Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 12:59

Dochter vindt zichzelf te dik.....

Ik merkte al langere tijd aan mijn dochter (10) dat ze niet goed in haar vel zat. Vorig schooljaar heeft ze weleens gezegd dat ze vindt dat ze te veel weegt (ze is helemaal niet dik, heeft een normaal postuur, is wel lang: 1m49 en 34 kilo). Ik heb haar toen meteen gezegd dat ze zich hier absoluut geen zorgen om moest maken, want dat ze een prachitg uitzag en dat ze helemaal niet te zwaar was). Blijkbaar hadden ze het er over gehad in haar vriendinnengroepje....
Nu zit ze dus alweer een poosje niet lekker in haar vel en zojuist kwam ze boos en verdrietig naar me toe en zei dat ze met haar laarzen aan wel 36 kilo woog, ze vind dat ze veel te zwaar is. Ik wist niet wat ik hoorde.....Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: een nogal bazig, dominant vriendinnetje heeft gezegd dat ze vindt dat mijn dochter wel erg veel weegt, want zij zelf weegt maar 26 kilo. Ik ben daar zo boos om geworden! Ik zit eigenlijk nog steeds te koken en zit te overdenken wat ik hier mee aan moet. Naar de leerkracht gaan? De ouders erop aanspreken (wetende uit eerdere ervaring dat die er niets mee doen, maar het probleem juist in mijn schoenen schuiven: "Je dochter moet maar eens wat meer voor zichzelf durven opkomen en zich de dingen niet zo aantrekken, zo zijn kinderen nu eenmaal enz. enz")?
Wat zouden jullie doen in deze situatie? Ik kan er niets aan doen, maar het maakt me erg boos. aan de ene kant omdat mijn dochter hierdoor blijkbaar al een hele poos niet goed in haar vel zit en aan de andere kant omdat ik het belachelijk (en ook wel zorgelijk) vind dat meiden van die leeftijd al zo met hun gewicht bezig zijn.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Hanne.

Hanne.

05-10-2010 om 13:14

Ik probeer me voor te stellen...

Ik probeer me voor te stellen hoe ik zou reageren als er een moeder voor de deur zou staan die zou zeggen 'jouw kind heeft tegen mijn kind gezegd dat ze te veel weegt, en nu heeft mijn kind daar problemen mee'.

Ik denk dat ik de kaart ook naar jou terug zou spelen (en misschien privé mijn kind er op aan zou spreken dat dat niet netjes is).

Maar wat is er mis mee om jouw dochter inderdaad wat weerbaarder te maken. Als ze zich door een opmerking van een vriendinnetje zo van haar stuk laat brengen zal ze in de toekomst nog veel van haar stuk gebracht gaan worden. Laat haar nadenken. Is het echt zo. Wat vindt ze zelf. En als jij nu zegt dat het niet zo is, is dat dan meer of minder waard dan de mening van een vriendinnetje.

*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 13:22

Weerbaarder maken

Ze moet idd leren om meer voor zichzelf op te komen; ben ik het helemaal mee eens. mijn dochter is een lief meisje, dat het voor iedereen ggoed wil doen en zich snel van haar stuk laat brengen door haar dominante, bazige vriendinnetje.
waar het mij om gaat is dat ik dit soort dingen niet normaal vind...Vriendinnetje is zelf veel met haar uiterlijk en gewicht bezig.
Misschien laat ik me ook teveel leiden door het verhaal van een 11-jarig meisje dat bij mijn neefje in de klas zat en werd opgenomen op een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis omdat ze weigerde te eten....

Denk je....

...dat dat hele 'niet lekker in haar vel zitten' met het idee te maken heeft dat ze zich te dik voelt?

Of zit ze om andere redenen niet lekker in haar vel en trekt ze zich daarom zo'n opmerking over haar gewicht zo bovenmatig aan?

Dat maakt nl nogal wat uit in mijn ogen.

In het 2e geval zou ik haar een mooi kinder-BMI-grafiekje laten zien van internet & haar vertellen dat haar gewicht prima is. En daarnaast proberen uit te vogelen waarom ze zich de laatste tijd niet zo jofel voelt & daar iets aan proberen te veranderen. Is het ge-prepuber? Speelt er iets op school? Met vriendinnen?

