Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Altijd zo meteen bevooroordeeld

mijn dochter (van straks 9) heeft altijd meteen over iedereen haar mening klaar. Ze gaat die mening gelukkig niet ventileren naar die mensen/kinderen toe maar ze reageert dan zelf op hoe die mensen zouden zijn. Ik weet niet of ik het duidelijk omschrijf... .

Gisteren waren we bv. op een familiefeest, met hopen kinderen en een deel rond haar leeftijd (vnl meisjes dan nog). Maar aan elk kind is wel iets "mis" (sommige kende ze, sommige niet) en dus heeft ze de hele tijd alleen rondgelopen. De ene is te bazig, de andere is te volgzaam, onvriendelijk, wild, theatraal, ... . Als alle meisjes uiteindelijk een dansje gingen voorbereiden, wil ze nog niet eens proberen om mee te doen ... de muziek stond haar niet aan, de bewegingen vond ze onnozel en kinderlijk en ze deden maar alleen bewegingen die als vanzelf uit de tekst volgden ... enzovoort.
Ze is altijd zo bevooroordeeld en ik weet niet hoe ik dat er uit moet krijgen. Het valt echt meer en meer op: ze analyseert de situatie, vormt zich een mening over wie welke rol heeft, gaat ervan uit dat dit en dat probleem zal opduiken en daar heeft ze allemaal geen zin in en dus doet ze niet mee. Iemand tips om haar wat minder beoordelend naar mensen te laten kijken?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Details

Misschien is ze zelf niet zo vaardig om mee te doen en zoekt ze redenen waarom haar niet lukt wat anderen blijkbaar wel lukt. Dan kun je haar aangeven wat ze kan doen om gewoon mee te doen: kijken naar wat je wel samen kunt doen; mensen zijn geen robotjes en doen toch hun best om met elkaar wat te doen en hebben daar plezier in; accepteren dat iedereen zichzelf is en daardoor verschillende ideeen heeft en dat het even puzzelen is hoe je mee kunt doen en uitproberen.
Kan ook dat ze teveel op de details let en daardoor het geheel niet ziet. Dan leg je haar uit dat het om het spel gaat dat foutjes en gedrag van mensen gewoon zijn en dat ze dat kan accepteren; bovendien let maar op jezelf, je hebt zelf ook foutjes en gedrag dat anderen niet begrijpen en dan toch kan iedereen wat doen.
Het is fijn om met een werkje heel goed op de details te letten. Het is niet handig om dat ook te doen als het om mensen en hun gedrag gaat. Dan kun je niet samen spelen.

Sasvangent

Sasvangent

15-04-2012 om 18:06 Topicstarter

Interessant

ik vind het een interessante denkpiste. Ze is wel sociaal vaardig maar stoort zich inderdaad teveel aan de details. Alhoewel ik niet zeker weet of ik het details kan noemen. Ook op school speelt dit gedrag en ik denk dat haar analyses wel kloppen. Op deze leeftijd zie je vaak dat meisjes toneeltjes gaan spelen (of dansjes oefenen). Zij ziet dan niet het plezierige ervan maar de rompslomp: eerst een groepje vormen (gaat al gepaard met kinderen die boos zijn omdat ze niet mogen meedoen), dan verdeling binnen die groep waarin er altijd wel iemand niet tevreden is met de toebedeelde rol (overigens moest zij altijd baby spelen omdat ze de kleinste is wat ze niet leuk vindt), dan wordt er door al het gedoe uiteindelijk iemand uit de groep gezet 'want we zijn met teveel' om 2 minuten later doodleuk iemand nieuw te attacheren, en zo gaat het maar voort, teksten worden afgekeurd door de ene en de andere en dies meer... uiteindelijk -vindt zij- heb je daar de halve speeltijd aan kwijt gedaan en is er niets leuks geweest. En de dag erachter begint de hele situatie opnieuw. Ik geloof best dat het zo loopt. Maar zijn dit dan details vraag ik me af?

Ik denk dat ze net heel goed het geheel ziet en dat er meestal van al die toneeltjes niet veel 'echt' uitkomt. Teleurstellend niveau enzo... en dat vindt ze erg. Een "half toneeltje" opvoeren voor de klas waarin een kind z'n tekst is vergeten. Ze neemt het misschien allemaal te serieus terwijl die andere kinderen zich gewoon willen vermaken tijdens de speelpauzes en zij wil iets echt doen.

Maar inderdaad, ze moet leren dat mensen mensen zijn en dat iedereen z'n foutjes heeft. Ze is erg hard voor mensen en niet snel geneigd om een tweede kans te geven. Daar moet aan gewerkt worden maar het is niet gemakkelijk.

Vind je echt dat ze bv. met dat toneel inderdaad maar moet leren omgaan met veel gelanterfant en geruzie dat erbij komt om dat tot slotsom te komen dat ze niet erg ver gevorderd zijn met hun toneel?

