Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Mama van knuffeltje

Mama van knuffeltje

23-09-2009 om 12:11

Lichtelijk over-sociaal zoontje

Mijn 3 jarige zoon is enorm sociaal en gek op andere kinderen. Altijd al geweest. Het is al een enorme vrijkous naar ons toe, maar dus ook naar kindjes. Zo ook op de PSZ.

Heel lief, maar ook lastig om hem af te leren niet aan kindjes te zitten. Hij aait ze over de wangen en armen onderwijl mompelend "wat is hij/zij lief", "kijk eens mam, wat een schatje". Is geen drama allemaal, maar niet ieder kindje vind dat prettig. Logisch. Dat moet hij leren respecteren. Plus ik wil ook niet dat hij aan hun gezichtjes zit. Je weet niet wat voor bacillen hij aan zijn handjes meedraagt na het spelen.

Uiteraard grijpen we in als we het zien en vertellen hem dat dit kindjes dit niet leuk vinden en dat het niet mag, maar het lijkt wel sterker dan hem. Heeft iemand de gouden tip om hem dit gedrag echt goed af te leren? Hij is gewoon zo enorm sociaal, ik wil dat wel temperen maar hij moet nog wel zichzelf kunnen blijven.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Rafelkap

Rafelkap

23-09-2009 om 17:40

Mijn eerste idee

Ik zou dit niet temperen, maar je kind wel leren goed te kijken naar het gezichtje van het kindje of het het nog leuk vindt. Dus als het andere kindje een 'wil niet' gezichtje trekt: zeggen tegen je kind: kijk! wil dit kindje een aai denk je? (kindje kan dan zelf zeggen: nee en ook leren dit te zeggen en jouw kindje kan leren te reageren op gevoelens)
En misschien een leuke pop kopen?
Volgens mij zo'n fase die vanzelf wel overgaat, andere kindjes moeten ook weer leren om nee te zeggen. Ik vind het heel lief!

moeder van meisje-af

moeder van meisje-af

23-09-2009 om 20:24

De andere kant van het verhaal..

Mijn jongste dochter haat het echt hartgrondig als er een kindje zomaar aan haar gezichtje komt!! Op het kdv gaat ze deze kids ook helemaal uit de weg (er blijven nog genoeg over om te spelen hoor,), ze is er nogal gevoelig voor om als pop/ baby/aaiding behandeld te worden; en ik merk bij mezelf ook ergernis over kinderen die zo naar mijn kind(eren) of mij doen; het is alsof mijn persoonlijke ruimte en mijzelf als ander levend mens niet gerespecteerd wordt - je hoort het, het zit hier in de genen
Ik zie ook weinig sociaals aan het gedrag, de aaier trekt zich tenslotte net zo weinig aan aan de ander als een kind dat meteen een mep geeft aan een ander. De bedoeling is natuurlijk dat de aaier iets liefs vindt- en dat is toch iets anders dan lief doen..

Rafelkap

Rafelkap

24-09-2009 om 07:24

Volwassen mens

Dat is dan ook precies wat zulke knuffelkinderen moeten leren: de grenzen van anderen te respecteren. Als jouw kind Knuffeltje uit de weg gaat leert Knuffeltje het op den duur ook. Moeder van Knuffeltje kan leren deze negatieve signalen te interpreteren en hem bijvoorbeeld een pop/knuffel te geven die altijd wel wil knuffelen. Ik vindt meppen en aaien toch wel twee verschillende dingen, knuffeltje is niet agressief en dit is gewoon een peuterfase.
Ik vind ook dat je peuters niet met volwassenen moet vergelijken, als je een peuter als volwassen mens ziet is het griezelig ja.

Maar toch, maar toch

Mijn dochters (tweeling) zijn nu 6,5 maar hebben de kleuterklassen bij een jongetje gezeten dat wat wegheeft van knuffeltje. Ik kon zelf een lichte irritatie niet onderdrukken. Mijn dochters zijn klein van stuk en ja, best lief en schattig, maar dat constante ge-aai en gewriemel, ik werd er plaatsvervangend kregelig van
Het is een aardig joch, maar toen hij ook bij mijn jongste zoon begon te aaien en die daar niet van gediend bleek, heb ik hem wel gevraagd het niet meer te doen. TJa, nu vind hij mij niet zo leuk meer maar probeert zoon toch te aaien als hij de kans krijgt.

