Dochter experimenteert met manipuleren
Graag jullie visie!
Heb een 7 jarige sociaal vaardige dochter. Ze staat compleet anders in het leven dan ik, ik kan er erg van genieten haar ontwikkeling te zien, maar soms vind ik het lastig iets goed in te schatten omdat ik zo weinig herken zelf. Ben zelf helemaal niet sociaal vaardig, sta ook veel somberder, negatiever, zwaarmoediger in het leven dan zij. Zij is streberig en vasthoudend, tegelijkertijd kan ze ook heel goed lol maken en zaken luchthartig bekijken. Ze heeft een sterk rechtvaardigheidsgevoel en is heel lief voor anderen, past zich heel gemakkelijk aan. Soms ben ik wat bang dat ze teveel wil pleasen, maar vaak heb ik ook het idee dat ze haar mannetje of vrouwtje wel staat.
Ze is heel veelzijdig, kan met iedereen goed opschieten. Ik heb het idee dat in haar klas veel ´meidengedoe` is. Allemaal super meisjes individueel bezien, maar door de samenstelling is de chemie misschien niet altijd zo positief. Ze doet daar met verve aan mee, soms klaagt ze over vanalles, maar volgens mij doet ze er zelf ook hard aan mee. Dat merk ik ook wel als er meiden komen spelen, dan kan ze zelf ook hysterisch en over de top reageren. (je bent mijn vriendin niet meer! dat soort dingen) Vaak ontrekt ze zich ook aan dit gedoe en speelt leuk met bijv jongens waardoor er even meer evenwicht en lucht is.
Goed, lange inleiding, maar ze vertelde me het volgende; ze had met vriendinnen samen op school een tekening gemaakt voor een jarige juf. Andere vriendinnen hadden dit nageaapt, hetgeen ze vervelend vond. (verhaal van dochter dus, kan best zijn dat die andere vriendinnen er eerder mee kwamen..) Daarop had ze een list bedacht. Ze had ervoor gezorgd dat ze de tekening niet af hadden kunnen krijgen..door zelf net te doen alsof ze iets kwijt was. (hoe het precies ging weet ik niet, kan me zo voorstellen dat ze iedereen mobiliseerde om te helpen zoeken oid)
Nou, gemixte gevoelens bij mij. Verwondering over dochter, ook dus omdat ik zelf de kunst van het manipuleren nooit onder de knie heb gekregen. Als jong meisje zou zoiets absoluut nooit in me op zijn gekomen, ik herken er echt helemaal niets van. Dus weet ook niet goed hoe dit te interpreteren, hoe *gewoon* is dit nu? (want ik realiseer me goed dat ik daarmee eerder de uitzondering ben dan zij) En hoe *gemeen* is het? Moet ik er iets mee? Ik was ook geamuseerd moet ik zeggen, maar denk dan gelijk dat ik het misschien niet serieus genoeg neem, want ik wil natuurlijk niet echt een manipulerende dochter! Maar wat ik ook niet wil is een dochter die me dit soort dingen niet meer vertelt, en ze vertelt toch al niet veel. Is erg gevoelig voor reacties en mijn nonverbale reactie heeft ze natuurlijk toch snel genoeg geschoten. Ik heb nog verder gevraagd over hoe ze er nu tegen aankijkt, ze gaf aan het eigenlijk niet zo erg te vinden van zichzelf. (maar betitelde het zelf wel als stout) ´Maar het werkte wel mam´ besloot ze triomfantelijk.
Hoe zouden jullie reageren?
Leren
Hallo Bits,
Ik concludeer voorzichtig dat je dochter ook aardig verbaal vaardig is. Anders krijgt ze het waarschijnlijk niet voor elkaar dat iedereen luistert en met haar zoekt naar iets dat niet kwijt is.
Ze is (nog maar) zeven. Ook al is ze sociaal vaardig voor haar leeftijd dat betekent niet dat ze niets te leren heeft. Een van die dingen kan zijn dat je elkaar niet manipuleert om er zelf beter vanaf te komen. Ik denk dat je dat aan je dochter kunt leren door met haar te bespreken hoe jij erover denkt. Dus zonder beschuldiging of afstraffing maar wel met begrip: hoe niet leuk het is als je goede idee wordt 'gepikt' en op welke manieren je daarmee kunt omgaan (ofwel, leg haar alternatieven voor die ze ook had kunnen gebruiken, zonder oordeel). Een volgende keer heeft ze zo meer strategieen om uit te kiezen en ook dan zal ze graag iets kiezen wat haar moeder goedkeurt, want dat zal ze haarfijn aanvoelen!
