Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Berber.

Berber.

19-08-2011 om 17:51

Na de derde verjaardag

Even een geheel onzinnig bericht maar ik vroeg me af... Hebben jullie dat nou ook? Dat na de derde verjaardag van je kind de ontwikkeling opeens zo snel lijkt te gaan? Misschien let ik er wat extra op vanwege een lastige start maar mijn tweeling is nu 3 jr en 3 mndn en ik vind ze de laatste tijd opeens zo "groot". Hele gesprekken voer ik met ze en zij met anderen, van alles doen ze zelf, zindelijkheidstraining, échte bedden etc, etc. Bij mijn oudste had ik het trouwens ook. Opeens zijn het zulke echte mensen (bij wijze van spreken, natuurlijk) en wordt de wereld zoveel groter voor ze.

Ik vind het geweldig, ik geniet van deze fase, maar ik ben dan ook totaal geen "babymoeder". Hoe ervaren jullie dit?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Biene M.

Biene M.

20-08-2011 om 07:55

Ik vind onze driejarige inmiddels wel erg groot, maar ik kan me hem nog niet op school voorstellen. Hij leert wel van alles (ingewikkelde bouwwerken maken met duplo, letters herkennen, hoe de onderdelen van een kasteel heten, wat een radiotelescoop is en de namen van de planeten) maar weigert zichzelf aan- of uit te kleden, is nog lang niet zindelijk, loopt nog steeds weg en hoewel hij hele verhalen houdt (over prinsessen en kastelen, raketten en ruimtepakken, leeuwen, draken en dinosaurussen) kan ik niet zeggen dat je gesprekken met hem kunt voeren.

liora

liora

20-08-2011 om 08:18

Grappig

Ik zie mijn 2-jarige al helemaal op school.

Biene M.

Biene M.

20-08-2011 om 08:43

Tja

Lijmen, knippen, tekenen en puzzelen gebeuren hier ook helemaal niet hoor. En tegen een bal schoppen trouwens ook niet. We gaan wel veel naar buiten, maar daar zit hij het liefst op zijn loopfiets en is verder met van alles en nog wat bezig in de speeltuin.

Die sociaal-emotionele ontwikkeling is hier geloof ik nogal blijven steken. Maar goed, inmiddels hebben we ook hulp ingeschakeld om te kijken of we daar wat aan kunnen doen.

Biene M.

Biene M.

20-08-2011 om 09:34

Hulp en vergelijken

We zijn via het CB bij een pedagogisch hulpverlener. Daar zijn we nu één keer geweest en ik heb geen hooggespannen verwachtingen van haar, maar we kijken het maar even aan. Ondertussen gaan we volgende week ook weer naar de KNO-arts vanwege de mogelijkheid dat de enorme keelamandelen effect hebben op de slaapkwaliteit en dat vermoeidheid het gedrag negatief beïnvloedt.

Als noch het verwijderen van de keelamandelen noch de pedagogische hulp veel zoden aan de dijk zet, denk ik erover het VTO-team in te schakelen, maar zo ver zijn we nog niet.

Mijn kinderen laten zich trouwens ook niet met elkaar vergelijken, die bewandelen duidelijk elk hun eigen pad in elk aspect waarin ze zich ontwikkelen.

Sascha2

Sascha2

20-08-2011 om 09:46

Herkenbaar

Bij mijn oudste drie was er binnen een paar weken na de derde verjaardag een flinke omslag. Zowel in gedrag als in ontwikkeling. Ineens zaten ze in een racebaan. Mijn derde is het laatste half jaar zo ontzettend gegroeid in haar ontwikkelingen. Daar wijt ik haar dwarse gedrag weleens aan, het gaat erg vlug allemaal. Wat dat betreft had ik haar graag nu al naar school laten gaan, maar helaas ze moet nog een half jaar wachten. Bij mijn tweede was dat anders. Haar gedrag veranderde ook kort na haar derde verjaardag, maar qua ontwikkeling deed zij het heel rustig aan. Ze taalde niet naar school en toen ze daar wel heen moest, vond ze het maar niets.
En nu is het wachten op hoe de jongste zal ontwikkelen. Vooralsnog doet ze niet onder voor de derde, dat belooft dus wat .

