Continu praten

Geen idee

Mijn dochter is 13 en doet het nog steeds. Ik heb helaas geen tips voor je.

Hier ook

En als het niet praten is dan is het wel neurien of andere geluiden maken. Hondsdol word je ervan. Ik weet niet of hij er zelf van bewust is of niet, ik vermoed van niet. Soms negeer ik het en soms stuur ik hem naar een andere kamer zodat ik het even niet hoef te horen. Soms is het ook wel gezellig hoor.

Leer hem lezen

Leer hem zo snel mogelijk lezen. Mijn oudste praatte ook heel veel en stelde non stop vragen, en ieder antwoord riep tien nieuwe vragen en uiteenzettingen op. Ik vind honger naar kennis iets om aan te moedigen, maar ook ik heb wel eens verzucht "alsjeblieft, geef me vijf minuten want er staat nu een file van woorden in mijn hoofd en die moet ik even verwerken voor er weer iets nieuws bij kan". Toen hij eenmaal - op zijn vijfde - kon lezen, hoefde niet al zijn kennis meer van mij te komen. Dat scheelde (al wilde hij toen wel graag alle uit boeken verworven kennis met me delen).

Koptelefoon

En een mp3 met luisterboeken... Heerlijk rustig voor jou

Ik zou denk ik een stoplicht maken (heeft juf ook) en als het op rood staat mag je niets zeggen, op oranje alleen als het echt heel erg nodig is een vraag stellen en groen is klets maar raak bijv. Wasknijper op de kleur naar keuze, en klein beginnen met 5 minuten ofzo terwijl jij in alle rust een kopje koffie drinkt

Afleren

Ik denk toch dat je het kunt afleren. Op school kunnen ze ook niet de hele tijd praten, dus daar moeten ze het ook afleren. Streng zijn en met een wekkertje erbij oefenen met stil zijn.

Ergens anders spelen

Afleren zal niet heel makkelijk zijn, maar je kunt je kind natuurlijk wel aanleren om af en toe even ergens anders te spelen. In zijn kamer bijvoorbeeld of buiten. Dan heb jij er even geen last van.
Luister-cd luisteren lijkt me ook een goede tip. Leren lezen? Het kind is 4 en niet alle kinderen kunnen al leren lezen als ze 5 zijn. Dat vind ik wel heel makkelijk gezegd.
Ik ben wel benieuwd of hij op school ook aan een stuk door kletst. Want daar kan dat dus niet natuurlijk.

Kennis opnemen?

Mijn dochter stelde geen vragen, maar vertelde graag alles wat ze wist, en tegenwoordig alles wat ze meemaakt....

Hahaha, hier ook fio

'Mijn dochter stelde geen vragen, maar vertelde graag alles wat ze wist, en tegenwoordig alles wat ze meemaakt....'

Oh, prachtig, dat doet mijn dochter ook! Ze vindt het soms maar moeilijk te geloven dat ik op school (deels) dezelfde dingen geleerd heb die zij nu krijgt, zoals bij biologie of welke landen waar liggen.
En als ik aangeef dat ik iets al weet, zegt ze gewoon: 'ja, maar ik wil het toch graag vertellen.'. En gaat dan vertellen.

Ik trek de streep bij belevenissen uit computerspelletjes en belevenissen van tv-figuren. Daar luister ik niet meer uitgebreid naar, naar wat Spongebob beleefde en hoe ze een huis bouwde van wol in Minecraft

Aandacht

Volgens mij is het gewoon nonstop aandacht vragen. En ik vind het echt vervelend. Hij praat ook dwars door mij of zijn broer heen.
Als ik zeg dat zijn broer nu iets mag vertellen, gaat hij mompelen of zingen of andere geluiden maken.
Nee op school zal het zeker niet kunnen!

Ik beschouw het echt als dominante aandachttrekkerij. Best lastig om hiermee onm te gaan. Tijdens buiten spelen gaat hij onverminderd door hoor.

Hij mag nog niet alleen naar buiten en heeft nog geen vriendjes om mee af te spreken.

