Omkleeddrama dochter 3 jaar

Heel herkenbaar. Onze jongste is ook zo eigenwijs en zelfbepalend. Mooie eigenschap voor later volgens de orthopedagoog, maar poeh....
Op de leeftijd van jou dochter ben ik begonnen met de regel; eerst aankleden, dan naar beneden. Daar was hij het natuurlijk niet mee eens en startte gelijk de onderhandeling; nee, ik wil naar beneden en dan kleed ik me daar gelijk aan. Om hem te laten voelen dat het menens was ben ik daar niet in mee gegaan, en heb ik hem een aantal weken op zn kamer laten aankleden. In het begin kwam hij toch naar beneden en begon het opnieuw . Toen heb ik hem ook een keer in zn onderbroek mee willen nemen. Daar schrok hij zo van dat hij in no time was aangekleed. Later hetzelfde liedje met schoenen aan. 1 keer op blote voeten naar school gebracht, sokken en schoenen mee in een tasje. Brullen onderweg, en bij de poort vroeg hij of hij asjeblieft zn sokken en schoenen aan mocht. Zo gaat het steeds een stapje vooruit, maar het blijft een "strijd". Strijd tussen haakjes, omdat ik hem minimaal aanga. Alleen dingen die echt moeten zoals tanden poetsen en zonnebrand bijvoorbeeld. Hij is 9 ,maar het blijft pittig. Sorry 😊.
Hou voor ogen dat zulk karakter ook zeker positieve kanten heeft. Voor henzelf, later...
Ze gaan nog veel bereiken, waar we trots op zijn. Dat geeft mij moed. Jou hopelijk ook 😄

MamaE schreef op 28-05-2025 om 15:36:

Ik zou je dochter zelf laten aankleden. Aangeven dat je er niet telkens ruzie om wil maken en dat het vanaf nu haar verantwoordelijkheid is om aangekleed de deur uit te gaan. Over een half jaar gaat ze naar school en daar zal ze zich bij de gymles ook zelf uit- en aan moeten kleden. Als een lastige knoop ofzo nog niet lukt, dan kan de juf vast helpen, maar die heeft geen tijd om de hele klas van top tot teen aan te kleden, laat staan als ze zich zo gedragen als jouw dochter met wegrennen en schoppen.
Ik vind schoppen sowieso geen oké gedrag. Met 3,5 zou ze moeten kunnen begrijpen dat dat pijn doet en dat dat niet mag. Heeft dat nog enige consequenties?

Ik was zo'n lastig kind en ik was 6 denk ik toen ik ook wel eens in mijn ondergoed in het lokaal heb gezeten omdat de jurk die ik aanhad kriebelde, een juf houd je niet in de houdgreep sterker die zegt prima dan zit je in je ondergoed.. tenminste wel die van mij niks aan overgehouden  

Ik had de regel net als Stresskipje: gewassen en aangekleed naar beneden. Traphekje ging ook niet eerder van het kinderslot eigenlijk. 
Ze mochten bij mij wel voor de tv eten,  dan kwam er ongemerkt nog iets binnen. Dus tegenover de regel stond ook weer een versoepeling. Ik héb wat onderhandeld...

Het is begrijpelijk om het in 'peuterdrama' te zoeken en dat is ook best een reële theorie. Maar ik wil er aan toevoegen dat het ook kan zijn dat ze ook echt erg gevoelig is qua kleding.

Ik had er ook zo een: mijn eerste zoon huilde als baby al altijd als ik hem ging omkleden. Draaien, moeilijk doen, etc. Hij deed dat zo standaard, dat ik op den duur dacht dat baby's omkleden gewoon heel naar vinden. Ik was veel bezig met afleiden.
Tot ik mijn tweede en derde kind kregen; die vonden het helemaal niet erg om omgekleed te worden. 
Later, toen mijn zoon ouder werd en zijn gevoel kon verwoorden, kwam ik achter zijn overgevoeligheid. Hij is nu 10 en verdraagt geen lange broeken. Ik heb werkelijk stad en land afgezocht en hem een stuk of 300 exemplaren laten passen (de meest zachte varianten, joggingbroeken, etc) maar hij vindt het vreselijk! Alsof ik hem de meest nare kriebeltrui aantrek. Truien, vesten, sokken.. overal is wel wat mis mee. Hij heeft nu gelukkig een kleine garderobe van kleding wat hij verdraagt. 

