Kleuterzoon erg brutaal

Maar wat doe je dan als hij van de gang weer wegloopt? Laat je hem dan maar gaan? Of zet je hem dan terug?
Als je super nanny bekijkt dan zie je dat het kind soms wel 30x teruggezet wordt op de gang voordat hij/zij eindelijk blijft. Je moet laten merken dat er echt grenzen zijn en dat die niet overschreden kunnen worden. Jij bent de baas. Niet hij.

Leuk is het niet als ze je zo uitproberen. Wat hier altijd het beste hielp was aan de ene kant veel autonomie geven maar aan de andere kant ook gewoon heel duidelijk de grenzen aangeven en daar echt heel duidelijk in zijn. Bij ongehoorzaam/vervelend gedag gewoon straf geven.

Met eten bijvoorbeeld. Hij heeft de vrijheid om te eten of niet eten. Ik liet mijn kinderen zelf bepalen hoeveel ze wilden eten en wat ze wel of niet wilden eten. Ze hoefden niet alles te nemen wat op tafel staat. Maar aan de andere kant was (ben) ik altijd heel streng op tafelmanieren. En bij overtreden van de regels stuurde ik ze gewoon van tafel. Dan hebben ze blijkbaar geen honger. Of ze mochten met bord en al in de keuken gaan zitten. Ik hoefde dat soort maatregelen nooit heel vaak te nemen. Het maakte vaak wel indruk. Maar soms is herhaling nodig.

Alternatief

Van verwijderen leren kinderen niets. Het is aan jou om manieren te verzinnen om situaties met je kind positief om te buigen. Zorg dat je zelf goed uitgerust bent en geduldig. Geef zoveel mogelijk aan wat wel goed gedrag is en leid negatief gedrag af. Negeer ook eens wat.
Kinderen kunnen handenbindertjes zijn. Nu samen veel tijd doorbrengen helpt om je kind later zelfstandig zaken in goede orde te krijgen.
De overgang naar de basisschool kan een grote stap zijn voor kinderen. Ze kunnen er ook slecht gedrag van oudere kleuters overnemen. Belangrijk is om dat actief te pareren. Niet met straf maar met samen goed gedrag te laten zien.
Je kind wil zaken zelf doen en ondernemen. Doe dat vooral ook samen.

Nee, ik zet hem dan ook terug

Bedankt al voor de snelle reacties!

@ Jaina: ik laat hem inderdaad niet gaan. Zet hem steeds terug en hij blijft dan uiteindelijk ook wel zitten maar ik vraag me af wat het dan doet? Als straf zeg maar. Ik vind mezelf echt wel consequent en probeer duidelijke regels te geven maar hij zoekt nu echt steeds de grenzen op (zo vermoeiend!)

@ AnneJ: ik snap je reactie en probeer ook zoveel mogelijk positief. Afleiden werkt alleen gewoon echt niet. Hij is zo'n volhouder! Af en toe moet hij gewoon even uit de situatie gehaald worden. En als je gewoon dingen zegt/vraagt doet hij het echt niet! Op wat voor manier ook. Even naar hem toe lopen, een grapje maken, het werkt gewoon niet echt bij hem. Wat hij niet in z'n hoofd heeft doet hij niet. Verder doen we al wel veel samen, ik vraag me soms ook af of het niet teveel is. Hij moet soms toch ook zelf zich even kunnen vermaken?

@ Dees: bedankt voor je nuchtere reactie
Het zal waarschijnlijk daar ook wel mee te maken hebben dat hij nu op school zit. Het vergt heel veel van hem want hij wil alles mee beleven en zien.

Maar goed, misschien is het even een kwestie van 'doorbijten', alleen soms ben je bang dat het gedrag blijvend is. En ik vind het echt niet fijn dat hij zo brutaal reageert! Hij heeft bijv. een wekker op zijn kamer zodat hij precies kan zien wanneer hij eruit mag. Dat is de laatste tijd ook weer steeds mis. Eerst keek hij er echt naar en ging er dan pas uit. Spelen op z'n kamer mag wel maar nog niet van zijn kamer af omdat het gewoon nog heel vroeg is dan. Nu komt hij er steeds uit en komt dan naar ons toe. Met allerlei 'smoesjes' e.d.