Het stoplicht

Mijn 4jarige doet hetzelfde. En breit ook honderd waarom-vragen aan elkaar.

Als het me te gortig wordt, probeer ik het stoplicht erin te brengen. Dat helpt hier wel iets. Vermoeiend is het wel ja.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Oja

Hier begint het met 'weet je...?' En dan komt er een heel lang verhaal. Als zijn broer dan ook iets gaat zeggen, wordt het veel herrie en ruzie (in de auto vooral) om wie wannedr mag. Ook pakt hij mijn hoofd wel eens vast zodat ik naar hem moet kijken - ik ben ook vaak afgeleid door Dingen Die Even Moeten, dus dat doet hij aardig, haha.
Is hij niet gewoon ook heel erg toe aan school?

Aandacht

Ook als het aandachttrekkerij is, is leren negeren naar mijn idee een oplossing. Want in dat geval beloon je hem dus niet met wat hij probeert te krijgen met het geluidmaken. Het werkt kennelijk niet. Nu je er wel geïrriteerd op reageert, werkt het nog steeds wel.
Hoewel mijn kinderen vooral vertellerig zijn en bij tijden ook heel veel vragen stellen (en heel graag met mij of Pappa ergens over filosoferen), herken ik het dwars door iemand heen gaan praten ook wel. Geluid gaan maken dooor een gesprek heen, steeds wat harder, duidelijk aandacht trekken. Ik vraag het kind dan nadrukkelijk om te wachten tot het gesprek met de ander klaar is, maar wel terwijl ik oogcontact blijf houden met degene met wie ik in gesprek was. Ik wacht ook helemaal niet op een antwoord van de herriemaker, maar ga meteen door met het gesprek, om te zorgen dat dat vrijwel niet onderbrokken wordt. Dat doe ik bij alle kinderen ten opzichte van elkaar en in feite voelt ook niemand zich gediscrimineerd door deze actie.

Liora

Als je het zo negatief benaderd (dominante aandachttrekkerij) zal het je ook meer irriteren.
Zo werkt dat nu eenmaal...

Overigens

Ik zou het stoplicht toepassen, maar alleen op momenten dat bijv. zijn broer aan het woord is. Dat kwartje valt dan snel genoeg.

Typisch

Volgens mij is dat toch typisch een kleuterdingetje. Bij mijn oudste is het weer overgegaan, maar jongste maakt nog steeds de hele dag geluid. Doet ze overigens ook als ze denkt dat ze alleen is, want ik hoor haar regelmatig tegen haar speelgoed praten Gelukkig kan ik me er goed voor afsluiten anders zou ik me er erg aan gaan ergeren.
Wat hier ook scheelt is dat ze toch wel regelmatig bij haar vader is. Ik merk wel dat als hij op vakantie is, en ik dochter een paar weken achter elkaar thuis heb, ik beduidend minder van haar kan hebben.

Dan toch streng zijn

Liora, als jij vindt dat het nonstop aandacht vragen is en zijn broer en jij niet aan het woord kunnen komen, dan zou je toch strenger moeten zijn. Mijn zoon van 17 heeft vanaf groep 2 zo'n vriendje, maar als hij bij mij speelde zei ik streng dat hij toch echt zijn mond moest houden als iemand anders aan het woord was. En dan zag ik hem wippen op zojn stoel en bijna uit elkaar barsten omdat hij wat wilde zeggen. Als een ander dan even ademhaalde, probeerde hij ertussen te komen, maar dan zei ik keer op keer dat hij nu niet aan de beurt was. En na een paar keer lukte het hem wel. Ze zijn nog steeds bevriend en hij kan nog steeds heerlijke verhalen ophangen, maar weet nu bijna altijd wel wanneer het zijn beurt is. Als we met z'n allen bij hun eten, proberen hij en zijn broer altijd wel het gesprek te domineren met hun anecdotes (ik bedoel dit vriendelijker dan het er staat) en dan zeggen hun ouders wel af en toe dat ze hun mond moeten houden.
Dus als het gezin er zo'n last van heeft zou ik strenger optreden. Dan desnoods mar naar zijn kamer als hij stoort en niet wil ophouden.