Sascha2

Sascha2

20-08-2011 om 09:48

Biene

Het verwijderen van de keelamandelen bij de tweede heeft onwijs veel verschil gemaakt, ook gedrags- en ontwikkelingstechnisch. Geen garantie voor je zoon, maar ik hoop zo dat het hem ook zal helpen. Fijn dat de hulp is ingeschakeld en ik hoop dat je er toch een beter gevoel kunt krijgen. En abders gauw een ander!

Sascha2

Sascha2

20-08-2011 om 09:51

Berber

Fijn dat de nieuwe fysiotherapeut al snel veranderingen teweeg heeft gebracht.

Massi Nissa

Massi Nissa

20-08-2011 om 21:33

Biene

Ik hoop ook heel erg met je mee dat Izar, Sascha en Berber gelijk krijgen. Hoe jonger het kind, hoe meer je in het duister tast bij bijzonder gedrag (ik weet al niet goed wat nu wel en niet 'normaal' is bij kleine kinderen). Zit er bij jouw zoon ook niet een component verveling bij? Hij is toch al een tijdje drie? Misschien is hij aan school toe?
En verder heb ik mijn dochter nog nooit zo drakerig meegemaakt als sinds de geboorte van onze zoon. Het neemt ook niet echt af, ze is gewoon veel dwarser, probeert telkens weer alles uit. Het is een monstertje bij tijd en wijlen. Ik word soms echt waanzinnig boos en sta dan letterlijk met gebalde vuisten, kromme tenen en strakke kaken mezelf tegen te houden. Vreselijk. En even later is het ineens weer even mijn 'oude' dochter en zou je haar opeten. Ik hoop maar dat het een fase is en dat dit niet ineens haar 'ware karakter' is wat zich doet gelden.
Tja, de bovenstaande posting ontspoorde dus totaal en kwam tot stilstand tegen de Klaagmuur. Wat ik dus in beginsel meende te willen zeggen: is zijn gedrag veranderd sinds de geboorte van een bijzonder schattige concurrente?
Groetjes

Massi

Biene M.

Biene M.

21-08-2011 om 07:47

Sorry en bedankt

Sorry Berber, ben ik helemaal met je draadje aan de haal gegaan, en het was zo'n leuke vraag.

En iedereen bedankt, ik hoop natuurlijk heel hard dat het verwijderen van de keelamandelen hier minstens tot opmerkelijke gedragsverandering leidt en door jullie berichten lijkt dat weer iets waarschijnlijker.

Verder vind ik sommige dingen bij onze zoon sinds zijn babytijd al apart, maar hij is natuurlijk een jongetje en ik ben vooral meisjes gewend, dus ik weet nooit goed hoe ik het moet plaatsen. Het verschil met zijn zussen is enorm. En zijn gedrag is absoluut achteruit gegaan sinds de komst van de bevallige miniBiene, wat natuurlijk helemaal niet vreemd is. Na de eerste enorme achteruitgang is het ook wel weer iets vooruit gegaan trouwens, alleen niet genoeg.

Al een hele tijd vragen we ons af aan welke kant we zitten van de scheidslijn tussen normaal en niet normaal, of tussen komt-wel-goed en daar-moet-je-wat-aan-doen. Als die amandelen eruit zijn zal hij niet opeens een gedweeë puzzelaar zijn die om 18.30 vraagt of hij naar bed mag, maar ik hoop dat we dan weer aan de goede kant van de lijn zitten.

O Massi, er moet juist nog veel gebeuren voordat hij naar school kan. We overwegen zelfs te kijken of hij voor het komende halfjaar naast de drie dagen crèche ook naar de peuterspeelzaal kan, in de hoop dat ze hem daar wel weten te verleiden tot tekenen en knippen en niet meer te brullen. En dan heb ik het nog niet eens over zelf aan- en uitkleden en zindelijk worden. Dat laatste wordt trouwens ook lastig zolang hij zijn ontlasting blijft ophouden, hij zit nu al een half jaar aan de laxantia, maar dat heeft nog niet genoeg zoden aan de dijk gezet.