Wat probeer ik eigenlijk te zeggen? Hmmm, eigenlijk dat ongevraagd aaien, hoe lief bedoeld ook, toch een inbreuk op iemands 'ruimte' is, en dat het een stuk lastiger is om iemand die lief doet terecht te wijzen, dan iemand die duwt of trekt. Mijn dochters trokken zich er niet veel van aan, maar ik hoorde wel van ze dat ze probeerden bij hem uit de buurt te blijven en dat dat lastig is als hij dan steeds achter je aan komt.

Kortom, ik zou mijn kinderen leren dat ze dat niet moeten doen. Knuffelen en aaien kun je bij vriendjes doen die dat zelf leuk/fijn vinden en verder niet.

Knuffeltje is natuurlijk nog jong, dus ik zou er niet zo'n punt van maken, maar je kunt natuurlijk wel beginnen met hem respect voor persoonlijke ruimte aan te leren.

Jons

Rafelkap

Rafelkap

24-09-2009 om 10:10

Jons

Tuurlijk, moeder van Knuffeltje moet leren dat niet te doen als het ongewenst is, maar jij kan ook je kinderen leren om te zeggen als ze niet geknuffeld willen worden.

Rafelkap

haha, dat heb ik ze echt wel geleerd, hoor. Maar naast het feit dat dit jongetje aanhankelijk is, is hij ook hardleers. Ik had hem zelf gevraagd niet meer mijn zoontje aan te raken, dat bleef hij ook doen als hij dacht dat ik het niet zag. Zo ook mijn meiden, hij liep (loopt soms nog) achter ze aan, wat heb je mooie haren, aai, aai. Ze zeggen dan wel 'ho stop, dat wil ik niet' (is de stop-kreet van deze school), maar hij trekt zich er hooguit heel tijdelijk iets van aan.

Jons

Reactie

Ik heb even het draadje gelezen en wil ook mijn reactie geven.

In dit geval is het gewoon heel jammer dat wij (als lezers) de situatie totaal niet kunnen inschatten. Mama van Knuffeltje probeert het zo goed mogelijk uit te leggen, maar dit soort dingen zijn bijna niet uit te leggen. En waarom dan, hoor ik jullie denken. Bijna iedereen kent wel een kindje dat erg knuffelig is en dan vergelijk je het zoontje in gedachten als snel met die van Knuffeltje.

Ik zou als moeder van knuffeltje gewoon heel blij zijn met zo'n sociaal zoontje. Ik vond de oplossing van Rafelkap wel erg goed. Het gaat hier natuurlijk om een ventje van 3 jaar, dus dit valt prima te leren.

Mijn tweeling deelt (en ontvangt) op de creche vaak spontaan kusje bij het weggaan. Ik vind dat geweldig om te zien en te horen. Een heel stuk leuker dat te horen dat mijn dochter heeft gebeten of is gebeten.

Mama van knuffeltje. Trek het je niet teveel aan. Probeer de tip van rafelkap en dan komt het vast helemaal voor elkaar. Zo te horen is het gewoon een heel lief ventje.

Greetz
Mariska

buzz

buzz

24-09-2009 om 11:57

Hier ook

een meisje van 2 en 3 maanden die graag knuffelt.
Nu heeft ze af en toe een duw gehad op de peuterspeelzaal door kinderen die er niet van gerdient waren.
In de speeltuin oefen ik.
Kinderen in kinderwagens waar de mama bij is zeg ik, kijken mag aaien moet je eerst aan de mama vragen.
Kindjes die lopen, kindje lief.
Dan roep ik al, eerst vragen.
Dan zecht ze aaien mag?
Lukt vrij snel een kleintje dat te leren, als je tenmiste het geduld hebt het eerst 100 keer te herhalen.
(niet dat het nu altijd goed gaat hoor maar meestal wel.)

