Bezig met zombies en dood
Mijn zoon van net 9 is erg bezig met zombies en vermoorden. Hij heeft het heel vaak hierover. Over films die hij wil zien en games die hij wil spelen en is vaak teleurgesteld dat hij geen 16+ films en games mag zien/spelen. Heeft bij een vriendje per ongeluk een 16+ film gezien. Iets met zombie infasie? Ik was hier niet blij mee want nu is het zombie gebeuren nog erger 
. Veel van zijn vriendjes mogen wel games en films van 16/ 18 + zien. Pfffff ik ben het gezeur zat maar zie ook wel dat zoon er echt niet goed tegen kan. Je zou denken dat hij dan boeken / films zoals Dolfje Weerwolfje leuk zou vinden. Nee dat vindt hij maar kinderachtig. Hij wil echt griezelen zucht. Op school maken ze zich zorgen omdat dit zombie gebeuren van zoon toch wel opvalt. Hij gedraagd zich verder goed en heeft veel vriendjes. Dus dat is het niet.... Hij praat alleen steeds over griezel onderwerpen. Je ziet het in al zijn werkjes terug. Het gaat alleen maar over doodgaan en zombies etc. Tekeningen, verhaaltjes. Zie ik bij zijn klasgenoten mooie verhalen over vluchtelingen redden, de natuur beschermen en ja hoor die van zoon springt er weer uit met dode zombies. Wat moet ik hier toch mee? Moet ik mij zorgen maken of zal dit overwaaien? Hoe kan ik het beste hiermee omgaan. Ik ben eerlijk gezegd zombie moe.
zombies
Zombies, oorlog, draken etc. Ik vind dat heel herkenbaar. Wij hebben drie zoons en alledrie zijn/waren ze dol op oorlog (oorlog is leuk mam), vechten, dood, draken, zombies etc. Met de geweldsverheerlijking ben ik actief bezig geweest. Oorlog is niet leuk. Dood gaan ook niet en uitgelegd waarom niet en dat andere mensen het niet leuk vinden om dat steeds te horen. Het was gelukkig een fase (bij de een wat langer dan bij de andere).
En dan die verhaaltjes en tekeningen. Dat herken ik ook. Een van mijn kinderen tekent altijd monsters, bloedbaden, tanks met schietende soldaten etc. Hij is nu 11 jaar en gaat volgend jaar naar de Middelbare School. Het is een schat van een jongen. Juist helemaal niet agressief maar in zijn tekeningen dus wel. Nu speelde hij ooit bij een vriendinnetje. Hij zal toen ook een jaar of 8-9 zijn geweest en toen gingen ze tekenen. Zij tekende bloemen, veldje, vrolijk. Hij een kasteel met een draak, overal dood en verderf. Nu is haar moeder orthopedagoog en zij vond zijn tekening geweldig en vroeg of zij zijn tekening mocht gebruiken voor een cursus. Zij gaf aan dat heel veel ouders met " probleem " kinderen ervan uitgaan dat kinderen dat soort tekeningen maken omdat er problemen zijn. Zij wou nu de tekening mijn zoon en haar dochter gebruiken als voorbeeld dat dat dus helemaal niet waar hoeft te zijn. Ook kinderen die prima in hun vel zitten kunnen hele agressieve tekeningen maken.
Ik zou met je zoon hierover praten. wat vindt hij er dan zo leuk aan. Het griezelgevoel? Of is hij er juist bang voor? En leg ook uit dat het voor andere kinderen juist heel vervelend kan zijn als hij er steeds over praat omdat andere kinderen wel bang kunnen worden/zijn voor zombies. Tekeningen en verhaaltjes o.k. maar tijdens schoolwerk niet.
En films voor boven de 16 zijn niet acceptabel. Spelletjes ook niet. Ik zou daar de betreffende ouders altijd op aanspreken. Zelfs boven de twaalf doe ik niet zonder het vooraf met ouders te bespreken (als de kinderen zelf nog geen 12 zijn). Mijn kinderen keken op heel jonge leeftijd al naar Jurassic Park, Star Wars, Pirates of the Carribean, Spiderman etc. maar ik weet dat lang niet alle kinderen daar tegen kunenn dus niet doen zonder overleg vooraf.
normaal
Dit is heel normaal voor veel jongetjes. Mijn zoon van 10 tekent ook verschrikkelijke taferelen, heeft alle Harry Potters gelezen, de Hobbit en In de Ban van de Ring en vindt dit allemaal niet eng. Ook de films vindt hij niet eng (ik liet hem wel eerst het boek lezen voordat hij de film mocht zien). Hij heeft ze nog niet allemaal gezien trouwens, ik ben ook niet voor 16+ films.
Maar films over emoties, of over verdriet over dode opa's, daar kan hij dan weer niet tegen 
Mijn zoon is ook een heel zachtaardig vrolijk kind, hij verzamelt altijd de adhd-ers om zich heen om hem te beschermen
onschuld
hier ook een kind (van 10 jaar) dat liefhebber is van griezeldingen Ik zit me even af te vragen waar dat mee begonnen is.... ik geloof met skeletten van dinosaurussen. Hij heeft toen ook een keer een schedel van een mens gezien en dat vond hij toen ook heel mooi en interessant (kind was toen 5). Daarna kwam er een korte fascinatie voor diepzeevissen en daarna kwamen de levende skeletten en zombies. Broertje van bijna 7 vind enge dingen ook erg leuk, maar gaat daar ook op een heel kinderlijke manier mee om.
