Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Jakiro

Jakiro

03-08-2009 om 00:20

Ik een muts? Veiligheid in huis voor kleine kinderen

Ik heb een zeer ondernemende tweeling van ruim 3,5. Ik hoef niet continu op te letten en ze lopen ook niet in 7 sloten tegelijk. Ik ben ook niet overdreven bezorgd en ze botsen en stoten echt wel. Ze vallen en hebben zoals het gezonde peuters betaamt, blauwe schenen en schaafwondjes op de knieën.
Vandaag was ik op visite, een gezin met een kind ietsjes ouder dan die van mij.
Zoonlief kwam binnen een half uur aanrennen: Kijk mama, een sjaar !! En liet me de schaar zien die hij in de speelhoek gevonden had.
Dochterlief kwam me trots haar haar laten zien; stukje van de pony eraf, met de kartelschaar die weer ergens anders lag, samen met een andere, niet scherpe (jaja dus) hobbyschaar.
Een huis zonder traphekjes, kinderen mogen zonder toezicht boven spelen, keukenladen met scherpe messen staan open en er werden snoepjes uitgedeeld, die naar mijn mening veel te groot en hard waren voor peutermondjes.
Ik voelde me er onprettig en onveilig en had al visioenen van mij op de SEH met een zwaargewond kind.
Maar aan de andere kant, ben ik misschien toch een overbezorgde muts ?
Wat kunnen/mogen/willen jullie kinderen ? Hoe voorzichtig zijn jullie nog ? Wat ligt nog op ongrijpbare hoogte voor kinderhandjes ?
Jakiro

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yta Chalne

Yta Chalne

03-08-2009 om 06:04

Tja

Het is per kind wel verschillend wat je kunt laten liggen en wat niet. Hier in huis hebben we sinds jongste drie is geen traphekjes meer, hij mag overal spelen in huis/ tuin, laden hebben altijd gewoon open gekund, scharen liggen gewoon voor het grijpen (het is dat we nooit dat soort snoepjes hebben, anders zou ik denken dat je bij mij geweest was...
Onze driejarige Bob de Bouwer speelt zelfs niet met plastic speelgoed meer, maar met echte hamers, spijkers en een accuboormachine (en echt hout) Uiteraard gaan we er niet vanuit dat bij ons spelende vriendjes daar ook mee overweg kunnen, maar hij dus wel.

Rafelkap

Rafelkap

03-08-2009 om 08:05

Nee hoor

Dat verschilt echt per kind. Onze oudste (4) is niet te vertrouwen in zijn experimenteerdrift. We hebben nog steeds een hekje voor de keuken. Sinds kort heeft hij een schaartje (zijn jongere broertje van 2,5 heeft nog geen interesse en is alleen "gevaarlijk" als hij z'n broertje nadoet) De kinderen spelen nog beneden in de huiskamer, boven is het te klein. Als ze over een paar maanden op zolder gaan slapen zorg ik ervoor dat er geen schaar, geen lijm, geen potloden/stiften e.d. zijn zodat oudste er met vriendje kan spelen.
Het ene kind is zoet van nature (onze jongste, als hij niet na-aapt) en het andere kind niet. Ik was ook erg verbaasd dat jongste nooit in boeken wilde scheuren (erg fijn!)

Linda99

Linda99

03-08-2009 om 08:15

Hier

Speelt de 3,5 jarige alleen boven (ook op zolder), hebben we geen traphekjes meer, maar......moet je wel regelmatig even gaan kijken wat ze uitspookt

Scherpe/gevaarlijke dingen liggen buiten bereik maar de bestekla zou ze zo in kunnen. Doet ze dan weer niet omdat we continu vertellen dat het niet mag en gevaarlijk is. Zo is het met alle andere dingen die gevaarlijk zijn ook. Veel herhalen en dan valt het kwartje wel. Maar het blijft oppassen.

