Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

dochter met 'eet'angst

Beste

Hier even ervaringen of raad zoeken voor mijn dochter.
Elke dag is het weer een strijd om te eten. Wat vroeger zo een gezellig tafelmoment was is nu stressen!

Het begon vorig jaar rond pasen met een gewone opmerking van oma.
'pas op , knabbel goed op het chocolageeitje! niet zomaar inslikken want das gevaarlijk!' overbezorgde oma tegen mijn dochter van toen 7.
Verder hoorde ze die dag een verhaal van een vrouw die gstikt was in een stukje appel...

Die twee verhalen zij het begin van haar strijd! ze durfde niet meer slikken, eten duurde ineens zo lang, ze knabbelde op alles zo lang en slikte maar met miniscuul porties door... Ze was bang om te stikken!

in het begin was vooral middag en vlees een probleem... daarna ook sandwishes en boterhammen... daarna at ze zelfs haar koeken die ze zo graag eet niet meer op in school. ze at op een schooldag 1 krakotje smorgens, 1 kwartboterham en savonds 5 happen met veel strijd van het avondeten.

Ze leek in het begin altijd goed te eten, ah ja ... zolang je ze ziet knabbelen...
Na een tijdje betrapte ik haar dat ze zelfs na een uur nog eten in de mond hield.

Ze was gewoon helemaal in de war... ze wist niet meer hoe ze moest slikken, vroeg of het nu al klein genoeg was, gebruikte water als hulpmiddel... ze kreeg stress, dacht nog meer na, krijgt huilbuien....

Het is een tijd verbeterd maar nooit echt verdwenen...
Momenten dat ze zich minder goed voelt, zich zorgen maakt over iets... is het een ramp.

Sinds november is het weer erg...
Nu begint ze angst te krijgen dat haar hart te snel klopt... en als ze moet eten en stress heeft, gaat het feller tekeer... en krijg ik vragen als; 'ga ik nu dood als dat zo snel klopt', 'is dat omdat ik niet goed eet', ... en weer slaat de paniek in haar ogen... en dan moet ze nog eten...

Ik ben heel medelevend, praat met haar erover, troost haar als het niet lukt maar wil niet meer dat het haar en ons leven controleerd.
Hiervoor at ze alles, lustte de meeste dingen.
Als ik nu haar lievelingseten maak, krijgt ze met moeite 10 happen binnen.

Ik zet nu een klok op een half uur en dan gaat het bord weg.
Ik geef kleine porties zodat ze meer kans op slagen heeft.
Ik probeer een fijne sfeer te behouden aan tafel en te stimuleren.
Lukt het niet? goed geprobeert, hopelijk volgende keer wel. Als ze het niet opkrijgt, volgt er geen dessert.
Lukt het wel, dan is ze superblij met een puddingske

Ik wil graag met haar naar een psycholoog gaan want volgens mij zit de angst diep maar haar papa is niet zo voor dit idee te vinden.

Ik heb gewoon schrik dat het nog meer gaat escaleren als we het nu 'verkeerd' of niet grondig genoeg aanpakken.

Iemand nog zulke ervaringen? of meningen?
alvast bedankt

lieve groetjes

Focus

Het lastige is dat de focus nu vooral naar het angstige eetgedrag gaat.

Volgens mij is het belangrijk om haar goed uit te leggen dat er altijd risico's zijn in het leven maar dat het meestal goed gaat en daar ga je vanuit. Anders ben je zo zorgelijk bezig dat je leven voorbij gaat en het echte leven daar gaat het om.

Dat is ook een aanwijzing voor je zelf. Waar komen die angsten vandaan? Het kan gewoon een fase zijn, op deze leeftijd worden kinderen zich meer bewust van zichzelf, maar ook doordat ze op school zich vergelijken met anderen en zicht krijgen op een grotere wereld die niet altijd van de 'vrede en geluk' is zoals mijn dochter het op die leeftijd uitdrukte.

Wat doet je lichaam als je je dreigt te verslikken? Dan ga je kokhalzen, je lichaam doet actief alles om de verslikking eruit te werken en dat kan je lichaam heel goed.