Ik vind sowieso dat mensen hun kinderen moeten leren dat het universum niet alleen om hun draait. Ik had er altijd een hekel aan als iemand mij iets stond te vertellen en dat het kind er dan tussendoor tetterde en alle aandacht kreeg. Dat gebeurde natuurlijk voornamelijk in de basisschoolleeftijd.

Of het blijft

dochter kletst hier ook vijf kwartier in een uur, begint zodra de oogjes open gaan en stopt iets nadat de oogjes dicht gaan, maar 's nachts wil het wel eens door gaan.
Ik wordt er bij tijd en wijle gek van, maar ik benader het niet negatief. Het is zeker geen aandachttrekkerij maar gewoon een spraakwaterval. Ik denk dat dat bij jouw zoon ook het geval is. Hij is gewoon heel anders als je oudste.

Valt me op dat je de laatste tijd regelmatig negatief over je jongste schrijft, misschien zit er ook iets van bij jou interpretatie?

Oefenen?

Is het wat om te oefenen met hem? Met een vaste verwijzer, een knuffel, of een stoplicht, of een ander voorwerp afspreken dat hij stil moet zijn, als dat ding op een bepaalde plek staat? En aan tafel een doorgeef ding, als je dat ding in handen hebt, mag je praten, anders luister je?
En dan verder op andere momenten lekker laten kletsen?
Ik denk dat je wel naar een heel proces aan zit te kijken. Je kunt niet verlangen dat hij ineens een bedachtzaam kind, wat netjes op zijn beurt wacht, wordt. Maar hij kan het wel leren.
Ik zou dan wel heel erg positief blijven. Anderen schreven ook dat je best negatief erover schrijft. Ik kan me dat voorstellen, want het is echt heel erg vermoeiend, de hele tijd zo'n kwebbel om je heen. Maar hij heeft zichzelf ook niet gebakken. Hij moet ook met zichzelf om leren gaan op een positieve manier. Willen we niet allemaal 'aandacht' en 'bevestiging'? Ik wel in ieder geval.
Ik kan me voorstellen dat hij tegen jou en je oudste op kijkt. Hij ziet jullie als voorbeeld en wil graag 'erbij' horen. 'Gehoord worden'. Ik ben zelf de jongste uit een groot gezin en herken dat heel erg. Alles wat ik deed en zei was al door een ander voor mij gezegd en gedaan. Dat is een frustrerende ervaring. Je bent je er niet eens van bewust, in het begin, maar het vormt toch wel tot op zekere hoogte. Mij werd altijd gezegd dat ik me aanstelde, dat ik lastig was en dat ik aandacht vroeg. Dat is niet zo'n leuke boodschap geweest. Ik wilde er gewoon bij horen, meetellen. Met die behoefte zou ik dus zorgvuldig om willen gaan als moeder.
Misschien dat hij zo'n doorgeefding heerlijk zal vinden. Je moet wel naar een ander luisteren en je mond houden soms, maar je weet ook, dat jij zo de onverdeelde aandacht hebt.

Vandaag

Vandaag inderdaad veel strenger geweest en dat werkte wel. En een vrij druk programma, helpt ook.

Ik vind niet dat ik negatief over mijn jongste praat, jammer dat dat zo overkomt.
Zeker is hij heel anders dan mijn oudste maar met dat praten nou net niet!