Leren omgaan

Wel, zelf ben ik blij dat ik niet meer naar de basisschool hoef, ik zou dat soort gedoe ook niet kunnen waarderen. De vraag is of het je helpt om dan maar andere mensen af te wijzen. Het is handiger om iets te zoeken waarmee je jezelf wel kunt vermaken. En naar je eigen foutjes te kijken als je in de verleiding komt om anderen te veroordelen. Waarschijnlijk heeft ze zelf ook te weinig een 2e kans gehad en ligt ze zelf niet makkelijk in een groep anders zou ik niet weten waarom ze dat zo moet analyseren. Als het vanzelf ging zou dat niet nodig zijn.

Verlegenheid

dat is het denk ik. Ik herken mezelf er ook wel in, ik ben hopeloos bevooroordeeld in de zin dat ik altijd wel een mening over iets heb, vooral als ik niet lekker in mijn vel zit/niet op mijn gemak voel.

Zo heb ik dit weekend mij nogal afzijdig gehouden bij mijn schoonfamilie, er waren 8 kinderen en dus ook veel volwassenen, ik had best wel mee kunnen doen (het was heel gezellig) maar ik kreeg het gewoon niet voor elkaar dus ik heb maar weer gezegd dat ik moe was.

Sasvangent

Sasvangent

16-04-2012 om 09:29 Topicstarter

Nee ook niet

ze is niet verlegen en ze kan functioneren in groep. Dat is juist het gekke. Ze wordt vaak gevraagd om bv. mee te spelen maar ze weigert gewoon steeds meer en meer en gaat dan iets apart zitten doen. En ik wil haar hier juist graag uittrekken, want ze kan het dus wel, meedoen als ze zou willen.

Ik weet het niet, misschien is ze ernstiger dan de meeste kinderen en stoort ze zich aan de vrijblijvendheid van vele zaken die voor de meeste kinderen van weinig belang zijn. Nog zo'n voorbeeld: ze moeten telkens met 2 voor de kleuters voorlezen, man man wat een drama maakt ze daarvan: het verhaaltje vindt ze flauw, naja, het is voor kleuters he, dus dat kan ze nog wel hebben. Maar dan: die kleuters luisteren niet echt hoor mam en de ene zit aan zijn schoen te prullen en de andere zit met z'n vingers te spelen, ze zouden helemaal geen vraagjes kunnen beantwoorden, en de knuffel die zij moest meebrengen wordt wat in het rond gesmeten enzovoort. Ik zou toch zo graag weten waarom ze dit doet en wat ik eraan kan doen om het te stoppen zeg maar. Maar het is geen verlegenheid.

Van die foutjes accepteren, daar is werk aan de winkel, maar het voelt wel of ik daar al jaren mee bezig ben, en het enige effect is dat het nog erger wordt. Weer maar een voorbeeld: tijdens dat familiefeest had een meisje gezegd tegen een jonger meisje dat haar dansje helemaal niet goed was en dat het meisje niet meer zou mogen meedoen als ze niet beter kon... dat vindt mijn dochter niet kunnen, dat je zoiets zegt tegen een klein kind... dat had ze toch anders kunnen zeggen en dat een aantal voorbeelden van hoe dezelfde boodschap anders had kunnen gebracht worden. Afin, het geanalyseer is dan weer bezig. En waarom he? En vooral: een mening wil ze niet meer herzien en zo kan het zijn dat als de juf in het begin van het jaar 1 ding 'fout' zegt, ze die juf een heel jaar niet accepteert (is ook al 2 keer gebeurd, meteen vanaf dag 1). Ik krijg er mijn vinger gewoon niet op gelegd maar iemand moet het toch herkennen hoop ik?

truusje

truusje

16-04-2012 om 10:03

Leeftijd?

Herken het een beetje. Ik heb me afgevraagd of het niet te maken had met een ontwikkelingsfase die bij de leeftijd hoort: de wereld wordt groter en die willen ze kunnen bevatten. Daardoor gaan ze indelen in hokjes.
Wij zijn op twee manieren aan de slag gegaan:
- Zelf voorleven, dus met compassie praten over andere personen. Expliciet situaties waarin andere mensen dingen deden bespreken en er begrip voor opbrengen. Dit omdat ik vreesde dat wij misschien door omstandigheden ook weleens het slechte voorbeeld gaven.
- Uitleggen hoe het overkomt als je zo praat en vragen of hij (in ons geval was t zoon) zo over wil komen. In rustige gesprekken proberen te laten inzien want oorzaak en gevolg eigen gedrag was. Ook hebben we in die gesprekken openlijk besproken waar de 1 goed in is en de ander niet (van onszelf) En dat sommige voordelen een nadeel hebben en vice versa.

Bij ons heeft het geholpen. Kun je hier wat mee?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sasvangent

Sasvangent

16-04-2012 om 10:43 Topicstarter

Kan proberen

ik kan het proberen truusje maar zoals ik al schreef heb ik de indruk dat ik al jaren bezig ben met dat voorleven en uitleggen. Ze bespreekt die zaken die ze ziet of vindt niet met de mensen of kinderen zelf maar met mij. Maar ik kan misschien toch eens haar wat meer met zichzelf confronteren door te doen zoals zij zich gedraagt en te vragen wat ze daar nu van vindt, iemand dat alles uitpluist en overal kritiek op heeft. Dat is een goed idee.

