Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
naomie p

naomie p

16-01-2009 om 23:09

Dochter van 9 is zo bang...

Onze dochter (9) is belachelijk bang in huis. Het gaat nu zo'n jaar dat ze persee met licht aan wil slapen, niet een klein lampje, maar echt het volle licht. Dat hebben we maar geaccepteerd( ik was vroeger ook erg bang aangelegd) maar het wordt nu van kwaad tot erger, ze durft niet eens meer van de woonkamer naar de keuken, van de keuken naar de badkamer (hebben we beneden) durft dus ook al helemaal niet alleen naar boven!! Mijn man pikt het allemaal niet meer, en heeft geen geduld meer. We doen de deuren op slot na 18.30, overal mag het licht aan(spaarlampen) en nog is ze bang dat er "boeven"in huis zijn. Er is echt niets voorgevallen in haar nabijheid waar ze bang van kan zijn......... wie herkent dit, en nog beter, wie heeft tips!
Alvast bedankt Naomie

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Dropke

Dropke

17-01-2009 om 18:11

Bang waarom

Hai Naomie,

Je schrijft dat je dochter bang is, maar eigenlijk niet waardoor ze dan zo bang is. Heeft ze een film gezien, een verhaal op school, iets uit de krant? En stelt het haar niet gerust dat jullie gewoon thuis - beneden zijn ? Kan het ook zijn dat ze bang is voor iets anders, maar dat niet durft te vertellen ?

gr Dropke

Sjocola

Sjocola

17-01-2009 om 21:18

Wij hebben...

een vergelijkbare periode gehad met onze 5-jarige zoon (erg slim en waarschijnlijk lag de bron in tever doordenken en er emotioneel gezien nog niet mee uit de voeten kunnen).

Wat wij uiteindelijk gedaan hebben (na veel, heel veel andere pogingen) was alle noodscenario's doorlopen).
Er dus in die zin veel over praten dat we wat te doen bij... (was bij hem ook brand, niet alleen inbrekers).
Toen die scenario's hem helemaal bekend waren gingen we niet meer mee in de dingen die hij vroeg, we namen dan wel even de tijd om het scenario weer even door te lopen maar daar bleef het ook bij.

Het was even volhouden/doorzetten maar uiteindelijk kon hem dit genoeg houvast bieden om uit het cirkeltje te komen waar ie in bleef ronddraaien.

Succes!!

MaximeM

MaximeM

18-01-2009 om 01:10

Deels herkenbaar

Hoi,

Ons zoontje heeft ook wel eens van die bange periodes gehad. Wel wat minder heftig van jullie dochtertje, maar hij had er wel last van. Ik heb vaak voor het slapen gaan, en tussendoor als hij weer eens naar beneden kwam omdat hij niet kon slapen ook wat scenario's doorgelopen. We hadden het dan over wat inbrekers zouden komen doen hier, en dan zei ik hem...nou als ik een inbreker was, zou ik dan naar dit rijtjeshuisje komen? Terwijl er een vader en een moeder beneden tv zitten te kijken? Zou ik dan als boef, in het zicht van die papa en mama de trap opsluipen? Nee, als IK boef zou zijn, dan zou ik naar de tv-winkel, BartSmit (of noem maar op) in het centrum gaan. Meestal ging ik dan over op 'wat zou jij dan meenemen, als jij boef zou zijn en je was in de Bart Smit'... of we gingen nog verder, dan zei ik "weet je, als ik boef zou zijn dan zou ik stiekem de hele nacht IN de BartSmit blijven en met alles gaan spelen'... dit soort verhaaltjes maakten leuke fantasieen los en meestal verdrong het de bange gedachten wel weer. Wij lieten trouwens alleen het gang licht aan (wel met de kamerdeur open) omdat het felle licht in zijn kamer echt niet bevorderend was om mee in slaap te vallen. Verder zou je voor de donkere momenten misschien een paar van die lampjes kunnen ophangen die aangaan als je er langs loopt, die gaan dan na een minuut vanzelf weer uit. Dit hebben wij voor de nacht, als er eentje moet gaan plassen. Dan hoeven ze niet op zoek naar een lichtknopje en kunnen ze het ook niet vergeten uit te doen.

