Als het niet direct lukt....

loombandjes

"Loombandjes dan maar achter slot en grendel helpt natuurlijk óók niet! Dat geeft jou als ouder ff rust, maar geeft je kind geen leermoment hoe met frustratie om te gaan."

En wat wou jij dan doen? Volgens mij heeft frustratie een hele hoop met zelfbeheersing te maken.

"Loombandjes dan maar achter slot en grendel helpt natuurlijk óók niet! Dat geeft jou als ouder ff rust, maar geeft je kind geen leermoment hoe met frustratie om te gaan."

Natuurlijk wel. De volgende keer bedenkt ie zich wel twee keer voor hij weer een uitbarsting krijgt. En 'rust' is natuurlijk een nastreefwaardig doel op zich.

Waar halen jullie toch al die educatieve dogma's vandaan? Dat 'helpt natuurlijk niet', 'geen leermoment', waar is dat allemaal op gebaseerd? Op afkeer van hoe je (groot)ouders het vroeger deden?

waarom schrijf je op dit forum Hombre

natuurlijk geloven wij veel meer in de maakbaarheid van onze kinderen, Hombre, dat weet je toch . Dat onze grootouders dat niet deden . .

Ik 'geloof' in de Pyramide van Maslow. Als ik op mijn huidige leeftijd inzichten heb die mijn moeder naar eigen zeggen pas op haar 70e had (en ze geeft aan dat ze het graag eerder had willen weten) dan noem ik dat vooruitgang. Zo gaat het met praten met je kinderen ook; natuurlijk kan ik niets doen en m'n jongste laten worstelen met zichzelf. Maar waarom niet coachend opvoeden? met behoud van leeftijdsadequate uitbarstingen natuurlijk

gr Angela

de 'gemiddelde' ouder op Oo (ot)

hm, ik moet zeggen dat ik de mening van Hombre wel vaak deel (alhoewel hij zich niet altijd diplomatiek uitdrukt, maar hij is dan ook een man.

In dit draadje verbaas ik mij ook weer dat er allerhande testen voorbijkomen, evt. diagnoses etc. om een vrij alledaags gegeven in de opvoeding te hanteren. Dat kom ik in het echte leven maar heel weinig tegen. Ook de gevoeligheid op gebied van gedragsstoornissen is hier volgens mij héél groot.

Zou het zo kunnen zijn dat de gemiddelde ouder op Oo vaak een gediagnostiseerd kind heeft, en in het echte leven met moeilijk vindt om te praten met andere ouders over opvoeden (bang voor oordelen wellicht) en daarom dit forum opzoekt? Eigenlijk zou ik het wel leuk vinden om een soort poll te doen.

inderdaad

crea, ik heb zoveel geleerd en kunnen toepassen van de info op OO (al 13 jr), dat haal je gewoon niet uit je omgeving, die diversiteit en overwegingen. Dus ja, als ik niet het gevoel had dat ik er niet alleen plezier, maar ook veel nuttigs aan ontleende kwam ik hier niet.
ik had mijn moeder zo'n forum ook gegund.
gr Angela

creabea

Natuurlijk is dat zo, daar hoef je geen poll voor te doen! Maar dat betekent ook dat het voor de "gemiddelde" OO ouder dus niet zo raar is om direct in termen van diagnoses te denken. Velen van ons zijn halve psychiaters geworden. Ik heb een hoop van mijn collega's ook al een diagnose toegeschreven. Maar maak je geen zorgen, ik houd het voor me.

Inderdaad

Ik heb er eigenlijk nooit een seconde bij stil gestaan dat ik mijn kinderen leermomenten ontneem als ik spullen afpak. Ik pak spullen af als ze er niet normaal mee om kunnen gaan. Bij normaal om kunnen gaan hoort ook bij niet schelden, schreeuwen, spullen door de kamer smijten of anderzins je frustratie op de omgeving af reageren. Het is gewoon heel simpel, dan ben je dat spul gedurende korte of langere tijd kwijt. Dat is ook een leermoment. Niet netjes omgaan met zaken = geheel niet meer met die zaken omgaan.
En natuurlijk is het niet zo dat je niet op een ander tijdstip als iedereen rustig is even met het kind kunt gaan zitten om te bespreken wat er nou misging en hoe dat de volgende keer vermeden kan worden. Je kan bijvoorbeeld aanbieden het kind te helpen met een stappenplan te maken of iets dergelijks. Dat is prima maar niet op het moment dat ze zich misdragen. Dan ben ik gewoon boos.

evanlyn

maar dan is dit dus een heel erg niet-represetatief forum (geworden?), eigenlijk. Ik ben hier onlangs gekomen om gezellig over opvoeding en dergelijke te kletsen, maar ik kan me niet zo vinden in de manier waarop hier gepraat wordt over allerhande zaken. Naar mijn idee worden dingen soms best wel overtrokken en gepsychologiseerd, (moet je nou werkelijk iq-tests laten doen om een kleuter in groep 2 te krijgen?) maar als wat jij zegt een groot deel half psychiater is geworden vanwege problematische kinderen, dan snap ik dat wat beter.

Moet ik wel zeggen dat daardoor denk ik wel mensen van het forum worden gejaagd die kinderen hebben waarmee niet zoveel aan de hand is. Wel jammer.

Tja,

ik heb mijn kinderen wel zelf gemaakt, maar niet volgens bepaalde specificaties. Ik zal ermee moeten dealen en anderen dus ook, of ze dat nou pretig vinden of niet.

balans zoeken

Het is ook een kwestie van de juiste balans zoeken. Uitproberen wat wel en wat niet werkt voor je kind. Ik denk dat hier relatief veel ouders op het forum zitten met een kind-waar-iets-mee-is. Logisch ook. Als de opvoeding maar weinig uitdaging kent, voel je ook minder behoefte om hier met andere ouders van gedachten over te wisselen of tips te vragen. En als je een kind hebt waar-iets-mee-is, dan weet je (door schade en schande wijs geworden) dat niet alles is op te lossen met 'de gewoon streng zijn en straf geven want dan leren ze het wel' aanpak. Helaas niet.

