Tandem voeden en verdrietige peuter
Op dit moment drinken mijn jongste dochter van 6 weken en mijn middelste dochter van ruim twee bij mij. Mijn dochter van twee heeft ook altijd s nachts bij me geslapen en regelmatig voedingen gekregen. Ik geniet van de intimiteit op deze momenten en de troost die het haar brengt. Ik wilde de borstvoeding dan ook liever niet stoppen tijdens de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap begonnen na een maand of vier mijn tepels gevoeliger te worden en dit werd bij mij steeds erger om die reden ben ik in de laatste maanden aan één kant gestopt, omdat het aan die kant echt pijn deed. Daarnaast realiseerde ik me dat ze moest wennen aan de nieuwe situatie voor als haar zusje er straks zou zijn. De laatste maanden heb ik geprobeerd om haar er aan te laten wennen dat ze niet altijd bij me kan drinken en ook minder vaak. Zo heb ik haar niet meer in bed gevoed en ben ik de laatste weken niet meer bij haar gaan slapen. Dit was pittig, maar is gelukt. Sinds haar zusje geboren is heeft ze vaak verdriet. Ze moet steeds wachten totdat de baby eerst gedronken heeft en dit duurt lang want die drinkt niet zo snel. Elke keer als ze mij haar zusje ziet voeden wil zij ook en heeft ze verdriet. Ook kan ik haar daardoor vaak niet troosten aan de borst bijvoorbeeld als ze gevallen is. Het gaat mij aan het hart en ik had verwacht dat ze ondertussen meer gewend zou zijn aan de nieuwe situatie, maar het houdt aan. De momenten dat ze drinkt zijn wel echte troostmomenten voor haar en soms valt ze eindelijk in slaap als ze moe of ziek is. Ik ben dan ook heel blij met die momenten van toch nog wat intimiteit en dat ik er voor haar kan zijn al voelt het wat onaangenaam als ze beiden tegelijkertijd drinken. Ook heeft ze verdriet op momenten dat ze even bij me zit en ik haar weer neer moet zetten om haar huilende zusje op te pakken. Ik doe haar zusje veel in de draagzak en probeer mijn middelste dochter dan op schoot te nemen of te dragen, maar het lukt niet altijd omdat de jongste wakker is en wil slapen. Ze is wel heel lief voor haar zusje, maar steeds zo verdrietig. Ik ben benieuwd welke ervaringen andere moeders hebben die tandemvoeden en een verdrietig ouder kind hebben en hoe ze hiermee omgaan.
NightNurse schreef op 24-12-2021 om 21:09:
[..]
Ik gok zomaar dat moeder nog zwangerschapsverlof heeft en vader niet. Moeder is dus hoogstwaarschijnlijk heel regelmatig alleen met twee kinderen.
Om vader nu elke keer bij zijn werk te storen als peuter verdrietig is, lijkt me wat overdreven. En dan ga ik er nog vanuit dat vader thuiswerkt...
Daar heeft vader al bijna drie jaar de tijd voor gehad.
Poezie schreef op 24-12-2021 om 20:21:
[..]
Ben benieuwd naar je link.
Feit blijft sowieso dat TO haar peuter moeite heeft met het tandemvoeden. Een oplossing zou kunnen zijn om vader een grote rol te laten spelen bij het troosten. Ik zie niet in waarom dat alleen bij de moeder zou moeten liggen.
Maar een peuter heeft ook moeite dat er niet nog een boekje wordt voorgelezen, een snoepje gegeten mag worden, een middagslaapje moet doen, een stukje zelf moet lopen etc etc
Iets moeilijk vinden hoort bij het leven, net zoals leren omgaan dat je van enigst kind naar grote zus kan gaan. Het is van belang dat je dat als ouder begeleid, en niet vermijd zoals jij TO vertelt. Of zoals je nu suggereert dat vader steeds moet troosten.
TO vraagt om ervaringen, niet om afkeurende reacties op de keuze van ouders om tandem te voeden. Wat maakt dat jij het noodzakelijk vindt om op deze manier te reageren en niet op haar inhoudelijke vraag van ervaring met tandemvoeden in te gaan?
Tatemae schreef op 24-12-2021 om 23:06:
[..]