Enne, nee je bent geen muts

Asa Torell

Asa Torell

03-08-2009 om 10:03

Hier

Is alleen de kinderschaar binnen bereik van zoon (nu 5), en dat sinds hij 4 is ongeveer, eerder niet. Scherpe messen hebben we ook nog steeds ergens heel hoog. Zoon is aan de voorzichtige kant dus we zijn wel vrij snel gemakkelijk geworden met bijv. alleen in de woonkamer spelen s ochtends vroeg (flat, dus wel dichtbij onze slaapkamer). Maar je weet maar nooit wat voor geks hij ineens bedenkt dus echt gevaarlijke dingen zijn buiten bereik.
Als ik lees waar jouw kinderen meteen mee gaan spelen vind ik het dus heel begrijpelijk dat jij die spullen niet voor het grijpen hebt. Kennelijk was het kind dat daar woonde helemaal niet in scharen e.d. geinteresseerd, maar dan nog zou ik als ouder het zekere voor het onzekere nemen. Het gevoel voor gevaar is echt nog heel minimaal bij kleuters vind ik. (laat staan bij peuters).

mama

mama

03-08-2009 om 11:59

Hier ook strak georganiseerd hoor

Ik heb behoorlijk ondernemende ontdekkers, maar wel brave. Spelen met 1 ding tegelijk. Hier zit alles in van die kleine en grote ikea bakjes, ook de kinderschaartjes en vergeet de stiften niet. Er is dus altijd overzicht, ze hebben vriendjes die wel alle speelgoedbakken met bijvoorbeeld autro's of blokken of duplo tegelijk open trekken. Die kleuren ook op de grond, slaan hard met de houten speelgoedhamers op tafels en stoelen en tegen ruiten. Dan hou ik het dus wel even extra in de gaten, met kinderfeestjes ruim ik hamers etc. dus voortaan weg, zo gebeurd omdat het in die bakken zit.
Ik vind je dus geen muts hoor. Qua trappen lopen zowel oudste (op een haar na 4) als jongste (net 2) zelf de trappen alleen op en af, ik probeer het bij de jongste wel te reguleren, maar dat lukt niet altijd. Ze kan het ook prima, maar ik vind het wel spannend.
Zag laatst bij vrienden ook de jonge kinderen ontzettend kliederen met stift, die van ons zaten dus ook onder... plus de tafel. Maar ieder zijn eigen normen toch?

Jakiro

Jakiro

03-08-2009 om 13:41

Ik zie het al

Ik ben een beetje mutserig
Ze mogen hier wel met een schaar en viltstiften en verf. Maar aan een tafel en de spullen zitten in een doos, die uit een kast gehaald moet worden.
Ik met m'n koffie en de kleintjes met thee en biscuitjes en dan wordt er een uurtje geknutseld. (met mij als wakend oog erbij)
Dus ja, een losliggend schaar is bijzonder en moet dus getoond worden als dat ergens anders gevonden wordt.
Maar aan de andere kant, hier zijn de kinderen weer ongelooflijk gewend aan huisdieren en zijn alleen voor leeuwen en tijgers bang, terwijl die andere peuter in paniek op de kast zit bij het aanschouwen van een hamster. Iedere ouder zal wel iets anders als gevaarlijk beschouwen en daar naar handelen.
Jakiro

Jakiro

"Maar aan de andere kant, hier zijn de kinderen weer ongelooflijk gewend aan huisdieren en zijn alleen voor leeuwen en tijgers bang, terwijl die andere peuter in paniek op de kast zit bij het aanschouwen van een hamster. Iedere ouder zal wel iets anders als gevaarlijk beschouwen en daar naar handelen. "

Misschien zie ik het helemaal verkeerd, maar ik meen hierin te lezen dat jij denkt dat kinderen bang zijn voor dieren omdat ze door hun ouders zo gemaakt worden. Ik betwijfel dat toch ernstig. Mijn zoon is op dat punt een enorme angsthaas, en dat hebben zijn ouders hem toch echt niet aangepraat (ik zou hem wel corrigeren als hij blijmoedig op woeste honden af zou rennen, maar zover komt het niet, hij deinst al van een chihuahua). Zelf was ik op die leeftijd overigens niet bang voor beesten.

Maar toegegeven, we hebben inderdaad geen huisdieren hier. Maar ik vraag me af of dat nou veel verschil gemaakt zou hebben.

Ik begin erover omdat ik merk dat veel mensen (meestal grote dierenliefhebbers) zich niet kunnen voorstellen dat een kind echt gewoon bang is voor beesten, en ervan uit lijken te gaan dat dat op de een of andere manier de schuld van de ouders is. Bij kinderen die bang zijn in het donker denkt niemand dat trouwens, gek is dat.

Maar inderdaad, ieder kind is anders. Ik ben redelijk voorzichtig met het laten rondslingeren van scharen etc, maar als ik eens wat lakser zou zijn zou het bij mijn zoon waarschijnlijk wel loslopen. Afwachten hoe babyzusje zich gaat ontpoppen ...

