Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Ayanna

Ayanna

07-10-2009 om 15:42

Gratis af te halen: 1 kind, net 3 jaar geworden, 1e eigenaar

De titel is uiteraard puur sarcasme en als zijnde 'grappig' bedoeld. Maar het geeft wel aan hoezeer ik er als moeder zijnde nu doorheen zit.
Sinds een week of twee wil zoontje absoluut NIET luisteren. Hij was sowieso al vrij dwars (gezonde peuterpuber), maar niet luisteren is nu tot kunst verheven. Hij doet wat hij wil en is nergens gevoelig voor. Dreigementen, chantage, rustig vragen, enz., niets helpt. Hij bepaalt alles (in zijn optiek dan). Leuk aankleden is er niet bij, want hij wil alleen maar hetzelfde t-shirt aan (klein voorbeeldje). Op het woord 'nee' van onze kant reageert hij als een stier op een rode lap. 'Mama mag ik chips' en dan nee als antwoord krijgen, met uitleg waarom niet, zorgt voor een peuterdrama op hoog niveau.
Sinds een paar dagen is het nog een graadje erger. Hij gilt als een speenvarken. Om niks, omdat ie zijn zin niet krijgt of omdat papa en mama aan het praten zijn. Verder dreigt hij de hele tijd dat hij alles kapot wil maken. Soms stellen we voor om hem dan te helpen, of we reageren nonchalant "oh ja, okay". Of we gaan er niet op in of zeggen dat het niet mag. Allemaal geen effect. Ook ben ik weer de l*l, want hij knijpt en slaat me meerdere malen per dag. KOmt dan echt met zo'n verbeten koppie op me af.
Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven, maar man heeft daar meer moeite mee. Die wil het hem afleren en waarschuwt hem 1 keer en brengt hem dan naar boven als hij niet luistert of pakt bijv. speelgoed af. Met als gevolg een nog groter drama. Als de gemoederen dan weer bedaart zijn, dan praten we wel met zoon, leggen hem uit waarom iets niet mag, maar we zien tot nu toe geen enkel effect.
Na een dag lang met zinnen zolas deze:
'ik wil alleen maar alles kapot maken'
'ik wil jou de hele dag auwa maken'
'ik wil de hele dag alleen maar schreeuwen'
dan ben ik 's avonds zo goed als op. Als het naar bed gaan en alles wat er bij hoort, dan ook nog wordt gerekt en gerekt en gerekt, dan eindigt het er vaak mee dat ik hem 'boos' naar bed breng. En dan voel ik me k*t, want ik weet dat hij het niet kan helpen. We eindigen de dag wel altijd goed hoor, niemand gaat hier boos slapen. Maar ipv een leuk ritueel wordt het dan allemaal een beetje kortaf enzo. Vooral als hij ook nog tegenwerkt met tanden poetsen en snoet poetsen. 'NEE, ik wil een vies jongetje zijn!!!'
Ik weet het. Het hoort bij het opgroeien en ooit zal alles anders zijn, maar ik vind het er nu even niet makkelijker op worden.
Uiteraard ben ik dankbaar voor tips. En diegene die 'the magic word' weet, daar richt ik accuut een standbeeld voor op! Maar belangrijker vind ik het om hier even mijn verhaal kwijt te kunnen....

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Geen tip...

dus helaas ook geen standbeeld , maar ik herken het zóóó goed. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en hoop samen met jou op betere tijden
groetjes, Sonja