Mijn mening

Je kind wordt gewoon groter en heeft dus iets anders nodig.
Gewoon luisteren zit er niet (meer) in.
Hij wil meer inspraak, samenspraak, samen doen. En moet nog veel leren.
Van op de gang staan leert hij niks.
Oh jawel, volhouden

En wat voor alternatief heb je dan??

@ marie: ik weet niet hoe ik dan kan doen? Samen praten? Ja, discussiëren en je komt er niet uit We proberen hem ook wel wat inspraak te laten hebben maar er zijn toch ook regels waar je je aan 'moet' houden?

Kijk eens

Naar wat écht moet?
Misschien is het bijv geen ramp meer, als hij niet op zijn kamer blijft?
Ga samen brainstormen over alternatieven.
Neem hem serieus, geef aan dat je snapt dat hij zich verveelt in bed, maar dat jij graag nog even wil slapen. Hoe lossen we dat op?
Misschien komt hij wel met geweldige ideeën. Serveer die niet af, maar verken alles samen, hoe absurd ook.
En dan kom je uiteindelijk bij wat dingetjes uit. Misschien heeft hij wel gewoon honger, en kun je afspreken iets lekkers voor hem klaar te leggen. Of beloof je een briefje voor hem klaar te leggen ergens (met tekeningen) of wat speelgoed. Of wat ook bij hem past. Zodat jij enigzins aan je trekken komt maar zijn gevoel om 'groot te willen zijn ook ruimte heeft.

Op moment dat iemand mij wil straffen luister ik ook niet meer hoor!
En dat werkt dan ook weer een tijdje na....

Alternatieven

@ Marie: Bedankt! Het is inderdaad misschien goed om hem wat meer mee te laten denken. Het probleem is alleen wel dat hij, zodra hij van z'n kamer af is, op ontdekking uit gaat. Naar de badkamer en daar rommelen (bijv. douchegel in de WC doen of scheerschuim pakken). Naar het kantoor (plakband apparaat uitproberen, markeerstift testen) e.d. En alleen naar beneden wil hij niet. Dat is het lastige! Het is een ontzettende lieverd maar hij wil alles beleven, zien, ontdekken, pakken enz. En hij hoeft van mij heus geen tijden op zijn kamer te zijn, maar ik vind 6 uur redelijk vroeg voor zulke dingen En vaak laat ik hem 's avonds iets uitkiezen om mee naar boven te nemen. Maar goed, ik snap wel wat je bedoelt hoor het is alleen best lastig bij hem.

Even aanpassen

Kan goed dat hij nu vanalles wil en nog vaardigheden mist dat daadwerkelijk uit te voeren.
Als het enigzins lukt zou ik proberen met hem samen regels op te stellen. Die kun je ook samen knutselen bijv, soort van picto's en die samen ophangen. En alternatieven aandragen. Bijv wat lege flessen op de badkamer zetten waar hij wel aan mag. Of wat tekenmateriaal op kantoor, zijn hoekje.
Of je sluit de ruimtes waar je niet wil dat hij komt. Of je gaat zelf om 8 uur naar bed en staat met hem om 6 uur op. Waarschijnlijk is het maar tijdelijk.

Het is super zonde om deze tijd te verprutsen met strijd. (Maar we ontkomen er allemaal niet aan hoor)
Tank zelf ook goed bij, geef hem uit handen, te logeren.
Daag hem uit op die gebieden waar hij nu interesse in toont en houd in de gaten of het op school wel lekker loopt.
En vergeet niet dat hij vooral op taalgebied enorm moet leren nu dus praat praat praat. (Of zingen, voorlezen, wat dan ook) Daar kan ook een onverzadigbare honger naar aandacht mee te maken hebben.

Oppepper

@ Marie: Hier heb ik wat aan! Dank je. Ik denk ook dat het echt te maken heeft met een stukje 'groter worden, maar nog klein zijn'. Als je snapt hoe ik het bedoel Hij is behoorlijk slim voor z'n leeftijd, wil altijd meer dan hij kan en dat is inderdaad lastig voor 'm. En voor ons ook wel eens. Op de peuterspeelzaal hebben ze altijd gezegd: hij moet eerst groter worden, dan zal het ook beter gaan waarschijnlijk. Maar ik vind de tips van de picto's ook echt een goede! Het enige wat ik moeilijk vind is zijn brutale gedrag (grote mond). Maar dat heeft dan misschien ook te maken met frustratie.

