dochter - groep 8 - heeft mot met leerkracht

Gelijk hebben of krijgen

Ze wordt ouder.

Ze moet leren dat ze honderd keer gelijk kan hebben, maar dat ze dat niet krijgt. Juist niet als ze boos wordt. Het is nog erger: door deze gebeurtenis zal ze nog vaker en nog eerder ongelijk krijgen. Oneerlijk straf krijgen. Aangewezen worden om kleinigheden terwijl anderen met meer wegkomen.

Zo werkt dat nu eenmaal.

Jij kan haar helpen met het leren omgaan met dit soort situaties. Woede inslikken totdat de commotie is gaan liggen bijvoorbeeld. Beleefd blijven, niet schreeuwen of schelden, zelfs eventueel lijdzaam een onterechte straf ondergaan en daarna toch nog je zegje doen.

Rechtvaardigheidsgevoel

dat klinkt positief, maar heeft ook negatieve kanten. probeer haar daarmee te helpen, en stuur ook het gesprek die kant op dat het iets is wat bij haar hoort maar dat jullie er met z'n 3'en (zij, thuis, school) gaan werken om dat op een aanvaardbare manier te laten uiten. Laat haar ook bedenken wat ze gewoon echt niet meer moet doen. Kattekwaad vind ik ook altijd dubieuze term, daar kan heel veel ondervallen wat in een schoolsituatie gewoon not done is, ook al omdat de leerkracht het gewoon niet wil.
Dus ja, help haar, en zorg dat school meedoet in het verhaal. Als je haar kunt overtuigen dat ze 'deemoedig' moet zijn maar wel kansen krijgt en samen kan werken, dan ga je leerzame periode tegemoet.
gr Angela

zie Karmijn!

En verder: als je eenmaal bekend staat als de bonte hond, word je nu eenmaal vaker gestraft, ook onterecht. Dat had dochter vorig jaar ook. Nu zit ze in een nieuwe klas en heeft ze besloten zich netjes en oplettend te gedragen. Deze leerkrachten kennen haar niet en denken dat ze een lief, braaf kindje is, dus ze vinden haar geweldig. Als ze toch even kletst of zo, krijgt zij nu nooit meer de schuld, want dan pakken ze de usual suspects. Het is niet anders.

Ik moet wel lachen om haar ergernis over klasgenoten die zitten te "kloten". Zo kan de leerkracht toch niks uitleggen, en het is toch ook niet leuk voor de leerkracht, die zijn best doet? Inderdaad ja. Voortschrijdend inzicht bij dochter dus...

Niet alleen

Ga dat gesprek niet in je eentje aan! Als school belt, zitten ze daar waarschijnlijk ook met z'n tweeën. Psychologische evenwicht om jou je dochter een onderzoek aan te praten. Neem een volwassene mee, liefs vader, zodat jullie afwisselend het woord voeren, maar ook vooral luisteren. Let wel, school is vaak niet zo geïnteresseerd in jou mening.

Mochten ze praten over kanjertraining etc. of GGZ, zeg dan dat je kontact opneemt met de huisarts. Verdere acties doe je via de huisarts en NIET via school.

Trouwens, vorige jaren kon ze wel met de leerkrachten opschieten. Maak geen zorgen voor de VO, daar wisselen ze om de 70min van docent.

Gesprek met meester (Flanagan)

Zie opmerking van Flanagan.

Als het je erg slecht uitkomt om (op korte termijn) met zijn tweeën te gaan, vraag dan WIE van school bij het gesprek aanwezig is. Blijkt het alleen de meester te zijn (en dus echt niemand anders), dan kan je evt. wel alleen gaan. Hoewel de tip van Flanagan sowieso goed is: met zijn tweeen hoor je meer dan alleen. NB Als hij zegt dat hij alleen is en er zit opeens toch een tweede of er komt een tweede juf/meester bij, dan kan je zeggen dat je dat niet prettig vindt en als zij dat toch willen, dat je dan graag een nieuwe afspraak maakt. Juist omdat je het van tevoren expliciet hebt gevraagd.

