Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Fransien

Fransien

13-09-2009 om 19:48

Soms... (lang)

Pfffft,
Vandaag de zoveelste dag op rij dat ik me echt afgevraagd heb wat ik fout doe. Ik heb 3 dondersteentjes, de oudste, een meisje van 5, best lief, zo nu en dan stout, maar luistert over het algemeen goed. De middelste, een jongetje van 3,5 is ook best lief, maar luistert slecht, ziet geen gevaar, en drijft mij nogal eens tot wanhoop. De jongste, een meisje van 2,5, is dol op haar broer (wederzijds) en hij is duidelijk haar grote voorbeeld, vooral in de stoute dingen helaas, en dan is het zo nu en dan wedijveren wie het stoutste kan zijn.
Complicerende factoren zijn man, buurvrouw en mijn moeder. Mijn man is een hele goede vader, maar vindt mij te beschermend en in het weekend, als we beide thuis zijn, zit hij ook nog wel eens mijn maatregelen en/of straf onderuit te halen (en echt van 'nee, dat slaat nergens op, dat doen we anders', gewoon waar de kinderen bij zijn). Hij vindt dat hij dat recht heeft, want hij komt uit een beter gezin dan ik en hij heeft tenminste een normale opvoeding gehad.
De andere complicerende factor is de buurvrouw, werkt vanuit huis, is geen kinderen gewend, heeft net het huis naast ons gekocht waar ze aan beide kanten buren met jonge kinderen heeft. Hun slaapkamer grenst aan onze kinderkamer, oud huis, slechte isolatie, zij houdt van uitslapen en is een erg lichte slaper, de kinderen zijn steevast om 6 uur wakker. Hun woonkamer grenst aan onze woonkamer, de gang van de andere buren met jonge kinderen grenst aan hun gang. Dus ja, ze heeft last van ons, want die kinderen zitten echt wel eens elkaar te klieren, te schreeuwen, verstoppertje te spelen, enz. De buurvrouw vindt dat ik niet kan opvoeden en dat mijn kinderen draken zijn en iedere keer als ze mij ziet, maakt ze daar een opmerking over.
Mijn moeder vindt onze kinderen ook onopgevoede mormels en is het niet eens met onze opvoedingsmethodiek. Kort gezegd is haar oplossing een stevig pak slaag en geen eten en desnoods op bed vastbinden. Gezien de trauma's en gebroken botten wil ik dat dus niet.
Goed. Diverse collega-moeders vinden onze kinderen best netjes, oudste speelt regelmatig bij anderen en gedraagt zich voorbeeldig. Middelste is wel eens alleen bij mijn zusje geweest en gedroeg zich ook al voorbeeldig. Jongste is nog niet alleen ergens geweest, is ze nog wat erg jong voor.
Ik heb, gezien mijn ervaringen thuis, niet erg veel zelfvertrouwen met opvoeden, en juist mijn middelste kan me regelmatig echt het bloed onder de nagels weghalen. Hij zit dan echt op het randje van ingrijpen of niet en probeert dat dan iedere keer verder te verschuiven en doet dat met alles. Hij is ook ontzettend ruw met spullen, smijt ontzettend graag overal mee, de lego-blokken vliegen regelmatig door de kamer en tekeningen die je wil bewaren moet je onmiddellijk wegleggen, als hij boos is verscheurt hij ze gewoon, zelfs als ze van een zusje zijn. Hij kan ontzettend brutaal zijn, zit continu papa en mij tegen elkaar uit te spelen, maar hij is ook vaak ontzettend lief en heel zorgzaam voor zijn kleine zusje.
Soms betrap ik mij erop dat ik weer voltijds wil gaan werken (ik werk 3 dagen pw, papa werkt ook 3 dagen pw, 1 dag gastouder). Ik heb al in geen tijden meer van de kinderen genoten, ik ben blij als ik de dag doorkom en het huis geen grote chaos is. Ik heb er gewoon geen lol meer in, en dat vind ik nog het ergste, vroeger genoot ik er echt van om de kinderen groter te zien worden, steeds meer te zien kunnen, het kan me nu nauwelijks meer iets schelen. En ik wil die lol weer terug, maar ik weet niet hoe...