Denk vooral niet dat je nu een manipulatief kind hebt, ze heeft gewoon ook haar lessen nodig!
Vader
Normaal
ik had gezegd dat het niet aardig was, een vriendin gunt haar vriendinnen ook om een tekening te maken etc. En hoe zou jij het nou vinden als ze dat bij jou deden (is heel moeilijk om op die leeftijd daar antwoord op te geven omdat het ego groot is).
Ze gaat ook liegen, dingen extreem vergroten, allemaal heel normaal vind ik, kwestie van bijsturen door bewustzijn te vergroten.
Je kunt niet
alles maar goedkeuren uit dankbaarheid dat ze je in vertrouwen neemt.
Het is inderdaad wel goed om haar te stimuleren zich in te leven in de andere kinderen. Tenslotte is er helemaal niets mee als een paar kinderen zien dat iemand een tekening maken voor de juf en dan vervolgens denken;'Oh, goed idee, doen wij ook'
Als het nou een geweldig origineel idee is, dat exact nageaapt wordt kan ik me er iets bij voorstellen, maar dat is dit niet.
En, iets korter door de bocht: ik zou in elk geval geen straf of preek of wat dan ook aan het opgebiechte verbinden. Maar ik zou op haar triomfantelijke opmerking'het werkte wel'; kort en bondig gezegd hebben dat het 'wel een rotstreek' is!
Het is dan ook jammer dat ze waarschijnlijk al lang heeft opgepikt hoe amusant jij het vond. Want het spijt me te moeten zeggen maar als jij dit soort dingen leuk vindt van je dochter stimuleer je wel degelijk het manipulatieve deel van haar.
Dus denk daar goed over na, voor het geval dat je nog eens zoiets aan de hand hebt!
Nou ja koentje
daarom post ik er toch ook over? Ik was trouwens eerder bang dat ze mijn afwijzing zou oppikken, heb daar ervaring mee bij mijn kinderen en dat schiet dan niet op. Mijn dochter gaat niet minder manipuleren omdat ik het afkeur. Ze zal het alleen niet meer vertellen.
Een rotstreek vind ik het zeker niet, dat gaat me veel te ver.
En tsja, ik was iid óók geamuseerd. Sorry, ben ik wel vaker bij gedrag van mijn kinderen dat ´niet mag´. Probeer ik niet te laten merken, hetgeen ze wrs toch wel oppikken iid, maar gelukkig heb ik geen rotkinderen.
Ik heb wel geprobeerd de zaken wat positiever te duiden (toen had ze haar actie nog niet verteld) zo van dat ze het ook als een compliment kan zien, blijkbaar een leuk idee, verdient navolging. Dochter zit soms wat raar in elkaar, aapt zelf graag na en deelt graag, maar kan er ook vaak slecht tegen als anderen willen wat zij doet.
Ik had er in de verwondering vh moment (was echt stomverbaasd) niet aan gedacht haar te vragen hoe ze het zelf zou vinden, doe ik normaal wel vaker.
Vader, ik kan wel wat met je reactie. Niet oordelen (oef zo lastig) en alternatieven bespreken. Zal goed aanslaan bij haar denk ik. Want dit zal zeker het laatste niet zijn dat ik hoor. (hoop ik dan, want anders betekent het dat ze me gewoon niet meer inlicht..)
Eerlijk gezegd
kan ik me wel vinden in de posting van Koentje. Ik vind het persoonlijk ook een rotstreek. Natuurlijk moet je er ook geen wereldprobleem van maken maar ik houd gewoon niet van dit soort gedrag en zou het wel de kop in drukken. Ik zou wel laten blijken als moeder dat ik dit soort gedrag niet leuk vind en idd. omdraaien in "hoe zou jij het vinden als.....". Waarom ben je zo bang dat je dochter je niet meer inlicht?
Manipuleren of .....
Wat er is gebeurd in het geval van jou dochter bits is heel normaal. (Mijn oudtse van 9 heeft daar ook een handje van).
Andere kinderen doen het ook, je moet het alleen even in goede banen leiden, dat het geen kwaadwillende overhand gaat nemen.
Probeer het op haar niveau uit te leggen wat ze heeft gedaan en hoe je dit ook eventueel anders kan oplossen.
Laat haar de verschillen zien aan de hand van een voorbeeld dat haar treft.
Verder niet te druk om maken, maar blijf het observeren.
Plus punt is wel dat je dochter eerlijk is en hier open over praat, hou dat zo !
L.