Massi Nissa

Massi Nissa

21-08-2011 om 09:30

Knippen en tekenen

Volgens mij zijn knippen en tekenen niet bepaald vaardigheden die je onder de knie moet hebben voor je naar groep 1 mag. Bij mijn dochter in groep 1 stroomden kindjes in die nog niet veel anders konden dan ontroostbaar "Anne! Anne!" brullen (mama in het Turks) en binnen een paar maanden waren ze onherkenbaar - echte kleuters. Ook zindelijk worden kinderen in mijn omgeving vaak net op de valreep voor ze naar school moeten. En kleuterjuffen zijn wel wat gewend, hoor. Bovendien zorgt peer pressure ook nog voor bijdraaien (als alle kindjes het doen, is de kans groter dat jouw zoon het ook gaat doen).
En dat jongens anders zijn dan meiden, hoor ik van ongeveer iedereen. De meningen zijn alleen verdeeld of jongens nu makkelijker of moeilijker zijn .
Groetjes
Massi

Massi Nissa

Massi Nissa

21-08-2011 om 09:36

En brullen

Dochter is altijd al een enorme dramakoningin geweest en dat is ze nog. Bij het minste geringste gaat die kraan open en vergaat de wereld. Ook dat lijkt me dus geen criterium.
Ik begrijp het zo goed, die onzekerheid die je voelt: valt dit nu binnen 'normaal peutergedrag' of niet meer? Ik hoop dat de combinatie amandelen eruit en een leuke therapeut zoden aan de dijk gaat zetten. Het is sowieso een ongelooflijk schattig jongetje, en ik heb zelf meegemaakt dat hij urenlang kan spelen zonder boze buien. Het zou best wel eens kunnen dat hij zich thuis negatiever manifesteert dan buitenshuis (is bij veel kinderen zo, ook bij onze dochter). Dat betekent dat het voor jullie ontzettend zwaar is, maar ook dat het misschien wel zal meevallen in groep 1. Houd moed.
Groetjes
Massi (wacht maar, wie weet wat onze zoon nog gaat worden met een jaar of drie, haha)

Sascha2

Sascha2

21-08-2011 om 11:24

Tja

Wat moet een kind kunnen als het vier jaar is? Wat mij betreft niet veel. Kunnen zitten is wel handig, daarna leren om te blijven zitten. Als ze het merendeel al kunnen, tja dan zitten ze weer niet op hun plek als ze naar school gaan . Ik herken jullie opmerkingen wel, ik had ze bij mijn tweede. Gevoelsmatig niet toe aan school, nuet zindelijk, redelijk onverstaanbare praat, stikeigenwiis ennstikverlegen. Zitten kon ze wel. En bij haar kwam het goed. De eerste tijd was het voor haar overweldigend. F is ook niet een kind dat nieuwsgierig naar nieuwe dingen reikt. Itt oudste, die overal voor te porren is en met vrolijk enthousiasme onbekende terreinen opduikt. F niet, die vond dat allemaal maar eng. Maar toen... Een ommekeer van jewelste. Blijkt ze nu het relkind van de klas te zijn geworden, het kind dat alles op stelten zet. Rare ontwikkeling, want dat lag totaal niet in de lijn der verwachtingen. Je weet niet hoe een kind zich zal manifesteren in de klas. Wat ik wel heb ontdekt is wat hierboven ook gezegd wordt (Massi of Berber, ben t efkes kwijt). Thuis zal je kind zich anders gedragen dan in een klas. Ook anders dan op het kdv.
Goed trouwens Biene, de psz. Ik heb er geen ervaring in, maar het lijkt mij een prima keuze om je zoon wat meer te laten leren/ondernemen. Ik hoop dat het hem helpt.
O ja, mijn tweede kon niet goed knippen, maar is dan ook uitgesproken linkshandig en had moeite met gewone scharen. Inmiddels helemaal onder de knie. Vervolgens werd kritisch opgemerkt dat ze de koprol niet kon maken. Het is niet snel goed hoor . Ook die kan ze inmiddels, maar ik ben wel benieuwd naar de eisen van vlgd schooljaar. Mijn advies: maak je niet druk om wat kleuters allemaal onder de knie moeten hebben. Er is geen toelatingsexamen, geen ballotagecommissie en kleuters verschillen allemaal als dag en nacht. De ontwikkeling van kleuters verloopt ontzettend grillig. Laat ze rustig vier jaar worden en laat ze los. Het komt echt goed. O ja, en nog een tip: als ze echt niet zindelijk zijn, leer ze dan op tijd zichzelf met een luier verschonen. Dat was hier een uitkomst.

