Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Bezorgd

Bezorgd

19-11-2012 om 10:30

Dochter van 7 ongelukkig

Hoi allemaal,

De afgelopen maanden is mijn dochter van 7 veranderd van een vrolijk, gelukkig meisje naar een somber, slechtslapend en ongelukkig kind.

Vanochtend kwam het hoge woord eruit, ze voelt zich echt ongelukkig. Ze weet niet zo goed hoe het komt, maar ze heeft geen lol meer in het leven. Wat doet dat zeer als je dat hoort als moeder.

Op school heeft ze het niet meer zo naar haar zin. Het is een slim meisje, en krijgt in de klas aangepast werk zodat het uitdagend blijft voor haar. Er staan al gesprekken met de Intern Begeleider gepland omdat onze dochter zelf had aangegeven dat het nog steeds wat te makkelijk is voor haar en ze zich dus een beetje verveelt. Dit zegt ze helaas niet tegen de juf, want ze is bang dat de juf haar dan lastig vindt. Haar prestaties zijn ronduit goed (Cito scores vorig jaar allemaal A's). Hopelijk kunnen we met de IB-er iets verzinnen om het op het schoolvlak weer wat leuker voor haar te maken.

Thuis wil ze ook graag schoolwerkjes doen. Ik vind dat niet altijd een goed idee, want thuis is toch ook voor ontspanning en lekker spelen. Maar het liefst wil ze van alles leren, moeilijke sommen maken enzovoort. Als het dan niet meteen lukt, kan ze vreselijk verdrietig worden. Ze is uitermate kritisch op zichzelf en lijkt dit niet te kunnen nuanceren.

Ze heeft van de zomer ook een babybroertje gekregen, wat natuurlijk voor de nodige verandering heeft gezorgd. Ze is helemaal lyrisch van haar broertje, maar ze vindt het soms wel lastig dat ik veel met hem bezig ben (borstvoeding) en dat zij minder 1 op 1 aandacht krijgt, heel begrijpelijk natuurlijk. Ze heeft ook nog een kleuterbroertje, en ook hij heeft natuurlijk aandacht nodig. Haar vader werkt erg veel (geen mogelijkheid tot minderen), dus het meeste komt op mij neer. Niet erg natuurlijk, maar ik kan me nu eenmaal niet splitsen en aan alledrie de kinderen tegelijkertijd onverdeelde aandacht geven. Natuurlijk probeer ik ook voor haar tijd te maken om samen een spelletje te doen, of te kletsen, samen onder de douche, knuffelen op de bank enz.

Ze geeft ook aan dat ze erg slecht slaapt. Waarom weet ze niet, maar ze denkt dan aan allerlei dingen waar ze geen antwoord op weet, en daaruit komen volgens haar dan nog meer vragen en dan is ze alleen maar aan het nadenken in plaats van te slapen.

Ik merk ook aan haar dat ze op het sociale vlak wat afstandiger wordt. Waar ze voorheen bijna dagelijjks (als sportclubjes ed dat toelieten) afsprak met vriendinnetjes, wil ze dat nu eigenlijk vrijwel niet meer. Ze wil ook niet meer logeren bij opa's en oma's of vriendinnetjes, terwijl ze dat altijd met heel veel plezier deed.

Ik weet niet zo goed hoe ik haar moet helpen. Ik wil gewoon dat ze gelukkig is, want dit breekt mijn moederhart.

Ik zal in elk geval het gesprek van deze week met de IB-er even afwachten, maar misschien moet ik daarna maar eens een afspraak maken bij de huisarts? Wie denkt er mee?

Groet van een bezorgde moeder


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mijk

mijk

19-11-2012 om 10:45

Hier

met ongeveer hetzelfde verhaal toch een aantal gesprekken ingepland met een een kinderpsycholoog. Is ze zelf heel blij mee. Want: nu gaan we een paln maken voor een leuker leven! (haar samenvatting).... Doet zeer hè zo'n verdrietig meisje, sterkte.

Mijk

Bezorgd

Bezorgd

19-11-2012 om 10:49

Mijk

Mijk,

Dan ga ik na het gesprek met de IB-er toch maar de huisarts bellen (ik neem aan dat je een verwijzing nodig hebt voor een kinderpsycholoog?).