Wat betreft haar eigen gedrag, ze trekt zich terug waardoor anderen geen last hebben van haar. In plaats van begrip opbrengen, gaat ze gewoon iets anders doen waardoor ook zij geen 'last' heeft van onbetamelijk gedrag. Ook dat heb ik al vele malen gevraagd, dat ze toch gewoon meedoet, al zijn er zaken die haar storen. Iedereen zal dat trouwens wel eens hebben maar die kunnen er blijkbaar beter mee omgaan. Gelukkig accepteert de klas dat zij er regelmatig van tussen uit muist om de volgende dag dan toch weer mee te doen (tot ze weer geen zin meer heeft).

Mja, misschien moet ik stoppen met willen dat ze altijd één van de groep is en dat het voor haar zo niet werkt. Ik denk eigenlijk niet dat ze er zelf last van heeft. Ze heeft altijd wat mee naar school voor als ze geen zin meer heeft en dan houdt ze zich daar mee bezig. Toch zou ik nog altijd willen dat ze meer open naar de wereld kijkt.

truusje

truusje

16-04-2012 om 12:06

Sas

Sorry, je had idd al geschreven dat ze zich terugtrekt. Maar vindt ze dat zelf vervelend? Of stoort het jou vooral? Ik denk dat het fijn is als je haar kunt helpen met inzicht te krijgen in oorzaak-gevolg maar als ze juist graag alleen speelt dan zou het zelfs omgekeerd nog kunnen zijn: ze wil liever alleen spelen en zoekt redenen?
Ik werd erg iebelig van dat kritische gedrag van onze zoon, ik had het gevoel dat het bij mij iets fundamenteels raakte, daarom kon ik er slecht tegen. Ik wilde (ook) zo graag juist gelijkheid en positiviteit meegeven. Zoiets lees ik ook bij jou (?). Het is natuurlijk onmogelijk om alleen mbv je postings een beeld te krijgen van hoe jullie gesprekken gaan. Ik bedenk me nu trouwens ook dat ik rond diezelfde tijd wat meer ben gaan doen met de technieken van how2talk2kids en Gordon. Misschien dat je daarin ook inspiratie kunt vinden om je gesprekken met haar anders aan te vliegen?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sasvangent

Sasvangent

16-04-2012 om 12:55 Topicstarter

Ja gelijkheid

Dat is het Truus, ik heb er waarschijnlijk meer last van dan haar. Ik kan er niet tegen dat ze zo hard is voor anderen, zo mensen al kan neerhalen door 1 fout of er niet tegen kunnen dat andere kinderen zaken meer als vermaak opnemen als haar. “Waarom komen die naar de sportles als ze hier maar staan te grinniken en niet op te letten en de hele groep vertragen...”. Het is natuurlijk fijn als iedereen bij de sportles zijn uiterste best doet, dat je het maximum uit zo’n uur kan halen maar zo zit het niet in elkaar.

Langs de ene kant neemt ze het op voor de “uitgesloten” kinderen (ze wil graag lief zijn en helpen en probeert dat ook dan) maar langs de andere kant doet ze zelf eigenlijk onhebbelijk; al is dat alleen tegen de ‘gewone’ kinderen waarvan zij vermoedt dat die “beter kunnen of moeten weten”. Ik heb het gevoel dat ik altijd maar mensen-en kindergedrag moet goedpraten maar er komt geen eind aan. Ach ja lieve schat, het zijn nog maar kleuters he.. maar zij kon als kleuter wel opletten en luisterde wel naar verhaaltjes en schonk wel aandacht aan dat arme kind dat haar tijd bij de kleuters moest komen verdoen... en die kleuters gaan over x maanden naar groep 3, dan moeten ze toch ook kunnen luisteren enzovoort.

Misschien moet ik helemaal geen gesprekken met haar daarover aangaan? Als zij zich apart wil zetten omdat ze weer haar eigen mening heeft, nou, dan doet ze maar. Maar nog een keer (ik weet dat ik begin te zeuren), het probleem is niet zozeer dat ze alleen gaat zitten maar haar instelling die ertoe leidt dat ze alleen gaat zitten. Die wil ik veranderen. Ik vermoed dat ze op school vaak beloond wordt daar haar eigen mening na te streven. Zo weigert ze vaak groepswerk te doen want zelf kan ze het sneller en beter (ze moet al niet wachten op groepjes die worden gevormd en stoelen die worden versleurd enzo) en dan heeft ze nog tijd over voor iets anders leuks te doen (wat dan nog eens mag ook). Ik zal eens naar dat boek zoeken.