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yvon Meijer

Yvon Meijer

13-09-2009 om 22:12

Fransien

1, Praat met je man, bepaal samen hoe jullie opvoeden, trek één lijn, en haal elkaar nooit onderuit waar de kinderen bij zijn. Laat je niet uitspelen.
2, Trek je niks aan van de hele buitenwereld die weet hoe je je kinderen op moet voeden, ze weten het vast allemaal veel beter (not) maar jij doet het op jouw manier; ééntje die jij goed vindt. Hoe haalt je buurvrouw het in haar hoofd om opmerkingen te maken over jouw opvoeding en waarom luister jij daarnaar?
3, Wees consequent. Met spullen gooien mag niet, nooit. En tekeningen/spullen van anderen kapot maken?? Jij moet die tekeningen niet wég leggen, hij moet leren dat hij niks van ander kapot mag maken.
4, Als je meer wilt werken omdat het werken je zo leuk vindt en het een positieve keuze is zeg maar, dan moet je dat doen. Maar niet omdat het een vlucht is voor je gezin.
5, Laat je niet gek maken, drie kinderen opvoeden en in huis hebben is ontzettend hard werken!
Maar vooral; zorg dat jij en je man op één lijn zitten, dan hoef je die strijd niet meer te voeren. Jullie moeten het samen doen.
Groetjes, Yvon.

Esc

Esc

14-09-2009 om 14:18

Geef jezelf een schouderklopje...

Geef jezelf een schouderklopje, want drie kinderen en drie dagen werken en het huis géén chaos, dat is al meer dan ik voor elkaar zou krijgen En kijk inderdaad alleen naar wat jij kunt veranderen, en kijk niet naar wat anderen vinden. Inderdaad, je moet het samen met je man doen, dus hij is de persoon om mee te praten. De buurvrouw wist dat er kinderen woonden toen ze in dit huis trok, dus die zal zelf een oplossing moeten vinden ipv scheef naar jou te kijken. Wij hebben zelf ook zo'n gehorig huis en de buren-zonder-kinderen houden van uitslapen, ik doe mijn best om mijn kind te leren dat er ook mensen zijn die zo vroeg nog slapen, maar anders hebben ze toch echt pech gehad. En wat je moeder betreft: haar zou ik uitleggen dat je heel graag waardevolle opvoedtips wilt, die bij jou passen, en als ze daar geen inbreng over heeft, dat ze zich er dan beter niet mee kan bemoeien. Ik weet dat het makkelijk gezegd is, maar het zal toch vanuit jou moeten komen, de enige kracht die je hebt is die vanuit jezelf komt.

Rafelkap

Rafelkap

14-09-2009 om 19:53

Lol

Ik denk dat je vooral de lol verliest door al die meningen om je heen. Probeer dat toch wat te relativeren en langs je heen glijden(denk elke keer: ach wat weet die buurvrouw nou van kinderen - en je moeder, denk: ach mam, dat is verboden tegenwoordig). Probeer je zelfvertrouwen als moeder te halen uit die collega-moeders en hier op het forum: volgens mij ben je een hardstikke leuke moeder maar zit je er even doorheen. Grabbel jezelf weer bij elkaar en ga leuke dingen doen met die collega-moeders! En je man: tja dat wordt wel tijd voor een goed gesprek. In het bijzijn jou onderuit halen is niet goed voor de opvoeding - en voor jou.

Fransien

Fransien

14-09-2009 om 19:59

Gesprek gehad

Gisteravond laat heb ik een gesprek met mijn man gehad, hij had werkelijk niet door dat ik er zo doorheen zat. Onze middelste zit 2 ochtenden per week op de peuterspeelzaal, vindt hij heerlijk, en we hadden zoiets van de jongste gaat nadat hij naar de basisschool is. Hij doet bijna niets zonder zijn zusjes, en is een held op sokken alleen, dan kan hij beter wat wennen aan wel in een groep functioneren zonder zijn zusjes om op terug te vallen. We gaan kijken of de jongste op andere dagen op de peuterspeelzaal kan, gewoon om wat meer tijd echt met hem te hebben en eens kijken of we hem zo door de lastigste periode heen kunnen helpen (en mij wat rust geven om ook echt even wat met hem te kunnen doen).
Manlief heeft beloofd dat hij mij niet meer in het bijzijn van de kinderen zal afvallen en dan zeker niet mijn beslissingen terug draaien, maar hij heeft een heel andere opvoedstijl dan ik. Als ze lastig zijn trek ik de touwtjes wat strakker aan en hij laat ze juist wat vieren. Verder heeft hij zoiets van 'laat de tijd zijn werk maar doen' wat betreft dankjewel zeggen als je iets krijgt, handje geven en vooral rustig blijven als papa en/of mama even met iemand staan te praten.
Het naarste is dat hij zijn opvoedingsstijl als de norm ziet en echt niet open staat voor dingen die ik belangrijk vindt, idem voor de frequentie waarmee dingen in het huishouden gedaan moeten worden. Als ik wil dat er vaker dan eens in de twee weken gestofzuigd word, moet ik dat zelf maar doen. Vaker dan twee keer per week afwassen idem, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar goed, het uitzicht voor peuterspeelzaal voor de jongste en wat meer aandacht voor de middelste doet mij al zo goed dat ik zowaar de dag vrolijk en met goed geluimde en vrij aardig luisterende kinderen doorgekomen ben.