Massi Nissa

Massi Nissa

07-10-2009 om 17:10

Net weer even achter de rug

Ayanna, onze dochter had dit de afgelopen weken heel erg. Ik was een soort kickboksbal om alles op af te reageren en alles duurde een eeuwigheid omdat het altijd zoveel strijd opleverde: aankleden, eten, alles. Ik heb nu eenmaal niet de hele dag de tijd voor dat soort dingen omdat ik vier dagen werk, dus altijd alles maar uitstellen kon echt niet. En dan was het weer oorlog, dochter met armpjes over elkaar en onderlip vooruit: "Hm!" zei ze altijd na elke protestzin. "Ik wil niet laarsjes aantrekken! Hm!" "Ik lust geen appel! Hm!" Ik ging het dan nadoen, want het was erg grappig, maar dan werd ze nog bozer.
Ik ging dan altijd naar haar kijken als ze sliep, aaide haar (wat ze overdag niet meer wilde) en fluisterde haar allerlei liefs toe waar ik overdag niet aan toe was gekomen.
Een paar dingen die hier hebben geholpen, al weet ik dat ook weer niet zeker, want het kan ook best zo'n fase zijn geweest die ineens weer even zijn hoogtepunt had gehad:
1) Consequent zijn. Deed ze brutaal in de speeltuin: meteen naar huis. Dat leverde enorm drama op (ik viel soms bijna van de fiets, zo zat ze te worstelen in haar zitje), maar na twee keer viel het kwartje. Sindsdien een modelkind in de speeltuin. Geen jas of schoenen aan willen trekken (of plasje doen of noem maar op) om naar buiten te gaan: dan gaat mama/papa alleen. O, ze maakte er dan een Griekse tragedie van, je kon het koor erbij horen zingen, maar ik gooide de deur voor haar neus dicht en ging alleen. De achterblijvende ouder had dan een horen-en-zien-vergaat-je aflevering, maar het werkte ook na twee keer. Goh.
En verder probeer ik overal een grapje van te maken, dat werkt ook best goed. Als ze iets niet wil, word ik de stoute-meisjes-politie en ren ik achter haar aan (tatu tatu, wiewiew) en vang ik mijn boef. Meestal moet ze dan toch wel heel hard lachen. En als het echt, echt niet meer wil, zet ik haar op haar kamer (we wonen gelijkvloers, dat is dus vijf stappen lopen). Met de mededeling dat ze er weer uit mag komen als ze aardig kan doen. Soms moet ze nog een keertje terug, maar ook dat werkte aardig. Het mag geloof ik niet, want apartzetten is erg traumatisch .
Heel veel sterkte toegewenst en laat het je niet te erg persoonlijk raken. Jij bent echt het proeflapje van je zoon, hij kan veilig alle extremen op jou uitproberen. Zit je de hele dag thuis met hem? Dat is toch niks op deze leeftijd? Kan hij niet naar de psz, oma, speelochtendje in de wijk, weetikveel? Onze dochter wordt een draak als ze haar energie niet kwijt kan. O, en nog een tipje: kijk of-ie niet toevallig barst van de honger. Daar wordt onze dochter erg chagrijnig van, zonder dat ze zelf de link met 'trek' legt.
Nogmaals sterkte hoor,
Groetjes
Massi (mijn moeder zette er trouwens nog "ingeent en ontwormd" bij in de advertentie)

Niet weggeven, maar af en toe uitlenen...