Ik denk ook wel dat mijn dochter het fijn vindt dat er 'iets aan gedaan wordt'. Dan weet ze in elk geval dat het niet oneindig is, dit gevoel.

Het doet zeker zeer... een kind zou toch 'gewoon' gelukkig moeten zijn...

Bedankt voor je reactie!

Thursday Next

Thursday Next

19-11-2012 om 10:50

Wat naar...

dat ze zich zo ongelukig voelt.
Ik zou het slechte slapen alvast aanpakken door eens melatonine te proberen. Hier een 6-jarige die al een week niet kon inslapen, tot 11 uur wakker lag te piekeren en daardoor zichzelf niet meer was. We hebben nu melatonine gegeven, en ze heeft 2 nachten prima geslapen.
Natuurlijk moet je wel kijken wat de oorzaak is van het ongelukkig zijn maar ook dat is makkelijker na een paar nachten goede slaap! Sterkte met je meid!

Bezorgd

Bezorgd

19-11-2012 om 10:54

Melatonine

Hoi Thursday Next,

Misschien dat een paar nachten goede slaap het negatieve spiraal wel kan doorbreken inderdaad.

Dat is toch gewoon te krijgen bij de drogist? Is het verstandig om hier zelf mee te gaan starten of even wachten tot ik bij de huisarts ben geweest met haar? Hoe heb jij dit aangepakt?

Grt

mama 5

mama 5

19-11-2012 om 10:59

Waarom wachten

Als je toch naar de huisarts gaat, zou ik gelijk gaan. Dat gesprek met de ib-er gaat misschien wel helpen, maar niet op de korte termijn. En dan gaat dat (als het goed is) alleen maar over leren en school. De hele thuissituatie, daar kan de ib-er niets mee.
Gesprekken bij de kinderpsycholoog gaan niet over school, maar over je dochter zelf. Dat lijkt mij nuttiger.
Bij de huisarts zou ik een dubbele afspraak inplannen. Dan kun je rustiger praten.
En dan kun je gelijk advies vragen over melatonine. Ik weet dat je het zo kunt kopen, maar omdat het om een kind gaat, zou ik dat toch eerst met de huisarts willen kortsluiten.

Hmm

school is te saai, te weinig uitdaging. Thuis is het hectisch, veel aandacht gaat naar de baby en andere broertje.

Tja, ik denk dat je vooral veel met haar moet praten, haar mening over allerlei zaken (groot en klein, bijvoorbeeld wat voor kerstkaarten, iig dingen die jij doorgaans zonder haar beslist) vragen, haar laten mee helpen (boodschapje laten doen, is ook leerzaam met geld omgaan).

Zit ze op een clubje wat ze erg leuk vindt ?

Ik zou ook de dingen die wel leuk zijn en goed gaan waar ze plezier van heeft cultiveren.

En mijn dochter vindt het altijd heel erg fijn als ik speciaal iets voor haar doe, dingen zoals kamer opnieuw schilderen (ik geloof dat er in de 4 jaar dat we hier wonen al 3 verschillende kleuren op die muren zijn gekomen), lichamelijke verzorging (ik lak de nagels van dochter regelmatig). En neem haar eens mee om samen een broodje te eten in de stad, even wat lunchen en iets leuks kopen.

Bezorgd

Bezorgd

19-11-2012 om 11:33

Mama5 en manda

Mama 5, je hebt gelijk. Ik heb een afspraak gemaakt voor morgenochtend om het een en ander te bespreken. Hopelijk kan de huisarts ons wat handvaten geven om hier mee om te gaan.

Manda, 1 op 1 aandacht is inderdaad goed voor haar. Maar dat gebeurt al hoor. Nagels lakken is ze ook groot fan van, of lekker tutten met haar haren. Zaterdags mag zij altijd kiezen wat we eten, schrijft zij het lijstje en gaan we wandelend boodschappen doen (wel met beide broertjes erbij, want papa werkt) en mag zij alle ingredienten bij elkaar zoeken en koken we samen.

Alleen met haar op stap is lastig te realiseren. Ik moet dan oppas regelen voor de andere 2, en bovendien is het moeilijk met een flesweigerend babybroertje. Ik heb het wel een aantal keer gedaan, maar ik ben dan echt niet op mijn gemak, omdat ik weet dat elk moment de telefoon kan gaan dat baby honger heeft en ik terug moet racen.