Nog even...

Voorlezen en zingen is hij inderdaad dol op! Doen we ook veel en dat vindt hij reuzegezellig. Het is gewoon een jongetje die uitdaging nodig heeft. We gaan ook verhuizen binnenkort, misschien speelt dat ook mee.

Inderdaad ja, vooral dat 'voor galg en rad'

@ Li: daar ben je dan bang voor... Maar waar komt dat vandaan? Ik merk ook aan mezelf dat ik er onzeker van wordt, twijfel aan mezelf en de aanpak. Fijn om te horen dat je hetzelfde had! Je denkt dan: wat levert het op om dit te doen?

Ik ben zelf ook best wel een controle freak. Dus dat is ook lastig. Wil alles het liefst zo goed mogelijk doen en dan let je misschien ook veel te veel op de kleine dingen.

Verder is het gewoon ook echt een druktemaker! Dus het is ook pittig maar meestal wel 'te doen'. Nu zat ik er gewoon even een beetje doorheen. Bedankt voor alle fijne tips en reacties!!

Jaaa, hier ook een control freak!

Ik moet dit toch kunnen??? Nou nee, echt niet hoor. Of misschien zou het wel kunnen, maar de prijs zou mij te hoog zijn. En laat je ook niet gek maken door anderen die denken "het zal wel aan de opvoeding liggen".

En echt, mijn dochter is nu een fantastische, creatieve, actieve (nog steeds!) meid, die haar energie kwijt kan in vriendinnen en sport, en het goed doet op school. Ze staat soms verbaasd als ik haar vertel wat ze vroeger allemaal uitspookte. Ze is wel altijd eerlijk en open geweest, al was ze het soms totaal niet met me eens. Maar ze ging nooit achterbaks gedoe, want ik veroordeelde haar niet.

Dat zijn voordelen die je nu nog niet ziet, en dat gaat wel even duren. Maar uiteindelijk gaat het om jullie relatie, en om wat je hem voorleeft. Niet om gehoorzaamheid, want daar heeft hij niets aan.

Leuk he, kleuters?

Kleuters zijn gewoon kleine draakjes, geen land mee te bezeilen. Het strafkrukje werkte hier ook niet, net als naar de kamer sturen. Mijn jongste liep gewoon echt 30 keer krijsend weg, zodat we na een half uur beide uitgeput en geïrriteerd waren. En echt niet dat ze er van leerde, want de volgende dag was het gewoon weer raak.
Ik heb dus altijd een zeer beperkt scala van te picken battles gehad, en de kinderen verder veel autonomie gegeven. De meeste dingen zijn namelijk ook helemaal niet erg. Ze deden in ieder geval zelden iets expres of om mij te pesten, en meestal waren dingen die ze niet mochten dingen die ik vooral onhandig vond of waarvan ik dacht dat ze onhandig zouden kunnen zijn. En inderdaad alternatieven bieden voor echt ongewenste zaken.

Jetty

Als hij uiteindelijk blijft zitten dan is dat wel goed. Dan weet hij in elk geval dat hij uiteindelijk wel moet gehoorzamen. Dus hij kent wel grenzen. Of op de gang zetten een goede straf is zal van de omstandigheden en het kind afhangen maar soms is het prettig om even iemand uit de situatie te halen. Ik stuurde mijn kinderen altijd weg uit de gezamenlijke ruimte als ze zich daarin niet sociaal konden gedragen. Dan mochten ze even op de gang of op hun kamer bij komen. Dan kan iedereen even afkoelen.

Maar het is natuurlijk niet perse voor elk vergrijp de beste straf. Bijvoorbeeld als ze onbeleefd iets vragen dan doe ik het gewoon niet. Dan negeer ik wat ze zeggen. Pas als ze het beleefd vragen dan luister ik. Dat hebben ze gauw genoeg door en aangezien ze vaak iets toch wel willen gaan ze het dan meestal vanzelf wel netjes vragen. Zeker bij kleuters helpt het als ze inzien dat ze er zelf profijt van hebben.