Hoi, Ayanna,
Ik kan me voorstellen dat het prettig is om even je verhaal te delen, als je er doorheen zit. Ik heb misschien wel wat handvatten voor je. Wellicht heb je het al geprobeerd, maar hopelijk zit er iets bruikbaars voor je bij, dat het proberen waard is.
Mijn titel is deels serieus bedoeld. Gun jezelf een adempauze en vraag iemand (die veel geduld heeft / ervaring met peuters heeft) of hij een dagje mag komen spelen. Misschien zelfs een nachtje slapen.
Je schrijft dat nee werkt als een rode lap op een stier. Probeer 'nee' dan ook te vermijden. Voorbeeld: Leg twee setjes kleding klaar. Hij mag kiezen. Voorbeeld: Hij vraagt om chips. Herhaal zijn vraag, maar verander die. "Jij wilt wat lekkers? Dat is goed hoor. Jij mag kiezen. Rozijntjes of komkommer? (Ik noem maar wat). Of geef cornflakes en noem ze chipjes.
Over het knijpen en slaan. Akelig en ongetwijfeld vreselijk lastig je geduld te bewaren. Probeer hem af te leiden, als hij zo op je af komt. Doe net alsof je niet in de gaten hebt wat hij van plan is en zeg ineens: Kijk nou, een mooi rood (goud, diamanten) vogeltje in de tuin. Dáár! Ga desnoods de tuin in op zoek naar de vogel. Heeft hij je toch te pakken, zeg dan (zonder stemverheffing) enkel en alleen 'nee', draai om en negeer. Doet hij het direct nog een keer: 'nee, niet meer doen of anders... (ga je op de gang, op de mat... - wat dan ook, maar wél uitvoerbaar waar jij achterstaat). Doet hij het dan nog een keer: voor je sanctie uit. Zonder nog een keer te waarschuwen. Het zal niet van de een op de andere dag voorbij zijn, maar uiteindelijk weet hij dat na één keer waarschuwen mamma doet wat zij zegt. Blijf rustig, houd in gedachten dat een roodaangelopen schreeuwende mamma een geweldige beloning is voor een stoute peuter.
Waak ervoor dat jij en je man in bijzijn van je zoon van mening verschillen. Spreek af dat degene die het eerst actie onderneemt die actie op zijn / haar manier kan afmaken. Maak 's avonds maar ruzie over wie er gelijk had
Dat rekken 's avonds is balen. Jij wilt om 20:30 gewoon naar je serie kijken om even lekker tot rust te komen. Of gezellig wat bijpraten met je man. Probeer er eens een spelletje van te maken. Met een keukenwekkertje bijvoorbeeld. "Kan jij in één minuut al je kleertjes uittrekken?" En als het dan lukt is hij natuurlijk héél erg knap, dat had jij niet gedacht. Maar hij kan dan vast niet in één minuut zijn gezichtje wassen? En jij hebt een toverwashand klaar, waarmee je kunt controleren of alle bullebakkie-jakkie-bahtjes van zijn gezicht zijn verdwenen. Als de witte washand wit blijft is het goed, als hij blauw kleurt is er iets misgegaan. Nou, ja, laat je fantasie de vrije loop. Maar probeer er geen spel meer van te maken, als het eenmaal misgaat. Dan ben je te laat. Vraag vervolgens welk verhaal hij wil horen. Hij kiest en jij zegt: OK, maar eerst nog even tandjes poetsen. Zullen we kijken of we dat in 2 minuten voor elkaar kunnen krijgen? Dan hebben we nog wel 10 minuten om te lezen! Wauw! Koop desnoods 2 verschillende tandenborstels waar hij uit mag kiezen. Dan verleg je zijn 'keus' van wel of niet poetsen naar zijn keus met welke tandenborstel vandaag? Boektip: Ik wil niet in bad van Sykes Warnes. Over een smerig tijgertje, dat uiteindelijk toch liever schoon wil zijn. Niet meer nieuw te koop denk ik, maar vast nog wel in bieb.
Ik hoop dat je wat aan deze tips hebt. En zoals je zelf al aangeeft: ook dit gaat weer voorbij. Sterkte!
Groetjes, mamma X.

Ayanna

Ayanna

07-10-2009 om 21:23

Fijn deze reacties!