Bennikki

Bennikki

16-04-2012 om 13:41

Lastig

Het lijkt erop dat ze wat te veel aandacht besteedt aan het gedrag van anderen terwijl ze wat meer zou moeten stilstaan bij zichzelf. Vaak speelt er dan toch een soort innerlijke ontevredenheid. Is ze wel aardig voor zichzelf? Of stelt ze hele hoge eisen en is ze heel streng? Natuurlijk, je kunt haar uitleggen dat mensen en kinderen complexe wezens zijn die soms rare en irritante dingen doen. En dat wat anderen doen, vaak weinig zegt over hoe ze zijn. Ik bedoel, de klas zal het ook niet altijd leuk vinden dat je dochter zich terugtrekt, toch wordt het geaccepteerd. Dat is toch zoals het zou moeten? Vindt ze dat zelf ook niet prettig?
Ik kan uit je verhaal niet goed opmaken hoe je dochter over zichzelf denkt. Maar als ze mild over zichzelf kan zijn, kan ze dat ook voor anderen zijn. En daar kun jij natuurlijk een grote rol spelen.

Sasvangent

Sasvangent

16-04-2012 om 14:43 Topicstarter

Eigen beeld

ok, door jullie opmerkingen begin ik een beetje zicht te krijgen op het waarom.

Haar eigenbeeld is nogal positief, ze heeft veel zelfvertrouwen, stelt best hoge eisen aan zichzelf en anderen, krijgt vaak lovende kritieken van anderen (op verschillende vlakken) en eigenlijk speelt dat al van als ze heel klein was. Misschien heeft ze daardoor een soort mens/kindbeeld ontwikkeld wat niet in overeenstemming is met de werkelijkheid; nl. dat mensen en zeker kinderen nogal wisselvallig gedrag vertonen; dat ze de ene keer lief en aangenaam zijn om vervolgens een halve dag later gemeen uit de hoek te komen, dat niet iedereen veel belang hecht aan het onderste uit de kan halen, dat mensen zomaar van gedacht kunnen veranderen. Ik heb al wel vaker gehoord dat ze perfectionistisch is – al vind ik dat het wel meevalt. Verder kan ze nogal emotioneel zijn en zaken schromelijk overdrijven. Ze houdt er ook wel van het laatste woord te hebben maar gaat daarvoor niet persé een discussie aan (ze zal ja knikken maar toch doen wat ze wil).

Dus: ik denk dat ze te hoge eisen stelt, niet alleen aan zichzelf –en voor zichzelf kan ze er goed mee omgaan- maar ook aan haar omgeving. En zichzelf met regelmaat afzonderen is waarschijnlijk de gemakkelijkste manier om daarmee om te gaan (want die omgeving gaat toch niet plooien). Als ik nu correct ben, dan moet ze haar beeld van de medemens dus wat soepeler gaan hanteren.

Blijft nog het probleem dat haar inschattingen van ruzies en mensen wel vaak juist zijn, dus dat voelt wel wat raar voor mij: zeggen, ja, er komt waarschijnlijk wel ruzie van maar doe toch maar mee. Ik vraag mij af hoe al die meiden telkens vol goede moed aan zo’n middagpauze-toneel beginnen wetende dat het na een half uur elke keer weer toch ruzie is... . Of vinden die meiden dat fijn dan, dat ruzie maken (ik spreek nu over meiden van 9-10 jaar)?

Mollekey

Mollekey

16-04-2012 om 15:01

Verbeter de wereld en

begin bij jezelf. Dat zou je je dochter kunnnen aanraden. Misschien moet ze leren om mensen wat postiever te benaderen en te bekijken. Iedereen maakt fouten en niemand is perfect. Is het ook een tikje arrogantie? Ik doe het goed de rest fout? Dat voorbeeld van die kleuters vind ik hier wel een goed voorbeeld van.

Maar ja, als je alleen maar kritiek kan leveren op anderen dan wordt je niet echt een prettig mens lijkt mij.

Sasvangent

Sasvangent

16-04-2012 om 15:35 Topicstarter

Ja mollekey

geen slechte samenvatting vrees ik. Zij doet het goed en de rest niet. En tikje arrogant... misschien wel. Dat komt dan wel door de positieve commentaren die ze vaak krijgt en gekregen heeft. Steeds wordt ze blijkbaar bevestigd 'jij doet het goed' en heeft zij daarvan onbewust gemaakt 'de rest doet vaak anders en dus fout'? En is het daarom dat ze zich steeds meer terugtrekt?

Ik zal het doodzonde vinden als deze leuk meid inderdaad verder in haar gedrag gaat zitten en straks echt een onhebbelijke meid wordt... ik ga echt mijn aanpak moeten herzien want ik blijf maar in hetzelfde kringetje draaien. Maar ja, het is wel gemakkelijker gezegd dat ze positiever naar de mensen moet kijken, dat is theorie, hoe doen we dat in de praktijk.

Lizelot

Lizelot

16-04-2012 om 18:15

Misschien beetje herkenbaar...