Groetjes
maxime

Monique D*

Monique D*

18-01-2009 om 14:36

Toch realistisch blijven..

"We hadden het dan over wat inbrekers zouden komen doen hier, en dan zei ik hem...nou als ik een inbreker was, zou ik dan naar dit rijtjeshuisje komen? Terwijl er een vader en een moeder beneden tv zitten te kijken?"
Stel dat er de volgende dag bij de buren wordt ingebroken. Dat gebeurt 's-nachts als ze slapen of als ze niet thuis zijn. En je zoontje reageert van: "zie je nou wel? Jij zei dat er geen inbrekers zouden komen in ons rijtjeshuis, maar toch is er ingebroken". Hoe reageer je dan?
Er is altijd een risico dat er bij je ingebroken wordt, je huis in de brand vliegt of op straat wordt aangereden. Het enige wat je kan doen is tegen inbraak je huis zo goed mogelijk beveiligen, tegen brand rookmelders plaatsen (je wordt wel wakker van dat schelle geluid, maar niet van de brandlucht)en bijvoorbeeld in het donker de vluchtwegen oefenen, en goed uitkijken op de weg. En dan is de kans toch nog aanwezig dat het gebeurd.. dat is eenmaal het leven. We moeten leren om daar zo goed mogelijk met angsten, die iedere mens heeft, daar mee om te gaan. En de vraag is (vooral met kinderen) hoe je daar mee om gaat.

MaximeM

MaximeM

18-01-2009 om 22:24

Monique

Hoi,

Ik zeg mijn zoontje toch ook "als IK inbreker zou zijn"... er kan vanalles naars gebeuren en inderdaad er zou kunnen ingebroken worden bij de buren (of bij ons), maar zolang dat niet zo is, laten we het lekker zo. Mocht dat ooit gebeuren dan zien we dat wel weer. Uiteraard weet hij dat we gewoon overal sloten hebben en dat we die netjes op slot doen. Het werkte bij hem in ieder geval prima en daar gaat het om. Verder ben ik juist wel zo realistisch mogelijk naar hem, ik zeg hem namelijk niet dat er bij ons niet kan worden ingebroken bijvoorbeeld.

Maxime

Bellefleur

Bellefleur

19-01-2009 om 11:17

Niet in meegaan

Ik zou er niet in mee gaan. Ik zou de deur niet op slot doen om 18.30, overal lichten laten branden enz. Mijn mening is dat als je meegaat in haar maatregelen, ze in haar gedachten de conclusie trekt dat haar angst gerechtvaardigd is. Want anders zouden papa en mama nooit het licht laten branden. Ik zou er een project van maken: we gaan er voor zorgen dat je minder bang wordt: morgen gaat het licht in de gang uit. En als dat goed gaat, gaat volgende week het licht in de badkamer uit enz. enz. Voor elke stap een beloning. Dus niet richten op de oorzaken van de angst: boeven enz. Maar gewoon het probleem angst aanpakken.

