me extra intolerant eigenlijk . ik word er gék van en kan er dan minder makkelijk andere dingen bijhebben.
Ik heb ook uitgelegd aan de oudste dat het wel weer over gaat, en dat het maar momenten zijn soms. Toch voelde ik me er gisteren een slechte ouder onder. Maarja ouders zijn ook maar mensen natuulijk dus vandaag kan ik het wel weer beter relativeren (mede dankzij jullie reacties).

Bedankt!
Herfst

Asa Torell

Asa Torell

22-05-2009 om 19:59

Enorm herkenbaar

Hier gaat het zelfs helemaal het kringetje rond op zulke dagen: chagrijnige peuter -> chagrijnige papa (die kan er het slechtste tegen, heeft trouwens ook hooikoorts wat niet helpt!) -> chagrijnige mama -> gevit op de grote broer. Zielig hoor!
Soms kan ik mezelf daarin corrigeren maar vaak lukt dat echt niet en blijf ik de hele dag snel geirriteerd. Ik weet niet eens of ik dat altijd wel 'goed maak' eigenlijk maar dat neem ik me bij deze wel voor! De volgende dag lukt het me dan meestal wel weer om vol goede moed te beginnen en het beter te doen.

Gelukkig..

ben ik dus niet de enige..

Door omstandigheden heb ik vorig jaar bijna he hele jaar op het randje gezeten van een burn-out, dus kon echt niet veel hebben... en de oudste van mij is erg pittig..
De jongste begint gelukkig nu wat meer driftbuien enzo te krijgen, die is echt de rustigste van de 2.
Maar soms werd ik echt helemaal gek van die 2 en trok ik het echt even niet en dan liep ik rustig even weg ( wel kids veiligheid voorop natuurlijk) en liet ze maar even..
Dan kon ik mezelf even kalmeren.
De meiden ( en vaak ook alleen even de oudste) ging ook regelmatig even een nachtje bij oma slapen ( vinden ze allebei geweldig) en dan kon mama even bijtanken...

Nu is ons leventje wat rustiger en gaat het met mij langzaamaan beter en dat merk ik wel..
ook in het gedrag van vooral de oudste..En als het nu even niet gaat dan probeer ik het haar een beetje uit te leggen en zodra er even kans is ( jongste weer rustig of naar bed of papa thuis) dan ga ik bewust wat met haar doen zodat ze zich niet aan de kant geschoven gaat voelen.

Succes..

Elke moeder is wel eens sjaggie

ik ben ook wel eens sjaggie en mopper dan te snel,te veel en te hard. Na zo'n dag lig ik in bed, me schuldig te voelen. Dan zeg ik tegen mezelf: morgen ga ik het goed maken. Heeft dan eigenlijk al helemaal geen nut meer maar ja, voor m'n eigen gevoel.
Wat ook heel positief werkt, is gewoon hup weg gaan. Even wandelen door het bos, naar de diertjes, park, speeltuin enz. Gewoon eventjes frisse neus halen zeg maar. Zoontje wordt er vrolijk (en moe) van en ik kan eventjes rustig worden.

Mathilde

Mathilde

25-05-2009 om 16:38

O ja!

Bij mij is het hormonaal, op sommige dagen kan ik gewoon niks hebben. Als ik mezelf erop betrap, zeg ik dus tegen iedereen in het gezin dat ze maar met een grote boog om me heen moeten lopen. Ik laat in die periode de kids ook meer over aan man en als ik er alleen voor sta, probeer ik mijn bloeddruk binnen de perken te houden door inderdaad erop uit te gaan en niet al te veel haast te hebben (want dan ga ik geheid af als een raket).
Mathilde

Ilona

Ilona

26-05-2009 om 12:21

Hooikoorts en hormonen

Inderdaad ook hier herkenning. Ik heb het allebei: hooikoorts en één dag in de maand (je weet welke) een verschrikkelijk humeur.
De jongste is hier twee maanden en de oudste drie jaar. Als ik zo'n bui heb, waarschuw ik mijn gezin en laat ik het ook meer over aan mijn man als dat kan. Anders trek ik er op uit of ga bij iemand langs (dan gedraag je je toch sneller wat netter ). En als dat ook niet kan en ik merk dat ik ga snauwen, probeer ik het uit te leggen aan de oudste: mama vindt het een beetje moeilijk dat je broertje zo huilt, sorry dat ik zo boos deed tegen jou. Ik wil het graag goed maken. Krijg ik een knuffel?
En dan probeer ik iets leuks te gaan doen of even rustig iets lekkers te eten of te drinken.
Probeer ook vooral niet om je huishouden op zo'n dag af te maken Zorg voor eten en drinken en verder voor jezelf en je twee schatten. Morgen weer een dag!
Ilona

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.