Daarom snap ik sommige reacties op Hombre ook wel. Het is gewoonweg te simpel gesteld 'dan denkt ie de volgende keer wel na voordat hij uitbarst'. Alsof het een bewuste keuze is om driftig te worden. Maar ik denk dat je ervoor moeten waken om dan 'te soft' te worden. Geen duidelijke grenzen te stellen, niet strengt te willen zijn. Hoewel ik vermoed dat de Hombre-aanpak mij wat te autoritair is, heb ik er geen enkel probleem mee om bepaald speelgoed dan maar op te bergen. Hier staat de Wii bijvoorbeeld garant voor frustratie en gedoe. Daar mag hij alleen maar op als hij echt goed in zijn vel zit en met een duidelijke afspraak: x minuten, bij schelden gaat hij uit. De tips en suggesties en begeleiding om om te gaan met tegenslag doen we op andere momenten, wanneer het iets minder hoog oploopt. Bij de wii gaat de frustratie van 0 naar 100 in een minuut, daar is gewoon niet tegenop te coachen en begeleiden.

geduld is een schone zaak

Ik kan op OOL heel veel tips en inzichten vinden, maar ik ben zelf niet de geduldigste. Dus natuurlijk schiet ik gecontroleerd uit m'n slof als het te erg wordt (en gaat de wii in de kast of de loombandjes op de kast), niets menselijks in de opvoeding is mij vreemd.

Maar dat punt, dat is niet zo interessant om te delen/zoeken op een forum.

Het gaat om het proces daarna, als je merkt dat je kind niet verder komt op dat punt en er last van krijgt en jij jezelf als ouder ook afvraagt hoe het komt dat 'gewoon' voorleven en opvoeden en af en toe boos/straf worden/belonen niet helpt.

gr Angela

ijsvogeltje

"Hoewel ik vermoed dat de Hombre-aanpak mij wat te autoritair is,"

Dat zou je in de praktijk nog best mee kunnen vallen. Ik zeg wel dat ik streng ben, maar meestal is dat alleen 'in naam'. Pas als ik moet ingrijpen word ik echt streng, onder het motto: liever op tijd streng dan later boos.

"heb ik er geen enkel probleem mee om bepaald speelgoed dan maar op te bergen. Hier staat de WII bijvoorbeeld garant voor frustratie en gedoe. Daar mag hij alleen maar op als hij echt goed in zijn vel zit"

Mmm, daarin zijn we wel 'ouderwets' (jongens van 4 & 8):
- Geen WII of andere dedicated spelcomputers in huis
- Tablet en PC gebruik mag in het algemeen beperkt (niet iedere dag), wel wat spelletjes, maar die nog meer beperkt
- Zeer beperkt TV, max 2 of 3 keer per week naar een film of serie kijken. Wij bepalen waar naar gekeken wordt (geen live-TV, maar films en series uit onze 'bibliotheek', laatst bijv. Wolvenkind en Minuscule). TV aan als achtergondamusement is absoluut taboe. TV als oppas eigenlijk ook, maar daar hebben we ons nog wel eens aan bezondigd.
- Kids hebben eigen muziekspelers met muziek of luisterboeken, dat mag eigenlijk altijd. Leesboeken natuurlijk idem.

We kijken zelf trouwens ook geen TV, alleen gedownloade films en series als de kinderen naar bed zijn (en dan max 1 p/dag). Wel wat veel Tablet en TV

Het mediabeleid zal in de loop der tijd vast nog gaan veranderen, maar dat zien we dan wel weer.

voorleven

Hombe, als je het schermgebruik van je kinderen binnen de perken wilt houden, zou je ook eens na moeten denken over hoe je er zelf mee omgaat. Je bent zo'n beetje continu 'online' hier, mooi voorbeeld voor je jongens...

De pot verwijt de ketel

Volgens mij ben ik trouwens net 8 uur off line geweest.
En jij?

grappig

Bij beide kinderen hier zorgde de typcursus voor enorme frustraties. Was wel leuk geweest, als ik dat dan afgekapt had. Verder heeft dochter het vooral ook bij knutselwerkjes ed.(karton achter slot en grendel!) Er wordt hier veel gebeeldschermd maar dat zorgt nooit voor frustraties.(hoogstens bij stoppen)

Interessant Bella....

Hebben de kinderen die hier frustraties krijgen als iets niet direct lukt bij het knutselen dat ook als ze een computerspelletje doen?

Hombre

Ik verwijt je niets hoor. Maar jij gaat zo te lezen behoorlijk rigide om met het beeldschermgebruik van je kinderen, terwijl je tegelijkertijd zelf wel veel online bent. Je schrijft zelfs dat je kind iets naast je aan het doen is, terwijl jij dus bezig bent met dit forum.
Vandaar mijn reactie.
En ja, ik geloof erg in voorleven. Ik zit dan ook zeer zelden achter mijn laptop wanneer er kinderen in mijn buurt zijn. En een smartphone heb ik niet.

Jippox

Ja, Jippox, dat schreef ik zelf al, inkoppertje dus. Het maakt ook wel wat uit waarvoor je zo'n medium gebruikt natuurlijk. Als ik de krant of een boek lees op een tablet is dat toch wel iets heel anders dan een spelletje doen. Als ik werk achter mijn computer idem. We moeten ook eten nl, en ik ben de enige die geld binnen brengt Da's ook voorleven.