Mama van knuffeltje

Joh, als jouw jochie niet zo opdringerig is en hij weet wanneer hij moet stoppen, is er toch ook niets aan de hand? Het is meer dat ik een waarschuwing wilde geven dat als dat gedrag niet ophoudt als hij groter wordt en hij zijn/andermans grenzen niet kent, het wel vervelend wordt, hoe lief bedoeld ook.

Mijn jongste joch is ook sociaal en aanhankelijk, kust zijn peuterjuffen bij het afscheid en dat is welgemeend. Niets mis mee. Zolang hij ook signalen kan inschatten (desnoods na uitleg) dat iemand het niet op prijs stelt.

Volwassenen zullen heus niet zo snel vijandig gaan doen, als jij nu schijnt te denken. Mijn korte lontje, waaruit zou dat blijken? Dat ik jongetje vroeg het niet te doen? Het gegeven dat ik er wat kregelig van word? Dat uit ik niet naar jongetje, hoor! Dat is intern .

Als jouw knuffeltje het zo netjes doet, houwen zo toch? Maar je geeft zelf aan dat hij het af moet leren, dat lijkt mij ook. Dat hoeft niet hardhandig. Gewoon blijven vertellen en uitleggen en grenzen aangeven; dit wel, dat niet, etc.
Komt vast goed!

Jons

Sociaal?

Ik verbaas me wel een beetje over de term sociaal! Sociaal vind ik kinderen die leuk met elkaar spelen, kunnen delen enz, maar niet aan andere kinderen zitten of aaien.

Trouwens waar ik aan dacht toen ik dit las was dat hij misschien dingen van zijn omgeving overneemt? Wordt hij regelmatig geaaid terwijl een volwassene vertederd naar hem kijkt en zegt ahhh, wat schattig.
Ik weet niet hoor, maar dit lijkt me nauw nal niet iest wat een 3-jarige zelf verzint. Maar ik kan het mishebben.
Maar goed, zolang hij ophoudt als andere kinderen laten blijken dat ze het niet fijn vinden zou ik er niet een erg groot probleem van maken. Alhoewel ik wel vind dat hij moet leren dat het beter is om niet zo maar aan andere mensen te komen. Maar goed, hij is pas 3.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

24-09-2009 om 20:27

Mama van knuffeltje

"Waar we komen word er vrijwel altijd vertederd gereageerd en vaak krijgt hij zelfs van volkomen vreemden een aai over de bol, dit gaat zelfs zo in de supermarkt. We zijn het gewend, dit is al zo sinds hij een baby is. Wellicht dat hij het zo opgepikt heeft?"
Als vreemden aan je kind zaten te plukken, had jij dan ook niet het gevoel dat ze te dichtbij kwamen? Want ik ben hier dus wel erg stellig in. Iedereen blijft in eerste instantie gewoon van mijn kinderen af. Mijn jongste zit nog in de kinderwagen, is ook erg schattig en er zijn vooral op het schoolplein altijd wel kleine broertjes en zusjes die dan even willen aaien. En dat wil ik dus ook niet. En als moeder dan niet ingrijpt doe ik dat zelf. Want ik vind echt dat kinderen moeten leren van elkaar af te blijven of iig moeten leren dat nee nee is. En op de leeftijd van jouw zoon mag hij dat ook wel weten inmiddels.

Dendy

Asa Torell

Asa Torell

24-09-2009 om 20:53

Bespreken met leiding psz

Hier op de creche was ook een kindje wat mijn dochter lief vond en dat uitte door haar te knuffelen of soms echt vast te pakken. Dochter vond het vreselijk en ging al gillen zodra ze hem zag. De leiding van het kdv heeft het heel goed opgepakt, steeds heel erg opgelet om te voorkomen dat het weer gebeurde en het kind (net 2) uitgelegd dat zoiets niet fijn is. Na een paar dagen had het al resultaat en nu gaat het prima tussen dochter en dat kindje.
Dus misschien kunnen ze dat op de psz ook met jouw zoontje doen? Er een tijdje heel goed op letten? Daar gebeurt het waarschijnlijk het vaakst dus dan leert hij het vast ook het snelst.

moeder van meisje af

moeder van meisje af

24-09-2009 om 20:55

Mag ergeren aan peutergedrag niet meer?

