Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Hoe leer ik mijn kind om zelf te spelen

In een andere rubriek zag ik dat Massi vrijwel nooit met haar dochter van 2 speelt. Mijn zoon, ook net 2, wil alleen maar vermaakt worden en ik word er hondsdol van. Bij mijn man is hij nl totaal anders, hij kan het dus wel. Hoe kom ik hier nou af, het liefst zonder al teveel dramas?

Voorbeeldjes, zoon betrekt me in alles, wil samen met mij spelen en dan moet ik echt meedoen, als ik dan even naar boven ga staat hij bij de trap - al dan niet jammerend - te wachten. Ik vind het best leuk om te spelen hoor maar niet de hele tijd dus.

Zoon gaat 3 dagen naar het kdv en is de rest thuis. Ik onderneem best wat met hem op onze vrije dagen dus soms is er niet eens heel veel (wakkere) tijd thuis.

Wie heeft advies?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

11-01-2009 om 07:41

Betrekken bij huishouden

alleen spelen is voor de meeste kinderen van 2 gewoon een beetje teveel gevraagd. Af en toe een half uurtje lukte, maar dan moesten we samen beginnen. Wat wel goed werkte was>is hem te laten helpen bij het huishouden. Doekje geven om te helpen afstoffen, was uit de wasmachine halen, dat soort dingen.

Massi Nissa

Massi Nissa

11-01-2009 om 09:01

Petal

Dat ik niet met dochter speel (heeeel af en toe wel, hoor, maar meestal niet) betekent helaas niet dat zij zichzelf bezighoudt. En als ze dat wel doet, is ze meestal met iets illegaals bezig zoals de gereedschapskist leeghalen of met potlood op de muren tekenen .
Wat ik doe is wel een soort entertainen. Als ik sta te koken, zingen we samen liedjes, of zij zit te tekenen (lees: krassen) en dan teken ik er af en toe iets bij op verzoek, een huis of een poes of een boot. Of ze haalt een keukenkastje leeg, ik heb er een met veilige dingetjes voor haar. En net wat dc zegt: ze loopt graag met stoffer en blik rond, "mama helpen", of helpt met het leeghalen van de vaatwasser.
Al met al verveelt ze zich best vaak. Soms verzin ik dan iets voor haar en soms niet, ze moet ook leren om zelf iets te verzinnen. Al is ze daar met net twee nog wel wat klein voor, ik moedig het wel aan.
O ja, wat ook erg helpt is iets heel anders in handen geven dan speelgoed. Ik geef haar wel eens het mandje met papa's sokken om mee te spelen, of een plastic bak met twintig theelepeltjes, dat soort dingen. Dan is ze weer even zoet. Het is dus eigenlijk een zoektocht naar afleiding die een uur of twaalf duurt, haha.
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

11-01-2009 om 09:08

O ja nog een tipje: rennen

Als dochter zich echt stierlijk verveelt, heeft ze vaak gewoon veel te veel energie. Ik doe dan een rondje "pakken-pakken", haar woord voor tikkertje. We rennen dan luid joelend het hele huis door achter elkaar aan en proberen elkaar te pakken. We hebben dan na tien minuten buikkramp van het lachen en liggen dan ergens op een hoopje uit te hijgen.
Misschien gek, maar even pakken-pakken en ze is weer een hele poos gezellig.
En ik ga trouwens elke ochtend en elke middag (als ik met haar thuis ben, hoor, ik werk 4 dagen) even met haar naar buiten, hoe koud of regenachtig het ook is.
Groetjes
Massi

Esc

Esc

11-01-2009 om 22:01

Wat een goed draadje! zijn er nog meer verhalen?

Wat een goed draadje! Ik stond nèt op het punt om hetzelfde te vragen... Zijn er nog meer verhalen?