Positief belonen is ook altijd goed. Als ze nu even zelf gaan spelen dan doen we daarna een spelletje. Wie aan tafel netjes heeft gegeten mag smarties of hagelslag door de vla. Het is natuurlijk omkopen maar dat soort dingen werkt ook vaak wel bij peuters/kleuters.

Verder inderdaad consequent zijn. Niet te veel dingen te gelijk uitproberen qua aanpak/straf/beloning. Duidelijk zijn in verwachtingen. Zorgen dat er een goede routine is. Dat zorgt dat er minder conflict momenten zijn.

En verder verschilt het ook per kind. Bijvoorbeeld het voorbeeld wat je noemt met de wekker. Bij mijn jongste zoon zou ik voor elke keer dat hij ons stoort de wekker de volgende dag 5 minuten later zetten. Of hij zou als hij voor niks stoort die dag niet op de gameboy. Dat soort straffen werkte bij hem uitstekend. Bij mijn jongste dochter had een goed gesprek geholpen en er achter komen wat er aan de hand was. Bij haar zat er namelijk vaak angst achter stout gedrag. Dan durfde ze iets eigenlijk niet. Bij mijn een na jongste zoon zou ik hem omkopen met speciale boeken/speelgoed wat alleen 's ochtends vroeg mag. ik zeg het een beetje zwart/wit want een combinatie van al die dingen gebruik je in de praktijk. Het verschil alleen wel per kind welke aanpak goed werkt. Dr Phil heeft het altijd over dat je de valuta van je kind moet vinden. Dat ben ik wel met hem eens.

Brutaal gedrag

Dat is ook taalvaardigheid. Hij weet gewoon nog niet wat gepast is in welke situatie. Dus dat probeert hij uit. Geef hem vooral het goede voorbeeld, leer hem wat je graag wil horen van hem, uiteindelijk vallen er kwartjes.
Verhuizing kan natuurlijk een enorme impact hebben en erg onzeker maken. Als het een slim kind is dan heeft hij er wellicht heel veel gedachten over en kan hij die nog niet verwoorden. En misschien kloppen bepaalde voorstellingen ook wel niet die hij heeft.

Het ene kind heeft er behoefte aan er veel in betrokken te worden, het andere juist niet. Ik zou iig proberen er met hem over te praten en eea inzichtelijk te maken voor hem.

Wat een tips...

Fijn dat jullie allemaal meedenken! Het is zo fijn om het soms even te delen. Het is lastig om op iedereen persoonlijk te reageren maar ik heb wel veel handvatten zo (en voor mezelf weer wat zekerheid dat er meer mensen zijn die het er soms even moeilijk mee hebben ).

@ Marie: het is inderdaad een slim jongetje die veel nadenkt. Dus het 'spookt' waarschijnlijk allemaal door zijn hoofd. En inderdaad is het zo dat ze het nog niet allemaal weten. Dat denk je zo vaak... Vooral omdat hij best slim is heb je het idee dat hij het soms bewust doet.

@ Jaina: Heerlijk, 5 min. langer! Haha, als ik dat hier zou doen kunnen manlief en ik wel uitslapen denk ik Maar ik snap hoe je het bedoelt. De aanpak is per kind verschillend.

Sowieso denk ik dat praten en overleggen met hem heel goed is zodat hij in ieder geval het gevoel heeft dat hij we serieus naar hem luisteren. Dat zal bij een ander kind misschien helemaal niet nodig zijn.

Ach, er zit ook echt een stuk onzekerheid van mij bij. Bang zijn dat je fouten maakt in de opvoeding en dat anderen vervelende dingen van je kind denken. Zoiets...

Slim

Als er sprake is van echt bovengemiddeld slim, houd er dan rekening mee dat hij de wereld mogelijk meer op een top down manier leert begrijpen.
Dat betekent dat hij vanuit verbanden, inzicht, samenhang leert.
Het probleem bij slimme kinderen is soms dat ze dus behoefte hebben aan die samenhang, maar dat ervaring ontbreekt om die samenhang te kunnen koppelen aan reeds opgedane kennis. Dat kan hiaten geven en voor onbegrip/onzekerheid zorgen.