Mag ik me niet ergeren aan peutergedrag? Waarom niet, het gaat erom hoe ik met mijn ergenis omga. Ik leer mijn jongste om nee te zeggen tegen ongewenst aai-gedrag - en ik ben hartstikke blij dat de moeder van over sociaal knuffeltje hem laat stoppen met ongewenst gedrag, en dat hij het nog doet ook, vind ik natuurlijk super! Ga zo door! Mijn inhoudelijke reactie is gewoon de andere kant van het overaaien verhaal; mijn dochter is zeer klein van stuk, wordt te pas en te onpas opgetild en geaaid door andere kinderen, en dat lievige gedrag is voor haar net zo erg als een duw of een trap- dat zegt ze zelf (ja, ze kan erg goed praten voor haar 2 jarige leeftijd). De ergenis zit hem dus niet in het peuter- zijn van het kind, maar in het storende gedrag.

Kiki

Kiki

24-09-2009 om 21:09

Misschien zou ik het niet zo heftig stellen als moeder van ...

maar als moeder van een kleine zeer extraverde, blonde krullenbol met donkere ogen snap ik de emoties ook wel.

Mijn zoontje wordt ook voortdurend geaaid, geknuffeld en opgetild. Hij vindt het geweldig al die aandacht, hij zoekt het ook echt op.
Maar het kan best irritant zijn en als moeder mag je daar best alert op zijn. Maar volgens mij is mamma van knuffeltje dat ook.

Wij kennen ook een kindje die hem de hele tijd wil knuffelen, dat doet hij dan door boven op mijn zoontje te springen en hem in een soort van houtgreep te nemen.
Vast heel lief bedoeld, maar ik ben dan altijd weer blij dat de moeder hem van mijn zoontje plukt.

eva67

eva67

25-09-2009 om 09:05

Ergeren

Hoi knuffelmoeder,
Volgens mij geeft dit forum precies weer dat er net zoveel smaken, meningen, gevoelens en standpunten zijn als er mensen zijn. En kinderen zijn ook mensen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik, net als dat ik sommige volwassenen wel of niet aardig vind, kinderen al vanaf zeer jonge leeftijd wel of niet leuk kan vinden. Hoe 'pukkies' dat dan nog zijn. So what?

Ergeren

Ik erger me ook wel eens aan gedrag van 2 of 3 jarigen (inclusief dat van mijn eigen kind). Gegil, driftbuien, met eten gooien, slaan. Ik vind dat ergerlijk gedrag, ook al hoort het nog zo bij peuters. Wil niet zeggen dat ik het kind in kwestie niet leuk vind.
Is toch niks engs aan?

peper

peper

25-09-2009 om 13:51

Verschil

Moeder van meisje af: "..ik merk bij mezelf ook ergernis over kinderen die zo naar mijn kind(eren) of mij doen".
Sharon::"Ik erger me ook wel eens aan gedrag van 2 of 3 jarige (...)".
Fundamenteel verschil: de een ergert zich aan het kind, de ander aan het GEDRAG van het kind. En daar is inderdaad niks engs aan, maar om je als volwassenen te ergeren aan een (misschien wat al te enthousiast maar tevens nog puur) knuffelige peuter..Dubieus hoor. Toen mijn jongste een baby was en een kindje vrij woest in zijn kinderwagentje begon te graaien terwijl de moeder niet ingreep...Daar ergerde ik me aan. Aan het gedrag van de moeder welteverstaan.
Groet, peper

Peper

En toch kan ik me bij zoiets als wat jij omschrijft dan ook aan het kind zelf ergeren (aan het gedrag dan hè).

zon

zon

25-09-2009 om 15:39

Eng? dubieus?