Mooie dat je dochter het opneemt tegen de buitengesloten kinderen.Doet mijn dochter ook en verteld dan nog duidelijk tegen de andere kinderen hoe het hoort.Dochter komt iedere dag thuis met verhalen van klasgenootje die akelig deden tegen elkaar en dat het niet kan,maar ze vergeet zixhzelf.Ze irriteert zich aan alles en iedereen die zich niet gedraagt zoals het hoort.Bv voorkruipen in de supermarkt ,niet aardig zijn,een strenge moeder.Iemand die arrogant kijkt of chagrijnig.Zelf vergeet ze dat door een mening over die mensen te hebben en dat hardop uit te spreken en de irritatie,ze zelf ook geen leuk persoon is.Ik word er soms ook moe van.Ik heb haar al zovaak verteld niet naar over familie,vrienden te praten,maar ze kan het niet laten.
Ik weet niet of het arrogantie is.Doordat je dochter het opneemt voor de buitengesloten kinderen ,vind ik ze wel heel erg sociaal.Ze zou waarschijnlijk willen dat andere kinderen ook aardiger waren.Daardoor wil ze die kinderen veranderen.Vertel je dochter dat zij niet de persoon is die andere op moet voeden.
Het dansje perfect wilen hebben enzo herken ik ook van mijn dochter.

Sasvangent

Sasvangent

16-04-2012 om 19:31 Topicstarter

Over dat arrogant

Ah, fijn toch nog een beetje herkenning .
Ik had nog zitten nadenken over dat 'arrogant' tegenover die kleuters en eigenlijk vind ik dat toch geen terechte conclusie.
Als ik een presentatie moet geven en ik bereid mij degelijk voor, vind ik het ook niet leuk als de hele zaal zit te praten en rond te kijken. Bovendien wordt van haar verwacht dat ze de week erachter (of 2 weken) helemaal opnieuw haar goed voorbereid en er tijd in steekt om weer hetzelfde scenario te ondergaan. Ik zou daar ook chagerijnig en moedeloos van worden: of je je nu goed voorbereid of niet, er wordt toch niet naar je geluisterd. Dus wat moet je dan als je niet van half werk houdt? Misschien moet ik haar maar eens zeggen dat het niet gaat het voorlezen zelf maar om het feit dat ze het met iemand anders heeft moeten voorbereiden, dat ze samen moeten beslissen wie/wat gaat doen, welke extra er wordt voorzien etc. Dat de nadruk niet ligt op de aandachtige kleuters maar om het samenwerkingsproces.

En verder, die voorbeelden van elke dag een heel relaas wie wat heeft gedaan enzo, heel herkenbaar. En dat opvoeden van klasgenootjes, dat heeft ze denk ik wel geprobeerd (als kleuter was zij de mini-hulp-juf), nu doet ze dat niet meer (want het helpt toch niet) en vandaar dat ze zich steeds meer afzondert misschien. Als zij haar omgeving niet aan haar wensen kan aanpassen, dan stapt zij daar maar uit. Goh, ik zal toch eens wat moeten gaan lezen. Overigens heeft ze heel erg veel sociaal inzicht, meer dan haar klasgenoten (dat weet ik uit een test). Misschien zit daar ook ergens een gap.

Mover

Mover

16-04-2012 om 20:14

Complimenten

Je schrijft dat je dochter vaak complimenten krijgt. Is dat voor dingen die ze kan en die haar makkelijk afgaan? Of heeft ze ook ergens voor moeten oefenen? Moeilijk geformuleerd, maar ik geef een voorbeeld: een 10 voor rekenen is leuk, maar als je nou eenmaal goed kan rekenen is het makkelijk. Wij geven in zo'n geval dus niet een compliment voor het cijfer 10, maar voor het feit dat kind goed is blijven opletten, niet is gaan wegdromen want saai weer hetzelfde etc. We complimenteren de inzet.
Misschien moet je met je dochter ook eens naar haar inzet, en die van de anderen kijken en pas daarna naar het resultaat.
Excuses als het wat warrig is opgeschreven.

Lizelot

Lizelot

17-04-2012 om 08:03

Sasvangent

Volgens mij is dat sociaal inzicht inderdaad haar valkuil.Ze ziet precies wat er fout gaat ,dat er fout gereageerd wordt en dat kinderen onaanrdig doen,zij wil de kidneren erop wijzen hoe ze het goed doen.Dat doet mijn dochter ook,zo verkeerd.Die vriendinnen willen juist dat me meedoet,maar mijn dochter verteld dan tegen haar vriendinnen dat wat ze doen niet kan.Ze heeft ook bijna geen vriendinnen,terwijl ze een leuke lieve spontane meid is.Zij vind ook dat alles goed moet gaan,ook op school,klierende kinderen kan ze oo kniet tegen,is niet leuk voor de leerkracht.Serieus doen met gym,anders staat de leraar daar voor schut.Maar ook als een leraar onredelijk is voor een klasgenoot heeft hij het bij haar ook verknalt voor de rest van het jaar.1 foute opmerking van iemand en die persoon heeft het al veziekt bij haar.Iedereen moet aardig doen tegen elkaar.
Wij zijn daar ook druk mee.Vertellen haar steeds zich er niet druk om te maken,niet te vertellen dat het niet kan.Maar ze kan het niet aanzien en horen.Erg lastig.
Ze is het meest populaire kind in de klas,maar wel zonder eigen vriendin.Maar ze is altijd druk met ruzie's oplossen,de 'slachtoffers'van de ruzie opvangen enz enz.Maar ze vergeet zichzelf.En het is overigens niet zo dat dochter zelf altijd lief en aardig is ,hoor.absoluut niet,maar dat ziet ze niet.