Kortom, waar de ruimte is om individueel iets met haar te doen, probeer ik dat echt en merk ik dat ze dat fijn vindt. Maar een echte oplossing is dit helaas nog niet gebleken.

Grt

Thursday Next

Thursday Next

19-11-2012 om 11:34

Bezorgd

melatonine kan je idd gewoon bij de drogist kopen. Hier waren verschildende "sterktes", ik heb de 0,1 mg. Daar krijgt dochter er 1 van. Meer mag ook, er zijn volgens mij ook kinderen die 1 of meer mg krijgen, maar dat zou ik niet snel zomaar doen, dan zou ik zeker eerst langs een arts gaan. Melatonine is niet verslavend of zo dus je kan er meteen mee beginnen en stoppen.

Fred de Velde

Fred de Velde

19-11-2012 om 13:23

Minderen met werken

Heeft vader een eigen zaak, dat hij niet kan minderen? Anders zou ik toch ook minderen met werken overwegen, zodat er meer tijd vrijkomt voor tijd met de kinderen.

Ik hoor vaker dat mannen absoluut niet kunnen minderen met werken. Voor vrouwen is minder uren vaak veel minder een probleem. Raar is dat.

Ik denk dat mannen eerder geneigd zijn te geloven dan ze onmisbaar zijn. Werkgevers maken daar handig gebruik van.

Ik zou zeker de mogelijkheden nog eens bekijken, misschien is er meer mogelijk dan je denkt..

Clowntje

Clowntje

19-11-2012 om 13:33

Ook herkenbaar

Hier ook een in basis gelukkig, happy, blij kind dat veranderd is naar een ongelukkig , nukkig, bozig meisje. Zo zielig. Je ziet gewoon dat zeer zichzelf en het leven in de knoop zit.
Nu de eerste afspraak bij een kinderpsycholoog gehad en dat vond ze zelf erg fijn.

Bezorgd

Bezorgd

19-11-2012 om 15:06

Fred

Hoi Fred,

Wij hebben inderdaad een eigen zaak. Het is of hij, of ik die aanwezig moet zijn daar. Om de kinderen continuiteit te bieden hebben we besloten dat ik buiten schooltijd thuis ben met ze, en hij aan het werk is.

Er breken rustigere tijden aan, maar dat betekent dat haar vader doordeweeks wat vaker thuis is, en tja, dan zit zij op school natuurlijk. Het is ook voor haar vader geen gemakkelijke situatie. Gelukkig kan hij morgen met ons mee naar de huisarts.

Grt

Bezorgd

Bezorgd

19-11-2012 om 15:09

Clowntje

Je zit dus een beetje in hetzelfde schuitje. Het is precies wat je zegt, je ziet dat ze in de knoop zit met zichzelf en je kunt zo weinig doen om haar eruit te helpen.

Mag ik vragen wat ze zoal doen bij een kinder psycholoog? Is het speltherapie, of wordt er veel gepraat? Mijn dochter is niet zo open over haar gevoelens namelijk, vooral niet naar 'vreemden'. Ze wil vooral niet lastig gevonden worden en/of opvallen... Nu zijn kinderpsychologen daar vast wel ervaren in, maar ik vraag me toch af hoe dat zo'n beetje in zijn werk gaat.

Grt

dc

dc

19-11-2012 om 15:15

Vitamine d?

Ik zou als je bij de dokter bent, ook even de bloedgehaltes laten testen. Vitamine D en ijzer enzo. Je kunt je sufpsycholisern, maar als het een simpele lichamelijke oorzaak heeft, lost dat alles niets op. En er kampen nu heel veel mensen met een winterdepressie!

Mijn 1 op 1 tijd met mijn zoon is elke avond, wanneer de 2 kleinere naar bed zijn. Indien mogelijk, zou ik ervoor zorgen dat je dan echt minstens een uur voor haar hebt. Desnoods de andere een half uurtje eerder naar bed. En zij misschien iets later (misschien gaat ze te vroeg naar bed? Als mijn oudste te vroeg naar bed gaat, dan spookt hij ook makkelijk tot 23u...).