In het eerste geval (dus dat je echt denkt dat ze beginnende anorexia-achtige gedachten heeft) zou ik me eens goed inlezen in het onderwerp & haar eetgedrag goed in de gaten houden & de komende tijd proberen om haar gedachten over gewicht etc weer een beetje in het gareel te krijgen.

Gevoelsmatig (maar ik ken je dochter niet) denk ik dat de kans groter is dat het om 'geval 2' gaat, maar als je ook maar een tikkie denkt dat het 'geval 1' is zou ik zeker heel alert blijven....heb in mijn omgeving een paar anorexia-gevallen meegemaakt, en dat is op zijn zachtst gezegd niet leuk.

Maar ik zou er zeker niet mee naar andere ouders stappen, en ook niet naar school. Het lijkt me dat dit iets is dat jij met je dochter moet oplossen.

Sterkte!

Ingrid

*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 13:43

Ingrid

dank je voor je reactie. Ik heb sterke vermoedens dat dit er wel voor een groot gedeelte mee te maken heeft dat ze zich zo "down" voelt. Maar ik moet dit eerst idd goed helder zien te krijgen. Wat betreft haar eetgedrag is er niets mis. Ze eet goed, maar vraagt wel : "Word je hiet dik van?" Dus het houdt haar wel bezig....
Dat van die BMI-index is een goeie tip!

Liesl

Liesl

05-10-2010 om 14:07

Samen

hoi
mijn dochter had 1/2 jaar geleden ook een fase dat ze zichzelf te dik vond, en helemaal niet mooi (lelijk). en dat terwijl ze ook helemaal geen gram te veel heeft, veel sport dus een mooi gespierd lijfje, en er leuk uitziet. Maar ja, onzeker he?

ik ben toen een keer samen met haar in bad gegaan, 'ouderwets' gezellig met een kop thee er bij en uitgebreid zitten kletsen. En dus ook over lichamen, dik/dun in relatie met gezond/ongezond, wat is nu mooi of lelijk aan mensen, enzovoort. daarnaast ook het gedrag van andere kinderen: waarom zeggen ze kwetsende dingen, wat willen ze er mee bereiken etc.

na afloop van het bad heb ik haar bloot voor de spiegel gezet en haar eens goed naar zichzelf laten kijken. vragen over wat dan niet mooi is, waar ze zichzelf dan dik vind. en haar zelf de conclusie laten trekken dat ze er mooi en gezond uit zag.

het klinkt misschien wat zwaar maar dat was het niet. het was op haar niveau, en heel erg een mama-dochter moment.

bij mijn dochter heeft het erg geholpen, misschien is het iets voor jouw dochter?

Liesl

Mamvantwee

Mamvantwee

05-10-2010 om 14:16

Ze is zo lang als een kind van 12

Als ik de lengte van je dochter in de WHO-tabellen opzoek, heeft ze de lengte van een meisje van 12. Haar gewicht is (maar dat moest ik even extrapoleren omdat de tabel tot 10 jaar gaat) dat van een 11-jarige. Je kunt dus met zekerheid stellen dat ze niet te zwaar is.

Ik probeer mijn dochter van 6 (die laatst ook al peinzend zei dat ze haar benen dik vond!) zelf te laten nadenken. Wat vindt zij van haar eigen lijf? Zie je het verschil tussen alle mensen op school, op straat? Iedereen is toch mooi? Wat zou ze kunnen terugzeggen tegen dat 'vriendinnetje'? Help haar daarmee.

En bij het eten hebben wij het wel eens over gezond eten, ongezond eten, eten dat vaak mag en eten dat moet. We hebben het kleuren gegeven: rood mag soms (snoep, gebak), oranje mag zo nu en dan matig (zoals fristi en pannenkoeken), groen mag of moet om gezond te blijven (fruit, brood, melk en ook halvarine op brood).

groet, Mamvantwee

Mamvantwee

Mamvantwee

05-10-2010 om 15:18

En daarom zeg ik ook lengte van een 12-jarige

Ik relateer het gewicht aan de lengte, zoals je kunt lezen. En als je het gewicht van een 11-jarige hebt bij een lengte van een 12-jarige, ben je dus niet te zwaar lijkt me.