Maar een peuter heeft ook moeite dat er niet nog een boekje wordt voorgelezen, een snoepje gegeten mag worden, een middagslaapje moet doen, een stukje zelf moet lopen etc etc
Iets moeilijk vinden hoort bij het leven, net zoals leren omgaan dat je van enigst kind naar grote zus kan gaan. Het is van belang dat je dat als ouder begeleid, en niet vermijd zoals jij TO vertelt. Of zoals je nu suggereert dat vader steeds moet troosten.
TO vraagt om ervaringen, niet om afkeurende reacties op de keuze van ouders om tandem te voeden. Wat maakt dat jij het noodzakelijk vindt om op deze manier te reageren en niet op haar inhoudelijke vraag van ervaring met tandemvoeden in te gaan?
Wat maakt dat jij vindt dat vader hier geen rol in hoeft te hebben? Er bestaan meer manieren om een kind te troosten dan een borst.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, het meedenken en de tips. Bedankt ook tijgeroog en andere mensen die voor mij en mijn keuze voor tandemvoeden opkwamen.
Leene en Kenfan bedankt voor het delen van jullie ervaring van de reactie van jullie oudere kind/ kinderen. Dat mijn dochter zo veel moeite heeft met de nieuwe situatie is dus normaal en 6 weken is misschien ook maar kort.
Due scimmie, tegen de baby zeggen even wachten is een hele goede. Ik doe het wel al en dan zie ik dat dat haar goed doet. Ik probeer haar tussendoor ook zoveel mogelijk op te pakken en op schoot te nemen als het even kan. Ook probeer ik andere vormen van aandacht te geven ook terwijl ik de baby voed, het is wel even zoeken merk ik. Een spelletje op mijn telefoon werkt wel als afleiding, maar is niet ideaal vind ik voor het geven van aandacht. Boekje lezen wil ze op zo een moment niet.
Het consultatiebureau gaf het advies de baby altijd eerst te laten drinken. Ik wacht nu steeds eerst op dat de baby weer wakker is en net gedronken heeft. Als ik lees dat jij tijgeroog je zoon op een vast moment voedde ongeacht of de baby net bij je gedronken had denk ik dat het misschien geen kwaad kan om er een beetje losser mee om te gaan. Ik vind het een goede tip om op een vast moment te voeden en zo meer duidelijk en ritme er in te brengen. Anderzijds ook lastig hoe ik haar op andere momenten tegemoet kom met aandacht want ze wil alleen aan de borst en de rest is onvoldoende. Dat is zoeken en wennen.
Bedankt ook voor de tips voor andere forums! Ik had ze nog niet gevonden.
Antwoord op de vragen:
Ik voedde haar voordat de baby er was twee keer per dag. Ik had het bewust wat afgebouwd tot een paar keer.
Als haar vader er is dan krijgt ze regelmatig aandacht van hem. Hij probeert haar ook te troosten op zo een moment.
De baby slaapt moeilijk in haar bedje en in de kinderwagen is lastig met een peuter van twee er bij. Dit deed ik vroeger wel met de middelste in de tuin heen en weer rijden totdat ze sliep en de oudste mocht dan binnen een filmpje kijken maar met een kind van twee kan dat niet.
tjongejongejonge.... het blijkt maar weer dat er een hoop misverstanden en taboes rusten op borstvoeding en langvoeden. Ik heb zelf mijn oudste kind gevoed totdat die bijna 3 was (toen was de melk op vanwege zwangerschap) en de jongste tot hij bijna 5 was.
Die vond het zelf nog fijn maar toen vond ik het wel welletjes.
Nu is mijn ervaring dat grotere peuters wel nog maar af en toe drinken (lang niet meer elke dag en op elk moment), maar juist als ze erg moe, ziekjes of verdrietig zijn wat troost zoeken en dat dat heel effectief is. Vriendinnen die zelf ook lang hebben gevoed hebben dezelfde ervaring. Kinderen zullen niet snel uit zichzelf stoppen als ze (nog maar) twee jaar zijn, en waarom zou je als moeder dat lieve gezellige en bovendien gezonde gebruik stoppen als het niet hoeft? Omdat andere mensen er iets van vinden, het misschien zelfs associeren met heel onfatsoenlijke dingen?
Het is gewoon natuurlijk om een kind langer dan de babytijd moedermelk te geven, mensenkinderen zijn lang hulpeloos t.o.v. andere dieren.
Misschien een speciaal voedingsspeelgoedkoffertje maken to? Dus iets speciaals waar ze alleen dan mee mag spelen als baby drinkt? Geen jonge meiden hier dus geen tips voor wat je erin stopt maar misschien pop en flesje of puzzel?