Het besef dat ik niet de enige ben die dit meemaakt, dus de herkenning, zwakt het alweer gedeeltelijk af bij mij.
Ik denk dat wij idd consequenter moeten zijn. Vaak blijft het bij dreigementen. Die keer dat we het uitvoeren is het gevolg zo dramatisch (jaja, hier ook tragedies en kind verzorgt het koorgedeelte zelf), dat wij eigenlijk meer aan het vermijden zijn dan aan het oplossen. En wat ook een goede tip is, proberen dmv humor het kind uit zijn boosheid/dwarsheid enz. te halen. Die was ik weer even vergeten....
Zoontje gaat twee dagdelen per week naar psz. Verder komt buurmeisje (7 jaar)1 a 2 dagen in de week spelen en die laat hem alle hoeken van de kamer zien!!! Ook vaak naar kinderboerderij of speeltuin, zodat ie zich volop kan uitleven. Nu vraagt hij sinds een week of twee bijna dagelijks of hij naar 'schooltje' mag. En is ook zwaar teleurgesteld als ik zeg dat schooltje dicht is of zo. Misschien toch een idee om hem nog een derde dagdeel naar psz te doen. Die mogelijkheid is er, alleen man en ik hadden zoiets van: hij kan/moet in zijn hele leven nog lang genoeg naar school, laat hem nog maar lekker even thuis. Nu begin ik echter te denken dat hij zich gewoon stierlijk verveelt, hier met ons.... Morgen toch maar even met man besoreken. Kind zal het iig heel leuk vinden, nog een dag naar ´school´.
Honger is het zeker niet. Het is zo´n pikker die de hele dag door kleine beetjes eet. Jaja, ik weet het...niet teveel tussendoortjes enz. Hij is wel net in die overgangsfase van wel of niet een middagdut. Dus vermoeidheid speelt hier ook een rol denk ik.
Proberen het woord ´nee´ te vermijden is moeilijk. Heb het vanavond geprobeerd. Dat betekent eerst denken en dan pas iets zeggen. Ga ik aan werken! Alternatieven of keuzes aanbieden deed ik al. Maar daar trapt meneer niet in. ´Wil je het rode of het zwarte t-shirt aan?´ Reactie: nee, ik wil vieze groene gaten t-shirt aan. Doe die pakken! Ook heeft hij al de keuze uit twee tandenborstels en twee verschillende tandpasta´s. Alleen het daadwerkelijke poetsen, tsja, dan zijn we alweer een kwartier verder. En dan nog snoet poetsen en handjes poetsen...niet te doen bijna, want meneer wil alleen maar vies zijn! Presteert het om na zijn wasbeurt zijn handjes over de vloer te wrijven en dan over zijn gezichtje, want dan is ie weer vies!
Vanavond wel een succesje geboekt wat ik jullie niet wil onthouden. Zoontje kwam, al op zijn tanden bijtend (!), naar mij toe en kneep me. Ik zei luid en duidelijk NEE en ben bij hem weggelopen. Hij ging staan gillen in de woonkamer en na de tweede gil ben ik naar hem toegegaan en heb ik weer NEE gezegd, en ben weer weggelopen. Ik liep naar de keuken en hij kwam mij achterna terwijl hij ´stommerik, stommerik´ riep. Ik heb me omgedraaid en weer NEE gezegd. Ik ben toen met mijn rug naar hem toe gaan staan. Wat denk je???? Hij komt naar mij toe en zegt: ik doe jou wel een kus geven, dan ben jij weer blij. We hebben gekust en geknuffeld en toen hij wegliep zei hij: sorry mama. Toen heb ik hem dus de hemel ingeprezen!! Wow, moest ik even van bijkomen!
Toen we vanavond boven waren en het snoetenpoetstijd was, rende hij naar zijn kamer en ging op zijn buik op zijn bed liggen. Handjes onder zijn lichaam en gezicht in kussen verstopt. Kind is zo sterk dat het bijna onmogelijk is om hem om te draaien en normaal wordt dit dus een punt van strijd en een regelrecht gevecht bij ons. Dus ik zeg: zal ik jou het verhaaltje van het vieze tijgertje vertellen (dankjewel mamma X) Heb toen een verhaal verzonnen over een tijgertje wat altijd vies wilde zijn, maar dat geen van de andere tijgertjes met hem wilden spelen. Kleine tijger kwam verdrietig thuis en toen deed mama tijger hem in bad. Kleine tijger vond het niet leuk, maar hij begreep wel waarom mama hem ging wassen (en oren schoon maken en tanden poetsen en nagels knippen en haren wassen!!!) En toen hij schoon was ging kleine tijger naar buiten en alle andere tijgertjes waren zooooo blij!! En iedereen wilde vriendjes met hem zijn en met hem spelen!
Kind vond het prachtig! Heeft nog drie keer om dat verhaaltje gevraagd en ondertussen heb ik hem kunnen wassen, pyama aan kunnen doen en is hij in bed gekropen. Daarna nog Jip&Janneke voorgelezen en ipv 10 keer zeuren om nog een verhaaltje, was het vandaag maar drie keer.
Sorry dat het zo´n lang verhaal is geworden, maar ik merk dat ik vanavond me een stuk lekkerder en zekerder voel dan de afgelopen weken. Veel van jullie tips wist ik wel, maar ja, soms wordt je gewoon meegesleurd en ik heb weer even gemerkt hoe makkelijk het is om in een neerwaartse spiraal te komen. Ik ga vol goede moed verder.
Nu nog mijn man opvoeden....)