Ook kan het handig zijn dingen die door de meester gezegd worden op te schrijven (vaak wordt er veel gezegd en vergeet je snel een hoop, wat best relevant genoeg kan zijn om later op terug te komen of nog iets mee te doen). Met zijn tweeën is het makkelijker dat eentje schrijft.

Sterkte.

En ik zou het door school vooral niet laten opblazen tot allerlei onderzoeken en zo. Natuurlijk moet er iets gebeuren om dit soort incidenten verder te verkomen, maar om meteen allerlei onderzoeken te laten doen lijkt wat overdreven. Vooral als andere maatregelen (andere tips uit dit draadje/een plan van school!) nog niet geprobeerd zijn!

Maar ja, als de school dat eist, dan maar de weg van Flanagan via de huisarts (en alles in eigen hand houden).

als ik de reacties lees....

dan krijg ik het gevoel dat je gestimuleerd wordt je een soort van te wapenen tegen school. Maar school moet toch je partner in opvoeding zijn zeg maar?

Ik weet ook helemaal niet hoe anderen eraan komen dat er allerlei onderzoeken zouden moeten komen?

Als ik jou was zou ik me minder zorgen maken over dit gesprek, in die zin dat je niet van alles hoeft te verwachten van school aan maatregelen. In eerste instantie zou ik me richten op dochter en haar gedrag. Want een leerkracht uitschelden vind ik behoorlijk wat, gedrag wat ook duidelijk gemaakt moet worden naar haar dat dat echt niet kan. Zo kun je ook in alle eerlijkheid naar school reageren dat je je dochter daarvan doordrongen hebt. Want wat er ook aan vooraf gaat, en rechtvaardigheidsgevoel of niet: dit is behoorlijk respectloos. Dus met die insteek zou ik eerst even begionnen. Mocht er van alles aan de orde komen, is het tijd genoeg om te zeggen dat je daar over na wil denken en het op die manier uitstellen.

wapenen

Inderdaad, dat is een hele goed omschrijving van mijn advies. Je moet je wapenen tegen school.

Want school als een partner in opvoeding, mag ik even lachen.

Dit kind wordt gepest. Door medeleerlingen en zo te lezen misschien ook wel door de leerkracht.

Als jij niet voor het belang van je kind opkomt, wie dan?

Ik denk dat je er beter niet te naief in kan stappen.

En misschien valt het allemaal mee. Dan

Afgezien

Afgezien van het gesprek op school zou ik thuis ook een zeer serieus gesprek aangaan want dit gaat natuurlijk alle grenzen over. Ik zou een kind wat een leer echt uitscheldt ook zeker persoonlijk nog straf geven. En ik hoop ook dat de school niet mals is. Dat is afgezien van de andere problematiek.
Over het pesten en moeilijke sociale contacten is weer een ander verhaal. Dat is natuurlijk heel erg. En ik zou zeker proberen om te investeren in een sova training of iets dergelijks. Dat werkt niet voor alle kinderen helaas maar het is te proberen. En hopelijk naar een VO school zonder oud klasgenootjes?
En als er echt gepest wordt dan zou ik ook naar de school toe heel proactief zijn hiermee want pesten is nooit acceptabel en dat moet echt serieus worden genomen. Als ik het idee zou hebben dat de school het niet serieus zou nemen dan zou ik proberen om van school te wisselen.
Maar dat zijn verdere aparte zaken.
Voor het schelden zou ik echt flink boos worden en ook eisen dat kind haar excuses aanbiedt. Dat is echt onacceptabel.
En dat is pesten zeker ook dus ik zou nog een apart gesprek aan willen gaan over het pesten met de school.

Over 4 maanden advies

Het meisje zit al in het laatste jaar; weinig kans dat de moeder haar dochter even snel op een andere school weet over te plaatsen wanneer die wens bij hààr ligt. Overplaatsing kan ook effect hebben op het advies.

