Suiker suiker suiker

Stoppen

Ik denk dat je een paar maanden helemaal moet stoppen met snoepjes, koekjes en ijsjes. Geen zoet op brood, geen snoepje na t eten. Als ze zeurt om snoep krijgt ze fruit (zit genoeg suiker in) of groente of een rijstwafel. Ze lijkt wel verslaafd, al is dat een groot woord

Simpel

Geef haar Snoepkaartjes die ze kan inwisselen. Eerst per dag en als ze daaraan gewend is per 2 dagen (opsparen mag) etc etc tot een week.

Dat stimuleert haar om te leren na denken of ze het nú doet of later. Leg het systeem uit, vertel ook waarom koek en snoep slecht voor je is (geen ruimte voor brood, aardappeltjes, groente, fruit etc waar je van moet groeien in de lengte, van suiker groei je ook maar in de breedte), verzin maar wat. Negeer haar als ze tussendoor zeurt: vraag gewoon of ze nog een snoepkaartje heeft? Je kunt ook kleine en grote kaartjes maken, dan leert ze opsparen voor een grotere koek of eerder gaan voor een klein snoepje. Stimuleer ook wat te bewaren voor de volgende dag omdat ze dan wat groters kan nemen als ze nog maar 1 klein snoepkaartje heeft.

Wat lust ze wél?

Is er eten waar ze wel wat enthousiaster van gaat eten? Verplicht met de pot mee-eten vind ik op zich een goede regel, maar niet tot elke prijs. Dus als ze wel van worteltjes houdt, maar niet van spinazie... kom haar daar dan in tegemoet. Ik vind wel dat een kind een hapje moet nemen van de 'pot', maar verder wat het wél wil eten. Dat kan de rest van de familie irritant vinden, die regel moet uiteraard iedereen gelden. De andere kinderen moeten niet het idee krijgen dat je dochter het prinsesje mag uithangen.

Vind je dochter fruit lekker? Welk fruit vooral?

Ik vind de kaartjestip van Triva overigens ook een hele goede.

Wat het snoepje betreft als beloningsmiddel. Ik zie dat echt als een 'leermoment' voor jou zelf. Dat bedoel ik niet als kritiek, maar als dat ik snap dat dat gebeurd is. Ik denk dat we allemaal wel een keer met zoiets te maken krijgen of hebben gekregen. Je denkt ergens iets goed aan gedaan te hebben en dan blijkt dat juist tegen je te keren. Het snoepje leek goed, maar zie er nu maar weer eens vanaf te komen. Ik vind niet dat je haar nu van de ene op de andere dag totaal van snoep moet onthouden. Ze kent het fenomeen snoep nu, dus jammer maar helaas. Maar je kunt het wel een stuk meer indammen. 's Morgens géén snoep. 's Middags één snoepmoment. Als het ijsjesweer is eventueel een snoepje en een ijsje, maar meer niet. 's Avonds géén snoep. Het is vanaf nu géén beloning meer. Tijdens het eten kun je proberen om haar met fruit in het vooruitzicht tot wat meer hapjes eten te verleiden. Ik deed dat met toetjes. Daar kun je uiteraard ook van zeggen dat het een bom suiker is, dat is ook zo, maar het is wel 'maaltijd-gerelateerd'. En het hoeft ook niet per se een bom suiker te zijn. Als je een stukje banaan fijn prakt en door yoghurt roert, is de yoghurt al zoet. Ik eet zelf vaak yoghurt of kwark en als ik geschikt fruit heb roer ik dat er ook door. Nu heb ik rabarber. Dat valt niet in de categorie 'suikervrij', maar de rabarber op zich is wel gezond. Door yoghurt of kwark vind ik het heerlijk. Rode bessen zijn zuur, daar doe ik dus suiker over. Nachtje laten 'trekken', waardoor de suiker met het sap siroop is geworden. Het is en blijft suiker, maar het lijkt mij dan toch altijd nog beter om dat zo te eten, dan de hele dag door snoep. Het fruit is wel gezond. Blauwe bessen, geen idee of kleine kinderen dat lekker vinden , maar die doe ik kaal door yoghurt of kwark, die zijn lichtzoet en hebben dus geen suiker nodig. Ik doe dan wel een beetje honing door de yoghurt of kwark.

Wat dat eten betreft: tenzij je dochter echt ondergewicht heeft, zou ik niet te paniekerig doen over een kleine eetlust. Hou in de gaten wat ze binnen krijgt en probeer dat ondanks de muizenhapjes zo gevarieerd mogelijk te maken.

