Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Driftbuien

okeej, loop je daar in een winkelcentrum heerlijk te winkelen. Zoontje van 1,3 in buggy dochterlief 3,6 erachter! En duwen maar. tGing best tot het een beetje druk werd naar mama's zin. Dus zei ik tegen mijn dochtertje dat ze nu niet meer mocht duwen met de buggy omdat het een beetje druk was en ze dan perongeluk tegen iemand aan zou rijden. Dus, ik pak nietsvermoedend de buggy van haar over... En wat gebeurde er... Madame gaat op de grond liggen, krijsen, gillen en niet meer voor of achteruit te krijgen. MMM daar staan we dan! Leuk... iedereen kijkt natuurlijk.
doe er wat aan zie je ze denken. Dus is pak kind bij haar arm, sleur ze mee, ondertussen de buggy duwend snel het winkelcentrum uit. Dit is niet de eerste keer. Dus durf ik ze haast niet meer mee te nemen. HEeft iemand tips tegen die vreselijke driftbuien??

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Tip

Tegen mijn zoon zeg ik dan: "O nu wordt het druk, nu moeten we heel voorzichtig zijn! Ik denk dat jij wel groot genoeg bent om heel netjes en rustig tussen alle mensen door naar de kaas te rijden, wil je dat eens proberen?Wijs jij de weg maar."Ondertussen complimenteer ik hem dan.
Nog beter werkt het als ik dit al voordat we de winkel ingaan tegen hem zeg.Als mijn man thuiskomt ga ik dat dan ook uitgebreid tegen hem vertellen, dat zoonlief zo goed geholpen heeft.Nu moet ik er wel bijzeggen dat ik er niet meer eentje in de buggy heb zitten maar meneer scheurt wel graag met de boodschappenkar.
Maak je trouwens niet te druk om die paar mensen die je geirriteerd aankijken, de meesten hebben er wel begrip voor want ze hebben precies hetzelfde meegemaakt.Is het niet je onzekerheid die meespeelt?Ik trek me meestal niet zoveel aan van die paar starende mensen.

Ik geef mijn zoon ook opdrachtjes: "nu mag jij de boter pakken" etc.

Succes ermee.Wie weet werkt het.

Damajo

ayla

ayla

12-02-2009 om 09:38

Negeren

Het enige wat hier een beetje helpt is negeren. Afleiden werkt eigenlijk nauwelijks, ze laat zich op dat moment echt niet bedotten.
Ik ga er meestal dus maar even bijzitten, terwijl zij op de grond uit haar dak ligt te gaan.

Meestal hebben ze hun goede dagen en dan kun je ook alle kanten met ze op en hun minder goede dagen en dan wens je eigenlijk alleen maar dat je thuis geweest was. En die minder goede dag merk je vaak al bij het ontbijt.

1 troost, het wordt beter, dochter is nu 4,5 en de ergste driftbuien zijn geweest.

Pippie

Pippie

13-02-2009 om 14:18

Het er laten zijn

Uit je posting lees ik dat je voornamelijk bezig bent om niet beoordeeld te worden door de omgeving en niet met de emoties van je kind. Je vlucht letterlijk het centrum uit. Op dat moment ben je helemaal niet meer gericht op je kind. Weg contact. Als je je met haar bezig houdt en de mensen de mensen laat, voelt ze dat je er voor haar bent. Op dat moment kan je er voor haar zijn. Die driftbuien worden steeds minder naarmate zij met haar boosheid leert omgaan. Het gaat er dan vooral om dat je haar frustratie erkent (ja het is rottig voor je en je bent er boos om). Gevolgd door uitleg (als dat op dat moment zelf nog mogelijk is )

Pippie

Massi Nissa

Massi Nissa

14-02-2009 om 07:12

Hier ook

Dochter hier is een stuk jonger, 2 jaar 3 maanden, maar kan er ook wat van. Ze kan niet overtuigend nephuilen, ik hoor het verschil met echt huilen heel goed, maar ze werkt zich tijdens een driftbui op tot echt overstuur zijn. Ik vraag me wel eens af of ze niet gewoon ontzettend verwend is als enig kind. 's Morgens vroeg is nu altijd een strijd, zij wil er om zes uur uit, wij willen dat ze tot zeven uur rustig blijft liggen. We wonen op een flat en kunnen haar dus niet laten krijsen, leuk voor de benedenbuurman. Nou ja, ik ga in elk geval op zoek naar zo'n lampje waar iemand het pas over had hier op het forum, dat uitgaat (of aangaat? weet ik niet meer) als ze eruit mag.
Ik heb helaas totaal geen antwoord op dit soort buien. Ik word er zelf chagrijnig van en dat is dom, want hoe rustiger ik blijf, hoe beter. Wat mij een beetje schrik aanjaagt is dat het met 3,5 jaar nog niet over is. Ik dacht altijd dat ze met drie jaar al een stuk verstandiger werden, dat je dan met ze kon redeneren.
Groetjes
Massi

Pippie

Pippie

14-02-2009 om 10:31

Uh over..?