Groeten,

Temet

Jakiro

Jakiro

03-08-2009 om 15:42

Temet

Ik heb 3 kinderen, allemaal niet bang voor dieren. Daar hebben ze 2 kinderen, allebei bang.
Ouders zijn ook niet opgegroeid met dieren en als ze hier binnen komen, wordt er al gewaarschuwd: Pas op met de poes hé,voorzichtig, anders gaat ie krabben...
Dus ja, ik durf met zekerheid te zeggen dat die kinderen bang zijn voor dieren, door de keuzes die pa en moe gemaakt hebben en hoe ze er mee omgaan.
Jakiro

Hoeft niet

Jakiro, dat hoeft toch niet? Misschien is het zo dat als kinderen van baby af al huisdieren om zich heen hebben, ze voor die dieren niet bang zijn. Ik weet het niet. Ik betwijfel het overigens wel, want mijn moeder was als kind wel bang voor dieren - dit vertelde ze nav mijn angsthazige zoon - en ze hadden daar thuis een kat (maar goed, misschien kwam die kat er pas toen mijn moeder al een peuter was, dat zou kunnen). Ik was niet bang voor dieren, en wij hadden in mijn kleutertijd geen beesten (o ja toch, een goudvis).

Maar uit jouw posting spreekt - althans, dat denk ik - een beetje het idee dat ik wel vaker meen te bespeuren, nl dat alle kinderen van nature dol zijn op dieren en er helemaal niet bang voor zijn, maar dat hun jeugdige openheid wordt tenietgedaan door ouders die ze angst voor dieren aanpraten. En dat geloof ik dus echt niet. Waarom zouden kinderen niet uit zichzelf bang voor dieren kunnen zijn, net zoals sommige (lang niet alle) kinderen ook uit zichzelf bang voor het donker zijn?

Wat bij die kennisen van jou natuurlijk ook kan is dat angstig zijn voor dieren gewoon (mede) een erfelijk trekje is.

Mijn zoon overigens, is wel degelijk zeer in dieren geïnteresseerd. In een boek, of op tv. 'Life'heeft hij ze het liefst op een meter of meer afstand, al heeft hij wel eens een konijn geaaid (en zelfs een keer een hond, met 1 vingertje )

Groeten,

Temet

Hier ook zo'n ondernemertje

Scharen en scherpe messen liggen hier hoog opgeborgen maar meneer heeft een paar weken geleden toch een schaartje te pakken gekregen door een eetkamerstoel bij het aanrecht te trekken en daardoor op het aanrecht te klimmen. Ik was even met de was bezig in de gang en toen ik terug kwam had hij een coupe-zelfgeknipt

Snoepjes ben ik niet zo moeilijk mee, die mogen ze toch alleen zittend eten en dan zitten we samen op de bank of aan tafel dus dan ben ik er zo bij. Denk ik...

En verder: wij zijn echt gek op dieren, hebben zelf op dit moment een kat en 2 konijnen, en hebben ook nog een herder gehad, maar toch was mijn oudste echt wel bang van honden. Dat is inmiddels over maar dat is niet onze verdienste denk ik, hij is er gewoon overheen gegroeid.

liedewij

liedewij

07-08-2009 om 09:22

Ik doe het anders

Jakiro, je bent geen muts. Je moet toch zelf weten hoe je je kinderen opvoedt?

Ik doe het wel anders dan jij. En eigenlijk ook wel bewust. Natuurlijk wil ik ook voorkomen dat ze zich ernstig bezeren. Maar ik probeer ze meer bewust te maken van gevaren dan dat ik ze bij ze weg houd. Omdat ik denk dat dat veiliger is. We hebben 4 kinderen, jongste is 2 oudste is 9. Wij hebben geen traphekjes in huis. We hebben de kinderen zodra ze konden lopen direkt geleerd hoe ze de trap op en af moeten. Als er gespeeld wordt of als er vreemde kinderen zijn hou ik de trap meer in de gaten. Want de jongste kan de regeltjes vergeten. Alhoewel ze altijd,uit gewoonte, veilig de trap af gaat.(we hebben 4 trappen in huis) Ons buurmeisje wordt meer beschermd opgevoed; met traphekjes. Laatst vergat het bezoek het hekje dicht te doen en zeilde buurmeisje van de trap.Geen flauw benul van het gevaar.

Scharen en messen liggen in de besteklade. Ze mogen er niet aan komen en moeten vragen als ze het gebruiken willen. Oudste dochter en zoon hebben enn schaar op de kamer. En ja, soms komt de jongste ermee aan lopen. Dat ze geen haren mogen knippen weten ze wel maar dochter heeft het met 5 jaar wel gedaan met kappertje spelen. Ach, ik lag er niet wakker van. Duidelijk uitgelegd dat ik het niet hebben wilde en klaar.