Liora

Praten en luisteren

Ik denk dat je dit spelenderwijs wel kan en eigenlijk moet aanleren. Mijn man en zijn broer en ouders waren allemaal nogal luidruchtige types en luisterden geen van allen naar elkaar leek het wel. Als ik daar op visite was werd ik helemaal gek. De een overschreeuwde de ander en ze hadden zichzelf ook aangeleerd om zich niet te laten onderbreken. Dus als ik, of iemand anders, dat probeerde dan praatten ze onverstoord door, je kwam er gewoon niet tussen. Mijn man heeft dit echt af moeten leren want ik kon er erg boos om worden. Soms liet hij mij namelijk wel eens mijn zinnen afmaken maar dan was hij eigenlijk alleen maar even stil om zijn eigen gedachten en volgende spraakwaterval voor te bereiden. M.a.w. hij luisterde totaal niet naar wat ik aan het zeggen was en ging vervolgens onverstoord door met zijn verhaal. We hebben daar in het begin best vaak woorden om gehad, hij deed dat namelijk ook op feestjes, soms zo erg, dat niemand meer aan het woord kon komen (bijna het hele feestje lang) Enfin, toch lukt het hem nu beter en beter. Dat het belangrijk is bij een gesprek dat je actief luistert, iemand wat laat vertellen, en dan daarop ingaat, (niet met je eigen verhaal verder gaat) en dat je mensen uit laat praten en ook interesse toont in de ander en zijn/haar mening.
Zonde vind ik dat, want vroeger was hij op feestjes lang niet altijd geliefd, mensen irriteerden zich heel snel. Ik vind dat zijn ouders hem dit niet goed geleerd hebben, maar ja, zelf waren ze ook zo natuurlijk dus zij wisten niet beter, en hij dus ook niet.
Dus ik vind het idee van Koolmees een hele goede, zelf heb ik nota bene bij nederlands op de HAVO discussie-technieken geleerd die hier eigenlijk ook op lijken. Luisteren, inhaken op wat een ander zegt, dingen samenvatten. Dat leerden we daar echt en ik vond dat heel leuk en leerzaam.

Stokje

Dat principe van iets doorgeven en alleen mogen praten als je het in je handen hebt wordt geloof ik bij ruziende mensen gebruikt. Dat zou dus prima zijn om mee te oefenen op bepaalde momenten.
Ik herinner me nu dat ik vroeger mijn kinderen ook wel heb geleerd naar elkaar te luisteren door ze te vragen naar wat de ander verteld had. Ik deed dat meer om ze te leren verhalen samen te vatten, dat deed ik namelijk ook bij het voorlezen, maar het is ook bruikbaar om te leren om actief te luisteren. zoals koolmees volgens mij zei zijn er ook mensen die helemaal niet luisteren maar alleen de rest van hun speech voorbereiden.
Nou is jouw zoontje natuurlijk pas vier en is hij in zijn ogen nog het middelpunt van de wereld, wat volgens mij bij deze leeftijd hoort, maar heel langzaam kun je hem wel leren wat meer rekening te houden met andermans oren

Amk

Ben ik weer: het zit me niet lekker dat je zegt dat ik de laatste tijd regelmatig negatief over mijn jongste praat.
Ik vind het een onterechte opmerking, allereerst. En verder vind ik het ook een onaardige opmerking.

Geeft me ook een beetje een gevoel van: anything you say can and will be used against you.

Yep, hier ook

Een zesjarige dame die vanaf haar eerste woordje op 9 maanden is blijven praten. Ik kan er de ene dag beter tegen dan de andere dag. Er zit een soort filter op mn oren, dat moet wel, anders word ik hoorndol....
Ze weet veel, deelt graag kennis, maar vraagt ook veel, en na het geven van een antwoord volgt vaak haar eigen theorie. Alles wordt ook vaak 3-4 keer verteld, inclusief alle details. Af en toe hummem of helemaal niet reageren kan helpen, want vaak willen kletsmajoren niet eens antwoord, ben ik achtergekomen.......Sterkte ermee!

Maar liora

'Ik beschouw het echt als dominante aandachttrekkerij.'

Ik vind dit een hele negatieve reactie op het gedrag van een kind van vier(!). Dus ik snap amk wel. Misschien heb je zelf niet door dat je er een veroordelende lading aan verbindt, ook richting je zoontje?

Maar

AMK zegt dat ik me regelmatig negatief uitlaat, en dat vind ik echt onwaar.
Verder: ja ik beschouw het als dominante aandachttrekkerij, en ik vind het helemaal niet erg als hij zelf voelt dat ik er een negatieve lading aan verbindt! Ik vind het echt slecht gedrag, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik hem als persoon negatief bejegen!