Ik snap niet zo goed waarom het eng of dubieus is je te storen aan het gedrag van een 2 of 3 jarige.
Ik stoor me regelmatig aan het gedrag van mijn eigen 2 of 3 jarige en ook wel eens aan dat van andere peuters. Al zijn ze nog zo klein ze hoeven toch niet alleen maar schattig gevonden te worden?
En wat de vraag betreft. Ik vind dit lief maar soms ook wel storend omdat er best veel kinderen zijn die dit niet prettig vinden. Ook tussen alleen 2 en 3 jarige kan dit gedrag storend zijn, zoals zoveel gedrag storend is. Een schreeuwende 2-jarige is op dat moment ook storend bezig. Het is niet erg en hoort bij leeftijd maar moet wel goed begeleid worden zoals je bijna alles nog moet begeleiden op die leeftijd.
Als mijn eigen dochters in een knuffelige bui zijn leg ik ze altijd uit dat niet alle kinderen dat fijn vinden, dat ze moeten kijken naar de reactie en gezichtsuitdrukking van het kind. Zodra ze denken dat een kind het niet leuk vindt moeten ze stoppen. Bij twijfel kunnen ze ook vragen of het kind het wel leuk vindt. Tevens leer ik mijn eigen kinderen het aan te geven als ze het niet prettig vinden en leer ik andere kinderen als ik zie dat mijn dochters ze knuffelen terwijl ze het niet prettig vinden ook om er iets van te zeggen.

peper

peper

25-09-2009 om 16:06

Ach

hou toch op zeg. Ten eerste geeft knuffeltjes mama zelf al aan dat ze de rem erop wil zetten en zoontje echt niet "alleen maar" schattig vindt.
Ze vraagt hier simpel wat advies over hoe dat het beste aan te pakken en krijgt vervolgens kinderachtige (ja, dat meen ik) volwassenen over zich heen die zich ergeren of storen aan peuters. Get over yourselves! En dan een beetje belerend gaan doen over dat het toch Echt Aangepakt moet worden omdat het zo Naar is voor kindjeslief. Ze worden niet in elkaar gemept!
Ik vond het ook niet bepaald leuk toen dat jochie in mijn kinderwagen graaide. Maar a/was hij als peuter veel groter dan mijn baby en was ik dus bezorgd dat hij hem pijn zou doen (graaien is immers geen knuffelen) en b/ ik nam het op dat moment toch niet hem, maar moeder kwalijk: van haar leert hij immers wat kan en wat niet.
Naast alle andere ergernissen des levens je ook nog eens storen aan peuters...vermoeiend hoor.

zon

zon

25-09-2009 om 20:09

Peper, wat een overdreven reactie

Jemig wat een overdreven reactie. Jij bent degene die er iets veel groters van maakt dan dat het is.
Sommige ouders zeggen dat het geen enkel probleem is en mama van knuffeltje er weinig aan hoeft te doen, vervolgens zijn er andere ouders die opmerken dat het voor sommige andere kinderen wel als erg vervelend kan worden ervaren dus dat het wel zinnig is om dit aan te pakken (zoals mama van knuffeltje al van plan was) en dan komen er fanatieke reacties omdat men zich kan storen aan gedrag van een peuter. Dit wordt zelfs eng en dubieus genoemd. Alsof peuters nooit storend gedrag vertonen of alsof peuters wel storend gedrag vertonen maar je je er niet aan mag ergeren.
Ik snap niet waarom je zo fanatiek reageert en er zo'n punt van maakt. Het is maar een klein iets hoor.

peper

peper

25-09-2009 om 20:23

Tja

de pot verwijt de ketel zullen we maar zeggen...Kijk voor de grap eens hoe vaak je het woord "storend" in je vorige post hebt gebruikt. Zoals ik al zei: heel vermoeiend.
Maar goed, gezien je felheid heb ik kennelijk een gevoelige snaar geraakt..

