Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Lastige leeftijd (15 a 16 maanden)

ik vind deze leeftijd wat lastig merk ik, 

Lastig te vermaken, ze wilt niet met speelgoed spelen maar alles wat niet mag, ze is heel druk, veel gillen, veel opgetild worden. Hele dag aandacht van mama, niks is lang leuk. 
 

Ook mag mama niet de kamer uit dan is het huilen, eten wilt ze ook zelf doen. 

Meer moeders die het ook zo ervaren? 
En wat kan ik er tegen doen zodat het makkelijker door te komen is?

(Ik werk momenteel nog niet en ben dus 24/7 met mijn dochter) 

Momenteel kijk ik er naar dat dat ze weer wat ouder is, zeg een een jaar of 3, 4😅 ik vind dit echt heel lastig en merk dat het mij heel veel energie kost. 


Ze doet het volgens het boekje, dat scheelt!! (Start van drift, besef van weggaan, verveling enz, de babyfase is over)
Wat hier vroeger hielp was te bedenken:
"Het zijn fases, dit gaat voorbij"

Alle fases waar je naar uitkijkt hebben eigen voordelen en nadelen. Mijn kleinzoon is nu 3.5 en dat is ook geen, ehm nog steeds geen makkelijke leeftijd.  Bananen in de oren, nee-fase is er nog, drift is er nog, verlatingsangst, angst voor monsters, 9 uur slaap per 24 uur en dan nog onderbroken ook, nachtmerries, nachtangst, overprikkeld, eczeem, steeds virussen, niet eten, aan moeders geplakt enz.
Dus staar je daar niet blind op.
Het is altijd intensief, de ene fase zwaarder dan de andere fase.

Kijk wat ze wél leuk vindt, potten en pannen, erin en eruit doen van fruit in een bak, zelf eten, als je op haar ontwikkeling en tempo gaat wordt het voor jezelf iets makkelijker.
Lees je in over de fases zodat je weet wat er komt.
Geef haar huishoudelijke voorwerpen, laat haar het huis ontdekken, ga veel naar buiten, laat haar buiten lopen of kruipen zodat ze sensorisch extra uitgedaagd wordt enz.
Maar zak terug naar haar tempo en interesse en probeer het te zien als allemaal investerende stapjes naar opgroeien toe.

Bedenk dat alles een fase is, dat hielp mij enorm. 
Rondom leren lopen krijgen kinderen een indruk hoe groot de wereld is. Op de arm van je moeder zijn afstanden veel kleiner en heb je meer overzicht. En een grote onoverzichtelijke wereld is eng en heb je je moeder nodig. En rondom het lopen begint het echte opvoeden pas, in mijn ervaring.
Op deze leeftijd begrijpen ze heel goed wat ja betekent maar nee is nog warrig. Nee kan betekenen dat je geen lekkers krijgt of ergens niet aan mag komen. Nee kan van alles betekenen. Een ja is veel eenduidiger. Op deze leeftijd zijn ze nog aan het ontdekken wat nee allemaal betekenen kan.
Ik kondigde dingen voor het komende kwartier aan, dat geeft structuur en overzicht, en kondigde af, dat gaf rust en hielp van de ene situatie (bijv van eten naar spelen) naar de andere overgaan.

Tussen de 1 en 2 jaar vond ik bij beide kinderen best pittig. Ze willen van alles maar kunnen het nog niet. Gelukkig gaat die fase ook weer over. Daarna komen de volgende fases weer maar persoonlijk vind ik die een stuk beter te doen. Ze zijn dan toch een stuk zelfstandiger. Maar goed, ik hou mijn mond nog even. Oudste is bijna 9 en begint rustig aan puber trekjes te vertonen. Heb dus nog wat uitdagende fases voor de boeg.

Inky2000

Inky2000

19-05-2023 om 23:58 Topicstarter

RaSa schreef op 19-05-2023 om 23:42:

Tussen de 1 en 2 jaar vond ik bij beide kinderen best pittig. Ze willen van alles maar kunnen het nog niet. Gelukkig gaat die fase ook weer over. Daarna komen de volgende fases weer maar persoonlijk vind ik die een stuk beter te doen. Ze zijn dan toch een stuk zelfstandiger. Maar goed, ik hou mijn mond nog even. Oudste is bijna 9 en begint rustig aan puber trekjes te vertonen. Heb dus nog wat uitdagende fases voor de boeg.

Zo voel ik het ook inderdaad. Pittig, heel afhankelijk nog van mij. 