Hier is het zéér wisselend. Soms rollen we zonder problemen de hele dag door, en gaat ze net even lief spelen als ik net even wil zitten; soms dan roep ik om 9 uur 'smorgens al: 'gá álsjeblieft éven spelen!' (waarop zij tegenwoordig antwoordt: 'ík wíl níet spelen'. sta je dan). Het ligt aan verschillende factoren, maar soms heb ik ook geen idee waarom het niet lukt. Als ze moe is, lukt er in elk geval helemaal niks.

Tjee inderdaad herkenning

Ik herken er indd ook veel in. Mijn zoontje is nu 2,5 en is de hele dag thuis, hij gaat (nog) niet naar de peuterspeelzaal of kinderdagverblijf. Het enige waar hij zich kan vermaken is buiten. Takjes, steentjes enz en de hele tijd naar de lucht kijken, wat daar allemaal te bewonderen is. Thuis is een ramp, een kast vol met speelgoed, maar echt alleen spelen ho maar. Net zoals esc zeg ik ook regelmatig, ga nu eens spelen!En dan merk ik al tegensputtering. Het is nog erger als papa thuis komt, want dan verwacht hij gewoon dat er 1 iemand is die hem bezig houd!
Wat ik ook veel doe, is dan maar bij het huishouden betrekken en veel naar buiten. Buitenspelen is echt zijn uitlaatklep en dus iedere dag eventjes een uurtje naar buiten en hij is de hele dag weer vrolijk.Ook veel afspreken met andere kinderen of naar neefjes en ncihtjes toe gaan is een goeie uitlaatklep. Hij vind het heerlijk om met andere kinderen te spelen, tja en verders weet ik het ook niet. Ik hoop tenminste dat hij inspiratie krijgt op de psz (waar hij over een week heen gaat)

Poppy

Poppy

12-01-2009 om 13:23 Topicstarter

Oh gelukkig

Is onze zoon eigenlijk toch "normaal"

We doen al veel van de tips. Meehelpen vind hij prachtig, en mag meestal. Naar buiten, speelafspraakjes, clubjes, doen we ook.

Maar ik wil soms gewoon even een kwartiertje iets doen, lezen bv en het lijkt wel of het feit dat ik even niet (deels) op hem ben gericht juist er voor zorgt dat hij aandacht gaat vragen. Heb de kookwekker al eens op 5 minuten gezet maar zelfs toen kroop hij over me heen en deed alles om te zorgen dat ik niet las.

Gelukkig slaapt hij nog overdag, dan heb ik even een rust momentje.

Trouwens een half uurtje alleen spelen, zelfs als ik hem op gang help, komt hier dus nooit voor. Zelfs als hij even alleen speelt wordt ik er toch nog bij betrokken (dan geeft hij me een kopje thee, moet ik met iets helpen). Als hij lief alleen speelt probeer ik hem ook te prijzen maar meestal is het daarna snel over, moet ik misschien ook maar niet doen.

We sukkelen nog maar even door dus.

dc

dc

12-01-2009 om 20:58

Gewenning

het is ook gewenning hoor. Met mij kan hij makkelijk een tijdje alleen spelen, maar van mijn man is hij gewend dat hij met hem speelt. Hij laat mijn man dus geen moment met rust .... Fijn voor het huishouden als mijn man eens een dag thuis is

Poppy

Poppy

15-01-2009 om 14:02 Topicstarter

Dat is het bij ons nou ook, alleen andersom. Bij man kan hij aardig zelf spelen, bij mij helemaal niet. Misschien omdat ik idd wel met hem speel, em man minder. Maar hoe kom je daar nou vanaf he, daar ben ik benieuwd naar.

dc

dc

16-01-2009 om 06:18

Geen idee

die kleintjes kunnnen nogal vasthoudend zijn als ze iets in hun hoofd hebben...