En misschien is ze ook klaar voor wat meer verantwoordelijkheid? Mijn zoon is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de gang. Die zorgt dat de schoenen enzo netjes staan. En daar is hij trots op. En hij mag af en toe alleen naar de winkel om de hoek om een brood te kopen ofzo. En hij mag af en toe op de computer, en zijn broertje nog niet. Het helpt om duidelijk te laten merken dat er ook voordelen zijn aan de oudste zijn!

Sterkte voor jullie beiden!

mijk

mijk

19-11-2012 om 16:04

Hier

in principe eerst afspraak met ouders om probleem neer te zetten.

Hebben we bij dochter niet gedaan omdat ook grote broer bij psych geweest is en ze ons dus al kent (en dochter was gemotiveerd dus die wilde we niet laten wachtten).
Pdsycholoog stelde vragen watvind je leuk, he is het op school, wat kan je goed, wat niet, waar zit je mee. Dochter kwam met allerlei verhalen over oppervlakkige dingen. Psycholoog gaf heel serieus antwoord of complimenteerde dingen die ze goed gedaan had. Het is bij ons veel praten maar ik heb ook praatkinderen er is zeker ook ruimte om andere dingen te doen. Maar ik merk bij dochter die ook heel erg facade voor de buitenwereld heeft dat ze echt haar angst daar liet zien (na een minuut of 35). Iets dat alleen papa en mama lieten zien. Bij het naar huis fietsen zei ze ook; mama een groot mens die echt echt luistert dat is fijn zeg!

Ik zou dus altijd eerst eerste gesprek doen om te kijken of het iemand is die je met dochter vertrouwd. Morgen gaan we weer!

Oh ja ik plan het onder schooltijd want het is echt heel hard werken voor haar.

Mijk

ijsvogeltje

ijsvogeltje

19-11-2012 om 16:32

Bezorgd

Op jouw vraag wat een kinderpsycholoog doet, is geen eenduidig antwoord te geven. Dat kan sterk verschillen. Het hangt af van de psycholoog, maar natuurlijk ook van je kind. Mijn kind heeft juist veel gespeeld: judo, voetballen, darten, spelletjes. Kind had (en heeft) weinig zitvlees, dus een half uur praten zit er gewoon niet in. Er zijn ook kinderen die met dezelfde psycholoog juist gaan knutselen en schilderen, maar daar heeft mijn kind helemaal niets mee. Over gevoelens praten is denk ik voor veel kinderen moeilijk. Verwacht dan ook niet te snel resultaten, vaak heeft dit best veel tijd nodig.
Je kunt zelf alvast op internet rond kijken voor een praktijk bij jullie in de buurt. Dat hebben wij destijds ook gedaan, en daaruit ontstond bij ons al een duidelijke voorkeur voor een bepaalde praktijk. Misschien heeft de huisarts ook wel tips, maar wees gerust kritisch. Er zijn genoeg praktijken, er is echt wel wat te kiezen.

Clowntje

Clowntje

19-11-2012 om 16:43

Praten

Ik ben samen met haar gegaan. Had eerst op papier al aangeleverd waar we tegen aan liepen. Met dochter besproken wat we gingen doen (praten met een dokter die haar misschien wel kan helpen om weer blij en gelukkig te worden en om te helpen uitzoeken waar de boze buien vandaan komen).
Kinderpsycholoog heeft haar wat vragen gesteld (waar hij van mij dus (mijn) antwoord al op had gekregen) en waar ze er niet uitkwam hielp ik haar. Vooral praten dus en als ze het niet wist vroeg hij het gewoon op een andere manier. Ging eigenlijk heel makkelijk, en ze vind het nog leuk ook nog.
Afspraak was ook onder schooltijd, ze kan het makkelijk missen, vond ze ook wel fijn. Kon ze verder die dag iets harder werken om in te halen wat ze gemist had.

Sterkte ermee. Zou het gewoon proberen, een kinderpsycholoog en dan op school met de IB'er iets aan school doen.

Fred de Velde

Fred de Velde

19-11-2012 om 20:37

Eigen zaak

Sja, met een eigen zaak wordt het moeilijk inderdaad, om minder te werken. Ik hoop dat de huisarts met een nuttige suggestie komt!