Dus waar je bij een ander kind stapje voor stapje een proces aangaat kan een slimmer kind meer behoefte hebben aan het overzien van totaalplaatje.

Als je dingen uitprobeert merk je vanzelf wel wat er bij hem aanslaat of helemaal niet.

Wat bij mijn (moeilijke) kind goed hielp was vaak benoemen wat ik precies van hem wilde. Hij wilde het nl (ja, het is vaak erfelijk!) juist heel goed doen allemaal. Maar in de ban van ontdekken/leren/ spelen vergat hij volledig wat de regels waren. Als ik hem dan voor het fout kon gaan even liet herinneren aan wat ik van hem wilde dan bleef het beter hangen.
(Bijv als we naar buiten gingen, dat ik nog even benoemde dat ik wilde dat hij dit en dat) Als ik eenmaal in de mopperfase zat was er geen land meer met hem te bezeilen.

Maar houd ook echt school in de gaten, kort lijntje met leerkracht.

Jetty

Praten is altijd goed inderdaad. Het helpt als een kind de logica van de regels snapt en als ze het gevoel hebben dat ze hun ideeën ook bij jou kwijt kunnen.
en natuurlijk maak je fouten. iedereen maakt fouten. Niemand is perfect. Het is niet erg om fouten te maken. Daar leer je ook weer van.

Wat andere mensen denken kan je niet controleren. Als je kind net op het verkeerde moment en de verkeerde plaats een driftbui krijgt zullen andere mensen daar vast van alles van denken. Dat is dan maar zo. Elke ouder maakt wel eens een moment mee dat een kind en publique zich misdraagt. Niet ideaal maar erg is het ook niet. Bedenk ook dat de mensen jullie al weer vergeten zijn zodra ze 5 meter verder op zijn.

Aandacht, prikkels, afleiding

Ik las dit "Aandacht krijgt hij, mijns inziens, genoeg. 's Middags uit school even een gezellig praatje onder de thee, een boekje lezen enzo daar zit het hem volgens mij echt niet in."

Stel je bent vier, onderzoekend, snugger, nieuwsgierig. Dan is een praatje en een boekje natuurlijk best leuk, maar om daarna in die lange winter nou weer braaf zelf met dezelfde dingen te spelen en aan tafel weinig aandacht te vragen en netjes te doen wat er gevraagd wordt wanneer het gevraagd wordt omdat dingen nou eenmaal moeten.... Die kan je dan nog héél erg vaak op de gang zetten.

Dat is een energieke pup waar je geen last van hebt als ie uitgeraast is en die anders al je schienen stukbijt. Of in het geval van je zoon: scheerschuimbussen leegspuit.

En zo'n pup, pardon kleuter, entertainen kost tijd en energie. Over een paar jaar kan hij het zelf, fietst hij met z'n vriendjes naar voetbaltraining, maar nu nog even niet.

Dus speelafspraakjes (ja, daar moet je met kleuters nog bovenop zitten, maar hij is ook weer eens bij een ander). Naar een buitenspeeltuin, als je het kan betalen naar een zwembad of binnenspeeltuin, voetballen, hutten bouwen in het bos, heutten bouwen van oude dozen binnen, schuim maken in flessen, samen boodschappen doen en hem alles laten zoeken, wedstrijdje rennen, op sportclubje, muziekclubje, middagje BSO als de vriendjes daar ook op zitten (heb jij even je handen vrij), grote schilderijen op rollen papier van de ikea vingerverven, je eigen naam leren schrijven, samen iets timmeren, enzovoort enzovoort. Aan tafel spelletjes doen. Wij hadden netjes eten dag (en dat pappa dan wel met zijn ellebogen op tafel zat en dat zij dat dan mocht roepen) en niet netjes eten dag (bord uitlikken!). Om de beurt iets vertellen, maar niet langer dan de attention span van een kleuter.

Ja, een kleuter moet zich (leren) aanpassen. Mag niet de straat oplopen, de kat aan de staart trekken, met jouw makeup spelen enzovoort enzovoort. Maar jij moet je ook aanpassen en een kleuter mogelijkheden bieden. Dat gaat verder dan een knuffel, een praatje en een boekje. Ze zijn te groot om daar geneog aan te hebben en te klein om het zelf te kunnen regelen.