Sascha2

Sascha2

21-08-2011 om 11:34

Jongens/meisjes

Er is zeer zeker een verschil. Mijn oudste is een jongen. Eentje die rustig gestart is, grenzen opzocht maar zich er meteen aan hield, nee roepen leerde hij pas rond zijn vierde. Alles ging gezellig rustig. Nu, manmanman! Nu is hij zes en een half en echt waar, ik erger me al zes weken aan zijn gedrag. Niet luisteren, grenzen verkennen en erover heen banjeren met een uitdagende blik, jokken, zin doordrammen etc. Ik herken hem niet. Komt vast wel goed als het schooljaar weer begint (nog 21 uur, jiehaa!!). Mijn dochters daarentegen volgen op het gebied van kont-tegen-de-krib een vergelijkbaar patroon. Al vroeg eigenwijs, grenzen opzoeken etc. Meer drammerig. En veel eerder neeroepend. Ha, de tweede deed dat rond haar derde verjaardag, de derde rond haar tweede en de jongste rond de tijd dat ze anderhalf is. Het zijn dramaqueens en hebben echte maniertjes. Kunnen stiekem zijn.
Of jongens leuker dan meisjes zijn of andersom weet ik niet. Mijn kinderen zijn sowieso de leukste . Ik vind het moeilijk te vergelijken omdat ze steeds in andere fases zitten, verschillend van leeftijd zijn en ook verschillende karakters hebben. Sommige dingen herken ik van een ouder kind, soms totaal niet. Het blijven interessante wezens .

Vic

Vic

21-08-2011 om 12:01

Jongens en meisjes

Ik heb alleen maar dochters, maar die zijn allebei zo verschillend. Oudste gedraagt zich al haar hele leven als een meisjemeisje, terwijl jongste heel veel gedrag vertoont dat volgens de boeken bij jongens hoort (klimmen, trial & error, verbaal niet sterk). Toen jongste op het punt stond naar groep 1 te gaan heb ik daar in Ouders en school nog een vraag over gesteld. Ik vroeg me af of ze daar wel aan toe was, vanwege haar vooral fysieke spel en het feit dat je nog geen normaal gesprek met haar kon voeren. Ze was nog echt een peutertje, hoewel ze soms toch best slim uit de hoek kon komen (letters en cijfers herkennen). Uiteindelijk ben ik in dat draadje wel gerust gesteld, en is het op school uiteindelijk ook wel goed gekomen. Van groep 1 kinderen wordt nog niet zoveel verwacht, ze mogen vooral veel leren en spelen. Jongste is nog steeds een heel ander geval dan haar oudere zus. Ze gaat morgen naar groep 3 en ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Lezen en rekenen kan ze al, maar verder is ze nog best wel een kleuter

Biene M.

Biene M.

21-08-2011 om 15:18

Berber

Niet doen hoor, ongemakkelijk voelen. Als er iemand blij mag zijn met wat er goed gaat, ben jij het wel

Biene M.

Biene M.

21-08-2011 om 15:32

Massi

Jeetje, één van de redenen dat ik deze basisschool heb uitgekozen is denk ik juist dat leerkrachten zich er níet bezig hoeven houden met het aanleren van basale omgangsvormen. Had bij nader inzien misschien beter een school in een minder welvarende wijk van het stadsdeel moeten zoeken

Mijn kinderen zijn niet erg gevoelig voor peer pressure. Oudste gelukkig niet: deed nooit mee met pesten en doet nu niet mee met roken en drinken. Maar zoon heeft het heel lang volgehouden als enige op de creche niet op het potje te gaan, geen pogingen te doen zich aan- of uit te kleden en niet in de slaapzaal te slapen. Het lijkt me fijn als hij op de basisschool gaat meedoen met de groep, maar ik durf er niet op te hopen.

Met brullen bedoel ik niet huilen, maar brullen, zoals een leeuw. Dan gaat hij ergens pal voor een ander kind staan en zet het op een brullen. Of hij brult ons in het gezicht bij het naar bed brengen. Om vervolgens sardonisch te lachen. Soms denk ik dat ik in The Exorcist beland ben.

Onzekerheid is misschien een wat eufemistische term voor wat we voelen, wanhoop komt denk ik dichter in de buurt. Het is waar, hij kan soms lang en lief alleen spelen, vooral als er veel nieuw speelgoed is of als we in de speeltuin zijn. Maar verder maken we, ook buitenshuis, dingen met hem mee waar we ons geen raad mee weten.

