Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Guinevere

Guinevere

23-06-2009 om 12:35

Hoera, een peuter!

Even laten weten hoe blij ik ben dat de baby/dreumestijd hier voorbij is! Het voelt alsof er een last van me is afgevallen, ik ben zó opgelucht! Nu zoon alweer 2 maanden 2 jaar is, kan ik eindelijk weer eens een beetje mijn eigen dingen gaan doen. Van die simpele dingen: krantje lezen zonder gestoord te worden, even rustig naar de wc gaan, naar de speeltuin gaan zonder dat de kleine gefrustreerd raakt (hij kan nu alles doen). Gewoon zeggen dat iets niet mag, zoon zijn spulletjes zelf laten opruimen, hem zelf laten aanklooien met zijn eten, even rustig koken zonder dat hij aan mijn been hangt, 's nachts doorslapen, ergens heen gaan en de buggy vergeten....Heerlijk!
Jullie lezen het al, ik ben niet 100% geschikt als babymoeder. Peutermoeder zijn gaat me beter af.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mamvantwee

Mamvantwee

23-06-2009 om 12:47

Aha

Nou, ik hoor het al: veel sterkte ... ehh... ik bedoel plezier met de peuterfase!

(peuterpuberteit, grenzen verleggen, manipuleren en languit op straat gaan liggen krijsen, nachtangst en nachtmerries...maar ook veel peuterknuffels!)

Massi Nissa

Massi Nissa

23-06-2009 om 13:25

Wacht maar (haha)

Guinevere, OF jouw zoon is een ideaal kind (zeldzaam, maar het komt voor, het komt voor), OF hij heeft gewoon de peuterpuberteit nog niet echt ontdekt. Even jouw rijtje langs:
- Als ik ongestoord kan lezen, is dat omdat dochter een manier heeft gevonden om de inrichting van het huis blijvend te wijzigen.
- Rustig naar de wc gaan: hier niet, dochter wil MEE! zodat ze aan het kraantje kan draaien, de wc-rol helemaal afrollen en met de wc-borstel de muren kan 'schoonmaken'. Heel fijn.
- Ik kan wel net als jij gewoon zeggen dat iets niet mag. Er wordt alleen niet naar geluisterd. Ze doet er hooguit nog een schepje bovenop. Opruimen idem dito.
- Naar de speeltuin is hier goed voor een hartverzakking of drie per keer, omdat mevrouw denkt dat ze minstens zeven is en alles kan.
- Aanklooien met het eten, lekker doorslapen en zonder buggy ergens naartoe gaan kan hier gelukkig ook.
Helaas heeft mamvantwee wel een punt: dochter zet haar wil graag lijnrecht tegenover die van mij. Bij papa hoeft ze niet zo nodig in de contramine, bij mij leeft ze zich echter fijn uit. Ze slaat me ook (en hard). Dat levert een paar minuten in de hoek op, en een sorry-mama-kusje. Ik heb me tot nu toe weten te beheersen en haar geen oplawaai terug verkocht, maar af en toe sta ik te tandenknarsen als een psychopaat.
Het blijft een supertijd trouwens, die peutertijd, al was het maar om wat ze er allemaal uitkramen.
Groetjes
Massi

ayla

ayla

23-06-2009 om 13:42

ben jjij gek?? was mijn eerste gedachte. Hoera een peuter?? Niet echt. Rustig naar de wc, nou vergeet het maar, hier staat er meteen eentje gillend voor de deur. Rustig koffie drinken lukt me ook niet want meneer vind mijn koffie erg lekker en wil dus ook proeven. Speeltuin durf ik echt niet aan, tenminste niet alleen. Peueter heeft hier permanente bewaking nodig.
Aanklooien met eten, tja het is hoe je het bekijkt, als je het niet erg vind als de helft tegen de muur beland, buggy is ook niet meer heel ontspannend want hij wil bij voorkeur zelf lopen en dan het liefste op straat waar hij alle auto's goed kan zien. Doorslapen doet hij wel, al is hij wel om 6 uur wakker.

Hoera een kleuter denk ik soms, maar daar moet ik toch echt nog 2 jaar op wachten. Ik ben blijkbaar geen goede peutermoeder

Sascha2

Sascha2

23-06-2009 om 13:56

Mijn gedachten...

