Cadeau gekregen

Gewoon geven

En dan niet aan jongste maar aan iedereen. Zo van: kijk eens wat ik gekregen heb. Wie wil er mee spelen?
Als oudste toch gaat mopperen, heeft die gewoon pech. Jij kunt moeilijk naar de winkel gaan om iets te gaan kopen dat oudste leuk vindt.
Misschien een mooi moment voor het spreekwoord: een gegeven paard mag je niet in de bek kijken.

En dat gaat zo makkelijk?

Mijn jongste is een stoer meisje van 7 met vooral jongetjesvriendjes (en auto's). Oudste is een meisjesmeisje van 13 dat nog nooit met auto's gespeeld heeft. Ik kan me er wel vanaf maken met een 'jammerdebammer' maar ze gaat echt wel mopperen. Zijn jouw kinderen dan zo makkelijk of heb ik van die veeleisende exemplaren?

Mazzeltje

Ik zou het ook brengen als een mazzeltje voor het hele gezin.
En als iemand het in zijn hoofd zou halen om daar jaloers over te doen, krijgen ze van mij een preek. Ik vind dat kinderen ook moeten leren, dat je blij kunt zijn voor een ander. De volgende keer hebben zij misschien wel een mazzeltje. We wonen niet op een weegschaal. Het is geen wedstrijd.
Zo mocht een van de kinderen eens een weekeind mee met een vriendin naar Centerparks. Supermazzel. Dat is toch leuk? Maar de rest hoeft dan toch niet gecompenseerd te worden? De rest was alleen maar blij voor haar.

Mooi moment

(klinkt wat betweterig) om de oudste te leren haar zusje dingen te gunnen. Hier is dat geen probleem, ik ga het niet telkens helemaal verdelen, soms krijgt de ene wat de andere keer de ander. En zeuren ze wel dan hebben ze mooi pech.

Nog een wijze les

(ook al zo betweterig) ...
Als oudste zegt dat het niet eerlijk is dat zij (nu) niks krijgt, moet je dat duidelijk bevestigen en zeggen: "idd het leven is niet eerlijk. Wen er maar aan." Wij roepen dat al vanaf dat ze klein zijn. Als papa een regel overtreedt, tja daar is hij papa voor, da's niet eerlijk: "Nee idd, het leven is niet eerlijk".
Lijkt me zeker tijd voor een goed gesprek met oudste, en jongste erbij!
Succes

Maar

sinterklaas geeft helemaal niet altijd wat je vraagt, tenminste hier niet Ik zou het bewaren tot sinterklaas, dat duurt niet meer zo lang.
En ik zou het niet leuk vinden om 1 kind wat te geven, koop dan nog een pak klei voor de ander, bij wijze van.

Ik lees net dat de oudste 13 is, dat maakt wel wat uit, die kan wel wat hebben (en wil geen klei meer?). Maar het is bijna sinterklaastijd, waarom niet even wachten met geven.

Tja

Bedankt voor de reacties. Ik ga de auto niet tot Sinterklaas bewaren. Niet omdat ik vind dat verlanglijstjes bestellijstjes zijn, maar vorig jaar heeft ze ook al een op afstand bestuurbare auto gekregen (toen stond hij wel op het lijstje En met oudste, tja op de een of andere manier voelt ze zich regelmatig benadeeld. Dat is een ingebakken eigenschap die zich niet gemakkelijk laat veranderen (we hebben het er heus regelmatig over). Ik merk dus ook (nu) aan mezelf dat ik vooraf al ga lopen dubben over hoe ik dat moet aanpakken. Toch maar een 'jammer maar helaas', ze heeft ook nog een boek tegoed en ik ben Sinterklaas niet.

Net als de rest

Ik zou het ook gewoon geven, jongste heeft mazzel dit keer. Kijk als het nou altijd de jongste was die mazzel had, dan zou het naar voor de oudste zijn. Dan zou ik misschien iets compenseren en een kleinigheidje voor de oudste meebrengen.

Inderdaad nu geven

Ik zou het nu gewoon geven. Tenslotte heb je het zelf ook niet gekocht maar gewoon gekregen.
Wat betreft de oudste daar zou ik inderdaad dan eens mee gaan praten over dat achtergesteld voelen en wat daar van klopt. Maar dat zul je zelf waarschijnlijk ook al gedaan hebben.

Compensatie

Ik kan ook wel aan de gang blijven met compenseren, ooit deed ik dat toen ze kleiner waren maar nu niet meer. SOms heeft de een geluk een andere keer de ander, anders zou het een duur grapje worden
Maar hier loopt ook eentje rond hoor die zich altijd benadeeld voelt, zit er ook in gebakken..

Goh

Het verbaast mij ook dat een dertienjarige niet gewoon blij kan zijn voor haar kleine zusje als zij onverwacht een cadeau krijgt. En zou ze dat niet moeten leren. Niet op de harde manier van 'ja het leven is nu eenmaal niet eerlijk' (ik hoor het kind al denken 'oh dus mama begint alvast maar oneerlijk te doen') Maar gewoon, haar erin betrekken. Bijvoorbeeld haar het cadeau laten inpakken en laten geven.
Laten voelen dat iets geven zonder zelf iets te krijgen ook fijn kan zijn.