moeder van meisje-af

moeder van meisje-af

26-09-2009 om 20:31

Het gedrag, niet het kind

feit 1Ik heb moeder van knuffeltje een compliment gegeven voor het optreden tegen het storende gedrag van haar kind. Dus ik ben het daar met haar eens.
feit 2 Ik heb de , wat zij noemt ' over sociale ' kant van het gedrag van haar 2 jarige herkend en daar verder mijn reactie aantoegevoegd- en die reactie bevestgd alleen maar wat moeder van knuffeltje precies goed in de gaten had, nl dat over sociaal gedrag niet aangenaam is voor sommige kids. Dus daar zijn we het gewoon mee eens.
feit 3 Moeder van knuffeltje raakt ietwat van slag van de felheid van ergenis waarmee ik over sociaal aai gedrag afkeur; hoe ik dat toch kan doen, het zijn maar kleine kinderen, ze ziet het maar een paar minuten, etc. Nu heb ik al eerder gezegd, ik erger me aan het gedrag, niet het kind, En ik kom het gedrag echt niet een paar minuten tegen, maar op een open speeluurtje, of een koffieochtend kan ik het ook wat langer meemaken- voordat de andere moeder of ik ingrijpt- dat is toch ook wat we allemaal willen? Er is dus geen vraag over of het gedrag niet mag, dat mag volgens niemand, maar mogen we als ouders een enige ergenis op internet erover spuien? Dat is trouwens heel wat anders dan deze ergenis op de aaier overbrengen!! Dat doe ik bewust niet, alleen maak ik wel duidelijk dat het niet mag, en in stilte denk ik " waarom altijd bij mijn kind", en gelukkig is er dan een forum van ouders waar ik mijn kant van het verhaal eens kwijt kan. Heerlijk!

Massi Nissa

Massi Nissa

26-09-2009 om 20:56

Hier ook een aaibaar kind

Ik moest vandaag erg aan dit draadje denken. Dochter komt bijna dagelijks in een speeltuin hier in de wijk. Sinds kort loopt hier ook bijna dagelijks een jongetje van twee rond. Laten we hem Otje noemen. Otje heeft vanaf zijn eerste dag in de speeltuin een oogje op mijn dochter. Sterker nog, hij loopt haar overal achterna, botst het liefst met fiets of kruiwagen tegen haar aan en rukt alles uit haar handen. Vandaag ging hij dermate volhardend aan haar broek hangen dat de achterzak eraf scheurde. De moeder van Otje doet haar best (samen met mij) om deze onbeantwoorde liefde in goede banen te leiden, maar we boeken weinig succes.
Otje bedoelt het echt niet kwaad. Ik kan dat aan zijn verliefde oogjes zien. Zijn hele koppie licht op als dochter de speeltuin in komt. Dochter daarentegen begint gedrag te vertonen dat ik niet van haar ken: aan mijn broekspijpen hangen, jammeren zodra Otje bij haar in de buurt komt en zelfs in bed nog mopperen over Otje ("stout jongetje, blijf af," mompelt ze dan in zichzelf, en "mag niet mij aanraken"). Ik vind het onderhand zo vervelend worden dat ik steeds vaker omrijd om een andere (veel minder leuke) speeltuin te bezoeken met dochter. Moeder van Otje doet haar best, maar heeft geen invloed op haar enthousiaste zoontje. Ik kon het me ineens goed voorstellen dat moeder van meisje-af er wel eens wanhopig van wordt.
Aan de andere kant, eigenlijk zit de mama van knuffeltje met hetzelfde dilemma als de moeder van Otje. De jochies bedoelen het zonder meer lief en zijn nog ontzettend jong. Ik zou zo snel ook niet weten wat je eraan kunt doen, anders dan blijven herhalen en weghalen.
Groetjes
Massi

Asa Torell

Asa Torell

27-09-2009 om 22:39

Massi

Helemaal zoals dat hier dus ook ging met het jongetje van het kdv! Inclusief het plotseling veel aanhankelijker gedrag van dochter en de hardhandige 'liefdesuitingen'. Maar gelukkig lijkt het kwartje bij hem echt gevallen te zijn dankzij steeds erbovenop zitten van de leiding... jammer dat dat jullie niet lukt. Wie weet kan ik nog eens vragen hoe ze het precies gedaan hebben, en kijken of jij daar nog wat aan hebt.