billie

billie

19-01-2009 om 12:19

Ligt toch helemaal aan het kind

Het blijft laveren vind ik met angsten van een kind. Het ligt er maar helemaal aan hoe angstig kind is en hoe het ermee omgaat. Er niet in meegaan klinkt simpel maar werkt in de praktijk niet altijd.
Hier is altijd gezegd de lichten aan is niet nodig oi maar als jij je veiliger voelt daarmee dan mag dat. Het waren zeer hardnekkige angsten hier, en zeker niet zomaar weg te sussen. Belonen voor stoer gedrag vind ik een beetje gek en zou hier zeker behoorlijk de plank hebben misgeslagen.
Toen zoon zich veiliger ging voelen gingen er geleidelijk aan steeds meer lampen uit, en doorgaans voldoet een klein nachtlampje op zijn slaapkamer, en op de gang brandt licht maar dat is meer omdat ze ´ s nachts opstaan en ik bang ben dat ze de trap afvallen anders. En dat had ik een jaar geleden ook niet gedacht. Maar ik sluit niet uit dat er weer een periode komt dat er weer meer licht nodig is.
Dochter van 5 is ook weleens bang en wil ook meer licht dan ik haar doorgaans geef. Met haar strijd ik dat een beetje uit, teveel licht is weer slecht voor het inslapen enz. En natuurlijk wil ik er niet teveel in meegaan. Maar dat werkt dus niet altijd.
Zoon was ook erg bang voor brand, en brandmelders (schaam schaam hadden we dus nog niet) op voor hem belangrijke plekken en brandoefeningen hebben hem enorm geholpen. Voor sommige kinderen is een behoorlijke mate van controle toch belangrijk.
Verder is angst gewoon ook gerechtvaardigt. Dat wij als volwassenen niet steeds bezig zijn met de risico´s die we lopen wil niet zeggen dat er geen gevaren zijn. Kinderen hierin serieus nemen kan soms veel doen. De gevaren zijn er gewoon, en soms moeten ze eerst door zo´n fase van erkenning heen voor ze klaar zijn om net als ons die gevaren weer wat meer te gaan relativeren.

Bellefleur

Bellefleur

19-01-2009 om 14:41

Angst

Dat wij volwassenen niet steeds bezig zijn met de risico's die we lopen, heeft een praktische reden. Als we ons bewust zijn en blijven van alle gevaren om ons heen, valt er niet meer te leven. Volwassenen laten er statistiek op los, we kunnen beter inschatten hoe groot de kans op gevaar is. Als een kind blijft hangen in zijn angst moet je hem helpen. En de angst niet voeren. In die zin is mijn reactie ook bedoeld: het kind leren dat een angst zijn leven niet mag beperken. Niet de eventuele boef maakt het het kind lastig, maar zijn angst daarvoor. Je moet hem dus leren met zijn angst om te gaan. Ik ben het overigens helemaal met je eens dat kinderen door een fase van erkenning moeten gaan. De wereld is minder veilig en magisch dan ze dachten.

Sandra

Sandra

19-01-2009 om 15:26

Inderdaad

Ik ben het helemaal eens met wat sommige anderen hier schrijven: bevestig de angst niet te veel. Maar ik kan mij in het geval van de dochter van Naomie voorstellen dat dit inmiddels een brug te ver is. Haar dochter is nu dusdanig angstig, dat ik mij afvraag of ze het tij nog wel zelf kan keren. Misschien toch professionele hulp inschakelen?

Sterkte ermee!

Wilma

Wilma

19-01-2009 om 16:54

Hier ook hoor

Zoon (inmiddels tien jaar) die rustig zijn zusje van (nog) vier jaar vraagt om met 'm mee naar boven te lopen, omdat hij eigenlijk zelf niet goed durft. Ook op klaarlichte dag.

Inmiddels zijn we wel zover dat hij zelf op de zolder slaapt, vind ik al heel wat, hadden we een tijd terug niet gedacht. Wél met de lamp op de overloop aan, maar dat mag wel ook ivm van de trap vallen 's nachts.

Ik maak er verder geen probleem van, als er persé iets moet, dan gaat ie wel alleen naar boven en als ie een andere keer 't niet durft en vraagt of ik onderaan de trap wil staan, ook prima.

Groetjes,
Wilma

naomie p

naomie p

20-01-2009 om 19:51

Wat ik zo raar vind......

Bedankt overigens voor alle reacties, het een en ander uitgeprobeerd....maar ze vind dat ik steeds minder van haar begrijp, roept ze nu voortdurend. Maar wat ik zo raar vind, ze vind het geweldig om een boodschapje voor me te doen, klein supertje aan de overkant, daar gaat ze doodleuk in het pikkedonker naar toe!!!!! Ik vraag haar waarom ze dat wel durft, weet ze geen antwoord op en vind het zelf ook wel gek.
We kijken het nog even aan, anders bezoek ik de HA eens.
Bedankt hoor en jullie ook succes met de bange kipjes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.