Kinderen spelen zonder toezicht boven op hun kamer. De 2 jongsten ga ik wel af en toe kijken . Met name als het stil wordt.

Buiten spelen doen ze ook al vlot. Kan hier ook wel.Tot een jaar of 4 in het oog maar hierna ook in het speeltuintje om de hoek. Ook hierbij leg ik regelmatig uit wat wel en niet kan. Ze komen altijd vragen als ze ergens anders heen gaan of als ze bij iemand binnen willen spelen. Ze zijn het zo van jongsaf gewend.

Mijn neefje wordt ook heel beschermd opgevoed. Is 6 jaar en speelt nooit buiten de poort. als ze dus hier zijn is m'n schoonzus altijd erg bezorgd om wat er gebeuren kan. Hij heeft het nog niet geleerd. Laatst speelden die van ons met een springtouw(in ons zicht) en m'n schoonzus vond het doodeng. Als ze toch om hun nek kwamen..Ik hield ze in de gaten maart laat ze hun gang gaan. Ik had al vaker uitgelegd dat dat het gevaar is. Uiteindelijk moest het touw weg. Nou ja, dat is niet mijn manier.

Ik moet erbij zeggen dat we nog nooit op de SEH geweest zijn.En ik ben enorm op m'n hoede met water en vuur. Het zijn echt geen lievertjes, met name nr.3 is enorm ondernemend maar ik geef ze wel de vrijheid om te ontdekken.Waarschijnlijk meer dan jij. Maar ieder z'n eigen opvoedstijl toch?

Liedewij

liora

liora

07-08-2009 om 09:41

Jakiro

Hoi Jakiro,

Iedereen doet het op haar eigen manier. Maar ik kan me wel voorstellen dat je met een tweeling minder overzicht hebt, waardoor je strengere regels maakt.

Ik ben zelf heeeel voorzichtig met lollies, pinda's en zuurtjes geweest. Zoon is nu zes en mag die alleen eten als hij rustig op de bank zit.
En zo heeft iedereen wel iets.

Liora

Jakiro

Jakiro

07-08-2009 om 10:12

Ervaring

Ik denk dat het bij mij ook met opgedane ervaring te maken heeft.Ik heb op de SEH veel gewerkt en kreeg daar allerhande kindjes met huis/tuin en keuken ongelukjes. Stuiterballen in keel (krijgen ze hier dus écht nooit !!, ook niet die van 12), schaartjes in een buik (lopen en vallen), net zoals tandenborstels, lollies, lepels vastgepriemd in het keeltje (ook lopen en vallen)
Dat ze uberhaupt in haren knippen bij zichzelf of een vriendje is een redelijk normale ontwikkelingsfase, dat vind ik ook heel niet erg (nou ja, niet onoverkomelijk dan)
Meestal is het voor zover ik weet ook zo dat nummer 2 en 3 losser gelaten worden dan nummer 1, hier is dat dus minder.
Maar ik ben geen mutserige muts hoor, een klein beetje maar.Er liggen hier gewoon springtouwen, er staat een schommel en een klimtoren. Mijn zoontje kan zonder zijwieltjes fietsen, wat uiteraard met vallen gepaard ging en ze hebben gewoon een mes tijdens het eten.
Jakiro