Guinevere

Guinevere

08-10-2009 om 11:52

Ruilen?

Ayanna, zullen we een tijdje ruilen? Een 2,5-jarige voor een 3-jarige? Die van mij is ook zo'n lekkertje. Als ik de t.v. aanzet voor mezelf begint hij al te krijsen. "NEE! UIT!". Bestelt een boterham met "slag", krijgt 'm en begint te krijsen dat hij hem niet wil. Het is wel duidelijk wie hij denkt dat de baas is in huis.
Ik laat 'm lekker krijsen, als hij begint te meppen informeer ik vriendelijk of hij soms moe is en naar bed wil. Meestal is dat dreigement trouwens voldoende en kiest hij eieren voor zijn geld. Zit ie alsnog te smullen van zijn boterham met slag.
Incidenteel moet hij een paar minuten naar zijn kamer, omdat hij toch doorgaat. Dan zit hij daar te krijsen, dat is in elk geval beter voor mijn oren. Meestal werkt hij daarna weer even goed mee.
Ik hoor het wel als je even wilt ruilen. Die van mij is voor de rest best lief en grappig, dus.....

Mathilde

Mathilde

08-10-2009 om 12:43

Eerder ingrijpen

en niet meer onderhandelen, gekrijs negeren.
Die twee van mij waren ook hele lekkere peuterpubers (jongste is 3,5 en pubert al wat minder), en dat bord met 'gratis af te halen: peuter, inclusief toebehoren' heb ik in gedachten ook al vaak in de tuin gezet . Ik denk dat het wel in alle kinderen in die leeftijd zit om hun omgeving te willen domineren, aan de ouders de ondankbare taak om de 'monstertjes' te socialiseren . Ik heb ook wel eens de neiging om te veel te dreigen en te weinig te doen. Daar let ik dan een tijdje extra op. Wat ik ook wel eens deed, was juist alleen maar 'nee' zeggen, zonder uitleg. Dan kom je meteen in de krijsfase en heb je dat ook weer gehad, zeg maar . Mijn dochter kon ik nog wel eens foppen met ' ja hoor, je mag mórgen tv kijken' (mijn man zei dan altijd lachend dat ze daar nog wel een trauma van zou oplopen), maar mijn zoon laat zich zo niet beetnemen, die brult meteen: NEE, NU! Idem voor keuzes, dan wil hij toch iets anders. Dus ben ik overgestapt op botweg 'nee' zeggen en na een tijdje werkt dat wonderbaarlijk goed. Van al dat uitleggen word je zelf soms ook een beetje moe.
Enne, het komt vast wel goed .

Mathilde

Mathilde

08-10-2009 om 12:49

O ja

Vermoeidheid speelt vaak een grote rol hier bij peuterterreur. Zaterdag was ik bijvoorbeeld met de kinderen (6 en 3,5) even in de stad en de jongste werd steeds lastiger en wilde niet luisteren. Ik ben opgestapt met de mededeling dat we nu naar huis gingen en niet meer naar de kermis zouden gaan (dat wilde hij graag). Op weg naar huis heeft hij ongeveer vijf minuten achter op de fiets zitten brullen: ik wil naar de kermiiiiiiiiiiiiiiiiis, ik wil naar de kermiiiiiiiiis. Toen werd het stil en oudste zei: mamma, hij is in slaap gevallen. Ik: oh ja? Oudste: hij was vast moe dat hij zo vervelend deed, trouwens ik ben ook moe en ik had eigenlijk al geen zin om naar de kermis te gaan.