Groetjes, Fred.

Leuke dingen

Onderschat niet hoe somber je kunt worden van gebrek aan uitdaging! Je kind vraagt om meer cognitieve uitdaging, ook thuis. Die van mij (ook 7) maakt presentaties over al haar interesses, zoekt informatie op internet, YouTube en schooltv beeldbank, schrijft erbij, zet er foto's bij. Gaat naar toneel, naar pianoles, en krijgt op school heel veel pluswerk.

Dat maakt haar heel gelukkig en geeft haar energie om dingen te doen. Het contact met de plusklas kinderen stimuleert haar. Ik was ( en ben) net zo en word letterlijk depressief zonder uitdaging.
Loes

Heel veel sterkte!

Voor mij niet herkenbaar, maar heel veel sterkte met je meisje!!!

Annet

Annet

19-11-2012 om 21:45

Deels herkenbaar

Hier hadden we een kind in groep 3 die steeds meer problemen kreeg met zichzelf en de wereld om hem heen. Hij wilde dood.
Toen zelf helpen niet voldoende resultaat gaf, zijn we naar een psychologe gegaan met verwijzing van huisarts. Zij heeft een persoonlijkheidsonderzoek en een iq-test gedaan. Ik dacht nog: mooi, een iq-test. Dan kunnen we hoogbegaafdheid uitsluiten.
De conclusie was hb (met allerlei andere zaken die er nu niet toe doen). De sleutel was extra uitdaging op school (niet een beetje maar een heleboel). De uitleg van zijn hoofd/zijn denken heeft heel veel geholpen voor hemzelf.
Zoon is uiteindelijk versneld (waardoor hij qua emotionele ontwikkeling veel beter bij de groep paste). Een jaar later is hij naar een Leonardoklas gegaaan (hoogbegaafdenklas) omdat er ook meer cognitieve uitdaging nodig bleek. Versnellen was niet genoeg.
Zoon is nog steeds gevoelig voor sfeer, omgang met anderen, eigen gevoelens. Maar dit is goed te begeleiden.
Zoon zit nu in groep 8.
Hier waren geen jongere kinderen die aandacht vroegen, wel één ouder kind. Er was voldoende tijd beschikbaar bij beide ouders. Maar dat alles heeft niet kunnen voorkomen dat kind depressief aan het worden was.

mijk

mijk

19-11-2012 om 22:32

Bij ons speelt

dat redelijk hoge iq ook bij beiden wel. Vooral ook dingen veel dieper doordenken dan klasgenoten en je daardoor anders voelen. Uitdaging helpt ook maar dat hebben we op het moment redelijk op orde...

Mijk

Relithe

Relithe

19-11-2012 om 22:33

Wat naar

en deels herkenbaar. We hebben met onze dochter ook een lange periode gehad dat het allemaal niet lekker ging, maar dat had achteraf bekeken wel een duidelijke oorzaak.
Je hart breekt als je je kind zo ziet en je bent zelf ook niet gelukkig meer..
Als ik het zo lees lijkt me dat je dochter wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn? Ik heb niet het hele draadje gelezen dus misschien dat iemand of jijzelf het al aangekaart heeft. Ik zou me daar eens in gaan verdiepen als ik jou was.