Pffff

Hoi Fransien,
ik herken veel van je verhaal. Hier ook 3 kids (5, 3 en 1,5). Wat ik merk is dat mijn humeur zo belangrijk is voor de sfeer in huis. Als ik uitgerust ben, gaat het goed, kan ik ertegen, kan ik dingen relativeren, kan ik op een rustige manier iets verbieden enz. Als ik moe ben, is het veel eerder 'nu is het genoeg, hou nou eens op enz'.

Ik probeer zoveel mogelijk rust in huis te hebben (werk ook 3 dagen, man fulltime). Dat betekent dus dat ik 's morgens boodschappen doe - liefst op de terugweg van school. En 's middags het eten voor 's avonds voorbereid. Dan heb ik 's middags de tijd om aandacht te hebben voor de kids. En ik probeer elke dag met elk kind 10 min apart te hebben. Knutselen/verven/voorlezen/duplo bouwen whatever, als het maar speciaal voor dat ene kind is. Dan kun je daarna ook zeggen, mama heeft net met jou gespeeld, nu moet mama xyz doen.

En wat ik verder doe: als de kleinste slaapt, "moet" de middelste een uur op zijn kamer spelen of slapen (mag hij zelf kiezen). Dat doet hij gelukkig keurig. Dan kan ik evt. zelf ook slapen, als ik moe ben of even de krant lezen, bellen met een vriendin. Dat helpt me om de dag door te komen en ook te kunnen genieten van de middag.

Ik kan me voorstellen dat je het op je zenuwen krijgt van het idee dat er een buurvrouw "meeluistert". Misschien is de aanval de beste verdediging? Dus naar buurvrouw toegaan, vragen of ze ergens last van heeft en vooral wanneer. Dan kun je daar rekening mee houden en het uitleggen aan de kinderen. En op andere tijden mag het dan misschien wel gewoon lawaaiig zijn.

Sterkte en succes!!
Wiggie

Fransien

Fransien

16-09-2009 om 12:29

Wiggie

Hoi Wiggie,
Ik herken ook veel in jouw verhaal. Het was heerlijk toen er nog 1 of twee een middagslaapje deden, dat brak de dag en ik kon even opladen, maar helaas, zelfs die van 2,5 doet dat echt niet meer. Wat de buurvrouw betreft, die geeft aan dat ze op wisselende tijden geconcentreerd wil kunnen werken en dat ze zichzelf niet naar de enige kamer van haar huis wil verbannen waar het wel rustig is (hoewel ze die wel ingericht heeft als werkkamer, het is ook haar hele magazijn), dan zou ze in haar eigen huis beperkt worden in haar bewegingsvrijheid omdat ik niet op kan voeden. Dat vindt ze de omgekeerde wereld. Haar vriend is wat realistischer en heeft ook gewoon gezegd dat kinderen overdag moeten kunnen spelen, ook in de tuin (zij wil als ze buiten uit zit te rusten geen lawaaierige kinderen horen). Zij wil ook dat er in het weekend tot 1 uur 's middags absolute rust heerst, hij vindt tot 11 uur 's ochtends uitslapen wel prima. Mijn kinderen hebben de instructie om niet meer op hun kamer te spelen, maar direct naar beneden te gaan, en over het algemeen doen ze dat ook wel.
Ach, de buurvrouw zit het liefst af te katten waar anderen bij zijn en dan nog lekker met die anderen na te beppen over 'zie je wel, die heeft ook geen kind onder controle, ik woon er naast en je wil niet weten....'. En een opmerking als 'heb je nu al opvoedingsondersteuning gekregen? je kunt het wel gebruiken' naar mij, bij voorkeur in de winkel vlakbij, en inderdaad, er zit wel eens een kind over een prinsesse-toetje/pak lekkere koekjes/etc te zeuren, en ik zal niet beweren dat ze altijd keurig naast mij blijven lopen, maar over het algemeen gaat het best redelijk.
Zucht, buren, gelukkig hebben ze in de planning dat ze over een paar jaar hier weg zijn, als ze het hele huis opgeknapt hebben.
Ik merk ook dat als ik in een goed humeur ben, er minder uitgeprobeerd wordt, en de dag een stuk leuker verloopt. Het dingen apart met ieder kind doen, ik doe het wel, maar niet systematisch de een na de andere en een vastgestelde tijd. 'k Zal het eens gaan proberen.
Groeten, Fransien