Ik zeg dus niets over het 10 jaar jong zijn.

groet, Mamvantwee

Puck

Puck

05-10-2010 om 15:29

Mamvantwee

Ook de lengte die je opgeeft is volgens de site die ik raadpleeg niet van een kind van 12, volgens de site http://www.kindengroei.nl/site/index.php?id=8 (en die geeft voor nederlandse kinderen weer, dat lijkt me hierbeter passend dan WHO) . Deze site koppelt er geen kinder bmi aan, daarvoor moet je de link van Pelle hebben.

Mamvantwee

Mamvantwee

05-10-2010 om 15:55

Nou ja

Mijn goede bedoelingen worden nu tot in de procenten geanalyseerd, zover wil ik niet gaan. Ik heb niet het internet afgestruind naar gemiddelden, en ga uit van mijn toevallig voorhanden zijnde grafieken op deze pc. Het enige wat ik wilde zeggen is dat dochter van madelief naar mijn mening niet te zwaar is, en dat een statistiek misschien mee kan helpen om haar dochter dat te laten inzien.

That's it.

groet, Mamvantwee

*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 16:22

Mamvantwee

Zo had ik het eigenlijk ook geinterpreteerd....

maan.

maan.

05-10-2010 om 16:25

Lijkt mij..

Lijkt mij dat jouw dochter een normaal gewicht heeft, als ik op mijn gevoel af ga. (En dat wordt dus bevestigd door bovenstaande postings.)

26 kilo voor een tienjarige lijkt mij persoonlijk wel érg licht.. kun je het daar niet op gooien? Laat haar de klas eens rondkijken.. zijn ze allemaal van hetzelfde postuur als 26-kilotje? Of toch niet?!?!? Ik vermoed het laatste hoor.. enne.. noem je zoiets negatiefs een vriendin?

Als je kleding met haar gaat passen/kopen heeft ze dan problemen dat alles te strak zit? Nee, dan is ze dus duidelijk niet te dik.

En op een weegschaal staan met laarzen aan is natuurlijk wel een beetje vreemd.

Volgens mij ga je met tien jaar voor controle naar GGD? Nou als die mevrouw ook beweert dat ze een prima gewicht heeft dan is dat helemaal mooi meegenomen.

*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 16:26

Bmi laten zien

Weet zo even niet meer wie met het idee kwam (ingrid?), maar ik heb haar net haar BMI laten zien en haar hele snoetje begon te stralen.....Mijn woorden dat ze niet te dik was waren blijkbaar niet overtuigend genoeg, maar dit wel!
Dank daarvoor!

*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 16:33

Maan

Vriendinnetje is 9 en vrij klein voor haar leeftijd. Het is een tenger meisje en een enorme "pitskont". Dcohter is lang en een gezonde eter. Heb mijn dochter ook al aangegeven dat zij zichzelf niet met haar kan vergelijken.
Goeie tip, dat ze eens rondkijkt in de klas naar de andere kinderen.
Ik probeer haar zelf ook al vaak aan te geven dat ik haar geen vriendin zou kunnen noemen en dat ze zo iemand niet verdient (want dit is niet de eerste keer dat vriendinnetje haar kwetst) , maar ja, ze moet het toch echt zelf gaan inzien....
Ze is pas net 10 en vlgs mij gaan ze in groep 7 (zit nu in gr 6) naar de GGD. Maar ik maak me ook absoluut geen zorgen om haar gewicht hoor! Nooit gedaan trouwens. En tja, waarom ze nu tussen de middag op de weegschaal ging staan 9met laarzen), ik weet het niet, kennelijk is er op school weer over gesproken...

*madelief*

*madelief*

05-10-2010 om 16:34

Nog even mamvantwee

"En als je het gewicht van een 11-jarige hebt bij een lengte van een 12-jarige, ben je dus niet te zwaar lijkt me. "
Ik bedoel dus dat ik dit ook zo had geinterpreteerd.