Besteed aandacht aan de dingen die goed gaan in haar leven en waar ze wel controle over heeft. Wat vind ze leuk, wat kan ze goed, waar heeft ze plezier in, wat leidt haar af.

En ik zou op zoek gaan naar de beste hulp die mogelijk is op het gebied van kinderlijke angst en eetstoornis. Er zijn ook groepen te vinden voor verwanten op internet.

Mijn dochter heeft overigens een vorm van autisme en ik heb haar zo goed mogelijk weerbaar gemaakt tegen te zware verhalen over overgewicht of gezondheid. We eten al gezond, vers/fruit/divers en we bewegen en verder houden we ons er niet mee bezig.

Ook heb ik haar het verhaal meermalen verteld van een collega die ik had die haar hele leven een eetstoornis had en haar dochter waarschuwde. Laat het met rust. Dik, dun, schemas, klokken, weegschalen. Het is zo zonde van je leven, het zuigt, doe het niet. Leef je leven.

Je dochter heeft een angst die iedereen wel herkent, je kunt je verslikken, alleen bij haar is het uitvergroot. Daar kan een bepaald karakter of ontwikkelingsprobleem onder liggen zoals autisme bij mijn dochter, maar daarvoor heb je niet zomaar een psycholoog nodig maar iemand met veel verstand van kinderlijke ontwikkeling, ontwikkelingsproblemen en eetstoornissen. Liefst vrijgevestigd.

Specialist

Op het gebied van kinderlijke angst met een praktische en verstandige insteek.

Je kunt ook kijken of er leesboekjes zijn die je samen kunt lezen die over angst gaan en over emoties.

De tip uit Harry Potter is misschien ergens in te passen. Ron Wesel is bang voor spinnen en dan stellen ze hem voor om de spinnen voor te stellen met rode laarsje aan dan wordt het wat luchtiger en meer humor. Dat kan ontspannen.

Inside Out, de Disneyfilm, kan helpen om zicht te krijgen op de emoties die zeker een kind op die leeftijd nogal kunnen overweldigen en waar je meer controle over krijgt door er meer vanaf te weten.

Kijk wat werkt voor jou dochter. Gebruik je intuitie. Observeer wat haar wel goed doet.

Logopedist

Is er ook voor slik problemen

Triva

Triva

24-02-2018 om 22:36

stap 1

Laat alles los. Zij bepaalt dus wanneer ze stopt (niet na jouw half uur) en na elke maaltijd hoort een toetje. Praat niet meer over eten en doorslikken, vraag niet of ze nog wat in de mond heeft.

En ja dit is voer voor een psycholoog.

Ava

Ava

25-02-2018 om 14:31

ervaring

Hier een kind met een neus-mond trauma opgelopen tijdens de Nicu (neonative intensive care unit) wat resulteerde in een angst voor het slikken. En als je daar niets aan doet, eindigt het erin dat een kind niet meer wil eten (hoeveel honger het ook heeft).

Leef niet openlijk met je kind mee! Daarin bevestig jij haar angst. Enige dwang uitoefenen zal ook niet helpen omdat dat de angst eerder groter maakt dan kleiner. Geef het geen aandacht, nu. En als zij op de goede weg is, later, en ze vertoon dit gedrag (want het is ook een vraag om aandacht) stop je met aandacht geven zodra dit weer opspeelt: de echte reden hier achter (angst) en aandacht vragen gaan voor je het weet hand in hand. Feitelijk is er niets om bang voor te zijn, want jullie kunnen wel normaal eten (net zoals de rest van de wereld); alleen zij vindt het moeilijk. Dat betekent niet dat het ook moeilijk is en dat is het dan dus ook niet.

Angst om te slikken is eigenlijk angst om te stikken zoals je eigenlijk al stelt. Geef haar voedsel met duidelijke grove structuur. Ga geen dingen pureren. Soep met soepgroenten erin of gepureerde soep wordt meestal als 'eng' ervaren omdat er stukjes in zitten of er niet te zien is of en waar de stukjes dan zitten. Angst om te stikken is niet hetzelfde als moeite met slikken.