Rare buurvrouw

Hoi Francien

Wat een rare buurvrouw heb jij. En dan zeg ik het nog netjes want ik denk iets heel anders! Hier valt niet tegen op de te praten/discussiere/overleggen. Dus gewoon oren docht, mens negeren, niet te geloven wat een onredelijk mens is dat!

Verder heb ik eigenlijk geen tips voor je, inderdaad merk ik ook dat mijn humeur wel invloed heeft op humeur dochter. Het helpt inmiddels wel om het te zeggen, gewoon op kind niveau. Misschien een idee?

groetjes

Rafelkap

Rafelkap

16-09-2009 om 19:53

Stangen

hoi Fransien
Misschien moet je die buurvrouw maar een beetje stangen door een nieuwe zwangerschap te veinzen, kijken hoe snel ze gaat verhuizen

Massi Nissa

Massi Nissa

16-09-2009 om 20:34

In de lach

Rafelkap, ik schoot in de lach van jouw suggestie (en bedankt, koffie op het toetsenbord ).
MarSy zegt het al perfect, deze buurvrouw is niet goed snik (iemand aanspreken over toetjes in de supermarkt? Ik zou en plein public haar IQ en geestelijke gezondheid in twijfel trekken). Of een heel, heel naar mens (dat in elk geval). Of allebei. Erg jammer voor jou, maar laat het je leven niet verzieken. Doe gewoon wat je wilt, het is duidelijk toch niet goed en dat zal het ook nooit worden. O, ik kreeg echt de kriebels van jouw verhaal, ik zou zin krijgen om de halve school uit te nodigen voor indiaantje in de achtertuin.
Groetjes
Massi

Kiki

Kiki

16-09-2009 om 21:43

Echt fransien, ik weet niet wat ik lees

Mijn bovenbuurman is een keer komen klagen dat wij 's nachts de WC doortrokken (ik was toen hoogzwanger van mijn eerste) en dat hij daar last van had. Nou klaagde hij altijd al veel hoor, over verjaardagen, over mijn hoge hakken (heb ik toen wel wat aan gedaan)

Het eerste wat ik de nacht daarna deed is de WC 5 of 6 keer achter elkaar doortrekken. Is hij nou gek geworden.

Maar echt die opmerkingen van jouw buurvrouw vind ik werkelijk absurd.
Ik zou er inderdaad gewoon een zwangerschap voor over hebben en de baby in de kamer naast haar slaapkamer te leggen.

mmm zoete wraakgevoelens komen bovenborrelen. Ik fantaseer lustig verder

Kiki

Kiki

16-09-2009 om 21:46

O en verder nog wat

Ik vind dat je man jou niet moet afvallen in het openbaar. Als hij een 'normale' opvoeding heeft gehad dan zou hij dat moeten weten. Je valt je vrouw niet af waar de kinderen bij zijn. (of waar andere mensen bij zijn)

En je trekt je toch niet serieus iets van je moeder aan? Als zij gebroken botten bij jou veroorzaakt heeft hoort ze niet eens in de buurt van je kinderen te komen.

Echt waar, trek je niets aan van je omgeving. Eis respect van je man en negeer je buurvrouw

Buurvrouw

Hoi Fransien,
ik zit nog steeds na te denken over die buurvrouw van jou. Dat mens spoort niet hoor. Tot 1 uur stil in huis, dat kan niet met kinderen. Ik zou zeggen, net als bv. op een camping, tussen 22 en 7 uur moet het stil zijn. Dat is redelijk. En bovendien, het zal toch niet altijd herrie zijn? Als ze van niemand last wil hebben moet ze in een hutje op de hei gaan wonen.