Als het aanhoudt bij je dochter, zou je eens kunnen kijken naar een fysiotherapeut die specialiseert in SI-therapie en eens kunnen overleggen of prikkelverwerking ook een rol kan spelen. Wij kwamen er zo achter dat er nog veel meer bijzonderheden waren qua prikkelverwerking. Mijn zoon was ook een slimme peuter, bleek later hoogbegaafd, en inmiddels ben ik er achter dat overgevoeligheid voor kleding en een sterk temperament veel terugkomt als thema's bij deze doelgroep.

Ik heb ze regelmatig in pyjamashirt met andere broek afgezet bij kinderdagverblijf toen ze jonger waren. Ik vond het de strijd niet waard. Misschien ook wel eens helemaal in pyjama maar dat weet ik niet meer.

Tegenwoordig is de regel je mag je tablet pas pakken als je aangekleed bent, haren gekamd rn ontbeten hebt. Werkt voor onze oudste als een tierelier. Voor jongste iets minder. (Tablet schakelt na 30 min altijd uit dus betekent niet eens meer tablettijd)

Max88 schreef op 28-05-2025 om 17:12:

Ik had de regel net als Stresskipje: gewassen en aangekleed naar beneden. Traphekje ging ook niet eerder van het kinderslot eigenlijk.
Ze mochten bij mij wel voor de tv eten, dan kwam er ongemerkt nog iets binnen. Dus tegenover de regel stond ook weer een versoepeling. Ik héb wat onderhandeld...

Kregen ze die niet zelf open? Hier hadden ze met 3 het kinderslot op hekje al wel door. En anders zouden ze er wel overheen zijn geklommen 🙈

Echt ontzettend herkenbaar dit! Onze jongste wil ook vanaf jongs af aan beslissen over wat ze aantrekt en hoe het precies moet zitten. Onderbroek niet te ver omhoog, sokken niet te strak bij de tenen. Dan is er weer dit en dan is er weer dat. Momenteel is het ook weer drama (net 4). Zes broeken aandoen, maar ze schreeuwend en huilend weer uittrekken want ‘zit niet lekker’. Terwijl ze dezelfde broeken eerder zonder problemen aan heeft gehad. Ze mag echt zelf kiezen wat ze aan doet; daar doe ik niet moeilijk over. Ik verlies nog wel eens mijn geduld en ben dan ook niet meer zo aardig. Weglopen mag ik niet van haar, maar helpen ook niet en zelf doen ook niet. Er vliegt nog wel eens een kledingstuk door de lucht. Ik kondig soms maar aan dat ik er helemaal klaar mee ben en iets anders ga doen (wat ook weer gedoe oplevert). Als ze even wat tijd heeft gehad, gaat het meestal beter. Maar ja, de tijd tikt ook door en dit duurt gerust een half uur. Vaak zit ze daarna wel redelijk vrolijk aan het ontbijt. Vervolgens kan het zijn dat het aantrekken van schoenen weer gedoe oplevert. Ze was helemaal verliefd op haar nieuwe schoenen, maar die wil ze nu niet aan. Dus loopt ze in haar afgetrapte oude schoenen. Het is bij haar volgens mij een combinatie van een ochtendhumeur en drang naar autonomie. Als er geen tijdsdruk is, bijvoorbeeld in het weekend, gaat het veel beter. Dan ben ik zelf ook rustiger, en dat draagt natuurlijk ook bij. 

Haar zus heeft geen aankleeduitdagingen en die maakt er nog wel eens een spelletje van: “Mama, nog niet komen hoor”. En als ik dan wel mag komen, dan ligt ze onder het dekbed, gooit dat van zich af, en blijkt dan toch volledig aangekleed te zijn. Deze verrassing krijg ik zeker twee keer per week.

Soms helpt het nog om er een wedstrijdje van te maken met wie er eerder klaar is. Of om heel verbaasd te reageren als ze zich ‘ineens al heeft aangekleed’. Of om een beetje gek te doen en haar broek op haar hoofd te doen (alleen als niet al boos is) of mijn eigen been door mijn shirt of zo.

Beide kinderen hebben een sterke behoefte aan autonomie en daarbij helpt het vaak wel om ze een kleine ‘overwinning’ te geven tijdens een onenigheid.