Sasvangent

Sasvangent

17-04-2012 om 09:15 Topicstarter

Mover

mbt. die complimenten: ja, één en ander gaat haar gemakkelijk af. Ze krijgt inderdaad vaak een aangename opmerking voor iets waar ze geen of weinig moeite voor heeft moeten doen. Zelf trappen we niet in die valkuil (wij belonen inzet en niet de prestatie) maar hoe anderen ermee omgaan hebben wij geen controle over. En ik denk dat het daar regelmatig fout gaat.

Maar ik zie nog niet de link met haar visie naar anderen toe. Als bv. de jongens van haar klas de jongen met ADHD uitdagen, dat vindt ze verschrikkelijk. Die jongens doen het ervoor he. Wat moet ik dan met die inzet? De inzet van de plaagjongens is net hetgeen fout is, ze doen het express omdat ze weten dat het resultaat gaat zijn dat die ADHD jongen uit z'n dak zal gaan. Wat kan ik daarvan zeggen... ? Ze trekt zich dat erg aan zo'n dingen. Die arme jongen had het op een bepaald moment zo bont gemaakt dat hij 4 weken ter observatie naar het ziekenhuis moest. Ik hoorde elke dag alle verhalen over wat die klas doet om die jongen te pesten.

Of meiden die kattig doen? Hun inzet kan ik toch niet gaan goedpraten, lachen met een outfit die de meiden niet aanstaat, waarop zij dan zegt "maar die mama is gescheiden en heeft mss. niet zoveel geld he". Zij heeft gewoon gelijk: zij heeft compassie en veel van de anderen niet (of alleen wat zichzelf betreft). En daar wringt natuurlijk het schoentje: ik leg dan nog maar een keer uit dat het aan de leeftijd ligt, dat het in groep 7 hopelijk wel minder zal worden, dat ze het niet zo slecht bedoelen. Maar effect is dus dat mijn kind dit soort omgeving blijkbaar niet kan waarderen en er met regelmaat afstand van neemt. Ik zie dus echt niet goed de link inzet-resultaat al begrijp ik goed dat je gelijk hebt en dat inzet moet beloond worden.

Sasvangent

Sasvangent

17-04-2012 om 09:21 Topicstarter

Lizelot

mijn dochter heeft het deel vergoeilijken tegen de klasgenoten al achter zich gelaten, ze doet -denk ik- niet meer zoveel aan dat 'opvoeden' maar de volgende stap is zich terugtrekken, opgeven dus eigenlijk.

Hier ook een populaire dochter, wordt veel gevraagd voor feestjes, mag altijd meespelen, kringt regelmatig zelfgemaakte knutsels en briefjes van andere meisjes. Daar dus geen probleem. Maar ergens voelt ze zich mss. toch eenzaam, al spreekt ze dat niet uit dan.

Je zegt dat jullie daar ook druk mee bezig zijn, wat doen jullie dan precies?

Lizelot

Lizelot

17-04-2012 om 11:22

Tja

Onze dochter is al een stuk ouder,17 nu.Ik herken heel veel in je verhaal en eigenlijk is het toch voor die klasgenoot met ADHD heerlijk dat er een kind als jouw dochter het voor hem opneemt??Het zijn toch mooie kinderen?
Ik praat nu soms echt grof tegen m'n dochter,harder.Zeg haar dat ze zich niet druk moet maken om de shit van een ander,dat ze eerst na moet denken wat voor gevolgen het heeft voor haar als ze voor een zwakkere opkomt.Maar eigenlijk ben ik dan niet eerlijk,ook niet naar mezelf toe.Ze moet de balens vinden,ze moet leren dat ze het voor een ander op mag nemen,maar niet zover gaat om ruzie te maken met de pesters.
Zo was ze laatst in de stad met 2 vriendinnen,1 van die meisjes kan ander meisje niet uitstaan,de meiden komen in en winkel en dat meisje zit achter de kassa.De meiden gaan vervelend en arrogant doen tegen het meisje.Mijn dochter maakt oogcontact met het meisje en glimlacht verontschuldigend.Dat mag en dan moet ze het zo laten.Ze komen buiten en dan gaat ze haar vriendinnen vertellen dat hun gedrag echt niet kon,dat ze te ver gingen,dat het zielig was voor het meisje.Op dat moment gaat ze te ver,zien die meiden haar niet als vriendin en laten ze haar weer vallen.Dochter kan niet tegen dat kattige meidengevoel.Dat probeer ik nu uit te leggen.Dat ze geen moeder is,waar de grens ligt.En haar uitleggen dat ze op dat moment juist degene is die ruzie maakt en niet aardig.
Wel zorgelijk dat je dochter zich terugtrekt.Volgens mij is ze een heel sociaal gevoelig kind.Mijn dochter snapt soms niet goed hoe mensen met elkaar omgaan.