Ik zou de zenuwen van dat mens krijgen, goed dat jij er rustig onder bent. En je moet maar denken, als zij dat soort opmerkingen maakt, staat ze zelf voor gek, niet jij. Dat soort dingen zeg je toch niet.

Sterkte nogmaals! Fijn dat je man in elk geval begrip heeft getoond. En je moeder moet je dus echt niet naar luisteren. Geweld (fysiek en of verbaal) maakt het alleen maar erger. Positief blijven, rustig, leuke dingen doen, complimenten geven voor dingen die goed gaan, regelmaat, dat zijn dingen die - volgens mij in elk geval - helpen.

En nog wat

ik zat nog meer te denken. Is het een idee om de 2 kleinsten naar de peuterspeelzaal te doen? Mijn middelste gaat, ik vond het eerst niet nodig (gaat ook al 2 dagen creche), maar toch geprobeerd. Omdat ik me zo voelde als jij, zeg maar (2x verhuizing, werk, 3 kleine kids). Hij vindt de PSZ geweldig. Ze doen leuke dingen (verven, plakken enz), maar ook sociaal leren ze natuurlijk e.e.a.

Met name omdat jij schreef dat je middelste ruw met spullen is, wellicht helpt het als hij ziet dat het ergens anders ook niet mag.

En verder vind ik het een heerlijke ochtend, lekker even tijd voor de kleinste. Bij ons is iedereen blij ermee. Misschien een idee?

Fransien

Fransien

18-09-2009 om 09:40

Reactie

Eigenlijk heb ik wel medelijden met buurvrouw, ze is met thuiswerk (webwinkel) begonnen om wat te doen te hebben wat ze kon, is namelijk voor 80-100% afgekeurd en heeft altijd pijn. Daarom slaapt ze zo licht en is haar nachtrust ook zo belangrijk voor haar. Maar op dit moment lijden wij er onder dat zij zo'n nachtbraker is. Compromis is in het weekend niet tot 11 uur 's ochtends op de eigen kamer spelen. Ongeveer op dat tijdstip (boodschappen gedaan, etc) ga ik zaterdags de bedden verschonen en daarbij mag geholpen worden.
Feit blijft dat dat gedoe met buurvrouw niet echt leuk is, vooral omdat ik van de compromissen ben en meestal probeer om iets te vinden wat voor iedereen prettig en in ieder geval leefbaar is. En die stomme opmerkingen, als je toch al niet zo sterk in je schoenen staat met opvoeding, komt het best aan, al zal zij er inderdaad ook op aangekeken worden.
Mijn middelste gaat al met veel plezier twee ochtendjes spelen op de peuterspeelzaal, ik zit erover te denken om de jongste ook te laten spelen, maar dan op andere ochtenden zodat ik ook wat tijd echt helemaal alleen met mijn jochie heb. Hij is meestal erg lief, maar misschien krijgt hij even te weinig aandacht. Bovendien kan ik dan ook meer en rustiger uitleggen...
Mijn moeder mag niet alleen bij de kinderen zijn, daarvoor is er vroeger teveel gebeurd, zij is zwaar overspannen geweest met een forse post-natale depressie en twee huilbaby's (mijn zusje en ik), en zij kon er ook niet meer tegen en voor haar was slaan en ijzeren discipline de enige oplossing die ze kon toepassen. Vroeger was slaan toch gewoner, maar de mate waarin zij het deed was ook vroeger absoluut not done. We hebben regelmatig met spalken gelopen, ook omdat ze ons niet naar de dokter bracht, en ik heb dus pijn van niet helemaal goed geheelde botbreuken.
Mijn man heeft nu echt beloofd om me nooit meer bij de kinderen af te vallen en eens wat meer in het huishouden te doen zodat ik dat niet altijd 's avonds hoef te doen(hij vindt sommige dingen wat minder nodig dan ik, komt als ik zo de jonge gezinnen in mijn omgeving hoor wel vaker voor).
In ieder geval bedankt voor alle tips en vriendelijke woorden, dat doet echt goed.
Fransien