Nooit getest trouwens, maar er bestaat een apparaatje dat de kinderwagen schommelt/wiegt zonder dat je het zelf hoeft te doen. Misschien helpt dan voor baby.
Hier geen tandemvoeden, heb het zelf afgebouwd in zwangerschap want vond het te zwaar worden. (Maar ik had ook wel een erg veeleisende drinker: overdag had hij geen tijd en ging het liefst de hele nacht door
Knap dat jij het wel doet!
Wat hier werkte tav het slapen (beide kinderen slechte slapers) was baby in wandelwagen en peuter achterop op een opstapje en dan een (flink) blokje om.
En als peuter moest slapen peuter in buggy plat en baby in draagzak mee en hop weer naar buiten.
Intensief maar gaf ook vrijheid: kinderen sliepen overal in de wagen dus ik kon overal met ze naar toe.
Zeggen dat baby moet wachten was hier ook erg effectief. Dat kun je kort houden, het gaat puur om de boodschap naar peuter, die voelt zich dan gehoord en gezien en gelijk (niet achtergesteld) aan baby. Zelf kan het je ook wat rust geven want je hoeft natuurlijk ook niet gelijk te springen bij een huiltje. De zorg voor baby een beetje ‘delen’ met peuter kan ook helpen.
Lieve TO, je doet het goed.
Ik vermoed dat het probleem helemaal niet bij het tandemvoeden ligt, maar bij het aandacht verdelen. Je middelste moet gewoon nog heel erg wennen dat ze niet langer de jongste is, maar dat er nu een nieuwe gezinsgenoot is. Die weliswaar heel lief en schattig is, maar met wie ze nog niet kan spelen en die opeens alle aandacht naar zich toe trekt. Bezoek dat staat te kirren bij die kleine, papa en mama die moe zijn en hun tijd en aandacht moeten verdelen. Dat zijn heel veel veranderingen opeens. Zeker als je nog maar 2 bent en niet goed snapt waarom dit allemaal gebeurt.
Zorg dat middelste ook af en toe van onverdeelde aandacht van jou en papa kan genieten. Want wat anderen al zeiden, ook baby kan soms best even wachten. Een paar minuten huilen kan echt geen kwaad.
Het komt goed. (Hier in ieder geval wel. Inmiddels zijn het jongvolwassenen die elkaar als kind en puber af en toe bijna naar het leven stonden, en tegelijkertijd twee handen op één buik zijn. Ze hebben er geen trauma's aan over gehouden 
.)
Je baby is nog maar zes weken dus logisch dat je oudste echt nog even moet wennen. Het is soms lastig hoor, aandacht verdelen. Dat staat m.i. los van het tandemvoeden, al heb ik daar zelf nooit voor gekozen.
Het is meer dat je oudste moet leren op dat moment zichzelf even te vermaken. Mijn kids hebben nooit moeite gehad met een zusje erbij maar ik had er zelf als kind wel lastig mee (al was ik toen al vier). Voor mijn gevoel had ik ook ineens een zusje 🤷🏼♀️. En hoewel mijn vader altijd al veel met mij deed was mijn moeder ineens steeds met die baby bezig. Dus mijn moeder ging dan heel bewust met mij een spelletje doen enz. Ze vroeg wel overigens of ik met de baby wilde helpen maar ik moest er niet zoveel van hebben 😅.
hoe deed je dit dan met oudste toen je middelste geboren werd? Of deed je toen geen tandemvoeden?
Bedankt weer voor alle reacties. Een speelgoed koffertje is een goed idee, beter dan een spelletje op de telefoon. Dan moet ik er wel ook één voor mijn oudste dochter maken anders krijgen ze ruzie.
Warempel, wat een mooie uitvinding dat wiegeling voor de kinderwagen. Nooit van gehoord en heel praktisch.
Lijkt me pittig zo een nachtdrinker Pinokkio. Ik kan me voorstellen dat je er dan sneller voor kiest om het af te bouwen.
Met peuter op plankje van de kinderwagen duurt mogelijk wat lang voor haar nu de baby nog veel slaapt, maar ga ik zeker proberen als ze wat ouder is. Het is nu ook zo koud en ze is snel ziek. Andersom met peuter in wagen is ook een goed idee voor als het niet te koud is. Ze kan best nog wel een slaapje doen alleen lukt dit niet altijd meer en dat scheelt ook weer met emotionele buien.