Zoon vindt vrijwel niks eng, maar mag van ons toch geen 16+ films/games zien. Ook leggen we ons kind altijd uit dat oorlog niet leuk is en wapens niet cool, als hij daar met al teveel bewondering over praat. Dat hij met lego hele skelettenlegertjes bouwt en zombies met veel bloed tekent, vind ik prima. Ik zie het maar zo, het is maar net wát ze ermee doen. De legopoppetjes doen een beetje 'oeh en aargh' en op de tekeningen zijn het poppetjes met grote tanden en bloedvlekken, maar verder doen ze niet zoveel. Stel dat zoon wel naar ik noem maar wat, the Walking Dead zou mogen kijken (ik denk dat je zoon dat heeft gezien-heel populaire serie momenteel), en dan stripjes zou tekenen van zombies die ingewanden uitrukken en gestoorde mensen die andere mensen op zeer sadistische wijze om het leven brengen (vooral dat laatste), daar zou ik niet blij mee zijn.
Overigens houden we zoon tevreden met meer passende films en spelletjes. Hier zijn hotel Transsylvanië, Paranorman en Planten vs. Zombies in trek, en Star Wars. En Harry Potter en Lord of the Rings komen nu ook in beeld.
Ik weet niet of het echt 'schadelijk' is, bedenkers van horrorfilms zijn geloof ik niet persé gewelddadig en depressief.... maar toch. Om dingen te kunnen verwerken en begrijpen moet je denk ik wel een bepaalde leeftijd hebben en bovendien: moet een kind van 8-9-10 jaar al zijn onschuld kwijt raken?
fijn....
Bedankt, ik ben nu al iets minder bezorgd. Eerst zag ik het als iets dat bij zoon hoort, een fase wat meer aanwezig is, ik ben gaan twijfelen door school. Hoe kan ik school overtuigen dat dit normaal gedrag is? Ze denken dat hij misschien in therapie moet om te kijken waarom hij er zo mee bezig is. Zijn er ook meisjes die zo'n fase doorlopen? Zoon is trouwens altijd al een aparte jongen geweest. Net even anders dan de rest 
maar verder wel een zachtaardige knul die nog steeds wel eens verdrietig is dat de poes 3 jaar terug overleed. We hebben een ster naar de poes vernoemd en nogsteeds kijkt er af en toe naar en zegd: daar is poes nu later zie ik haar weer terug gelukkig. Dus hij is wel heel gevoelig.... Oja hij is verder ook een vrolijke jongen dus ik vermoed geen sombere gevoelens bij zoon.
daar gaat mijn....
Carine70 is dus Eenfase, oeps....
De school maakt zich zorgen...
@eenfase, is de mening van school de basis voor je zorg? Alsde leerkracht hier niet over zou vallen omdat diegen het zie als een fase, zou je het dan zelf ook als een fase bekijken? Een fase die weer voorbij gaat.
Zelf snap ik die interesse voor die horrorfilms niet. De beelden worden steeds harder. Maar ja, ik ben ook een moeder en geen filmmaker die er zijn brood mee verdient. Op de bs mochten mijn kindren geen Harry Potter kijken vanwege de gemene pesterijen tussen de leerlingen of de gedaanteveranderingen van Voldamort? in geesten. Ik vond het materiaal geen goed voorbeeld hoe met elkaar om de gaan en ben er vanuit gelovig grondslag ook niet gecharmeerd van beelden waarin mensen veranderen in kwaadwillende geesten.
Ze waren nagenoeg de enige in de klas, die de films niet zagen. De leerkracht keurde de films niet af en liet de kinderen die boeken lezen.
Dus als je niet wilt dat je kind die films bekijkt en in huis haalt, is het aan jou om daar iets mee te doen. Maar het is wel belangrijk of die visie wordt gevoed door wat jij ervan vindt, of de leerkracht.
Een andere leerkracht kan er heel anders naar kijken. Het maakt soms ook uit of de leerkracht een man of een vrouw is. Gelovig of niet.
Sommigen zien het als inspiratie voor creativiteit ( sterke tekeningen met expressie) en hebben waardering voor zijn fantasierijke verhalen als die verhalen voorzien zijn van mooie volzinnen. Ze vinden zijn taalvaardigheid een bewijs dat zij hem goed hebben onderwezen in het maken van opstellen ( ongeacht het onderwerp). Zoek eerst uit of de zorguiting vanuit school persoonlijk is.
Dus wat is het werkelijke probleem? Als jij er zelf moeite mee hebt, handel jij er naar.
Net gekruisd
Ik zie dat ik je bericht het gekruisd. Misschien kan je met je zoon afspreken niet op school doodskoppen te tekenen omdat de leerkracht dat te eng vindt.
(In het algemeen wordt een ouder niet geacht een school te overtuigen, je bent hun baas niet-
. Ze willen die tekeningen gewoon niet meer zien. )
Soms heb je ook ouders van andere kinderen, die commentaar hebben op het aanschouwen van dergelijke tekeningen. Die ouders wensen dat de leerkracht iets doet aan dergelijke vormen van kunst omdat ze niet willen dat hun kinderen erdoor geïntrigeerd raken.
praten
Ik zou niet met school gaan praten maar met zoon. Die tekeningen zijn prima maar niet in de werkjes of tijdens de lessen op school. En niet met klasgenoten over zombies en zo praten. School is school. De meeste kinderen vinden zombies niet leuk maar eng.
je zoon is negen jaar. Hij zou dit moeten kunnen begrijpen.