Sukran

Sukran

20-11-2012 om 01:57

Helpen denken

Je hebt al behoorlijk wat opgestart en tips gekregen om je dochter te helpen maar ik wil toch nog een duit in het zakje doen
Hier een zoon die bovengemiddeld denkt en in de knoop kwam met van alles en nog wat en vast raakte in zijn eigen gedachten. Lang verhaal kort: ik heb het boekje 'Klein maar Dapper, Filosoferen met jongere kinderen' van Berrie Heesen gekocht. Korte verhaaltjes met vragen op het eind om te helpen denken. Google levert het nodige op, leuk voorbeeldverhaal is Kasper kan niets vergeten. Dat verhaaltje kun je zo online lezen en geeft een aardige indruk.
We lazen af en toe een verhaaltje, onderweg in de auto (hij voorlezen), of voor het slapen gaan. Niet al te diepgravend gedaan, gewoon erom gelachen en erover gepraat. Wat zoon eruit haalde:- het is normaal om na te denken over dingen waar geen antwoord op te geven is (ze hebben er zelfs een heel boek van gemaakt! ) - zoon leerde dat je een poosje kan nadenken over iets lastigs en daar zelfs vragen over bedenken, maar je kan er ook weer mee stoppen - het heeft zoon geholpen met 'anders' gaan denken. Op een gegeven moment vond hij de verhaaltjes te kinderachtig worden maar toen had het boekje al gedaan waar we op hadden gehoopt: hij kon anders met zijn gedachten omgaan en de boel op zijn manier 'uit' zetten voor het slapen gaan.
Het boekje is geschikt voor jonge kinderen (kleuters al) maar eigenlijk maakt leeftijd niet uit. Ik vind het handig dat de verhaaltjes kort zijn, eenvoudig te lezen en de vragen aan het eind vind ik wel prettig. Er zijn natuurlijk veel meer filosofieboeken voor kinderen maar daar heb ik geen ervaring mee.
Misschien een idee? Succes. Hoop dat je snel weer een vrolijk grietje in huis hebt!

Sukran

Sukran

20-11-2012 om 02:02

Link voor boek

Een link met duidelijke omschrijving van het boekje:
http://www.damon.nl/boek.php?usrid=1214999945486b6d89960aa&f=&sub=&sort=&id=169

Janna3

Janna3

20-11-2012 om 18:34

Melatonine

Bij ons piekerkind hielp de melatonine als heel goede start. Onze huisarts vertelde dat zij goede ervaringen had bij vergelijkbare kinderen uit haar praktijk. Het is wel belangrijk dat ze ernaast een goede slaaphygiene aanhouden. Ook adviseerde ze niet te lang achter elkaar te gebruiken. Het is dan wel niet lichamelijk verslavend maar er kan wel gewenning optreden.

Een paar nachten goed slapen is een heel goede start om verder te kijken. Bedenk zelf, na een aantal slapeloze nachten lijken de bergen op je weg onneembaar...

Janna3

Janna3

20-11-2012 om 18:34

Melatonine

Bij ons piekerkind hielp de melatonine als heel goede start. Onze huisarts vertelde dat zij goede ervaringen had bij vergelijkbare kinderen uit haar praktijk. Het is wel belangrijk dat ze ernaast een goede slaaphygiene aanhouden. Ook adviseerde ze niet te lang achter elkaar te gebruiken. Het is dan wel niet lichamelijk verslavend maar er kan wel gewenning optreden.

Een paar nachten goed slapen is een heel goede start om verder te kijken. Bedenk zelf, na een aantal slapeloze nachten lijken de bergen op je weg onneembaar...

Bezorgd

Bezorgd

21-11-2012 om 09:47

Update

Allereerst iedereen bedankt voor de nuttige tips en het meeleven! Het is fijn om te weten dat we niet de enigen zijn die met een somber meiske te maken hebben.

Het gesprek bij de huisarts gisteren heeft (m.i.) niet veel toegevoegd. Gelukkig valt haar toestand nog binnen het 'normale' (zijn woorden) en is geen sprake van een depressie o.i.d.
Dochter heeft wel uit zichzelf het een en ander aan de huisarts verteld. Dat vond ik erg knap van haar. Er kwam uit dat ze het toch moeilijk vindt dat haar leven is veranderd sinds de komst van babybroertje. En dat ze dat niet altijd leuk vindt, maar zich dan weer rot voelt daarover omdat ze zo veel van haar broertje houdt en dat hij er niks aan kan doen.
Ook het onderwerp school sneed ze aan. Dat ze zich eigenlijk verveelt en daardoor chagrijnig wordt en niet kan slapen omdat haar hoofd nog niet moe is.
De huisarts raadde ons aan om met melatonine te starten. Gisteren heeft ze voor het eerst 0,1mg gekregen, zonder resultaat. Vanavond maar eens 0,2mg proberen.
De huisarts gaf ook aan dat er wel eens sprake kon zijn van hoogbegaafdheid. Dat heeft de juf ook al eens geopperd maar heb ik eigenlijk weggewuifd. Hij adviseerde ons dit mee te nemen in het gesprek bij de IB'er.
Nogmaals dank voor alle tips en het meedenken. Het wordt er gewaardeerd!
Grt, Bezorgd