Sascha2

Sascha2

21-08-2011 om 19:47

Biene

Lieve Biene, wat een wanhoop lees ik in je bericht! He toch, wat verschrikkelijk naar voor jullie dat jullie je er geen raad mee weten. Dikke knuffel, ook vootr je kleine leeuw

Massi Nissa

Massi Nissa

21-08-2011 om 20:27

Biene

Knip en plak het berichtje van Sascha, wat ontzettend naar als je met de handen in het haar zit. En ook hier een dikke knuffel voor jou en je moeilijke, mooie mannetje.
Groetjes
Massi

Asa Torell

Asa Torell

21-08-2011 om 22:11

Tjeetje biene

Wat akelig, die zorgen! Ik had geen idee dat dat zo speelde. Ik hoop mee met de anderen dat er snel een verbetering mag optreden.

Asa Torell

Asa Torell

21-08-2011 om 22:18

Derde verjaardag

Hm, hier viel het rond die tijd vooral op dat dochter nog zo veel minder betrouwbaar was dan haar grote broer rond die leeftijd. Die laatste konden we met 2,5 al op vakantie een beetje 'los' laten en met dochter (nu net 4) kan dat pas sinds kort, zonder al te veel angst voor weglopen of vreemde gevaarlijke acties. Vorig jaar met de vakantie was dat dus juist wel een beetje een tegenvaller.
Daarnaast was het evengoed al een heel persoontje maar dat gevoel had ik bij haar dan weer al ongeveer vanaf dag 1 of in elk geval vanaf de eerste scherpe felle blik uit haar ogen na een dag of 3 .

Mariska

Mariska

21-08-2011 om 22:39

Biene

Uit nieuwsgierigheid naar de relatieproblemen van Ankie , ben ik sinds tijden weer op OO en toen besloot ik hier ook nog even te kijken en ik heb zojuist alle berichten gelezen... Goed dat je binnen afzienbare tijd een afspraak hebt bij de kno-arts. En die pedagogisch medewerker? Wat gaat die doen? Zit zij niet in het VTO team? Je zoektocht naar de juiste gebruiksaanwijzing en de onzekerheid of en wat er dan aan de hand is, dat is slopend... Als ik iets kan doen? X Maris

Tink

Tink

22-08-2011 om 00:00

Biene

Heb er verder weinig aan toe te voegen maar ik wilde je even sterkte wensen!

Tink

Tink

22-08-2011 om 00:03

En berber

Erg herkenbaar. Jongste grietje hier is bijna 3 jaar + 10 maanden en die is gróót aan het worden. Vandaag in de Efteling sprak mevrouw bij het zien van amper een maand geleden nog enge draken en heksen in het sprookjesbos: "Ik ben gegroeid mama, kléine kindjes vinden dat eng." Ziezo, dat we het maar even weten

Rafelkap

Rafelkap

22-08-2011 om 17:43

Biene

lieve Biene. Ik wist niet dat je je zo'n zorgen maakte over je zoontje, joh! Bij oudste was het zo dat ik pas een paar maanden voor z'n vierde me kon voorstellen dat hij het zou redden op de kleuterschool.
Als jullie je zo wanhopig voelen, praat dan eens met een orthopedagoog of kinderpsycholoog hoe om te gaan met bepaalde situaties en of je je echt zorgen moet maken. Hij lijkt in ieder geval slim in wat je schrijft, dus is er een hoop mogelijk.

Biene M.

Biene M.

22-08-2011 om 20:27

Lief

Wat een lieve reacties! Na jaren twijfelen en dat niet uitspreken doet het me veel goed om het erover te hebben, ook om mijn eigen gedachten te vormen. Die schieten nogal heen en weer, ook onder invloed van hoe het gaat. De ene dag beter dan de andere. En zo denk ik de ene dag dat het allemaal nog binnen de grenzen van het normale valt (waar die ook mogen liggen) en de andere dag denk ik dat er wat aan de hand is. En steeds vaker denk ik dat het ergens op het randje is.