Tip in de preventieve sfeer

Hier ruime ervaring met peuterdrift en -koppigheid.
Wat soms werkte, was om de dag te beginnen met véél positieve aandacht. Boekje lezen, samen tekening maken, samen met een doekje door het huis en op het moment dat je hem ziet denken: nu zal mama er wel genoeg van hebben, nog een toren bouwen en samen een koekje eten. Soms (lang niet altijd) hielp het om de sfeer een tijd goed te houden, het leek wel een soort welwillendheid te kweken om zich ff te gedragen

Ayanna

Ayanna

09-10-2009 om 14:52

Vervolg

Kind vandaag aangemeld voor 3e dagdeel psz! Juffrouw zei ook dat hij er aan toe is, aangezien hij dagelijks vraagt om naar school te mogen. Er is nog ruimte genoeg op woensdagmorgen en het zal ws. over twee weken al ingaan. Dan gaat hij op dinsdag- en woensdagmorgen en vrijdagmiddag. Mooie verdeling vind ik zelf.
Inmiddels besloten om de volgende tactiek te blijven hanteren: 'nee' zeggen zonder lappen tekst en uitleg en humor gebruiken. Het betekent wel dat ik continue eerst moet nadenken voordat ik iets doe of zeg. Even wennen dus. Maar ik heb wel de 'strijd' losgelaten merk ik en dat brengt bij mij veel rust. En die rust, zal ongetwijfeld, zijn weerslag gaan krijgen op kind.
Vanmiddag nog een groots drama beleefd, genaamd "ik wil nog een schuimpje'. Nadat ik drie keer 'nee' had gezegd (laatste keer met kinnetje in mijn hand en dwingen mij aan te kijken) ben ik verder gegaan met was opvouwen, keuken opruimen enz. Achter mij werd er gegild, gezeurd en gekrijsd. Geen aandacht aan besteed, maar heb echt een paar keer op mijn tong moeten bijten om niet te reageren. Op een gegeven moment gevraagd of hij een broodje wilde of een krentenbol. Wilde hij niet, hij wilde een schuimpje. Broodje klaar gemaakt, neergezet en net gedaan of ik het ging opeten, omdat hij het toch niet wilde. En zie daar! Het schuimpje was vergeten. Toen er een spelletje van gemaakt om schoenen aan te doen en jas, omdat hij naar psz moest. Samen door de kamer lopen rennen en gillen: oeoeoe, oeoeoe, help, help, we komen te laat!
Voor mij een kleine overwinning, want voorheen zou ik na een kwartier gevecht om een schuimpje, hem idd boos nog een schuimpje hebben gegeven. Daarna weer kwaad een gevecht aangaan mbt jas aan en schoenen aan want we hebben haast! En die bozigheid werkt door. Zowel bij mij (steeds meer ergeren) als bij hem (steeds meer dwars liggen). Daar ben ik inmiddels wel achter. Deze manier was voor mij dus echt een overwinning.
Dames, het begin is er....

Ayanna

Ayanna

09-10-2009 om 16:28

Pandia

Jaja, de befaamde rol )) Zelfs bij het moederschap..

3kids mam

3kids mam

09-10-2009 om 20:14

Bevestigen

Hier helpt het heel goed om wensen te bevestigen. Willen ze een snoepje dan zeg ik bijvoorbeeld; ik snap dat je graag een snoepje wil, mama vind ze ook heel lekker maar snoepjes zijn ook heel slecht voor je tanden daarom mag je er nu geen maar vanmiddag mag je wel een snoepje of koekje. Willen ze iets in de winkel dan zeg ik bijvoorbeeld; Wat een mooi boekje, mama vind dat prinsessenboekje ook heel mooi. Nu gaan we die niet kopen maar het is wel een heel goed idee om hem aan sinterklaas of voor je verjaardag te vragen. Meestal zijn ze daar dan weer heel blij om.
Deze manier gebruik ik heel vaak (want ze willen hier continu vanalles) en het werkt hier vaak goed.
Verder probeer ik positief te zijn maar wel consequent. Eenmaal nee blijft dus nee al probeer ik juist wel uit te leggen en het positief te brengen (ik snap wel dat dat niet bij alle kinderen werkt).