zon

zon

07-08-2009 om 16:16

Best makkelijk

Ik ben zo'n moeder die behoorlijk makkelijk is met dingen die in de ogen van veel mensen als gevaarlijk worden gezien.
Mijn oudste twee (bijna 4 en 2,5) knutselen zonder toezicht met scharen, spelen met knikkers, gaan alleen naar boven en beneden, spelen alleen boven, snijden met aardappelschilmesjes (onder begeleiding), drinken uit glas en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar dit alles wel pas nadat ik ze geleerd heb hoe ze er mee om moeten gaan.
Ik heb mijn kinderen meteen geleerd dat scharen gevaarlijk kunnen zijn en hoe je er mee om moet gaan (dus kunnen ze prima knippen zonder ongelukjes, ook als ik even geen toezicht hou), ik heb ze meteen geleerd hoe ze de trap verantwoord op en af gaan, ze weten precies wat boven wel en niet mag (en de nodige beveiliging is aanwezig), ik leer ze dat messen gevaarlijk zijn en hoe je er mee om moet gaan, ik leer ze dat glas heel gevaarlijk is, dat je er voorzichtig mee moet zijn en dat als er een glas valt ze niet meer mogen bewegen totdat ik er ben. Ik leer ze dat alle kleine dingen zoals knikkers gevaarlijk zijn omdat je er in kan stikken en dat het dus absoluut niet in de mond mag (en dit weten ze perfect want ze leren hun broertje van 1 al precies wat gevaarlijk is en zorgen dat hij het niet te pakken krijgt). En zo zijn er nog vele voorbeelden.
Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen precies leren wat waarom gevaarlijk is en hoe je er mee om moet gaan. Een schaar is namelijk niet gevaarlijk als je er alleen zittend en bij het handvat vasthoudend mee knipt, een knikker is niet gevaarlijk als je hem niet in je mond stopt, een mes is niet gevaarlijk als je hem goed gebruikt, een trap is niet gevaarlijk als je er goed op en af gaat. Misschien vinden sommigen het naïef maar ik merk aan mijn kinderen dat ze echt goed met dergelijke dingen om kunnen gaan. Juist omdat ik ze dit geleerd heb volgens mij.

buzz

buzz

07-08-2009 om 19:25

Zon

tot ze op een gegevenmoment afgeleid zijn (wat op die leeftijd vaak voor komt hier in elkgeval)
Camiel weet goed dat de trap best gevaarlijk is en serieus genomen moet worden, tot hij dacht ik zal eens 2 treden tegelijk proberen bovenaan.
Hij weet goed hoe hij met een schaat om moet gaan en dat het gevaarlijk is, tot de schaar op de grond viel en hij hem op ging rapen en de verleiding om in het gordijn te knippen toch wel erg groot was. Tot zijn zusje zijn papier afpakte en de verleiding toch wel groot was om met de schaar te gooien.
Hij weet goed hoe hij met een mes om moet gaan, tot hij uit het raam zat te staren onder het snijen en ondertussen toch door aan het snijden was.
Ze weten goed wat boven wel en niet mag, maar de deur ging niet dicht, (omdat mijn dochters vingers tussen de schanier kant zaten.)
Met al die dingen was ik optijd in de buurt. En is er niets gebeurd omdat ik optijd kon ingrijpen. En dat houd ik liever zo!
Ik leer ze hoe het moet, en ze weten het goed maar ik vertrouw ze er nog niet alleen mee. Ze zijn nog zo klein en vlug afgeleid, ik merk dat het hier nog niet zou werken.
Misschien scheelt het per kint, maar ik denk toch dat alle kinderen onverwachtse dingen kunnen doen terweijl ze goed weten dat het gevaarlijk is of gewoon niet mag.

zon

zon

07-08-2009 om 20:37

Natuurlijk

natuurlijk kan er van alles gebeuren. Ik realiseer me best dat een ongeluk in een klein hoekje zit maar je kan je kind niet overal tegen beschermen.
Mijn huis ligt echt niet vol met messen, scharen, glas en knikkers en er zijn best een aantal beveiliginsmaatregelen genomen zoals raambeveiliging boven, daarnaast laat ik ze natuurlijk niet een hele lange tijd alleen met dergelijke materialen maar ze kunnen wel overal bij, mogen ook ermee spelen als ik even niet direct erbij kan zijn en ik geef ze behoorlijk snel de kans om te leren gaan met dergelijke materialen. Overigens ben ik wel altijd in de buurt (ze zijn natuurlijk niet alleen thuis) ik ga alleen wel makkelijk even een was in de machine doen terwijl ze beneden aan het knippen zijn.
Ik denk dat het altijd een afweging is wanneer je denkt dat je kind het aan kan en daarnaast is het toch een soort van risico nemen ten behoeve van de ontwikkeling van je kind. Mijn dochter van twee heeft wel eens in haar vinger geknipt maar kan al wel met 2,5 heel goed knippen. Boven kan vanalles gebeuren maar als je ziet hoe en wat ze er spelen is het echt een toevoeging voor hun ontwikkeling. Als mijn dochter van 2,5 zelf sokken mag halen voor haar broertje is dit super goed voor haar zelfvertrouwen en neem ik het risico dat ze eventueel kan vallen op de koop toe. Zo werkt het nu eenmaal. Daarnaast kunnen dergelijke ongelukken als het vallen van de trap ook best gebeuren als ze ouder zijn.Ik hoorde laatst dat juist 3,4 en 5 jarigen snel van de trap vallen omdat die veel minder voorzichtig zijn en je 5 jarige laat je ook alleen naar boven.