Mamvantwee

Mamvantwee

05-10-2010 om 16:46

Gelukkig, madelief

Mooi, dat was alles wat ik ermee wilde zeggen.
En goed dat ze weer kan stralen! Zo zonde om je op je tiende al druk te maken over je gewicht.

groet, Mamvantwee

Annet

Annet

05-10-2010 om 17:11

Hier werd dochter juist aangesproken dat ze te licht was

Dit gebeurde in groep 8. Klasgenoten beweerden dat dochter veel te licht was en minimaal in de 50 kg zou moeten wegen.......
Ook hier hielp de bmi-index heel goed. Dochter zag dat ze inderdaad randje ondergewicht was maar dat het gemiddelde voor haar lengte ruim onder de 50 kg zat.
Die andere meiden waren gewoon jaloers. Ze zat in een klas met 9 meiden waarvan er zo op het oog maar 3 slank waren. De rest was vroeg met puberen en aan de mollige kant.

Vic

Vic

05-10-2010 om 23:09

Pff meiden

Ik baal er wel van dat 10/11-jarigen al zo bezig zijn met hun gewicht. Ging eens met een groepje 10-jarigen op pad en die wilden allemaal cola light en gingen de calorieën in hun zakje chips vergelijken. Mijn normaal gebouwde, en zeker niet magere dochter (1.46, 41 kg), wordt door klasgenoten 'dun' genoemd. Dat zijn dan meiden die kleiner zijn dan ik, maar (bijna) net zo zwaar. Zou het jaloezie zijn, of willen ze gewoon wat te zeuren hebben?

Misschien wat aanwijzingen geven?

Ik zou om eerlijk te zijn helemaal niet écht ingaan op zulke 'beweringen' van andere meisjes. Meisjes worden op een bepaalde leeftijd vreselijke haaibaaien en zeggen te pas en te onpas onaardige dingen tegen elkaar. Soms zo tussen neus en lippen door, soms hebben ze zelf niet eens door dát ze erg niet zo leuke opmerkingen maken.Dat hoort een beetje en bij de leeftijdsfase denk ik. En de kans is groot dat je dochter de eerste jaren nog veel meer van zulke opmerkingen naar zich toe krijgt. ook van andere meiden.Uiterlijk wordt bij meiden in deze leeftijd steeds méér en méér belangrijk dus ook alles wat daarmee samenhangt, dus ook gewicht, maten, lengte en je haren b.v.
Leer je dochter gewoon deze dingen terug te kaatsen en in proportie te zien. Oké ze ís dan misschien zwaarder dan dát meisje...maar ze is toch ook een stuk langer? Dus laat het haar zien. 1 pak melk is zo zwaar (weegschaal erbij) en 2 pakken melk op elkaar is dus 2 keer zo zwaar én zoveel c.m. langer. Dus voor háár lengte is ze niet te zwaar...sterker nog als jouw dochter het gewicht zou hebben van dat andere meisje zou ze gewoonweg graatmager zijn, vel over been.Dus dat kan niet eens. Dus volgende keer dat dat meisje iets zegt over haar gewicht zegt ze: "ja natuurlijk ben ik zwaarder gekkie, ik ben toch ook veel langer dan jouw!" En als de volgende keer iemand zegt dat ze té lang is want zij is toch veel kleiner, leg je uit dat sommige kinderen vroeg groeien en anderen later en dat meestal aan het eind van het liedje je allemaal ongeveer ergens tussen de 165 en 195 bent geworden(ofzoiets, weet de gemidelden niet). Soms groei je opeens erg hard en dan een tijdje niet en andere kinderen groeien de hele tijd een beetje. En dat je ouders er iets mee te maken hebben (lange ouders=lange kinderen). Dan kan ze de keer erop als ze commentaar hebben op haar lengte gewoon terug zeggen : "Ja want ik heb al een groeistoot gehad en jij nog niet" ofzoiets. Van die meiden is het niet eens altijd negatief bedoeld. Het ik-beeld is 'bepalend' en alles wat er buiten valt=dus anders, dus klopt niet. Het is meer een constatering van feiten. Een verklaring ervoor kennen ze nog niet of weten ze nog niet (zijn ze nog te jong voor) dus leg het gewoon simpel uit, zodat jouw dochter het wél snapt en het hén kan terugpareren, bevestigen zelfs volgens de wetten der logica en ze zijn meteen stil. Want stom,stom,stom dat ze dat zélf nog niet wisten(misschien vragen ze het thuis zelfs na en w.s. zal het bevestigd worden)! En ze weten binnen no-time voor jouw dochter moeten ze een beetje oppassen, want die wéét zulke dingen altijd!
groeten albana