Welke dingen eet ze wel? Maar daar een lijst van en kijk welke gemeenschappelijk delers daarin zitten (geur, kleur, smaak, structuur etc). Zoek ook eens op het net wat over 'food chaining'. In het ultra kort; je zoekt voeding die bijna dezelfde eigenschappen heeft maar in 1 of 2 aspecten verschilt en dat leer je eten.

Maar voor je dat doet, zou ik op zoek gaan naar een logopediste gespecialiseerd in eet en drinkproblemen of een die gespecialiseerd is in het helpen van kinderen die van sonde voeding naar vaste voeding over moeten. Mijn kind kreeg geen medelij maar kreeg een uitleg en oefeningen hoe hij zijn tong moest bewegen bij soep, druiven, etc. Vraag ook om een consult zonder kind, alleen voor jou, over hoe je het beste reageert op dit gedrag.

jufsaartje

jufsaartje

25-02-2018 om 14:41 Topicstarter

Bedank voor de reacties

Bedankt voor de reactie.
Veel dingen die jullie aanhalen heb ik al gedaan...

Heel lichaamstelsel uitgelegd hoe het werkt, hoe je lichaam 'het' oplost bij verslikken...

Ook veel positieve dingen aangehaald... maar te weinig mijn focus opgelegd als ik er nu over nadenk. Dus ga dat zeker doen.

Top van Harry potter vind ik geweldig. Ga eens nadenken hoe ik dit kan omzetten naar het eten.

De duur van een half uur is er na lang stressen gekomen.
Als ik haar laat dit de twee uur aan tafel. Is de erna verdrietig dat ze geen tijd meer heeft om te spelen, leidt het gezinsleven eronder, en soms moet je gewoon weg voor hobby ofzo... ze gaf zelf aan dat ze niet meer zo lang aan tafel wou zitten... en sneller wou eten.
Nu is de maafltijd voorspelbaarder lijkt mij. Ze weet wat er gebeuren moet.. dus wordt ook niet meer gezegd...
Het dessert vind ik niet dat elke keer moet. Bij ons is het altijd al zo geweest, als je goed gegeten hebt, krijg je een dessert. Waarom zou ik dan moeite doen en mij proberen over mijn probleem te zetten als ik daarna een makkelijk slikbaar puddingske krijg.

jufsaartje

jufsaartje

25-02-2018 om 14:46 Topicstarter

Te vroeg gedrukt 😉

Verder...

Even zeggen, als ze bijvraagt... (bij soep vraagt de dat wel) , wordt er geen tijd heeft. Enkel bij haar minimumprijs.

Ik kan moeilik tegen de zin van haar papa (we zijn al 7 jaar uitelkaar) naar de psycholoog gaan. Moeten we met twee achter staan. Al is het voor mij duidelijk dat dit voor haar het best is.

Ik ga voorlopig verder met jullie tips.
Bedankt

Lou

Lou

25-02-2018 om 14:53

Psycholoog

Als je zeker weet dat een psycholoog voor je dochter een goed idee, waarom moet haar vader daar dan ook achter staan? Het gaat om haar, niet om hem.

Gelukkig eet ze wel wat, bijvoorbeeld soep. Toch zou ik zeggen: geef haar toch haar toetje. Je hebt het over 'je best doen' maar dat doet ze heus wel lijkt me. Ze zit toch niet voor de lol bang te zijn om te stikken. Ze wil vast graag normaal eten. Ik zou haar dan niet straffen met geen toetje.

Lente

Lente

25-02-2018 om 16:47

Eerst het toetje?

Zomaar een idee hoor, ik heb geen verstand van eetproblemen.
Maar een toetje eet ze blijkbaar makkelijk. En zolang het een klein toetje (of een halve) is, zal ze vast nog trek hebben. Dan kan ze daarna proberen wat ze nog kan eten. Binnen dat half uur wat je gesteld hebt.
Misschien is dan de druk eraf, mede omdat ze dan al vaak geslikt heeft.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

25-02-2018 om 16:56

Lou

"Als je zeker weet dat een psycholoog voor je dochter een goed idee, waarom moet haar vader daar dan ook achter staan? Het gaat om haar, niet om hem."