Fijn om te horen dat alles goed komt Coreopsis en ben er met vader mee bezig om zo een moment van onverdeelde aandacht te creëren al blijft dat moeilijk met drie kids, want de oudste heeft juist s avonds veel aandacht nodig, omdat ze moeilijk in slaap valt en s ochtend altijd de ratrace om haar op tijd naar school te brengen. Een beetje jongleren voor ons met aandacht verdelen.
Het was inderdaad anders met mijn oudste dochter. Ook wel heftig voor haar maar makkelijker uit te leggen, omdat het leeftijdsverschil groter was en ze wilde graag met alles helpen dat maakte het ook makkelijker. De borstvoeding verliep bij mijn oudste heel anders. Ze dronk heel onrustig en iedere voeding leek een soort strijd. Ik heb het toen (al) met negen maanden afgebouwd. Ook omdat ik toen dacht dat het lastig met werken was omdat je geen tijd meer krijgt om te kolven.
Mijn oudste is niet zo knuffelig en heeft meer behoefte aan vormen van aandacht die prima samengaan met als ik de andere twee voed. Ze vindt het heel soms wat vervelend dat ze heel even moet wachten maar dat is het.
Wat je zegt Troelahoep is precies ook wat ik moeilijk vind. De middelste heeft behoefte aan troost, intimiteit en wilt dit alleen maar via borstvoeding. Ze mist heel erg dat dit niet kan op zo een moment dat ze daar behoefte aan heeft, want ze is erg vaak ziek. Ze heeft alles al gehad sinds ze naar de opvang gaat een keer longontsteking, vijfde en zesde ziekte, corona en heel vaak griep, altijd verkouden ook. Als ik op een vast moment voed geeft dit duidelijkheid en heeft ze de intimiteit en misschien toevallig ook troost op dat moment, maar ze mist het dan op andere momenten als de baby nog niet gedronken heeft of in de draagzak zit en als ze daar behoefte aan heeft. Daarnaast is het denk ook dat ze op dat moment er aan denkt dat ze ook die intimiteit zou willen als ze ziet dat ik haar zusje voed. Ze wordt dan emotioneel omdat ze de aandacht mist en het naar voren komt dat ze niet meer de kleinste is. Wat jullie ook zeiden, maar het zijn ook troostmomenten die ze mist. Misschien kan het niet anders en moet ze nu met minder troostmomenten ook incasseren. Andere vormen van troost bied ik aan maar slaan maar weinig aan, komen niet zo binnen.
iemand had overigens nog de tip gegeven om de voeding aan mijn middelste niet op een vast moment te doen maar te koppelen aan een activiteit zodat je wat flexibeler bent met drie kinderen en ook voor momenten dat de jongste gaat clusteren.
Nog even: die momenten van intimiteit door borstvoeding zijn enorm waardevol voor mijn dochter en dat weegt zeker op tegen die paar troostmomenten door bv die ze dan misschien moet missen. Of niet hoeft te missen? Zou het misschien toch goed gaan met de voeding als haar op zo een moment het wel aanbied vraag ik me af? Misschien op een ander forum meer ervaringen. Het aandacht verdelen is inderdaad het grootste issue het komt omdat ze ziet dat de baby drinkt en dan ook aandacht wil, ik merk dat het nu ook al wat beter gaat want ik let er meer op dat ik de aandacht verdeel.Daarom ben ik blij dat ik haar die momenten van intimiteit ook kan bieden. Ze krijgt ook nog wat antistoffen mee en dat is mooi meegenomen. Ze kan nu zelf bepalen wanneer ze helemaal wil stoppen. Van nature krijgt een mensenkind tot een jaar of vier borstvoeding.
Je schreef ergens nog dat het niet zo goed gaat als ze tegelijkertijd aan de borst drinken. Wat gaat er dan mis? Want misschien dat het scheelt als dat wel goed gaat, ik vind dat altijd erg fijne momenten.
En ik ben aan dat je de borst wat de baby begint te drinken afwisselt. Kun je de peuter dan niet laten drinken uit de borst waar de baby als laatste begonnen is? Zeker als het kostte drinkmomenten zijn blijft er nog net zo veel over voor de baby, en bedenk dat je lichaam zich daar ook op aanpast. Dan kan ze toch nog vaker drinken op de momenten dat ze gewend is, en dat kan ik deze tijd een goede steun voor haar zijn.