Geen snoep in huis

Heel herkenbaar. Mijn kinderen bleven ook aldoor zeuren om snoep. Op een dag was ik het zo zat (er was veel in huis, ivm een verjaardag die er was geweest) dat ik ze het in één keer heb laten opeten. Daarna was het op. Dat wisten ze en ze vroegen nog wel om snoep, maar ik zei 'het is op, kijk maar' en toen hielden ze op met zeuren. En ik heb het gewoon niet meer gekocht. Bleef zeggen 'het is op, kijk maar' en toen was het klaar met het gedoe.
Heel soms kwam er snoep in huis (iemand bracht het voor ons mee, want zelf kopen deed ik niet meer) of een keertje bij een verjaardag, dan was er wel wat over van het feestje, maar dan deed ik dezelfde truc. Eet maar op, wat mij betreft in een keer en klaar is het weer.
Jaren later, toen ze wat groter werden, had ik nog wel eens een zakje drop o.i.d. in huis, maar toen gingen ze er normaler mee om. Snoeperds zijn het uiteindelijk nooit geworden merk ik nu. Soms komen er vrienden in huis die zelf snoep mee brengen (mijn kinderen zijn nu al oudere pubers) maar ze gruwen eigenlijk van dat super zoete snoep.
Verder houden ze wel van cola hoor (dus helemaal suikervrij zijn ze niet geworden)

Aandacjt

Mijn oudste had die neiging ook zo rond die leeftijd. Kon ook echt teleurgesteld zijn als ik dan nee zei. En mijn nee werd ook steeds chagrijniger.

Tot ik ergens (hier?) las dat dat vragen om zoet ook om iets anders kan gaan. Behoefte aan een fijn gevoel, even echte aandacht. Ik ben dat toen een poosje wat bewuster gaan doen. Wat vaker bij hem kijken, wat vaker een knuffel, meer de tijd nemen om naar allerlei onzinvsrhalen te luisteren. Computer uit (nu: telefoon opzij), aandacht in overvloed.

Dit had zeker effect op de zoetbehoefte, maar zette mezelf ook weer meer op scherp. Ja, het kind wordt groot en zelfstandig, maar hij heeft onze bevestiging nog heel hard nodig.

Verder maakte ik heel duidelijk wanneer er gesnoept mocht worden en vertelde hem dat hij er de rest van de dag echt niet om hoefde te vragen. Dat deed hij vervolgens wel, maar dan deed ik gewoon heel verbaasd. He? Is het nu al vier uur??

Tot slot hielp hier: een zakje geschrapte worteltjes in de koelkast en altijd komkommer bij de hand.

Succes!

Snoep is geen eten

Snoep en zoetigheid is geen eten. Hou je aan een ritme. Ontbijt, fruitmomentje om 10 uur, lunch, tussendoortje om 3 uur (en dat kan een snoepje, koekje, ijsje etc. zijn), avondeten rond half 6 en dan misschien nog wat te drinken voor het slapen gaan. Klaar. Jij bepaalt wat ze eet, zij bepaalt hoeveel. Biedt jij haar veel snoep, ijsjes, limonade etc. aan dan zal ze ook minder eten. Het maagje wordt toch wel gevuld maar dan met de tussendoortjes. Geef geen drinken of tussendoortje 20 minuten voor de maaltijden. De hersenen krijgen na 20 minuten een signaal dat de maag weer vulling heeft en de honger is gestild, dus als ze dan pas aan tafel gaat dan heeft ze geen zin en trek.Je kan wel wat water geven tijdens de maaltijd.

En is jouw eten zo smerig dat je moet omkopen met snoep of dreigen met geen toetje zodat ze het eet? Nee, natuurlijk niet. Maar zo ervaart ze het wel als je dat in de strijd gaat gooien. Met geruzie en drama aan tafel wordt het eten ook niet lekkerder. Beetje negeren is misschien wel zoveel beter en complimenteren wat ze wel goed doet. Bijvoorbeeld netjes eten of als ze wat geproefd heeft.

Laat haar zelf opscheppen en wat ze opschept moet ze in ieder geval 5 happen van eten, want ze is 5 jaar. Geeft ze het na die 5 happen op, dan is ze klaar en kan ze aan tafel wachten tot iedereen aan het toetje toe is of van tafel gaat. Het toetje zou ik dan niet te zoet maken dus wat yoghurt of zo en haar net zoveel geven als het broertje van 2. Genoeg voor de smaak, maar te weinig om als vervanging voor het eten te dienen.

Je kan er voor kiezen het zoetigheid op het brood te vervangen door (smeer)kaas of vleeswaren. Maar aan de andere kant als ze nu veel tussendoor snoept, kun je haar de tussendoor snoepmomenten afnemen maar wel zoet op brood of cracker toestaan zodat ze zich het normale eetpatroon eerst leert eigen maken. En je hebt ook gezonder zoet zoals appelstroop (bevat veel ijzer), pindakaas en fruitspread. Zet verder geen snoep op tafel, ook niet voor jezelf. Maar een bakje met stukjes komkommer of gehalveerde snoeptomaatjes,druiven etc. Ze zou ze zo maar kunnen pakken.