Tja

Je kunt je er wel over verbazen maar dit is een gevalletje van 'het is nu eenmaal zo'. Zonder in details te treden, ik ken een veertiger die nog steeds zo in elkaar zit, iets met een appel en een boom, en gelukkig heb ik er zelf geen last van. Duidelijk?
Maarja, het is inderdaad wel lastig. We hebben ons gesprekje inmiddels gehad en dochter vond inderdaad dat zusje altijd mazzel heeft. Volgens mij zijn alle voordeeltjes wel redelijk eerlijk verdeeld dus ik ben er verder niet in mee gegaan.

Ja, hoezo? Ze bewaren ook wel eens snoep voor elkaar (als ze het zelf niet lusten, vermoed ik

Niet gedaan

Ik vind het niet zo gek dat jouw oudste het oneerlijk vind. En of ze het dan 'moet leren'? Ik had voor haar ook iets gekocht, of zou later iets met haar doen of zo. Hebben ze beiden een voordeeltje.

Iedereen heeft toch het recht op bepaalde gevoeligheden? We hoeven toch niet allemaal perfect en nobel te zijn?

Liora

Ja hoor, iedereen heeft recht op bepaalde gevoeligheden. Dat betekend echter nog niet dat je die dan ook moet gaan cultiveren. Je kunt zeker begrip opbrengen voor de gevoeligheid, daarvoor hoef je niet elke situatie te gaan vermijden waarin die gevoeligheid mogelijk op zou kunnen treden... Ik denk niet dat daar iemand bij gebaat is. En nee, het hoeft ook zeker geen "les" te worden. Het is gewoon zoals het is (dit keer heeft de jongste een mazzeltje, een andere keer jij). Een doodnormale dagelijkse situatie.

Snap het wel vic

ik heb hier 3 van dat soort exemplaren, vreselijk. en hoewel ik er ook niet altijd in mee ga (jammerdebammer inderdaad, deze keer heeft broer/zus mazzel, volgende keer jij) probeer ik ook weleens dingen te compenseren. Maar lastig blijft het.

Mja

Vanuit familie van moederskant weet ik hoe naar het is als er stelselmatig altijd een kind wordt voorgetrokken, dus omdat ik weet hoezeer mijn moeder hieronder leed ben ik er best alert op. Maar dat neemt niet weg dat mijn kinderen heel goed weten dat ze allemaal een keer aan de beurt komen. Dus ga ik komend weekend met mijn dochter naar een leuke beurs en zijn zoons weer een andere keer aan de beurt, en dat weten ze ook. Ze weten dat ik het niet altijd drie kinderen tegelijk naar de zin kan maken. Dus geen directe compensatie alhier.

Ben ik ook mee gestopt.

Met dat compenseren. Dat wordt op een gegeven moment echt te gek. Soms krijgt de een iets en soms de ander. Mijn antwoord is dus: nu valt A in de prijzen en een volgende keer ben jij weer aan de beurt. Komt ook omdat ik kinderen heb met totaal verschillende eisen en dat middelste ook een soort van rupsjenooitgenoeg is. Klaar mee dus, het is zoals het is...

En helaas helaas kan dat helaas niet altijd helemaal gelijk op gaan.

In het genoemde voorbeeld zou ik uitgaan van: kijk eens wat we gekregen hebben van X. Is dat nou niet lief. Grote kans dat de oudste twee er een keertje mee zouden spelen voor de vorm en het daarna voor gezien houden.

Maar cobi

Misschien heb ik wat gemist, maar Vic schrijft toch niet dat jongste constant met haar neus in de boter valt en oudste steeds naast de pot pist?

En ja, het puberleven is zwaar met puistjes en huiswerk. Maar ook weer leuk omdat je met vriendinnen de stad in mag en later naar bed mag. Dat mag jongste weer niet. Zo kunnen kinderen altijd wel wat verzinnen wat in hun ogen niet eerlijk is.

skik

Cobi

Dat weet je niet. Ik heb hier een bijna 13 jarige die het ene moment klodders mascara gebruikt en met een leren jack aan stoer naar school fietst, en een dag later een sleutelhanger voor me maakt met scoobidoo touwtjes...
Het is juist zo'n heerlijke tussen tafellaken en servet leeftijd. Vorige week ging ik met oppaskind van 8 naar de kinderboerderij en ging ze graag mee.

Cobi

Ik veer mee, door te zorgen dat het hier gelijk op gaat voor alle kinderen. Maar soms op een ander moment.