Hahaha, wat een positief draadje . Ach, ik moest wel glimlachen toen ik je berichtje zag. Want ik heb ze hier in alle soorten en maten: baby, peuter en kleuter. En inderdaad, de middelste vraagt eigenlijk de meeste aandacht . Natuurlijk, ik hoef bij haar niet meer te denken aan het meenemen van een buggy etc. Maar: eten is een crime, eigen wil volop aanwezig, slapen geen probleem totdat het 06.00 is, alles zelf willen doen maar ondertussen overal hulp bij nodig, interesse in de breedste zin des woords: ook hier geen rustig toiletbezoek van ondergetekende, ellenlange boze buien zonder dat ik erachter kom wat er nu eigenlijk aan scheelt... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het is natuurlijk wel een onwijs lieve peuter .
Mijn babydochter, inmmiddels dreumes, is een stuk rustiger. Van haar weet ik gewoon dat ze niets zelf kan, ook al denkt ze daar inmiddels steeds vaker anders over, ik sjouw me een breuk aan allerhande spullen als ik wegga, maar ik kan haar rustig in de kinderwagen zetten en hoef niet bang te zijn dat ze als ongeleid projectiel wegschiet, koffiedrinken gaat prima, zolang ik haar in de kinderstoel er gezellig bij zet. Nou ja, ook hier kan ik nog wel even doorgaan.
Wat me opvalt is wel, dat naarmate ze ouder worden, het steeds makkelijker wordt. Dus wat dat betreft onderschrijf ik je bericht wel. Mijn oudste, 4,5 jaar oud, is een stuk zelfstandiger, een stuk wijzer en kan zichzelf prima vermaken (en doet dat ook geregeld).
Veel plezier in ieder geval met je peuter. Want ook al zullen er nog genoeg vermoeiende momenten volgen, het blijft een intensieve maar boeiende levensfase!

Eigenlijk wel mee eens

Eigenlijk ben ik het wel met Guinevere eens. Als ik nu terug kijk naar de babytijd, vind ik het nu een stuk makkelijker met mijn tweeling. Ze helpen zelf veel meer mee, je hoeft ze niet constant te tillen, eten zelf (oke, gaat nog wel eens fout) en zijn lekker zelfstandig. Nu scheelt het misschien omdat het een tweeling is en ze vaak heel lief met elkaar spelen. Ook al heb ik genoten van (bijna) elke dag die we gehad hebben, ik vind het nu toch makkelijker.

Mamvantwee

Mamvantwee

23-06-2009 om 14:17

Rustig dagje

Ik zit rustig op de wc - met een peuterzoon erbij, een boekje voor te lezen...

En rustig op de bank een boek lezen - ja hardop, "kikker gaat fietsen"

Rustig een kop koffie drinken - in 5 etappes omdat de beker limonade omver gaat, over zijn kleren, even naar boven schone broek halen, doekje om de vloer plakvrij te maken, pas op - hete koffie! O, heb jij mijn koffie opgedronken? - waarom liggen hier kruimels - waar is mijn koekje gebleven?!

Hij speelt zo lekker zelfstandig - het is dus verdacht stil...hij heeft mooie tekening gemaakt...op de muur en tafel. Eerst weer even schoonmaken dus.

Buggy is niet meer nodig en ook niet meer gewenst, maar o, wat was dat ding handig (vooral het riempje om hem vast te zetten!). Want even snel naar de winkel gaat niet meer met een peuter die NIET wil lopen.

Ach, het is lang niet altijd zo. Zoon is al bijna 4 en het wordt nu steeds gemakkelijker. De peutertijd was leuk, maar ook erg druk. Minder spullen om mee te slepen, maar wel veel meer dweilen, schrobben, corrigeren, frustratie en discussie dan in de babytijd. En ook een ontluikende persoonlijkheid, slimme vragen en heel veel natte zoenen. Mama is nog de allerliefste.

Het wordt echt een leuke fase hoor, Guinevere! Ook al reageren wij hier nogal ironisch op.

groet, Mamvantwee

amk

amk

23-06-2009 om 14:20

Tja even quoten van massi

- Als ik ongestoord kan lezen, is dat omdat dochter een ander boek heeft gevonden en ook lekker zit te lezen. Ok, het boek werd nog wel eens onderste boven gehouden in het begin

- Rustig naar de wc gaan: hier niet, dochter wil MEE! zodat het gesprek tenminste niet ophoud. En de katten mij niet storen.

- Ik kan wel net als jij gewoon zeggen dat iets niet mag. Er wordt keurig naar geluisterd, en opruimen is ze beter in als ik.

- Naar de speeltuin is hier goed voor een rustig moment om even te werken of mijn boek uit te lezen.

- Aanklooien met het eten, lekker doorslapen en zonder buggy ergens naartoe gaan kan hier ook gewoon. Hoewel klooien met eten doet ze al niet meer sinds ze 15 maanden is toen wilde ze perse een mes bij haar vork.

Die van mij wordt in september 4 en ik vind dit een heerlijke tijd. Ik heb gewoon een heel makkelijk kind en dat is erg fijn als je het grotendeels alleen moet doen.

amk

amk

23-06-2009 om 14:22

Even aanvulling

dit is geen resultaat van mijn opvoedkwaliteiten. Het is het kind dat zo makkelijk is.