Bellefleur

Bellefleur

06-10-2010 om 09:19

Bmi versus vriendinnetjes

Mijn dochter kreeg van de ggd te horen dat ze te licht was. Haar vriendinnetje heeft een moeder die zich druk maakt over haar gewicht, er voortdurend mee bezig is. En dus vriendinnetje ook. En wat krijg je dan? Vriendinnetje projecteert het op mijn dochter, en vertelt haar dat ze te mager is, en dat dat heel ongezond is enz. enz. Ik heb de kinder bmi opgezocht, haar laten zien dat ze prachtig in het groene veldje zit. En dat er dus helemaal, helemaal niets met haar aan de hand is. Sinds die tijd is dat gedoe helemaal over. Feiten geven werkte hier dus. En de GGD? Daar wil ik niets meer van weten. Enge organisatie. Maar dat is een ander verhaal. Overigens kwam mijn zoon in dezelfde leeftijd ook met het verhaal dat zijn buik te dik was. Ook bij hem werkte de kinderbmi goed.

Aha

dat is dus mijn toekomst. Mijn dochter van 7,5 draait momenteel uren per dag voor de spiegel. Zij kwam laatst ook met het bericht dat er een kind dik was omdat het borstjes had (meisje van 5 en indd wat mollig maar zeker niet dik).

Ik vang ook het gezucht van mijn nichtjes en neefjes op, die zijn ook zo bezig met hun gewicht, dat komt door hun omgeving, opa en oma praten heel veel over dik/dun "x moet wel op haar gewicht letten, nu is ze nog maar 15 maar straks gaat het nog sneller, bla bla bla" zo zegt mijn schoonmoeder ook elke keer allerlei idiote dingen over mijn omvang, de ouders zijn ook altijd aan het praten over wie dik is. Ik erger mij daar altijd erg aan, maar goed schoonfamilie, dus zo min mogelijk mee in discussie gaan en vooral de tijd zo rimpelloos uitzitten en dan weer naar huis rijden.

goh wat zeg ik eigenlijk, ik ben wel erg aan het roddelen. Maar goed, ik vind het dan ook erg irritant.

Leren luisteren naar je lijf

Mijn moeder is zo lang ik me kan herinneren bezig met haar gewicht. Mijn zus heeft mijn vaders slanke bouw, ik heb de stevige bouw van mijn moeders. Gevolg was dat ik altijd moest meedoen in haar grillen van diëten, dan weer brooddieet, dan weer dit, dan weer dat. Aan de andere kant moest ik mijn bord leegeten, al had ik geen honger. Ik heb nooit leren luisteren naar mijn lichaam en inmiddels ben ik echt wel te zwaar. Waar mijn moeder dus weer vanalles van vindt (komt steeds aandragen met nieuwe diëten).
Ik leer mijn dochter goed te luisteren naar haar lichaam. Geen honger? Dan eet je wat groente en wat vis voor de voedingsstoffen. Veel honger tussen de middag? Dan een extra bruine boterham. Snoepen mag best, maar niet omdat je honger hebt. Gevolg: dochter is perfect op gewicht. Aan het einde van ieder schooljaar wordt ze wat stevig (niet dik) en dan weet ik dat er weer een groeispurt aan zit te komen. Mijn moeder roept dan meteen dat het kind op dieet moet, ik weet dat ze energie verzamelt om ineens weer 10 cm te groeien. Ik heb mijn moeder dan ook vertelt dat al dat bemoeien bij mij duidelijk niet heeft geholpen en dat ze het bij mijn kind dus moet laten.
Dochter had ooit een vriendinnetje waarvan de vader vond dat hij met zijn handen het middel van zijn dochter moest kunnen omvatten. Het kind is nu 12 en heeft anorexia. Gek he?

Aanvulling

Ik wil overigens niet beweren dat te dikke kinderen zo zijn omdat hun ouders raar doen over eten. Dochter heeft een mollig vriendinnetje dat twee graatmagere broertjes heeft. Ze krijgen hetzelfde gezonde eten. Waar dat kind dik van wordt is echt een raadsel.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.