Ik weet het niet meer zo goed, al wat jaartjes geleden hier. 
Maar weet wel nog goed dat dochter hier ook een drama was in de ochtend. 
Ik heb toen een soort van lijstje gemaakt voor haar, met tekst of picto’s, dat weet ik niet meer. Van alle taakjes/ activiteiten in de ochtend. Tot mijn grote verbazing was toen onmiddellijk alle gedoe verdwenen!
Ze wilde altijd alles zelf doen maar kreeg het (zonder lijstje dus) blijkbaar nog niet zo goed geregeld. 
Kleding klaarleggen deden we altijd rustig in de avond. (Uiteraard bepaalde ze zelf) 

het is een beetje herkenbaar, qua drama om aan te kleden. Als ze ze weer terug uittrekt wordt ik direct kwaad en trek het weer terug aan, dus dat deel was vrij snel onder controle.
Maar ons kind is gewoon graag bloot, dus hoe leuk de kleren ook zijn, bloot spelen is echt heel veel leuker.
Dus sinds ze niet meer liggend op de commode de kleding aangesjord krijgt, gaat ze er steeds vandoor wanneer ik de kleding aanreik. In het begin wou ik er geen drama van maken dus ging ik erin mee. Maar ja, dat kost tijd. Dus voor de ochtenden heb ik het nu nog eventjes opgegeven. 's avonds moet het wel zelf.
Als er dan niet meegewerkt wordt, staat het voorlezen op het spel. Gisteren liep het zo hoog op dat ik kwaad wegliep, en teruggeroepen werd. Niet leuk mijn kind zo te moeten bespelen. 
Het is niet dat het kind het zelf niet kan, wanneer we naar opa en oma gaan, zodra kind is aangekleed, kan kind zich supersnel zelf aankleden.
Dus bij ons gaat het echt om motivatie, focus en andere dingen leuker vinden.
Ik ben dan ook aan het overwegen zoiets als een sticker systeem in te zetten.

Wel ook eens met Phil Dunphy, als die kleren steeds weer uitgaan, is het toch de vraag hoe goed ze die verdraagt. Ik ken meer verhalen over mensen die geen lange broeken kunnen verdragen. Wat toch een beetje een dingetje is, in onze maatschappij.
Mijn kind heeft een haat liefde verhouding met sokken, dat gaat gepaard met ingroeiende teennagels.

Hier is het niet zo'n drama als bij jou, maar de twee jongsten zijn vaak heel traag. Ik maak er een wedstrijdje van: "Ik ga me aankleden en vandaag ga ík winnen! Nee, niet te snel jij, ik mag vandaag winnen. Jij was gisteren ook al." Wel even de goede toon erbij natuurlijk. En dan: "Ah wat jammer nu heb jij weer gewonnen. Dat wilde ik ook zo graag. Gefeliciteerd lieverd (dikke knuffel), morgen proberen we het opnieuw." Soms lukt het niet. Ik heb de jongste pas zonder broek en schoenen in de auto naar de vso gebracht. Brullen, maar voor we er waren had hij alles aan. 

Zeespiegel schreef op 29-05-2025 om 06:54:

het is een beetje herkenbaar, qua drama om aan te kleden. Als ze ze weer terug uittrekt wordt ik direct kwaad en trek het weer terug aan, dus dat deel was vrij snel onder controle.
Maar ons kind is gewoon graag bloot, dus hoe leuk de kleren ook zijn, bloot spelen is echt heel veel leuker.
Dus sinds ze niet meer liggend op de commode de kleding aangesjord krijgt, gaat ze er steeds vandoor wanneer ik de kleding aanreik. In het begin wou ik er geen drama van maken dus ging ik erin mee. Maar ja, dat kost tijd. Dus voor de ochtenden heb ik het nu nog eventjes opgegeven. 's avonds moet het wel zelf.
Als er dan niet meegewerkt wordt, staat het voorlezen op het spel. Gisteren liep het zo hoog op dat ik kwaad wegliep, en teruggeroepen werd. Niet leuk mijn kind zo te moeten bespelen.
Het is niet dat het kind het zelf niet kan, wanneer we naar opa en oma gaan, zodra kind is aangekleed, kan kind zich supersnel zelf aankleden.
Dus bij ons gaat het echt om motivatie, focus en andere dingen leuker vinden.
Ik ben dan ook aan het overwegen zoiets als een sticker systeem in te zetten.

Wel ook eens met Phil Dunphy, als die kleren steeds weer uitgaan, is het toch de vraag hoe goed ze die verdraagt. Ik ken meer verhalen over mensen die geen lange broeken kunnen verdragen. Wat toch een beetje een dingetje is, in onze maatschappij.
Mijn kind heeft een haat liefde verhouding met sokken, dat gaat gepaard met ingroeiende teennagels.

Werd je kwaad op een peuter van 3 die zich uitkleedde? Is kwaad niet erg overdreven? 

TO, soms helpt het ook gewoon om het even te doorbreken. Een raar dansje of liedje. Zo stortte mijn destijds 3 jarige dochter zich eens krijsend ter aarde in een publieke ruimte. Ik ben ernaast gaan liggen. Dat vond ze dermate vreemd dat ze meteen uit haar driftbui was.