liedewij

liedewij

07-08-2009 om 22:31

Mutserig

Zon, ik denk dat wij 't een beetje hetzelfde aanpakken. Ik kan mij wel voorstellen Jakiro als je zoveel voorbeelden gezien hebt van gewonde kinderen dat je voorzichtiger bent. De dingen die jij op noemt van lopen met een vork/lepel/mes en lolly in je mond mogen hier ook niet. Omdat dat te maken heeft met domme pech; als je valt is het gevaarlijk. Daar leren ze niets van. Trap lopen en klimmen en knippen zijn dingen die ze kunnen leren en waar ze bij mij wel de gelegenheid toe krijgen. Je kunt nu eenmaal niet alle gevaar buiten de deur houden. Onze zoon van 9 is een klimgeit. Ik hou soms m'n hart vast als hij boven in de boom zit. Maar hij geniet ervan,heeft vertrouwen in z'n eigen kunnen en ik zie hem groeien. Ja, er is een risico.

Je mutserigheid valt hard mee hoor. Ik heb ergere voorbeelden uit m'n omgeving. Daarnaast ben ik vast onverantwoord maar zie ik onzekere, pieperige kinderen ontstaan. De gulden middenweg dan maar. En je hebt gelijk; bij nr. 1 ben je het meest bezorgd.

Liedewij

Jakiro

Jakiro

07-08-2009 om 23:01

Liedewij

Mijn "middelste" van 3,5 heb ik vanmiddag ook uit een boom geplukt.
Ze ging er heel knap in en heel lenig weer uit, maar ik vond het toch niet écht verantwoord. Ze zijn nog niet volledig bewust van hun omgeving en de gevaren die anderen of andere dingen met zich meebrengen.
En verder heb ik liever dat ze elkaar in hun boosheid bekogelen met redelijk onschuldige playmobilpoppetjes dan met de schaar als die bij de kleurpotloodjes zou liggen..
Overigens moet ik wel zeggen dat als ik ze (op zeldzame momenten) alleen om me heen heb, ze wel rustiger en bedachtzamer zijn en ik ze dus wel alleen de trap op kan laten lopen of met het prikblok laat spelen. Samen is het gewoon niet verstandig.
Jakiro

buzz

buzz

08-08-2009 om 10:39

Riak heeft denk ik wel gelijk

ik denk ook dat het dat is.
Je kijkt naar je kind en kijkt wat kan.
Mijn kindjes mogen ook met scharen knippen natuurlijk, aan de tafel, nora net 2 met een plastic schaar en camiel 3 en een half met een kinderschaar.
Ik ben zeker in de zelfde ruimte misschien even iets te drinken in schenken maar verder ga ik echt niet, niet langer als een minuut.
Ik voel en zie gewoon dat ik te vaak in moet grijpen.
Maar inderdaad ik heb het ze geleerd en ze weten hoe het moet, lukt echt niet met alle kinderen zomaar, licht aan de dromerigheid, aan het temprament aan het onthuiden, aan de manier van impulsief zijn enz enz.
Want het is natuurlijk niet zo dat ik het ze niet probeer te leren, het gaat er gewoon niet azo gemakkelijk in.
Ik geef bij annes wat niet mag of niet slim is een rede, en moet die vaak 100000000 keer herhalen, en dat doe ik met liefde plezier en veel geduld telkens weer opnieuw.
Niet met deuren gooien, omdat.... met een schaar moet je blijven zitten omdat..... je mag niet omdat.....
dat is echt niet iets wat de ene wel kan en de andere niet. Maar eerder iets wat de ene sneller begrijpt en zich ALTIJD herinnerd als de ander.

Linda99

Linda99

10-08-2009 om 18:58

Grappig

Wat kan zo'n draadje als deze toch best nuttig blijken. Jakiro schreef dat haar peuters met een gewoon mes aan tafel zitten en ook gewoon met een schaar mogen knippen. En toen dacht ik: waarom laat ik dat mijn peuter eigenlijk niet doen? Die is op 4 weken na net zo oud immers. Dus vanavond heeft dochterlief met een gewoon mes gegeten en van de week ga ik haar eens leren knippen (doet ze vast op de crèche al maar goed).

Met de oudste was ik volgens mij toch wat actiever met dit soort dingen aanleren........Maar eens wat mee doen wat goed aanleren is inderdaad beter dan maar afwachten wat er gebeurd.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.