Maar dat risico loopt ze nu ook, als haar dochter niet even snel haar excuus aanbiedt met een bos bloemen, ongeacht of dochter gelijk heeft. Leg haar uit dat haar 'gedrag' (waardoor het ook wordt veroorzaakt), van invloed is op haar advies. Het is bijna oktober. Over 4 maanden heeft ze haar advies op zak. Leg uit dat ze echt dat doel voor ogen moet houden. Even volhouden en doorbijten. Of zoals Karmijn zei; een klaagboekje vullen met haar gevoelens om zo die boosheid van zich af te schrijven.

Zit ze op sport? Ga squashen, lekker die woede van je af meppen.

geen straf thuis voor wat op school gebeurt

Ik zou wel de natuurlijke consequenties benadrukken. Als je scheldt vinden mensen je onaangenaam. Dus excuses aanbieden om de relatie te herstellen, is onontkoombaar. Ze zal naar school moeten en dus verder met deze man.

Ik geloof verder helemaal niet in straf, zeker niet bij een kind dat zich misdraagt omdat het zich onveilig en bedreigd voelt. Het klinkt alsof dat hier zeker het geval is.

Straf is alleen maar zinvol als je kind iets nog niet weet, nog moet leren. Een peuter bijt, omdat hij nog niet weet dat bijten pijn doet. Hem een standje geven en apart zetten, maakt duidelijk dat het gedrag bijten, onwenselijk is. Het lijkt mij sterk dat een kind in groep acht niet weet dat je niet hoort te schelden.

Juist als ze het al weten

Ik geef juist straf als ze iets doen wat niet mag en als ze dat al weten. Een kind wat iets doet wat het nog niet snapt is anders. Dan straf je niet maar leg je uit. Pas als ze dan weer de fout ingaan straf je. Maar dit gedrag is onacceptabel. Straf zou ik geven omdat ze iets gedaan zou hebben waarvan ze weet dat het ook van mij absoluut niet mag. Andere mensen zouden mij ook aankijken op mijn kind en zeggen dat ik een slechte opvoeder ben dus het gedrag van mijn kind buitenshuis raakt ook mij. Als mijn kind zich niet netjes gedraagt dan heb ik daar ook last van. En dan heb ik het natuurlijk niet over kleine dingen maar wel over serieuze zaken. Ik zou dat ook uitleggen. Ik geef normaal geen straf voor zaken die op school plaatsvinden maar wel als het ernstige vergrijpen zijn waarvoor ik op school moet komen. Dus vandaar dat ik wel straf zou geven. Naast de straf die de school ongetwijfeld op zal leggen.

Daarnaast is de leraar waarschijnlijk ook gekwetst door wat ze zei en ik denk ook dat het belangrijk is dat ze er over nadenkt hoe ze dit goed kan maken. Zij heeft iets gedaan wat niet leuk is naar de leraar toe en dus zal ze dit goed moeten maken (met excuses bijvoorbeeld). Niet alleen in haar eigen belang maar ook omdat ze iets heeft gedaan wat kwetsend is voor de ander en ze dus die ander 'pijn' heeft gedaan (niet fysiek in dit geval)

Dat laatste vind ik nog het meest belangrijke om te benadrukken. Schelden doet wel degelijk zeer en je kan een eerder uitgesproken woord net zo min terugnemen als een actie. Je kan hoogstens nog proberen de relatie te repareren. Dus daar zou ik ook een gesprek over aan gaan.

straf voegt niets toe

Heb je dan een kind dat voor het zich gaat misdragen, eerst denkt, ' zou ik hier straf voor krijgen, dan doe ik het toch maar niet.'?

Ik geloof in: kinderen doen het goed, als ze dat kunnen. Het gaat dus om onvermogen, niet om onwil.

Als ik mijn zoon straf voor een boze bui, voelt het bij hem als straf omdat het buiten sneeuwt. Die boosheid overkomt hem, dan doet hij dingen waar iedereen achteraf van baalt en hij nog het meest. Hij heeft absoluut niet het idee dat hij ervoor kiest om uit zijn dak te gaan.