Misschien kun je beginnen met samen aan tafel allebei wat anders doen. Als de mijne tekent bijvoorbeeld, moet ik hem echt niet lastig vallen.

zon

zon

16-01-2009 om 13:27

Hier gelukkig wel

onze dochters van 3,5 en net 2 spelen gelukkig wel zelf. Ik heb ze dit ook vanaf het begin geleerd. Ik speel ook wel veel met ze maar probeer het af te wisselen. Ik doe bijvoorbeeld een spelletje met ze en vervolgens zeg ik van te voren dat ik nog 1 keer mee doe en dat ze daarna zelf moeten spelen. Dit doen ze meestal ook wel.
Ik geef meestal wel een aanzet. Als ik zonder iets aan te bieden zeg dat ze maar zelf moeten spelen gaan ze ook vaak vervelen maar er zijn er heel veel dingen waarbij ik bijvoorbeeld help bij de aanvang zoals het klaarleggen van een puzzel, het neerzetten en start maken met kleien, teken of knutselspullen klaarleggen en motiveren door bijv. zelf kleurplaat te laten uitzoeken, bedenken wat te tekenen of plakken etc., een begin maken van een hoge duplotoren enzevoort. Zijn ze eenmaal begonnen dan zeg ik dat ik vervolgens het huishouden ga doen, de krant ga lezen, ga computeren of wat dan ook en dat ik zo weer even kom meespelen. Na bijvoorbeeld 10 minuten doe ik even met ze mee om ze vervolgens weer alleen te laten spelen totdat ze er genoeg van hebben. Soms is dat al heel snel maar soms zitten ze zo een uur te kleien met af en toe even aandacht tussendoor.
Ook helpt het door ze continu de hemel in te prijzen als ze aan het spelen zijn. Ik zeg regelmatig dat ze zo lief bezig zijn en complimenteer ze continu met die prachtige tekening, het mooie bouwwerk of de goed gemaakte puzzel. Het vooruitzicht dat je vervolgens weer even met ze mee doet helpt hier ook. Overigens is het hier natuurlijk ook een voordeel dat ze met z'n tweeën zijn, dat maakt het toch gezelliger voor ze maar ook alleen vermaken ze zich prima.

Poppy

Poppy

16-01-2009 om 14:50 Topicstarter

Zon

dat klinkt ideaal Dat complimenteren als hij wel even lief aan het spelen is doe ik ook, maar vaak betekent dat dat ik hem juist uit zijn spel haal, en daarna komt hij dus gelijk weer bij mij hangen.

Poppy

Poppy

16-01-2009 om 14:53 Topicstarter

Trouwens

zoonlief heeft net toch eigenlijk best heel lekker gespeeld. Ik was in de keuken taarten aan het bakken en zoon ging de woonkamer in. Ik hoorde hem praten, en met boeken spelen. Toen kwam hij mij een boek geven dat hij stuk had gemaakt... En hij ging weer terug. Ik ben 2 keer gaan kijken want je weet maar nooit wat hij uitspookt, en zelfs toen ik wegliep bleef hij zitten.

Misschien heeft het ermee te maken dat hij niet wil slapen 's middags, en door zich "onzichtbaar" te maken denkt hij dat hij dan niet naar bed moet

Toen ik zo'n beetje klaar was heb ik hem natuurlijk geprezen en hij mocht ook de taartlepels aflikken. Daarna nog lekker even samen gespeeld ook. Nu ligt hij in bed, ben benieuwd of hij gaat slapen want gisteren deed hij dat dus niet.

Ik ben wel heel blij met hem op het moment, het is zo'n vrolijk zoet ventje.

zon

zon

16-01-2009 om 15:25

Haha

leuk bedacht, alsof je hem zal vergeten als hij zich niet laat horen.
Gelukkig is hij lekker vrolijk en gezellig. Liever een vrolijk kind dat aandacht wil dan een zeurderig en chagrijnig kind waar je continu vanalles mee moet. Mijn ervaring is dat als ze gezellig zijn het ook leuker is vanalles samen te doen. Al wil je dan natuurlijk ook wel eens even rust.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.