Kindertjes moeten toch nog heel wat leren. Zo jong, je kan niet verwachten dat ze al helemaal stevig in het leven staan als een volwassene.

Met 2,3 leren ze net dat ze een eigen willetje hebben, los van die van de ouders. En als die wil dan niet uitkomt.... komt er die emotie waar je geen raad mee weet. En dan zie je ook nog eens dat dat ongewenst is bij je ouders. Die laten andere emoties zien. Onveilig dus. Het kind raakt in de war, panisch en ook nog die woede na teleurstelling. Verstand heeft er (bijna) niets mee te maken.

Ga er maar vanuit dat ook na die 3,5 jaar nog frustraties ontstaan. Er is nog een lange levensles te gaan. (ik heb zelf ook nog wel eens last van een boze bui ha). Men, 3,5 is toch ook nog wel heel klein he.

Pippie

Massi Nissa

Massi Nissa

14-02-2009 om 14:45

Pippin

Ach, onveilig voelt ze zich meestal niet. Wel weet ze zich vaak geen raad met "nee". Ze wil dan per se iets, en als dat niet kan/mag, is dat moeilijk te accepteren. Heb ik ook nog, haha. Het maakt veel uit of ze moe is of niet, honger heeft of niet enzovoort. Inderdaad, net wat jij zegt, verstand komt er nog niet zo bij kijken. En daar zit hem nu juist de crux, want ze LIJKT al zo slim. Ze kan heel goed praten in volledig grammaticale zinnen, en houdt al hele verhalen. Ik schat haar volgens mij vaak "ouder" in dan ze emotioneel is.
Ik moet gewoon nog even wennen ook, ze was een voorbeeldige baby. Als dreumes was ze wel een soort orkaan op pootjes, maar altijd vrolijk. Die boze pruilbuien en al dat verdriet, nep of echt, vind ik moeilijk om mee om te gaan.
Het went vast, ik zal mezelf maar steeds vertellen dat ze nog heel klein is en dat het allemaal nog heel lang gaat duren. Geduld, geduld .
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

14-02-2009 om 14:51

Cameron

Ik weet het hoor, gelijk krijg je toch niet. Stond pas in de krant, je kind gaat pas rond zijn 27e naar advies van zijn ouders luisteren. Vond ik wel humor.
Ik dacht meer aan het beredeneren in de zin van onderhandelen: als jij nu zoet..., dan gaan wij straks... Dit soort redenaties werken helemaal niet bij dochter (nog niet, in elk geval, niet als ze boos is).
Tja, ik ben gewoon niet zo'n supermoeder geloof ik. Ze zal het er toch mee moeten doen, haha.
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

15-02-2009 om 07:33

Weinig keuzes

O Cameron, bij dat stadium zijn we nog niet eens aangeland. Ik kies de kleertjes nog, op brood lust ze alleen smeerkaas en als drinken alleen diksap of appelsap. Lekker makkelijk. Soms geeft ze aan dat ze per se haar regenlaarsjes aan wil naar buiten, nou, prima. Paar extra sokken en hup. Over kiezen dus nog niet zoveel strijd. Dat komt vast nog... haha.
Groetjes
Massi

Keuzes

Hier krijgt zoon eigenlijk best vaak keuzes. Soort ontbijt/wat voor tussendoortjes (dan gaat ie naar de kast en zoekt iets uit)/wat op brood (is altijd hetzelfde)/ Schoenen of laarzen/Wat zullen we gaan doen.

Komt ook doordat ze keuzes krijgen op het kdv, en dat is eigenlijk thuis opgenomen. Maar gelukkig heeft hij er geen last van, misschien komt dat nog. Dan zou ik gelijk kortemetten maken met de keuzes.

Massi (vroeg eruit)

Als jouw kind 2 jaar 3 mnd is en je echt al gesprekken met haar kan voeren dan kan je best zo'n lamp met tijdklok proberen (wij waren er later mee, maar meneer was nog geen 3). Gewoon een tijdschakelaar van de Hema (de digitale kan zelfs per dag verschillend worden geprogrammeerd) en een lamp.
En dan een sticker als ze blijft liggen tot de lamp aan (dan wel uit) gaat.

Wel langzaam opbouwen natuurlijk, niet meteen van 6 naar 7 uur.

Overigens hebben wij ons destijds neergelegd bij half zeven, niet geheel toevallig het tijdstip waarop Zappelin begint. Maar zonder klok was het half zes ;-(

Groeten,

Temet

Massi Nissa

Massi Nissa

15-02-2009 om 20:27

Temet

Die tijdschakelaar komt er, zeker na jouw verhaal. Hier kan ik de programmeurs van Nederland 3 ook wel zoenen, geweldig hoe die aan ouders met dikke ogen van de slaap hebben gedacht. En het hoopgevende is dat dochter gevoelig is gebleken voor argumenten. Het 'droppen' van de speen (behalve voor de slaapjes) was geen enkel probleem, als ze nu een foto van zichzelf ziet met een speen in de mond zegt ze verontwaardigd: "Dat mag niet, hoor! Een speen is voor baby's en voor bedje!".
Groetjes
Massi

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.