*bella*

*bella*

28-09-2009 om 12:23

Stoort mij ook

Ik zag het op de psz ook weleens. Eenmaal vond ik het vrij extreem, een jochie ontfermde zich over mijn dochtertje, op een zeer ´liefdevolle´ manier. Dochter van mij was nog geen twee, en kon echt nog geen nee zeggen. Nu is dat voor ons net zo goed een leerpunt natuurlijk. Maar feit is wel dat dochter ook erg graag aardig wil doen en een ander niet graag afwijst.
En dat is natuurlijk extra lastig als het ook nog eens zo ´lief bedoeld is´. Mijn dochter heeft er echt geen moeite mee om voor zichzelf op te komen als een kind haar een mep verkoopt. Maar dat ís ook gewoon minder moeilijk.
Terwijl het voor mij overduidelijk was dat ze dit NIET wilde. Ik zag haar gezichtje helemaal betrekken. De juffen zagen ook dit tafereel, en waren helemaal vertederd. Oh zo lief!! Haar gezichtje zagen ze dus blijkbaar niet zo goed.
Waarmee ik maar wil zeggen dat je wat mij betreft best voorzichtig mag zijn dit gedrag sociaal te noemen. Het is maar de vraag of het zo sociaal is. Zolang je het sociaal noemt ben je misschien ook niet zo duidelijk naar je kind; dit is gedrag dat niet kan. (in mijn ogen dan, maar ben me dus bewust dat veel mensen het erg lief vinden...

peper

peper

28-09-2009 om 14:19

Eindelijk

wat meer nuancering in waarom knuffelig gedrag voor de "ontvangende" peuter vervelend kan zijn.
Het ging er mij in deze draad helemaal niet om dat dat aspect niet aan bod zou mogen komen. Maar een moeder van een (over)knuffelig mannetje die duidelijk heel veel van hem houdt en hier gewoon om wat hulp vraagt, verdient niet een reactie als "Mijn jongste dochter haat het echt hartgrondig... Op het kdv gaat ze deze kids ook helemaal uit de weg (er blijven nog genoeg over om te spelen hoor,)... ik merk bij mezelf ook ergernis over kinderen die zo naar mijn kind(eren) of mij doen..etc" (moeder van meisje-af) . Onnodig kwetsend. Als je het zo "heerlijk" vindt om je ergernis over knuffelige peuters te kunnen spuien waarom dan niet een eigen draadje gestart? En by the way, je bewering "Er is dus geen vraag over of het gedrag niet mag, dat mag volgens niemand" is nergens op gebaseerd.
Ik kan me daarentegen zeker iets voorstellen bij wat bella schrijft:"...het voor mij overduidelijk was dat ze dit NIET wilde. Ik zag haar gezichtje helemaal betrekken. De juffen zagen ook dit tafereel, en waren helemaal vertederd. Oh zo lief!! Haar gezichtje zagen ze dus blijkbaar niet zo goed." Je dochtertje voelde zich onprettig en dat hadden de juffen moeten inderdaad oppikken.
Groet, peper

peper

peper

28-09-2009 om 14:21

...inderdaad moeten oppikken

Massi Nissa

Massi Nissa

28-09-2009 om 20:50

Asa

Ben eigenlijk wel benieuwd naar de aanpak op het kdv. Vanmiddag dus weer gedoe tussen die twee en dikke tranen van dochter. Maar misschien glimmert er al een zelfgekozen oplossing aan de horizon, want dochter hield ineens op met snotteren en kondigde aan dat ze 'met de grote meisjes' ging spelen. En beende weg naar het grote-meiden-hoekje in de speeltuin, waar ze hartelijk welkom was om te kijken naar het spel van Hele Grote Meisjes.
Groetjes
Massi

Asa Torell

Asa Torell

30-09-2009 om 20:33

Massi

Ik heb het nagevraagd bij het kdv maar ze doen eigenlijk niet echt iets bijzonders. Wat ze doen: elke keer dat er iets gebeurt uitleggen dat het andere kind dat niet leuk vindt, dat het pijn doet etc. De kinderen meestal dan eventjes uit elkaar halen en afleiden. En dit steeds opnieuw, en elke keer maar blijven uitleggen dat het niet leuk is. Dus precies wat jullie ook al doen volgens mij.
Mocht het heel duidelijk boze opzet blijken te zijn of worden, dan wordt er wel even gestraft (= op 'stoute plek' gezet) maar dat was eigenlijk meestal niet het geval.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.