Het is handiger om de boosheid te voorkomen en om hem handvatten te geven, hoe hij zijn boosheid sociaal wenselijk kan uiten als de volwassenen om hem heen falen in het creeren van een veilige omgeving. Dat is wel lastig, maar is te doen.

Ik kan me eigenlijk geen kind voorstellen wat zo overstuur raakt, vanuit een vermogen. Het gaat om onvermogen. Straffen is daarbij niet effectief. Sommige volwassenen voelen zich wel lekkerder erbij als ze een kind straffen. Lekker flink, een lesje leren, je doet er iets aan. Dat zal voor sommige mensen een prettig gevoel geven. En ik denk ook niet dat het altijd schadelijk hoeft te zijn. Als je maar niet vergeet dat een kind over het algemeen weinig constructiefs ervan leert. En als je maar waakt dat de band me je kind niet beschadigd wordt door de straf.

Bij mijn zoon is dat laatste overigens altijd het geval en warempel, ook zonder straffen groeit hij op tot een sociaal aangepast wezen.u

Karmijn

Ik denk dat straf best kan helpen in sommige gevallen. Zelf weet ik nog prima dat we vroeger straf kregen en dat ik daar dan erg van onder de indruk was. Soms zijn kinderen pas onder de indruk als ze straf krijgen. Daarnaast kan straf ook onderdeel zijn van boetevorming en dat kan ook belangrijk zijn. Mijn kinderen doen soms best dingen waarvan ze weten dat het niet mag maar wat ze toch doen zoals een vuurtje stoken of op het dak van de schuur klimmen. Dat is namelijk leuk en mijn preken maken blijkbaar niet zoveel indruk dus dan kan straf wel degelijk helpen. Daarnaast is het ook een duidelijk signaal van je gaat nu te ver.

Je straft een kind ook nie vanwege de boosheid maar wel vanwege de gevolgen: iets van een ander kapot maken, een ander uitschelden of zelfs een ander slaan. De emotie mag best maar als je anderen daarbij pijn doet in de meeste brede zin van het woord dan is het niet ok en dat moet heel duidelijk gemaakt worden.
Natuurlijk moet het kind in eerste instantie het goedmaken: door het vergoeden van iets wat je kapot maakt en door het aanbieden van excuses. Maar soms is daarnaast een vorm van verdere genoegdoening nodig.
Bijvoorbeeld toen mijn kind de tekeningen van een van mijn andere kinderen had verscheurt in een boze bui vond ik alleen excuses maken niet voldoende. Je kan die tekeningen ook niet vergoeden. Dus daar moest ook een vorm van straf tegenover staan. Niet alleen om duidelijk te maken dat het kind echt te ver was gegaan maar ook voor het andere kind die we duidelijk wilden maken dat we echt begrijpen dat dit heel erg was voor hem want hij was er oprecht sneu van. Die genoegdoening kan dus ook nog een functie van straf zijn. Daarnaast wilde ik een heel krachtig signaal af geven over wat hier in huis absoluut niet kan en dat je daar niet mee weg komt zonder consequenties.

Jilian,

Je gaat voorbij aan de groepssfeer in de klas., dat is toch iets anders dan de veiligheid die thuis biedt.

Flanagan

ik denk dat Jilian vooral in het algemeen reageert op de mening van Karmijn dat straffen niet goed is. Mijn eerste gedachte zou ook zijn dat je er niet mee weg komt als je een leerkracht de huid vol scheldt. Aan de andere kant heb ik ook gezien wat alsmaar en zeer veel straffen doet met kinderen en de sfeer in de klas (dat was ook bij een heel jonge leerkracht).

Maar verder; tja..... heftig! Ik kan me helemaal voorstellen dat je dochter totaal afgedraaid raakt van het pesten en er niet bij horen, en dat de stoppen een keer doorslaan. Maarja, ze zal zich toch ook moeten leren beheersen..... hoe is het nu met je dochter (en met de leerkracht)? Voor hen beide zal het wel schrikken geweest zijn.