buzz

buzz

18-09-2009 om 11:33

Tja

medeleiden met de buurvrouw kan natuurlijk, maar ja je woont nu eenmaal naast elkaar, jij met jou leven en zij met het haren.
Maar wat iemand ook mankeerd de compromissen kunnen natuurlijk niet alleen van 1 kant komen. Jammer maar helaas, ik zou toch na wat ze allemaal heeft gezecht, op een gegevenmoment zeggen. Tja ik vind het ook vervelend dat de muren zo dun zijn, maar ja je doet het je zelf aan dat je niet op de rustige kamer gaat slapen of werken, daar kan ik niets aan doen.
De geluiden uit mijn huis vallen binnen de normen en ik houd erg veel rekening met je, ik hoop dat je nu ook eens rekening met mij houd en gewoon in de gaten hebt dat een gezin met kinderen geluid met zich mee brengt. Anders denk ik dat je maar snel een vrijstaand huis moet gaan zoeken om te wonen.
Tja en mijn man vind dingen ook minder snel nordig als ik haha. Ook met de afwas bijvoorbeeld, (we gingen het eens een tijdje op zijn manier doen)tot ik vroeg er zijn geen borden meer wat nu? Ik zij de afwas is voor jou dan maar, en nu haha hebben we een vaatwasser.
Ook hij is wat milder in opvoeden, en ik wat strenger. Ik vond het vervelend dat ik de boze mama was en hij de lieve papa. (Tja pa je kan het natuurlijk ook allemaal wat gemakkelijker bekijken als je er alleen savonds bent, en dat ik er dan ook ben, dan heb je ze niet de hele dag en niet alleen.) Tto we op vakantie waren en hij ze in bed zou leggen (ze lagen daar op 1 kamer, ik had ze al 4 avonden voorgelezen, en de hond moest nodig uit, die alleen met mij wil lopen) Maar dat werd dus feest hihi en papa kon niet streng zijn. Of ik even kon zorgen dat ze wel gingen slaapen, nou mooi niet, ik ga niet de boze mama uithangen. Daarna had hij het in de gaten en nu is bij hem nee ook nee, en klaar ook klaar, hehe, gelukkig we zitten weer op 1 spoor.
Ik hoop dat alles goed komt. En denk er aan met de hele wereld rekening houden gaat je NOOIT lukken. En met jou mag gerust door de mensen om je heen ook eens rekening gehouden worden hoor. Niet vergeten, kom maar mooi voor je zelf op, volgens mij ben je een lieve moeder!

Rafelkap

Rafelkap

18-09-2009 om 12:22

Toen

onze buurman op de muur begon te kloppen omdat onze oudste 's ochtends vroeg aan het huilen was, heb ik meteen die ochtend bij hem aangebeld, excuses gemaakt en gezegd dat kleine kinderen nu eenmaal wel eens huilen en dat wij er alles aan doen om hem te kalmeren en dat we het heel vervelend voor hem vonden. Dat de kinderen (2e op komst) nog wel even lawaaierig zullen zijn, zo nu en dan. Ik gaf ook nog aan dat het een idee was om in een andere kamer te gaan slapen (hij woont alleen en kan kiezen uit 3 kamers). Hij zei 's nachts geen last te hebben, maar wel 's ochtends vroeg. Wij hebben toen ons best gedaan onze zoon 's ochtends niet meer te laten huilen. Nooit meer klachten gehad. Heb jij al verteld hoe vervelend je het voor haar vindt, ze zit immers de hele dag thuis, met pijn. En dat jij er rekening mee probeert te houden?De peuterleeftijd is af en toe een lawaaierige leeftijd, daar helpt geen lieve opvoedcursus tegen. Je mag best zeggen dat het niet fair is dit soort opmerkingen te maken, jij probeert naar beste kunnen rekening met haar te houden. Niks mis met jou als moeder.

En?

ik was nog benieuwd: voel je je ook al weer wat beter? Steun van man is in elk geval fijn. En ik denk dat het een goed idee is om de kleinste ook naar de PSZ te doen. Kun je bv. met middelste gaan zwemmen of iets anders leuks gaan doen.

En volgens mij doe je het prima hoor!! Het is gewoon soms best moeilijk en het gaat niet altijd zoals je zou willen, dat is overal zo (helaas). Maar je staat er positief in en kiest gelukkig een andere weg dan die je moeder heeft gekozen.

Nogmaals sterkte en ik ben benieuwd hoe het met je is.