Ayanna

Ayanna

23-06-2009 om 15:06

Guinevere

Hahahahaha.
Hihihihihi.
Hoehoehoehoe.
Oh dank je meid, dat had ik even nodig. Al lang niet meer zo gelachen! Welkom in de wondere wereld van peutergedrag.... Hier zijn het tropenjaren. Intens genieten maar ook intens vermoeiend...

Guinevere

Guinevere

23-06-2009 om 19:59

Hahaha

Hier ook "hahaha"! Ik geloof dat ik in mijn handen mag knijpen met mijn eigen peuter! Natuurlijk is het niet zo dat ik de héle dag met een boek op de bank kan zitten, maar ik vind zijn zelfstandigheid nu echt al een verademing vergeleken met de periode hiervoor. Ik wordt heus af en toe te hulp geroepen, vanmiddag moest ik een tijdlang gieters vullen met water die dan weer net zo hard werden leeggekieperd. En ik moet de hele tijd spelletjes spelen. Maar het is zo heerlijk, dat hulpeloze is eraf, hij kan van alles echt zelluf!
Dit is niet mijn eerste peuterperiode, dus ik ben niet helemaal groen. Ik kan me nog herinneren dat ik bij oudste (nu 7) op zijn 4e jaar pas het gevoel kreeg mijn eigen leven weer terug te krijgen (en precies toen maakten we er nog één, tja).
O ja, hij ruimt écht op, gaat in de kamer zitten spelen als ik naar de wc moet, kan zelfstandig veel speeltuinzaken bedwingen (hoewel ik aan de andere kant van de wip moet zitten). Hysterische peuterbuien: die hebben we momenteel nauwelijks, 's morgens één keer duidelijk maken dat hij kan gillen tot ie een ons weegt, en dan gaat het daarna vrij goed.
De echte tropenjaren hebben we al gehad, want meneer was beslist een bewerkelijke baby (een regelrecht nachtspook, en dat heeft láng geduurd).

amk

amk

23-06-2009 om 20:24

Ik verwacht

dan ook een vreselijke gewone pubertijd want het moet er toch een keer uitkomen toch?

Massi Nissa

Massi Nissa

23-06-2009 om 20:43

A-m-kaaaa

O wat een wondermeiske heb jij! Wat een lieverd. Die van mij is ook lief, maar dan op haar eigen spokerige manier, haha.
Tja, ik heb de laatste tijd toch wel het gevoel dat ik best veel tijd per dag kwijt ben met corrigeren, overreden, mopperen, straf uitdelen (als het echt heftig is, zoals dat slaan) en nog eens corrigeren. Daarnaast veel dweilwerk, was en bekladde muren en meubilair. Tutende oren ook. Het is soms een beetje afzien.
Aan de andere kant geniet ik ook weer, zelfs van veel 'stoute' momenten. Het is zo'n origineel, ondernemend pretkind. Wij willen (als het allemaal goed gaat) ook een tweede als dochter rond de vier is (moeten nu nog even wachten, ik heb te zware medicijnen op het moment). En dan begin je weer helemaal opnieuw, haha. Sta je daar met een spugende, gillende baby in je armen om vier uur 's nachts en denkt: was hij/zij maar vast twee, dan zijn ze zoooo zelfstandig... en dan slapen ze dooooor...
Groetjes
Massi

amk

amk

23-06-2009 om 21:24

Het is heel erg

maar ze sliep ook door met een week.
Is wel regelmatig heel erg verkouden geweest maar spugen bijna nooit.

Daarbij heeft ze ook nog prachtige blauwe ogen, die blijkbaar opvallen want dat krijgen we ook nog veel te horen.

En misschien is het ook wel zo dat ik me niet snel druk maak om iets. Gaat ze de poezen eten geven, klimt op krukje, plenst de hele keuken en hal onder want ze moeten ook water. Ach dweiltje en het is weer goed.
De ondeugendheid straalt meestal al ruim van te voren van het gezicht af, dus dan kan ik me alvast voorbereiden.

Maar deze is zo goed gelukt, moet ik dan in mijn eentje risico gaan nemen met de kans dat een 2e niet door slaapt en niet luistert. Ik wijt het echt niet aan mijn opvoedkwaliteiten dat kan gewoon niet.

Ik voel me soms net Karin Bloemen in die reclame: ik heb nergens last van. Niet tijdens de zwangerschap, niet tijdens de eerste weken, alleen tijdens mijn scheiding en verhuizing was het zwaar. Maar nu dat allemaal achter de rug is en gestabiliseerd valt het alleenstaand ouderschap me erg mee.