Ik lees gretig mee

met een tweeling van bijna 3 jaar. Ik heb 2 onwijs lieve kinderen, maar soms wordt het gewoon allemaal even teveel. Het verhaal van Ayanna is dan ook heel herkenbaar en heb ook vaak zat om ze bij de rubriek gratis af te halen te plaatsen op marktplaats.

Het is ook allemaal niet niks. En meestal hoor je de verhalen niet dat kids vervelend zijn. En zeker niet dat moeders het wel eens zat zijn. Ik heb het idee dat tegenwoordig wat meer moeders daar eerlijk voor uitkomen. Dat is wel fijn, want gedeelde smart is halve smart.

Zelf heb ik niet echt tips. Ik probeer consequent te blijven en als ik iets zeg, dan doe ik dat ook. Verder lees ik aandachtig mee, want ik heb al een paar tips gezien waar ik ook echt wel iets aan heb. De tips van mamma x vond ik trouwens wel heel goed en hier ga ik ook mee aan de slag. Voor mij ook even een omschakeling, maar proberen kan altijd. Gooien gewoon de humor in de strijd.

Succes.

Groetjes
Mariska

Lastig inderdaad

Ik heb een dochter van 3,5 die ook zo haar dwarse buien heeft, maar niet zo extreem als bij jou. Ik merk wel dat ze heel vaak het nodig heeft om al 's morgens heel vroeg even te testen hoe het erbij lag, dus even mijn grenzen uitproberen, even strijd (dan wist ze weer hoe ver ze kon gaan!), en dan gingen we weer gezellig verder tot het volgende moment van grenzen aftasten.
Ik moet zeggen: verder ben ik een vrij ongeduldig mens, dus ik zeg vrij makkelijk nee, al vind ik redelijk vaak iets goed.
Maar respect voor mij vind ik ook belangrijk. Fysiek aanvallen zou voor mij uit deze boze zijn, dan zou ik haar eerst streng toespreken en zou ze bij herhaling naar de gang mogen.
Bij extreem gedrag kan je ook nog de volgende truuk gebruiken (hoorde ik van de week). Als je zoon je wil slaan zeg je: je slaat me, dat doet mij pijn. Dan wil ik niet meer bij je zijn. Is het je bedoeling om mij pijn te doen zodat ik wegga? Vaak zal het antwoord zijn 'nee'. Antwoord daarop: zou je er dan mee willen ophouden? Want als je me slaat doe je mij pijn en dan wil ik niet meer bij je zijn. Zo leren ze eigenlijk wat de consequenties zijn van hun gedrag.
Verder heeft mijn dochter af en toe de gewoonte om 'drinken!!' te roepen als we eten. Dan vraag ik: hoe vraag je dat netjes? De manier van mijn man vorige week: ja, drinken is lekker he. Oftewel: ze moet er netjes om vragen. Dat doet ze dan ook wel.
En nog een troost: misschien ligt het je als mens wel helemaal niet, die machtsstrijd. Ik vind dit ook heel lastig, ik ben juist iemand die eerder vlucht bij zoiets in de volwassenenwereld dan dat ik de strijd aanga. Kijk maar eens wat voor mens je zelf bent.
Veel sterkte hoor.
Groetjes,
Vonda

Massi Nissa

Massi Nissa

10-10-2009 om 10:42

O wat heerlijk

Ayanna, ik herken zoveel in deze zinnen: "En die bozigheid werkt door. Zowel bij mij (steeds meer ergeren) als bij hem (steeds meer dwars liggen). Daar ben ik inmiddels wel achter." Dat ging hier precies zo. Ik heb toen ook ontdekt dat het echt veel beter is als ik kalm blijf en allerlei afleidingstrucs probeer. Moest echt lachen om je verhaal over door de kamer rennen en gillen, dat vindt onze dochter ook zo ontzettend leuk.
Echt fijn dat jullie samen een nieuwe bladzijde in het boek hebben opgeslagen.
Groetjes
Massi

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.