Bezorgd

Ik heb nog maar even ene oude posting van mezelf gekopieerd, waarvan ik denk dat je dochter er wellicht iets mee kan.
"Onze kinderen hebben niet zozeer last van heel nare gedachten maar wel van, zoals ze zelf zeggen, "niet kunnen ophouden met nadenken over van alles". Ook dat kan lastig zijn om in slaap te komen. Van een goede vriend kreeg ik een tip die bij hen werkt en die bij ons ook werkt: de tv-tip.
Datgene waar je aan denkt en aan blijft denken zet je in gedachten op een televisie. Daar kun je even naar blijven kijken terwijl het verder gaat, maar je neemt er al wat afstand van. En uiteindelijk zet je dan de televisie uit. Dan is het onderwerp klaar en kun je er zonodig morgen over verder peinzen. Het kost wel wat training om het te leren, maar er zijn kinderen die hier goed mee geholpen zijn."
Kinderen met veel fantasie kunnen soms ook beter inslapen met de lift-truc. Je fantaseert dan dat je bed in een lift staat. Je laat de liftdeuren dichtgaan en zo verdwijnt je kamer uit beeld. Je telt langzaam van tien naar nul en stelt je tegelijkertijd voor dat de lift een verdieping naar beneden gaat. Als de liftdeuren opengaan, zie je iets totaal anders. Je maakt zelf uit wat, de zee, het bos, een kasteel, je school, iets waarover je nog even "wilde/moest" piekeren, whatever. Maar je blijft in de lift liggen en even later laat je weer de liftdeuren dichtgaan, je telt weer van tien naar nul terwijl je een verdieping zakt, de liftdeuren gaan open en je ziet weer iets totaal anders. Zo kun je doorgaan tot je in slaap zakt.

Mamvantwee

Mamvantwee

21-11-2012 om 22:35

Op school ligt de oorzaak denk ik

Ik lees dingen in je verhaal die ik herken bij mijn kinderen. Herkende moet ik zeggen: neem haar klacht over te makkelijk werk op school serieus! Zo te horen verveelt ze zich, werkt ze onder haar niveau (is ze wel eens doorgetoetst? Ken je haar echte niveau?) en probeert ze netjes in de pas te lopen in de klas. Ze doet braaf wat de juf zegt. Daarom valt ze op school niet op. Thuis is het veilig, daar uit ze haar gevoel wel.

Ik denk dat als je zorgt dat ze op school werk op niveau krijgt, en dan niet een beetje pluswerk als ze haar normale werk afheeft (dan is het dus slechts een beloning en niet dat waar ze behoefte aan heeft), maar structureel werk op haar niveau, dat dan daarna haar gevoel verbetert en ze beter tot rust komt. Ook de slaap kan dan komen, nu ben je met Melatomine symptomen aan het bestrijden. Waarmee ik niet wil zeggen dat je hiermee niet nu op korte termijn wat helpt, maar ik zie dat niet als de structurele oplossing.

Ik heb mijn kinderen als voorbeeld. Onrust, ongenoegen, slapeloosheid en frustratie verdwenen sinds ze op school krijgen aangeboden wat ze nodig hebben. Een verademing.

groet, Mamvantwee

Jamilla

Jamilla

22-11-2012 om 10:01

Melatonine

Ook hier een dochter(10) die jarenlang op school te weinig uitdaging heeft gehad. Voor school was het ook moeilijk om in te schatten waar ze genoeg aan had. Toen ze net 9 was heeft ze een klas overgeslagen, en dat was een opluchting.Minder vaak boos en gefrustreerd uit school. Voor het slapen heeft het geen invloed gehad. Ze slaapt bijna nooit voor 11 uur 's avonds in. Melatonine helpt soms. Maar ik geef het haar nooit langer dan een paar dagen, en vroeger heb ik gemerkt dat t na een paar weken lijkt te gewennen.
Ooit op doktersadies aan begonnen, ze kreeg 2 miligram. Daarom ben ik ook zo verbaast over jouw 0,1 mg. Dat zet waarschijnlijk ook helemaal geen zoden aan de dijk! Ik koop nu melaatonine van sleepzz, die heeft een hogere dosering per pil, ik geloof 1,5 miligram.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.