Kan je dochter niet in een andere groep geplaatst worden, of misschien toch maar een andere school? Het lijkt er op basis van wat je schrijft toch op dat er veel meer zit achter de uitbarsting van je dochter, ik vraag me af of dat op school op korte termijn verbeterd kan worden (weet de school wel dat ze geen vriendinnen heeft, nooit wat afspreekt en dergelijke?).

problemen op school

Mijn zoon had ook altijd problemen op school. Hij was soms agressief maar niet naar de leraar toe. Maar pas als hij heel erg getreiterd was. Dit zag de leraar dan niet, ze dachten dat hij spontaan boos werd. Ook regelmatig gesprekken gehad. Zoon heeft therapie gehad en nu? Hij zit nu 4/5 weken op de middelbare school. School heeft het rapport gehad van de therapie maar ze herkennen hem totaal niet. Hij ligt goed in de groep, heeft vrienden, gedraagt zich goed in de klas. Ik begin nu toch echt te denken dat het puur aan de leraren heeft gelegen, vooral die van de laatste twee jaar. Dus wapenen tegen de school, daar kan ik me wel in vinden. Maar nu nog van school wisselen is ook moeilijk. Dus inderdaad een oplossing proberen te vinden. En duimen dat het jaar snel voorbij is en dan lekker vers beginnen op een nieuwe school (zonder oude klasgenoten in de klas).

Soms blijft het je achtervolgen

Onze dochter heeft in groep 7 de leerkracht aangesproken op een onhebbelijk trekje van de juf. Heel netjes, beleefd en absoluut niet kwaad bedoeld. De juf is daar extreem boos om geworden. Met hulp van IB ouders en directeur is dat min of meer uitgesproken. Het staartje van groep 7 is ze goed door gekomen en in groep 8 nog een top jaar gehad bij een andere leerkracht.
Nu in de brugklas echter heeft ze een leerkracht met hetzelfde onhebbelijke trekje. Op de dagen dat ze haar heeft is dochter een beetje van slag en als de leerkracht het trekje heeft laten zien tijdens de les komt ze overstuur thuis. Ik had nooit gedacht dat het bij dochter nog zo diep zou zitten, heb nu contact opgenomen met de mentor om het uit te leggen.
Dus of je in de brugklas een nieuwe start kan maken zonder oude klasgenoten is niet zeker.

ja, Lies k....

Je snapt toch zeker wel dat we nu geen rust meer hebben tot jij verteld hebt wat dat dan voor trekje is he....

klopt

Waarom niet even anoniem gegaan, want dit is echt 'killing'....

Hoezo killing

Volgens mij is het verhaal absoluut niet herkenbaar en wat het trekje is ga ik echt niet vertellen. Een soort van wat u niet wilt dat u geschied doe dat ook een ander niet. Bijvoorbeeld een leerkracht die niet wil dat kinderen kauwgom kauwen maar zelf als herkauwer voor de klas staat. Zoiets.

Lies

Killing in de zin van 'ik zit er de hele dag over te denken' maar goed, ik houd het wel bij 'mobiele telefoon'...

Ik ben ook erg nieuwsgierig

Sta zelf ook voor de klas en vraag me nu af of ik ook een trekje heb . Dat gezegde lef ik overigens volgens mij wel na... En dochter helemaal overstuur, dan is het wel iets heel ergs neem ik aan, nog erger dan de voorbeelden.

lef is leef

natuurlijk..

erger dan de voorbeelden

Wees gerust piano, wat ik van jou heb gelezen hier laat dat trekje niet zien. Het trekje op zich is niet zo'n drama, het is voor dochter moeilijk om met de herinnering om te gaan. De herinnering aan de toestand die was ontstaan.

De herinnering

die noemde je eigenlijk ook al. Wat rot voor je dochter.
Sterkte ermee, hoop dat het is op te lossen.
Natuurlijk maken we allemaal fouten, maar ik vind ook dat je er alles aan moet doen om die weer recht te zetten. Hopelijk kan de betreffende docent dat ook, anders blijft het in de weg zitten.
En bedankt voor de geruststelling aan mijn adres...