Mover

Mover

17-04-2012 om 11:38

Bij inzet dacht ik aan

het toneelstukjes voorbeeld. Het geeft een boel geharrewar, maar uiteindelijk wordt het (soms) wel een leuk stukje. Ik dacht dan dat je dochter zou kunnen proberen om "door het geharrewar" heen te kijken, en wat overblijft "een leuk stukje" dat dan voor ogen te houden. Maar misschien is het toneelstukje geen goed voorbeeld.
Het andere waar ik nog even aan dacht, is het gevoel voor (on)rechtvaardigheid. Dat ligt bij slimme kinderen vaak behoorlijk hoger dan bij minder.
Ik denk dat zoals Lizelot er nu mee omgaat dat dat een goede manier is. Maar dat dat bij een 17 jarige anders werkt dan bij een 11 jarige.
Ik wens je veel succes.

Sasvangent

Sasvangent

17-04-2012 om 12:35 Topicstarter

Groep 7

Ojee Lizelot, ik had gehoopt dat dit gedoe allemaal minder zou worden als ze volgend jaar in groep 7 zal zitten... niet dus.

Balans zoeken is inderdaad belangrijk. Maar eigenlijk vind ik het erg dat je dochter zg. te ver gaat als zij haar mening zegt tegen haar vriendinnen. Wat voor vriendinnen zijn dat als ze je dochter laten vallen vanaf de moment dat zij een andere visie heeft dan hun? Echte vrienden kunnen dat accepteren, je moet niet in alles hetzelfde denken toch? Het lijkt er dan toch op dat je dochter zich steeds maar moet plooien en inhouden om echt zichzelf te zijn opdat de anderen haar niet afvallig zouden zijn en dat terwijl die meiden wel kunnen doen wat ze willen. Eerlijk gezegd lijkt mij dat ook geen fijn gevoel. Misschien mist mijn dochter toch wel een echt hartsvriendinnetje maar beseft ze het niet eens.

Ik weet eigenlijk niet of ik veel kan bieden aan dit proces... bestaan er geen boeken die het kind zelf inzicht geven in het eigen gedrag? Boeken op kindermaat dan?

Sasvangent

Sasvangent

17-04-2012 om 12:41 Topicstarter

Onrechtvaardigheid enzo

ik snap je punt mover. Ik zal dochter inderdaad nog maar eens aansporen om toch gewoon mee te doen met zo'n toneeltje en de nadruk leggen op het zien als tijdverdrijf en niet op een goed eindresultaat. Maar ja, het blijft wringen he, meedoen als je je heel de tijd vragen stelt die toch wel ergens legitiem zijn.

Dat gevoel van onrechtvaardigheid speelt ook wel mee. Ik weet dat ze daar meer 'last' van heeft dan een ander kind maar daarmee heb ik nog geen oplossing. Overigens is ze nog geen 9 maar zit wel tussen 9-10 jarigen, ik had gedacht dat een klasversnelling zou helpen om haar sociaal tussen meer gelijken te krijgen maar het is blijkbaar niet zo. In ieder geval: tijd om leesvoer te zoeken en eventueel iets voor haar, zodat ze zelf inzicht krijgt in het feit dat de meeste kinderen zich niet zoveel vragen stellen bij alles wat gebeurd als haar. Ik hou mij nog graag aanbevolen voor nuttige (lees)tips .

Lizelot

Lizelot

17-04-2012 om 14:17

Sasvangent

Klopt je hebt gelijk ,hoor.Ik moet er misschien bij vertellen dat ondanks mijn dochter niet tegen het meidengedoe kan,ze wel met de meest bitcherige populaire meiden om wil gaan.En die willen dat ze als echte vriendin met hun mee doet.Ik heb er net even over nagedacht,want ik heb ook nog een hele gevoelige zoon van 11.Die is heel extreem en zondert zich ook af.Maar ik wil hem niet vergelijken met mijn dochter of jouw dochter.Hij heeft echt last van mensen.Dus wat voor mijn dochter vervelend is ,is voor hem echt een probleem.Voor hem hebben we hulp.Daar heb ik geleerd om anders te reageren.Dus dat ik toen mijn dochter jong was ,haar de bevestiging gaf dat wat een kind deed niet aardig was,zeg ik nu tegen mijn zoon,tja zo gaan kinderen met elkaar om,maar was het tegen jou?Nee,dan is het niet jou probleem.En ik merk dat hij nu al anders reageerd in situaties.En ik heb geleerd om zelf ook eens niet aardig te zijn.Vind ik erg moeilijk,ik ben zelf ook liever aardig.Ik ben eerder iemand die een ander helpt als ik zie dat hulp nodig is,nu doe ik dat niet meer als mijn kinderen erbij zijn.
Mijn zoon leert nu ook wat hij kan doen om een situatie te veranderen in zijn gedachte,wat hij kan doen om zichzelf niet te gaan irriteren.Dat zijn irritatie een minpunt is en hoe hij dit kan veranderen in een pluspunt.Ik zal eens kijken op internet voor je of ik hier iets over kan vinden.

Sasvangent

Sasvangent

17-04-2012 om 15:51 Topicstarter

Oke

super Lizelot, laat maar horen als je wat vindt.

Mss. is het overigens geen toeval dat je dochter middels 'bichterige meiden' haar plaats in de maatschappij probeert te zoeken.