O vic

Ik ben de jongste met een oudere zus met precies dezelfde instelling als jouw oudste. En geloof me: je kunt het als moeder nooit goed doen. Wij zijn de puberleeftijd al een jaartje of 30, 40 voorbij en ze is nog altijd boos en verongelijkt omdat ik zo'n leuk en mooi en makkelijk en geweldig en gezellig leven heb.........
Mijn ouders gingen altijd ontzettend met haar 'mee', compenseerden alles (tot in het extreme) en tja, weet je, nu achteraf denk ik: hadden ze dat maar niet gedaan. Of in elk geval wat minder.
En die prachtige eigenschap 'blij zijn voor een ander' die kennen we volgens mij als volwassenen alleen maar in theorie Volgens mij draait onze economie op het kopen van spullen met geld wat we niet hebben om indruk te maken op mensen die we niet mogen (niet van mezelf, deze quote). Was er niet ooit eens een hele volwassen mevrouw die de postcodeloterij aanklaagde omdat ze niet meedeelde in de straatprijs?
Ik ga voor de cobi-solution: benadruk haar groot zijn. Ach, dat kleine kruimeltje, kijk ze nou blij zijn met een auto. Kom, gaan wij lekker een bakkie doen bij de hema, krijg jij een glitterlakje van me.
Meisjes van 13........

Tirza

Tirza

Meen je nou serieus dat je denkt dat volwassenen de term "Blij zijn voor een ander" alleen kennen uit theorie?

Ja en nee

Ik ken heel veel mensen die oprecht blij kunnen zijn voor een ander. Maar ik ken ook heel veel mensen die afgunstig en jaloers zijn. Ik denk dat 'blij zijn voor een ander' aangeleerd sociaal gewenst gedrag is. Dat we vroeger in de rimboe mekaar gewoon de hersens insloegen voor de beste bessenstruik.

Tirza

Aanleg

Ik ken eigenlijk maar een jaloerse dame, alle anderen in mijn familie & vriendenkring bezitten deze eigenschap gewoon niet. Mijn kinderen ook niet, ze zijn eerder cadeautjes-koperig-voor elkaar dan dat ze per se zelf iets willen en moeten krijgen. En dat is niet het resultaat van mijn geweldige opvoeding , maar gewoon een kwestie van aanleg.
Jaloers gedrag zal dus ook wel een kwestie van aanleg zijn, en dat kun je cultiveren en stimuleren, maar dan zou ik toch liever inzetten op afleren.
Een kind een mazzeltje gunnen, betekent dat de andere kinderen daardoor tekort komen. Iedereen komt op z'n tijd wel aan de beurt. Dus de puber die het moeilijk heeft, krijgt een extraatje. En niet alleen/omdat de kleuterbroer een autootje kreeg.

Niet normaal

"Als daar hier jaloersheid uit zou ontstaan zou ik dat nogal vreemd vinden. Ik vind dat niet normaal."
Tja, dat dat bij jullie anders is, is me nu wel duidelijk. Moet ik dat dan ook maar 'niet normaal' vinden? Het is hier nu eenmaal een explosieve combinatie, dat komt door karakter en leeftijdsverschil. Zal ook wel niet normaal zijn in jouw ogen, maar er zijn nu eenmaal gezinnen waar dingen anders gaan dan in huize P.

Nou cobi

Met kinderen in alle leeftijdscategorieën denk ik toch echt wel dat ik weet waar ik over praat.

En de een kan van mij best wel een glitternagellakje krijgen, maar niet perse omdat de ander iets gekregen heeft. Ik ga dat mechanisme niet stimuleren.

Mijn motto is: niemand komt hier iets te kort en je moet blij zijn met wat je hebt (idd dat gegeven paard etc.). Verder verwacht ik van een 13-jarige dat ie best wel kan snappen dat het leuk is voor een 7-jarige om zo iets te te krijgen. Zelfs mijn 10-jarige is daartoe instaat. Na een beetje uitleg en een goed gesprek met mij, dat wel ja...

Niet (meteen) compenseren

Wij waren thuis met acht of meer kinderen. Dan gaat deze hele vlieger niet op. Je kunt geen zeven compensatiecadeautjes regelen . Mijn ervaring is dat kinderen dondersgoed in de gaten houden wie wat wanneer krijgt, gewoon op de pragmatische manier die niet-enig-kinderen hebben. En het ene kind zal er veel meer mee bezig zijn dan het andere, karakter en positie in gezin zijn ook belangrijk in dezen.
Een klein beetje jaloers zijn lijkt mij normaal en helemaal niet erg. Ik zou wel proberen om de oudste te betrekken in de Geheime Verrassing voor de Jongste, dat zou mijn dochter in elk geval superleuk vinden (inpakken, verstoppen etc). Maar ze zou ook even jaloers zijn, ja. En proberen om er een deal voor zichzelf uit te slepen.
Ik zie het probleem verder niet zo, eigenlijk. Of je die deal met de oudste aangaat of niet (krijgt hij of zij ook iets), ligt aan zoveel omstandigheden. Principes vind ik soms een beetje gevaarlijk in de opvoeding, je moet alles per geval bekijken. Onze oudste heeft veel vaker mazzeltjes dan onze jongste en ik denk dat ik dus heel goed zou kunnen beredeneren waarom ze dit keer niets krijgt, en ik weet dat ze dat ook met enig mokken zou accepteren. En dan oprecht blij zijn voor haar broertje. Het een sluit het ander niet uit, hoor.