Rafelkap

Rafelkap

24-06-2009 om 07:01

Idd niet je opvoedkwaliteiten wijten

Het voordeel bij mijn kinderen is dat er eerst een zeer ondernemend mannetje kwam en toen een rustig broertje. En dat rustige broertje is zijn aard, niet doordat wij intussen zoveel ervaring hebben. Je zag het al als baby aan ze, de eerste wilde alles maar dan ook alles pakken, de tweede observeerder rustig.

Inderdaad rafelkap

Aan mijn oudste konden we inderdaad als baby van een maand of 3 al zien dat het een ondeugd zou worden! Mijn moeder zei wel eens tegen hem: Mama gaat nog heel wat te stellen krijgen met jou! En ik gun het haar allemaal!

Haha, je begrijpt, ik was ook zo...

De tweede was een rustige baby en tot op de dag van vandaag (ze is ruim 4,5) luistert ze, ze is lief, rustig, zelfstandig en een makkelijk kind. De derde was (en is) weer een heerlijke ondeugd en ik ben bang dat nummer 4 zijn broers achterna gaat. Hij is nu 3 maanden en kan me soms aankijken met een blik van: wacht maar tot ik kan lopen mama!
Ik verheug me er nu al op!

Mathilde

Mathilde

24-06-2009 om 20:10

Ja hoor

Ik vind mijn peuters ook veel leuker dan mijn baby's . Ben gewoon niet zo'n babymoeder denk ik. Met een peuter is het meer samen dingen doen en minder verzorgen. Nog leuker wordt het als ze kleuter zijn . Mijn oudste is net kleuter-af en die vind ik nu nog leuker haha. Vooral de gesprekken gaan erop vooruit .
Mathilde

Asa Torell

Asa Torell

25-06-2009 om 20:16

Ja, ik herken het!

Hier hebben we ook sinds een paar maanden het idee dat het allemaal echt wat meer vanzelf gaat. Man en ik zeiden zelfs vorige week nog, dat we een derde wel zagen zitten als die meteen als tweejarige kon worden afgeleverd . Waarom weet ik niet precies. Ik denk in elk geval omdat dochter een beetje begint te praten en al veel begrijpt en dus soms ergens op af gestuurd kan worden (als ze luistert). En inderdaad minder gesleep, gewoon even het bos in s middags zonder een halve landverhuizing, meer tijd om iets te plannen zonder al die slaapjes, zoiets. Nu moet ik hier wel toegeven dat dochter nog weinig peuterpuberteit vertoont, ze kan wel flink jengelen maar dat doet ze al wel langer.
Van het weekend wel weer gemerkt dat het toch nog een intensieve leeftijd is, ik was logeren bij familie met allemaal kinderen van 3+ en dochter was toch de enige waar echt voortdurend op gelet moest worden. Maar thuis is dat alweer minder.
Daar is trouwens een zoontje van bijna 5 die echt superondernemend is, een soort Massidochter, en die is inderdaad heel lang bewerkelijk geweest wegens voortdurend gevaarlijke acties, maar dat is nu sinds een jaar ongeveer echt minder geworden. Er is dus hoop Massi!

Guinevere

Guinevere

25-06-2009 om 21:50

Asa

Geloof me, jij wil niet bevallen van een 2-jarige! Aaaauw!

Asa Torell

Asa Torell

25-06-2009 om 21:59

Guinevere

Nee, dat is ook helemaal niet de bedoeling: zwanger zijn, bevallen, nachtvoedingen, hapjes pureren, dat wil ik allemaal overslaan . En dat terwijl ik mezelf altijd juist wel als een babymoeder zag! Haha, het kan verkeren.

amk

amk

25-06-2009 om 22:04

Aha een lease kind dus

nou daar hebben ze er nog wel wat van: meld je aan bij pleegzorg.

Massi Nissa

Massi Nissa

26-06-2009 om 08:38

Asa

Ik ben oprecht blij om te horen dat kleine orkaantjes ooit veranderen in een frisse bries .
Groetjes
Massi
PS: Ik vind het trouwens helemaal niet erg om moeder te zijn van zo'n bezig bijtje, en als nummer twee (indien die zich ooit aandient) ook zo wordt, weet ik in elk geval wat te doen: uitputten!

Asa Torell

Asa Torell

26-06-2009 om 20:36

Massi

Ha, dat wist ik wel dat je het heerlijk vindt met je dochter, dat druipt er van af in je postings . Maar toch is iets minder van die wegloopzorgen tzt. (ik hoop gauw voor je) vast wel prettig! En ik hoop ook hard voor je dat die tweede er een keertje zal komen.

Asa Torell

Asa Torell

26-06-2009 om 20:37

Amk

Zowaar kwam die gedachte ook wel bij me op ja. Maar goed, voorlopig is alles wat op gezinsuitbreiding lijkt echt helemaal nog niet aan de orde hier, als al ooit.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.