Fransien

Fransien

21-09-2009 om 09:35

Beter

Hoi,
Het gaat hier een stukje beter. Ik ben lekker zaterdag met een vriendin wezen winkelen, alle winterkleding voor onze kinderen gekocht terwijl de mannen met de kinderen naar het strand zijn gegaan. Iedereen kwam bekaf maar behoorlijk tevreden thuis. Zondag nog een beetje gerelaxed en dan kan ik zelfs zo nu en dan weer een beetje van de kinderen genieten. Mijn man heeft nog steeds de neiging om zijn mening qua opvoeden boven de mijne te stellen, maar hij realiseert het zich nu in ieder geval, dat scheelt.
De peuterspeelzaal is naar de eerst beschikbare plek aan het kijken en de planning daar bestaat uit een onder schooltijden werkende moeder, die in ieder geval begrip had voor de situatie en het al lang goed vond dat ik lastig gedrag met meer aandacht te lijf probeer te gaan ipv met wegbrengen. Dat doet ook nog wel goed.
Tsja, de buurvrouw. Ik denk dat ik me daar wat minder schuldig over moet voelen, ze doet zich ook een deel zelf aan door perse in de kamer naast de kinderen te willen slapen. Ze is wel van plan om de muur te isoleren, ik hoop voor haar dat het scheelt. Nou zelf nog uitstralen dat mijn kinderen wel goed opgevoed zijn, wat ze ook zegt.
Groetjes, Fransien

Lean1

Lean1

23-09-2009 om 16:34

Hoi fransien

Nog eventjes over jouw buurvrouw... Je schrijft dat zij niet in haar eigen woning in haar bewegingsvrijheid beperkt wil worden, maar mag zij dan wel jou en je kinderen in jullie eigen huis beperken??? Vreemd gedrag!

Maar fijn dat het beter gaat met je!

Hier ook een lawaaiig kind zo nu en dan, maar wij hebben het geluk dat onze buurvrouw in de 80 is en stokdoof. Daarnaast vindt ze onze dochter erg lief, en wil ze haar alleen maar volstoppen met koekjes, liefst net voor het eten. Ach, het is lief bedoelt!

Succes meid!

lean

Hoi fransien

Jeetje, wat een heftig, maar soms ook herkenbaar verhaal heb je geschreven. Ik heb uiteraard ook verder gelezen en ben blij dat het nu beter met je gaat! We kunnen je misschien hier tips geven hoe wij bepaalde dingen aanpakken, maar jij bent en blijft degene die je kinderen op jouw manier opvoed. Maar gezien je verhaal, begrijp ik best dat je het af en toe moeilijk hebt. Maar hopelijk ben je er nu al achter dat je daarin in ieder geval niet de enige bent, al lijkt dat soms wel als je al die geweldige moeder verhalen hoort.

Zelf heb ik een tweeling, werk ik 4 dagen en probeer ik mijn huis aan kant te houden. Ben een tijdje geleden ook een beetje vast komen te zitten en hang er nog een beetje in. Als je gaat kijken wat je allemaal doet voor iedereen (werken, kids verzorgen, koken, schoonmaken, dingen regelen, man verzorgen, tuin onderhouden) dan blijft er zo verdomd weinig tijd voor jezelf over. Ik merkte ook dat ik er niet meer zoveel lol in had en mij afvroeg of dit nou alles was in het leven. Beetje depri geworden dus. En dat terwijl ik een lieve man heb, geweldige kinderen en een toffe baan. Maakt allemaal geen reet uit, want druk blijft het toch. Ik probeer nu echt grenzen voor mijzelf te stellen. Daarnaast heb ik nu ook een paar leuke uitjes voor mijzelf op de agenda gezet en dat scheelt wel heel veel. Gelukkig heb ik geen lastige buurvrouw, want dat schiet helemaal niet op.

Weet je wat zo grappig is. Mensen die zeggen dat je iets niet goed doet, wil je altijd bewijzen dat je het wel goed doet. En de mensen die zeggen dat je het goed doet, wuif je vaak weg met een opmerking van ... dat is toch normaal. Waarom niet wat meer letten op de mensen die zeggen dat je het wel goed doet, ipv energie te laten weg vreten door je onbenullige buurvrouw die zelf niet eens weet wat opvoeden is.

Zo, ook ik heb even wat frustratie van mij af kunnen schrijven. Kids zijn leuk, maar nog het allerleukst als ze slapen. Want dan kom je zelf weer even tot rust.

Hey meid, sterkte en laat je niet gek maken. Als jij het niet doet, dan doe ik het ook niet.

Greetz
Mariska

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.