Het helpt me enorm dat mensen vertellen over hun kinderen, met al hun (on)hebbelijkheden. Kijk, mijn dochters zijn bijzonder makkelijke en sociale dames (dat heeft die van 16 wel bewezen en die van 7 maanden wekt die indruk toch al erg sterk). Daar steekt mijn zoontje dan wel erg bij af. Deden mijn babydochters weinig liever dan oogcontact maken en naar mij lachen, daar lachte babyzoon aanvankelijk bijna uitsluitend naar Nijntje en knuffelbeer en zoekt hij onze blik nu nog steeds niet vaak. In dat niet zoeken van onze blik zie ik ook een teken van een geringere behoefte aan het vertonen van sociaal wenselijk gedrag.

Nou ja, vandaag waren we bij de KNO-arts en op 11 oktober gaan zijn amandelen eruit. Ik zie op tegen de operatie (zijn neusamandel is al eens weggehaald en ik vond de kinderen bij wie die ochtend de keelamandelen eruit gingen veel zieliger) maar ik ben ook erg benieuwd of het effect zal hebben op zijn slaap en gedrag.

Trouwens een vraagje aan de ervaringsdeskundigen: is het aan te raden de baby een extra dagje naar de creche te laten gaan op de dag na de operatie, zodat peuterzoon een dagje kan bijkomen met mijn exclusieve aandacht?

Sascha2

Sascha2

22-08-2011 om 20:56

Biene

F was 3j2m toen haar amandelen eruit gingen. Erg jong, de andere kinderen op haar kamer waren 4, 6, 8 en 9. Wat bleek: hoe jonger hoe sneller hersteld. Ze was hondsberoerd toen ze wakker werd, flink misselijk en aangedaan. In de middag alweer naar huis, tegelijk met de vierjarige, terwijl de oudere kinderen nog niet weg konden. Thuis ook nog flink beroerd. Een dag later was ze al veel gezeglijker, goed opgeknapt en spraakzaam. Een snelle omslag dus. En toen was het heel prettig om haa alleen thuis te hebben. Juist omdat ze al wat opgeknapt was. Ik heb uitgebreid voorgelezen, gekleurd etc. Maar daar is het ook het kind na. Ze mocht overigens ook alweer naar buiten. Wellicht is het wel prettig voor je zoon om even de onverdeelde aandacht te hebben?

Asa Torell

Asa Torell

22-08-2011 om 21:01

Geen ervaring

maar ik zou zo zeggen: doen met die extra crechedag. Maar ja, die van mij gaan en gingen er dan ook altijd supergraag heen, dus dan valt het algauw onder 'baat het niet dan schaadt het ook niet'.

Rafelkap

Rafelkap

23-08-2011 om 09:53

Biene

Ik vond tussen net 3 en bijna 4 een heel groot verschil in ontwikkeling. Maar ook tussen kinderen onderling - en zeker tussen jongens en meisjes. Die laatste zijn vaak veel socialer.
Maar als jij je zorgen maakt moet je dat zeker serieus nemen! Wij hebben ook maanden en maanden gesold met onze jongste en ondanks sussende woorden van huisarts en cb arts (gewoon een lui jongetje) was er wel degelijk aan de hand en veel ernstiger dan wat we ooit zelf konden bedenken. Ik ken dat gevoel van heen en weer geslingerd worden tussen bezorgdheid en onbezorgdheid, geen fijne tijd en het houdt je voortdurend bezig.
Ja, misschien heeft jouw zoontje wel wat problemen ivm de komst van zijn zusje, of ja, misschien heeft hij wel een (lichte) vorm van autisme of adhd of wat anders. Maar wat ik verder van je lees is hij wel slim en kan hij het met goede hulp heel ver komen. Kan je niet eens met vroeghulp contact opnemen? Hier in U. is het audiologisch centrum, ik weet niet wat er in jouw woonplaats is. Hopelijk neemt jouw huisarts jullie zorgen wel serieus!

Asa Torell

Asa Torell

23-08-2011 om 10:52

Rafelkap

Ik denk vaak aan jullie... Weten jullie nu al meer over wat er aan de hand is, of is het nog steeds wachten wachten?

Rafelkap

Rafelkap

23-08-2011 om 12:19

Asa -o.t.-

Wat lief! Nee, helaas, allemaal uitslagen waar de artsen geen chocola van kunnen maken, maar nog geen diagnose. De kans dat er ooit nog een diagnose komt wordt steeds kleiner.
Biene, schrik niet hoor, ik denk niet dat het bij jullie zo ernstig is. Wel denk ik dat je goed naar je moedergevoel moet luisteren, helaas klopt dit vaak.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.