De aanpak ivm. je zoon is mssichen nog een stapje verder, dat lijkt mij vooralsnog niet nodig.

Herkenning

ik herken het van mezelf en van mijn dochter. Zelf denk ik dat het er nooit uitgaat (ik ben al op weg naar de 50). Ik vind de meeste groepsactiviteiten ontzettend stom, ik vind de meeste mensen niet leuk, ik snap helemaal niet wat er zo leuk is aan 'gezellig samen boerengolven' en zou zo 100 euro schuiven om niet mee te hieven doen als de afdeling zou gaan.
Dochter idem dito. Kon ik groep 2 al haarfijn uitleggen waarom ze met veel kinderen niet wilde spelen (snel boos, snapt dingen niet, gaat altijd giechelen) en volgens juf typeerde ze ze welliswaar hard, maar wel juist.
En ja, ik val buiten groepen omdat ik me er niet in thuis voel, maar ben heel gelukkig met de 6 mensen die ik wel leuk vind.
Verder vinden veel mensen mij erg leuk en heb ik meer moeite om vriendschappen af te houden dan aan te gaan.
Ik zou zeggen: laat lekker. Wordt ze later recessent, of journalist (zoals ik) of iets anders beschouwends.
Loes

Sasvangent

Sasvangent

18-04-2012 om 09:53 Topicstarter

Loes

ik 'leur' al lang met dit probleem en vrees ook dat het er niet helemaal uit zal gaan. Het heeft zeker voordelen maar ik zou toch graag willen dat ze zich niet steeds meer en meer afzondert. Ze hoeft inderdaad niet veel vrienden te hebben, beter een paar goede dan een hoop waar ze niet veel mee heeft.

En ja, recensent of journalist... ze is vaak bezig met schrijven van teksten, gedichten, verhalen en houdt ook erg van filosoferen...dus het zou wel eens die richting kunnen opgaan en daar zou haar analyserend/observerend vermogen natuurlijk waardevol zijn.

Sasvangent

Sasvangent

18-04-2012 om 10:00 Topicstarter

Ach loes

ik zie in een ander draadje dat je HB bent... mijn dochter dus ook. Denk je dat haar gedrag in die richting moet worden gezocht? Ik probeer nl. zo min mogelijk gedrag of "problemen" in die hoek te zoeken maar misschien moet ik daar wat meer open voor staan? Aan de andere kant, als ik dat doe, zou ik dan tot andere oplossingen komen?

ook HB

ook HB

18-04-2012 om 11:11

Mensen dom vinden...

Dat heb ik dus ook. Het is echt verschrikkelijk en ik vecht er al mijn hele leven tegen. Nu ik de 50 nader en het een en ander heb meegemaakt, begint het ein-de-lijk te lukken. Je krijgt de zaken dan wat meer in perspectief: IQ is niet alles, dingen begrijpen is niet alles, want de zaken die ons het diepste raken zijn toch niet op een intellectuele manier te begrijpen. Maar ja, dat helpt jou nu niet verder.

Misschien deze eigenschap toch maar gewoon accepteren, zoals je accepteert dat een kind dat net leert lopen af en toe zal vallen?

Sasvangent

Sasvangent

18-04-2012 om 11:53 Topicstarter

Ja maar

mensen dom vinden, daar heb ik het niet over, al heb ik dochter wel eens als kleiner kind kunnen betrappen op dergelijke uitlatingen. Ik heb haar snel diets gemaakt dat mensen wel eens domme dingen kunnen doen, maar dat dat heel wat anders is dan dom zijn. En de mensen die werkelijk minder of laag begaafd, die kunnen daar niet aan doen en dat weet ze best.

Ik denk dat ik al ergens geschreven had dat ze vooral hard is tegen de gewone kinderen die beter moeten weten vanuit haar visie dan. Ze zal nooit onaardig doen tegen een kind dat niet beter weet of kan. Een aardig voorbeeld: toen we eens op fietstocht waren gingen we naar een theehuis dat blijkbaar gerund werd door een instelling van minder-begaafde jongeren. Ze was toen maar 7 maar hielp als vanzelf de dienster met het schrijven van onze bestelling. Toen hetgeen we kregen toch niet helemaal juist was, was ze net heel mild dat het meisje haar best had gedaan en dat we gewoon alles moesten opeten en drinken.

Maar ja, ze is wel slim en weet dat ook, maar mss. beseft ze niet dat ze (daardoor?) op sommige vlakken anders naar de wereld kijkt dan de meeste andere kinderen en kan ze daarom ook niet goed plaatsen waarom andere kinderen in haar ogen 'domme dingen' doen. Dan komt het toch maar neer op accepteren dat dit blijkbaar toch HB-gerelateerd is en dat er verder niet veel aan te doen valt. Zoals gezegd wil ik het liever niet in die hoek zoeken. Het geeft enkel een mogelijke verklaring maar geen oplossing. Maar misschien is die er niet.

Ach, komt tijd komt raad... ik zal haar zeggen dat het tegen 50 jaar over is! Toch fijn om herkenning te vinden.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.