Mijn omgeving (moeder bijvoorbeeld) snapt mij niet en zegt dat het alleen maar lastiger wordt (grotere kinderen, grotere problemen) maar op een of andere manier denk ik daar beter mee om te kunnen gaan😂👍

Je moeder heeft gelijk. Een dreumesdriftbui en dingen uitproberen is a walk in the park. Met 4 gaan ze terugpraten en worden het kleine gewetenloze draakjes.
Gewoon lekker afmatten, veel naar buiten, fysiek bezig zijn en soms moet je nu eenmaal dingen doen dus dan kan ze niet om je heen hangen.

Het kan helpen om net wat meer aansluiting te zoeken bij haar fase en de daarbij horende behoeften. 
Dat geeft een andere kijk op ‘dingen doen die niet mogen’ bijv. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk en zorg voor weinig gelegenheid om dingen te doen die niet mogen. Kinderen hier hadden op die leeftijd eigen keukenla die vol zat met allerlei veilige keukenfrutsels. Vonden  ze geweldig. 
Voor speelgoed is ze te jong. Ze moet juist het gewone leven nu ontdekken, moet alles uitproberen. Bied het haar aan, dan heb je zelf meer vat op de vorm. 

Ik vond het ook pittig tussen 1 en 2 jaar. Wat hier hielp was structuur, alles aankondigen, doorspreken van nieuwe situaties. Na afloop dingen die we gedaan hadden nog even benoemen. Vooral dingen die indruk hadden gemaakt. Als ze over haar toeren was geraakt van zand tussen de tenen dan benoemde ik dat nog even.

Verder nam ik haar mee in alles wat ik deed en gaf haar zoveel mogelijk autonomie. Dus als ik de was deed mocht ze "helpen". Dat kwam op die leeftijd vooral neer op stoffen voelen. Idem voor schoonmaken, eten koken etc. Soms stuitte ze dan op een leuke activiteit bijvoorbeeld 1 voor 1 sperziebonen aangeven. Het duurt uiteraard op die manier allemaal veel langer, maar ik vond het wel gezellig en ze werd er heel vrolijk van. Als ze lag te slapen dan pakte ik even een moment voor mezelf. Als ze wakker was deed ik vooral het huishouden. En verder gingen we ook veel buitenspelen, met andere kinderen spelen of naar georganiseerde activiteiten zoals peuterzwemmen, peutermuziek of een speelgroep.

Veel naar buiten gaan. In de kinderwagen of het fietsstoeltje kunnen ze nergens heen. En dan een speeltuintjestocht maken.

Soms toch kort de kamer uit gaan ook al moet ze dan huilen zou ik ook doen. Dan kan ze wennen dat je weer terugkomt.

IdolizedMouse16

IdolizedMouse16

20-05-2023 om 12:01

Wacht maar tot ze 15 á 16 jaar zijn.

RoodCapje schreef op 20-05-2023 om 12:01:

Wacht maar tot ze 15 á 16 jaar zijn.

Zelf vond ik dat makkelijker. Het is maar net hoe je zelf bent en wat voor kinderen je hebt. 

Inky2000

Inky2000

20-05-2023 om 12:23 Topicstarter

RoodCapje schreef op 20-05-2023 om 12:01:

Wacht maar tot ze 15 á 16 jaar zijn.

Ja die hoor ik heel vaak inderdaad. Ik zal het nog wel zwaar krijgen😂😉

RoodCapje schreef op 20-05-2023 om 12:01:

Wacht maar tot ze 15 á 16 jaar zijn.

Lekkere post dit. 

Ik vond die plakfase, die bij ons kind echt heel lang duurde, onmenselijk benauwend en beklemmend. 

(Maar misschien komt dat omdat ik dagelijks met 15- en 16-jarigen werk, dan had ik en-en🤣)

Ik zie ouders (vooral moeders, helaas) ontzettend opknappen als t grut wat ouder is. 

Inky2000 schreef op 19-05-2023 om 23:58:

[..]

Zo voel ik het ook inderdaad. Pittig, heel afhankelijk nog van mij.

Mijn omgeving (moeder bijvoorbeeld) snapt mij niet en zegt dat het alleen maar lastiger wordt (grotere kinderen, grotere problemen) maar op een of andere manier denk ik daar beter mee om te kunnen gaan😂👍

Moeder natuur heeft het heerlijk zk geregeld dat de driftbuien zich ook gewoon opbouwen met de jaren 🤣. Kun je er geleidelijk aan wennen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.