Klopt, maar vader moet wel toestemming geven anders kan ze niet behandeld worden.

Lou

Lou

25-02-2018 om 17:10

Oh vandaar

Bedankt Sally.

Misschien is er toch nog iets te bereiken met de vader?

Belgje

Belgje

26-02-2018 om 11:53

Nee hoor, geen toestemming nodig

Jazeker, hier is psychologische hulp nodig. Mijn kind is door een psychologe behandeld zonder toestemming van de vader (in België dus). Ik heb gezegd dat vader er niet achter stond, dat was geen probleem. Maar waarom zou je dat zelfs zeggen?

Als soep en dessertjes geen probleem vormen, zou ik ook eens denken in de richting van (havermout)pap in de ochtend. Mijn supermarkt heeft zeker 10 hippe varianten staan, maar de klassieke versie is ook nog steeds zeer lekker.

Kaori

Kaori

26-02-2018 om 12:24

Verschil tussen Belgie en NL

In NL is die toestemming wel nodig en vaak wordt er ook expliciet om gevraagd om handtekeningen onder de behandelovereenkomst van beide ouders. Tenzij er accuut levensgevaar is.

rutiel

rutiel

26-02-2018 om 13:22

Via huisarts?

De huisarts zal toch een verwijzing moeten schrijven naar de psycholoog, lijkt me. Dus wellicht zou je met hem/haar eens kunnen overleggen wat de beste aanpak is? Ik lees uit je verhaal ook niet echt dat de vader faliekant tégen een behandeling door een psycholoog is, dus misschien dat hij, als de huisarts een doorverwijzing verstandig acht, toch wat meer voor het idee voelt?

En misschien is een wat praktische aanpak door een logopedist ook een goed idee en krijgt ze hierdoor weer voldoende zelfvertrouwen. Zou haar vader daar wel mee akkoord gaan?

Belgje

Belgje

26-02-2018 om 14:12

In België

Ik meende in het taalgebruik te lezen dan TS Vlaamse is.
De huisarts adviseert hier wel, maar je mag gewoon zelf, zonder doorverwijzing naar een psycholoog stappen. De verzekering betaalt een deel van de kosten terug, in mijn geval voor maximaal 9 behandelingen per jaar, daarna niet meer, dan betaal je alles zelf. Terugbetaling vragen gaat prima zonder handtekening van de andere ouder.

Kaori

Kaori

26-02-2018 om 16:35

Belgje

bij ons gaat het niet om het declareren waar beide handtekeningen voor nodig zijn maar om het behandelen zelf. Daar is toestemming voor nodig. De declaratie gaat via de ouder waar het kind is meeverzekerd. Of er vergoed wordt is afhankelijk van de verzekering en de behandelaar en het type doorverwijzing.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

26-02-2018 om 17:38

logopedist

De meest voor de hand liggend stap is een logopedist: dat is dé specialist op het gebied van slikken/verslikken/slikproblemen. Een psycholoog is echt minder logisch: die kan wel iets met de psychologische kant, maar kan je kind niet 'aanleren' om weer normaal te eten en te slikken. En dat is voor jouw dochter nu juist het belangrijkste. Een logopedist kan haar laten zien wat er gebeurt bij slikken, kan haar 'trucjes' leren en gericht met haar oefenen.

Je schrijft dat haar vader een psycholoog niet zit zitten. Een logopedist is voor veel mensen een stuk laagdrempeliger, dus hopelijk wil hij daar wel in mee.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

26-02-2018 om 18:37

Ja logopedie

Het is logisch om hiermee eerst naar een logopedist te gaan. Is ook veel minder “zwaar”.
Als het probleem te groot is zal de logopedist je dit wel vertellen.

En verder zou ik vooral ook inzetten op eten wat lekker weghapt en geen toetjes gaan weigeren oid. Dan maak je het zelf ook groter nl. Dit lijkt me niet het moment om principieel te gaan doen over zoiets simpels als een bakje yoghurt of vla

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.