Mogen we geen kritiek hebben op het gedrag van onze kinderen?

Tuurlijk wel

'Mogen we geen kritiek hebben op het gedrag van onze kinderen?'

Tuurlijk wel. Maar op een kind van 4 heb je andere kritiek dan op een kind van 14, denk ik. Op de en of andere manier past 'dominante aandachttrekkerij' voor mij niet bij een kleuter. Meer bij een volwassene die nooit geleerd heeft om rekening te houden met anderen. Het heeft iets van kwade opzet, en dat is bij een kleuter toch amper aan de orde?

Kleuters zijn van nature een beetje egocentrisch, dat hoort domweg bij de mate waarin hun hersenen zijn ontwikkeld (of juist nog niet, zeg maar).

Kijk

je hebt kletskousen en kletskousen.
Mijn moeder zei altijd: zie ze als een lege CD-rom.
Eerst leer je ze praten want dat hoort en het is makkelijk; je begrijpt ze beter.
Daarna praten ze teveel.
Aan jou om dat weer bij te schaven.
Heel rustig aan met kleine stapjes stilteminuutjes inlassen, desnoods met de kookwekker erbij. Of achterop de fiets: in de volgende straat gaan we samen stil zijn tot we bij de winkel zijn.
Mijn volwassen dochter kletst nog steeds graag, vooral op tijden dat het mij niet uitkomt door drukte, te moe en dan het liefst hele vage verhalen over dromen die ze gehad heeft.
Het hoort bij haar, maar ook tegen haar, nu volwassen, zeg ik nog steeds: ik kom net thuis, geef me even een moment om tot mezelf te komen.
Ben ik bezig, dan zeg ik: als ik klaar ben kom ik erop terug.
Jouw zoontje is daar nog te klein voor, maar kan al wel leren om af en toe te wachten.
Geloof me, dat is al een hele prestatie op die leeftijd.
Ik heb gewerkt met de leeftijd 2-4 jaar en op hun beurt wachten, in een rij staan, even je mond houden is iets dat ze nog niet kunnen. Daarin moeten wij als ouders investeren en dan komt het vanzelf, net als ander aangeleerd gedrag.
Had ik bv op school een heel interessant verhaal verteld en zag dat er eentje op springen stond om te reageren. Nou pietje vertel het maar!
Meneertje had een rode fiets gekregen en had vandaag zijn navel meegenomen!Hup, shirt omhoog en daar was ie! Geen spoor van mijn verhaal geland.
Probeer het zo te zien: hij is, zoals al gezegd, het middelpunt van zijn bestaan. Dat doet hij niet expres, hij weet gewoon niet beter.
Natuurlijk zijn er meer rustiger of dominanter kinderen, maar wat jij nu van hem wilt gaat school hem leren en jij kunt daarbij jouw deeltje bijschaven. Probeer je gevoel uit te schakelen (want ja het is best vervelend soms)en ga gewoon met hem aan de slag, spelenderwijs. Herhalen, herhalen, herhalen, maar niet na elke zin Heel af en toe en dat uitbreiden tot ie het klooster in kan

Knurf

Waarom zou een 4 jarige niet op een dominante manier aandacht kunnen trekken? Natuurlijk zal de gemiddelde kleuter vinden dat het universum om hem of haar draait maar daarom kun je dat gedrag wel als negatief omschrijven want het is gewoon negatief gedrag. Gedrag wat veel voorkomt kan ook negatief zijn en als ouder probeer je dat vervolgens wat bij te schaven. Je kan ook zeggen dat het juist fijn is dat Liora zo'n goed inzicht heeft in het gedrag van haar zoon want door haar realistische blik zal ze hem makkelijker kunnen bijsturen.

Mwah

Een van mijn kinderen ging als peuter steeds neurien of zachtjes zingen als oudste aan het woord was. Ik weet zeker dat peuter dat expres deed.