Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
mama

mama

04-02-2009 om 20:32

Sterfgevallen

Onze zoon is 3,5. We worden momenteel geconfronteerd met drie sterfgevallen in onze directe omgeving. In een geval ging het om de opa van een van zijn beste vriendjes. We hebben uitgelegd dat zijn opa en D's vader dood is, en dat zij daar verdrietig om zijn. Na enig nadenken zei zoonlief dat zijn vriendje dan ook wel met zijn opa mocht, dan zouden ze die samen delen. Erg lief natuurlijk en blijkbaar snapt hij dus wel wat dood is (ik heb hem recent eens iets uitgelegd).
Maar nu ligt de oma van mijn man ook op sterven. Papa is er nu niet, hij staat zijn vader bij, en ik twijfel eigenlijk wat ik nu moet zeggen tegen onze zoon. Het principe van oma van papa snapt ie volgens mij niet, en straks ontstaat er paniek omdat hij denk dat het om een van zijn eigen oma's gaat.

Hoe zouden jullie dat aanpakken? En neem je zo'n makker mee naar de uitvaart? Hij kent deze oma helemaal niet. En wat vertel je wel en niet, want het is misschien wel erg veel dood in korte tijd (ook voor ons namelijk).

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

04-02-2009 om 21:05

Flexibel

Kleintjes zijn wat de dood betreft erg flexibel. Mits je er normaal en open over doet.

In ons geval overleed mijn vader toen dochter 3,5 was. Mijn opa 6 weken later en een goede vriendin van ons nog eens 2 maanden later (op jonge leeftijd). Voor ons en hele heftige periode maar gelukkig bleek kindlief heel flexibel.

Ze is niet mee geweest naar de uitvaart van mijn vader, dat kon ikzelf niet aan. Wel ging ze mee naar "superopa" en vond dat helemaal niet raar of eng.

Ik heb wel destijds het boekje "oma Pluis" gehaald in de bieb die over het onderwerp gaat. Maakte het voor haar goed duidelijk wat er gebeurde.

Inge M

Inge M

04-02-2009 om 21:31

Foto laten zien

Het klinkt misschien wat simpel maar laat foto's zien van zijn eigen opa en oma. En dan een foto van de grootouder van Papa. Dan snapt hij best om wie het gaat, namelijk niet om zijn eigen opa/oma. Maar hij snapt dan ook dat Papa verdrietig is.

Hier

mijn oma is in september overleden, maar die situatie was anders want mijn zoon (nu 3 j 3 mnd) kende haar wel. Hij is er meermalen geweest, maar was niet dol op haar. Zij woonde vlakbij mijn ouders, en toen we daar logeerden zei zoon 'ik wil niet naar overoma' waarop ik uitlegde dat dat ook niet meer kon, want overoma was doodgegaan.'"waarom?" (die fase was toen volop aan de gang) "nou, ze was heel erg oud, en toen werd ze heel ziek en toen ging ze dood'. Dat werd voor kennisgeving aangenomen. Kind is niet meegeweest naar de begrafenis, aangezien hij niet langer dan 5 minuten zijn mond dicht kan houden. Het was gelukkig op een kdv-dag, kind ging gewoon naar de creche en wist verder van niets.

In jou geval zou ik je kind ook niet meenemen naar de begrafenis, hij heeft geen band met de overledene en je zit vooral op te letten of het niet te eng voor hem is dan wel of hij zich wel netjes gedraagt, vermoed ik zo. Een en ander even uitleggen met een foto lijkt me best een goed idee eigenlijk.

Sterkte ermee

Temet

Hanne.

Hanne.

05-02-2009 om 10:46

Niet moeilijk om doen

Ik denk ook dat je er niet te moeilijk over moet doen.

Hier zijn alle overgrootmoeders overleden na de geboorte van m'n oudste. Bovendien is mijn vader ook overleden, en heeft hij dus maar 1 opa, waar hij op een gegevenmoment vragen over is gaan stellen. (waarom heeft oma a geen opa en oma b wel), waarvan hij bij de laatste 3 het min of meer bewust meegemaakt heeft. Was toen 27mnd/4jaar. De jongste heeft alleen de laatste bewust meegemaakt (was toen 29 mnd)

De laatste twee keer heb ik het er over gehad. Wat ik precies verteld heb weet ik niet meer, wel dat oudoma dood was gegaan, en dat ze naar de hemel was, en dat we verdrietig waren omdat we ze nooit meer konden zien. De oudste kon daar wel wat mee, hoewel het de 1e keer lang heeft geduurd voordat hij door had dat we ze echt nooit meer konden zien. De jongste heeft er niet veel van mee gekregen.

Ze zijn wel altijd mee geweest naar de begraafplaats en dat ging prima. De laatste keer noodgedwongen ook mee naar de kerk, maar dat was een minder succes, en we zijn na 45 minuten naar buiten gegaan (had ik op gerekend).

Af en toe komt de oudste er ook op terug, vindt dat oma a verdrietig mag zijn omdat ze geen opa heeft, of vertelt dat oma B verdrietig is omdat haar moeder dood is. Maar verder heel relaxed. Van de jongste heb ik nog niets gehoord.

Kayja

Kayja

06-02-2009 om 09:22

Bij ons

overleed vorig jaar mijn oudtante. Een geweldige vrouw waar ook mijn twee jongens, toen bijna 3, dol op waren. We zijn vlak voor haar overlijden nog bij haar geweest. Ze lag in het ziekenhuis en was heel zwak. De jongens waren heel lief voor haar want tante Annie was ziek. Toen ze een paar dagen later overleed hadden ze zelf de oplossing bedacht. Haar batterijtje was op.
Ze zijn niet meegeweest naar de begrafenis. Dat leek me gewoon geen goed plan. Het duurde gewoon te lang.
De foto van mijn vader staat in de kamer. Onze kinderen hebben hem nooit gekend en toch is hij echt opa. Ik heb ze alleen maar over opa verteld. Ze geven de foto soms een kusje en vertellen over opa's batterijtje. Soms krijgt opa een cadeautje en dan ligt er speelgoed naast de foto. Soms bellen ze oma om te vragen of ze verdrietig is. Het gaat heel natuurlijk eigenlijk. Ze hoeven er niks mee, maar geven zelf aan dat ze wel verhaaltjes over opa willen horen. En ik vertel ook altijd dat opa mijn papa was.

mama

mama

06-02-2009 om 09:51

Dankjullie

Oma is vannacht overleden. Ik heb zoon gisteren al verteld dat opa's mama erg ziek was en dat papa daarom bij opa was. Zojuist heb ik gezegd dat opa's mama nu dood is en opa daarom de komende dagen verdrietig zal zijn en oma en zijn (maar tien jaar oudere) tante ook. Hij reageerde niet echt, maar ik heb hem gezegd dat het misschien aardig is een tekening voor opa te maken en dat wilde hij straks wel doen.
We nemen hem vermoedelijk wel mee, beiden, want opa wilde dat graag, zo begreep mijn man toen hij zei dat we de kinderen thuis wilden laten. Het wordt een begrafenis in besloten kring, dus op zich kan het dan ook wel. Ze horen er ook echt bij en ik kan eenvoudig met ze naar buiten lopen als dat nodig is.
we gaan straks naar de bieb en ik ga kijken of er een boek is over begrafenissen om te kijken of ik hem daarmee wat kan voorbereiden.

mama

mama

06-02-2009 om 09:59

Oje en kennen

Hij kent deze oma niet omdat ze al dementerend was toen hij is geboren. Hij is er dus wel een paar keer geweest, maar het zegt hem niets.
Met mijn oma heeft hij wel een band omdat hij daar regelmatiger komt. We hebben deels samengestelde gezinnen en daardoor is de familieband nogal complex. We hebben dus al 6 gewone opa's en oma's. En aan mijn kant een superoma en nu dus nog 1 superoma en superopa aan papa's kant (eigenlijk zijn dat de ouders van de stiefvader van mijn man, maar daar heeft hij wel meer mee), plus nog een superoma die via hertrouwen in de familie is gekomen.

Zo'n stamboom is wel een goed idee, ik zal eens foto's gfaan verzamelen.

Flexibel (beetje ot)

Kinderen gaan inderdaad nogal flexibel met dood om. Beide opa's zijn overleden. 2 jaar na elkaar. Maar laatst gingen we langs het graf van de eerst gestorven opa (zoon was toen 2 nu bijna 5). Toen hij dat hoorde riep hij juichend tegen jongere broertje: JOEPIE we gaan naar opa IHIX (X dus)! We gaan naar opa IHIX! Ja hij is wel dood, maar WE GAAN NAAR OPA IHIX!

Vond het eigenlijk wel schattig

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.